Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 350

ตอนที่ 350 – นม… เวคอัพคอล

ในฐานะผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ อเดลมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่าเอเลน่า แม้ว่ารูปร่างของเธออาจจะไม่ดีเท่า แต่เธอก็มีความเป็นผู้หญิงมากกว่าอายุของเธอไม่ได้ทําให้เธอทรุดโทรมแต่เธอเป็นผู้ใหญ่

ให้เลีย กัด…หลินเซียวอดไม่ได้ที่จะจินตนาการว่าขังเธอไว้ในคุกและมัดเธอด้วยเชือก ข่มเหงรังแกเธอจนน้ําตาคลอเบ้า

มันจะเป็นฉากแบบไหนกันนะ? ถ้าเป็นไปได้ ฟลินเซียวอยากจะลองจริงๆ!

แต่ความฝันของเขาล้มเหลว…ขณะที่เขากําลังฝันกลางวัน เสียงตะโกนของเอเลน่าดึงเขากลับมาสู่ความเป็นจริง

“อะไร อะไร”

หลินเซียวกระโดดขึ้นและคิดว่าเธอได้หลบหนีจากบาเรียแล้ว

เขาจะปล่อยให้นักโทษหนีไปง่ายๆ ได้อย่างไร? หลินเซียวยังคงต้องการที่จะสอบปากคําและปรับสภาพเธอ แม้ว่าจะเป็นป้าของเอเลน่าก็ตาม เขาก็จะไม่รั้งรอ

ไม่ต้องกังวล เขาจะไม่ทําร้ายอเดลแน่นอน เธอเป็นป้าของเอเลน่าและเขาใจดีกับผู้หญิงสวยเสมอ ฮิฮิ…

เมื่อหลินเซียวมองดู เขาเห็นว่าอเดลยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นและถูกแสงล่ามโซ่ไว้แน่น

“หืม…อะไรนะ เธอยังปกติไม่ใช่เหรอ?”

“ไอ้โง่ คอยดู!” เอเลน่าสามารถบอกได้ด้วยตาของเขาว่าเขากําลังคิดอะไรบางอย่างในทางที่ผิด เธอจึงเตะเขาและชี้ให้เห็น

“เจ้ากําลังพูดถึงออร่าของเธอ… หืม? แปลก ทําไมมันรู้สึกเหมือนออร่าสีม่วงอมดํารุนแรงขึ้นข้าเห็นภาพหลอนหรือเปล่า?”

“ไม่ เธอเริ่มต่อต้านแล้ว!”

“เอ๊ะ? ข้าล่ามโซ่เธอไว้แล้ว เธอจะต่อต้านได้ยังไง”

“แมวดําตาแดงต้านทานเวทย์มนตร์มาก ลืมไปหรือเปล่า? โซ่ของเจ้าไม่สามารถจับเธอได้นาน!”

“ชิ…ช่างเป็นเผ่าที่น่ารําคาญ”

ก่อนหน้านี้เขาแค่ยกย่องพวกเขาว่าเป็นเผ่าพันธุ์ที่ดีที่สุด แต่ตอนนี้เขากําลังบ่นว่าพวกเขาน่ารําคาญ

“เฮ้ รีบไปปราบเธอด้วยออร่าของเธอ!”

“ข้าทําไม่ได้ เอฟเฟกต์อ่อนลงมากเพราะเราเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน เธอยังอยู่ภายใต้ผลกระทบของมนต์ดํา ดังนั้นออร่าของข้าไม่สามารถควบคุมเธอได้อย่างมีประสิทธิภาพอีกต่อไป มันจะทําให้เธอโกรธมากขึ้น”

“ฮะ? โกรธ? พระเจ้า เจ้าไม่สามารถแม้แต่จะปราบปรามเผ่าของเจ้าเองได้…นอกจากรูปลักษณ์และหน้าอกของเจ้าแล้วมีประโยชน์อะไรอีก?”

“…ขอบคุณสําหรับคําสรรเสริญ” เอเลน่าแสร้งทําเป็นว่าเธอไม่เข้าใจเขา

หลินซัยวเกือบสําลักเมื่อได้ยินแบบนั้น

“แค่กๆ…ข้าไม่ได้สรรเสริญเจ้า! เฮ้อ ช่างน่าโมโหเสียเหลือเกิน…โอเค โอเค ข้าจะไม่ไว้เจ้าอีกแล้ว ข้าจะใช้วิธีการของข้าเอง”

เนื่องจากมันมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่จะบ่น เพราะเอเลน่าทําไม่ได้ หลินเซียวจึงต้องควบคุมอเดลด้วยตัวเอง

“เอเลน่า ระวัง ยืนข้างหลังข้า…เวทมนตร์ระดับเจ็ด พายุฝนฟ้าคะนอง!”

หลินเซียวกัดฟันและส่งเวทย์มนตร์เข้าไปในบาเรียต่อไป เขายังคงรักษาโซไว้ด้วยมือข้างหนึ่งในขณะที่อีกมือใช้อีกมือหนึ่งร่ายเวทย์โจมตีพายุฝนฟ้าคะนอง

แต่การรักษาบาเรียไว้ในขณะที่ร่ายเวทมนตร์นั้นต้องใช้เวทมนตร์จํานวนมาก ทั้งสองก็ระบายเขาออกมาเหมือนกับเครื่องสูบน้ําไม่หยุด แม้ว่าเขาจะมีพลังเวทย์มนตร์มากมายเขาก็รู้สึกวิงเวียน และทนไม่ไหว

“อ่า ข้าเวียนหัว…เหนื่อย…ข้าอยากกลับบ้านและนอน…หาว”

หลินเซียวหาวโดยไม่รู้ตัวและเขาสั่นเล็กน้อยเพราะความเหนื่อยล้าของเขา ขณะที่เขาผ่อนคลายเล็กน้อยก็มีเสียงดังที่ทําให้เขาตกใจ

เพราะเขาหย่อนยาน เขาไม่ได้ควบคุมพลังเวทย์ได้อย่างแม่นยําและเขาก็ช้าเกินไปกับวงกลมเวทย์มนตร์ของเขาทําให้เขาล้มเหลวในการคัดเลือกธาตุ ธาตุไฟฟ้าที่ระเบิดได้เกือบจะช็อตไฟฟ้าเขา

“อะไร? ข้าเป็นจอมเวทอัจฉริยะและข้าล้มเหลวในการร่ายเพราะข้าก้าวพลาด? ข้า ข้า…หาวข้าแค่เหนื่อย…”

เขาโกรธเคืองกับความล้มเหลวของตัวเองและเขาต้องการทําอีกครั้งเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่เขาถูกโจมตีด้วยอาการวิงเวียนศีรษะรุนแรงที่เขาไม่สามารถแม้แต่จะร่ายมนต์ได้

“แย่ละ…” หลินเซียวตระหนักถึงปัญหา

อันที่จริง การใช้เวทย์มนตร์ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย อาการวิงเวียนศีรษะเกิดจากการนอนทั้งคืน

มันดึกมากแล้ว ใกล้จะเข้าแล้ว และเป็นเวลาที่ผู้คนต่างง่วงและง่วงมากที่สุด ด้วยความเกียจคร้านของหลินเซียว การไม่หลัแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของเขาแล้ว

โต้รุ่งในขณะที่ถูกดูดพลังเวทย์ออกไปเพื่อรักษาบาเรียและร่ายเวทย์ ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาคงจะหมดสติไปแล้ว และหลินเซียวก็หาวสองครั้ง

แต่ปัญหาก็ยังไม่ได้รับการแก้ไข

ในขณะที่ หลินเซียวง่วงนอนเหมือนตกนรก อเดลเริ่มดิ้นรนอีกครั้ง!

บางทีเธออาจรู้สึกถึงจุดอ่อนของหลินเซียวหรือสัมผัสได้ถึงความไม่มั่นคงของบาเรีย ในที่สุดอเดลก็พบโอกาสและร้องไห้ออกมาในขณะที่พยายามดิ้นรนเพื่อปลดปล่อย

แต่หลินเซียวจะปล่อยให้เธอมีโอกาสได้อย่างไร?

“พายุฟ้าคะนอง…หาว…”

เนื่องจากเป็นสถานการณ์ฉุกเฉิน หลินเซียวจึงต้องกัดฟันและอดทนในขณะที่เขาพยายามร่ายมันอีกครั้ง แต่ก่อนที่เขาจะสวดมนต์เสร็จ เข่าของเขารู้สึกอ่อนแอและเขาเสียการทรงตัวและล้มถอยหลัง

ไม่นะ!

ถ้าเขาสลบ บาเรียของเขาอาจพังทลายและอเดลก็จะหนีไปได้!

“ไอ้ลามก ยืนขึ้น!”

หลินเซียวได้ยินเอเลน่าและรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่อ่อนนุ่มจับตัวเขาไว้แน่น

“…นุ่มมาก.”

“หุบปาก!…ย-หยุดเคลื่อนไหว

“ทําไม? เป็นไปได้ไหม…” เขารู้สึกว่าเอเลน่าทําตัวแปลก ๆ และไม่เข้าใจว่าทําไมเธอถึงโกรธ เขาจึงเอนหลังและลูบไล้เธอ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลนั้นอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เขาจึงเข้าใจ

“เอเลน่า คุณจับข้าด้วยหน้าอกใช่ไหม”

“ข้าบอกให้หุบปากไง!”

“ฮิฮิ โอเค ข้าจะหุบปาก…”

แม้ว่าเขาจะหุบปาก แต่เขายังคงลูบไล้เธออีกสองสามครั้งเพื่อเพลิดเพลินไปกับความรู้สึกนั้น

ถ้าเธอรู้ว่าเขาจะไร้ยางอายขนาดนี้ เธอคงไม่ช่วยอะไร

“แค่กๆ…ราชาปีศาจ อย่าโกรธเลย เจ้าช่วยข้าและข้าจะช่วยเจ้าตอบแทน”

ในที่สุดนี่เป็นเทคนิคที่ทรงพลังที่สุดของราชาปีศาจ หนึ่งการเคลียร์หัว! เมื่อหลินเซียวหมดพลัง เธอใช้โอปไปของราชาเพื่อชุบชีวิตเขา!

“ไอ้ลามก หยุดทําให้มันดูน่าขยะแขยง มันไม่ใช่ว่าข้าจงใจ…”

“ฮิฮิ ยังไงก็ตาม คอยดูเถอะ!”

เขายืนนิ่งจ้องแมวที่กําลังร้องไห้และเริ่มร่ายอีกครั้ง!

“พายุฝนฟ้าคะนอง!”

องค์ประกอบรอบตัวพวกเขารวมตัวกันเข้าหาเขาพร้อมกับหน้าอก ต่างจากครั้งที่แล้วคือการเคลื่อนไหวของเขาสะอาดและรวดเร็ว บทสวดและวงกลมนั้นทําเกือบพร้อมกัน และรูปแบบสีขาวบริสุทธิ์ก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

หลินเซียวเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์อย่างไม่ต้องสงสัยเมื่อเขาจริงจัง! เวทย์มนตร์ระดับเจ็ดนั้นไม่มีความหมายสําหรับเขา!

เมื่ออยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของเวทย์มนตร์ รูปแบบก็หายไปและมวลอากาศสีเทาขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นที่ด้านบนสุดของถ้ํา มันแขวนอยู่เหนือศีรษะและทําให้เกิดคําถามหนึ่งว่าพวกเขาจะคว้ามันได้หรือไม่หากพวกเขากระโดดสูงพอ

“บูม!”

ด้วยเสียงตะโกนของหลินเซียว เมฆก็สร้างฟ้าแลบและฟ้าร้องทันที เสียงคํารามดังสนั่นก้องกัวานผ่านแก้วหูของพวกเขา และสิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือแนวสายฟ้าอันหนาทึบ

อเดลถูกล่ามไว้แน่นด้วยโซ่ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหลบหนีจากสายฟ้าได้ สายฟ้าจํานวนมากลงมาและถูกล่ามไว้กับโซ่และตกลงบนร่างของอเดล

“นั่นก็น่าจะเพียงพอแล้วใช่ไหม”

หลินเซียวพ่นลมอย่างเย็นชาและรออย่างเงียบๆ รอให้แมวสาวตัวนั้นไหม้เกรียมขณะที่การแสดงออกของเอเลน่าร้ายแรงมากขึ้น