Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 348

ตอนที่ 348 – เพื่อนร่วมทีมที่เชื่อถือได้

หลินซียวโอบแมวที่กําลังร้องไห้

เอเลน่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งหลังจากรู้สึกมั่นใจ เธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะกลั้น น้ําตาของเธอไว้ จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองหลินเซียวเล็กน้อยและเอนตัวเข้าไปหาเขา

“อย่าสนใจเธอ เธอได้รับอิทธิพลจากมนต์ดํา ดังนั้นเธอจึงไม่ใช่ป้าที่เจ้าเคยรู้จักอีกต่อไป”

” ข้ารู้ แต่…”

เอเลน่าก็รู้ดีอยู่แล้วว่า

แม้ว่าป้าของเธอจะไม่ใช่คนอ่อนโยนและห่วงใย เธอมักจะไร้กังวลและหลับไปทั้งวัน แต่เธอก็ไม่เคยอิจฉาคนอื่นและจะไม่พูดจาหยาบคายกับคนรุ่นหลังโดยไม่มีเหตุผล

เอเลน่ายังจําได้ว่าป้าของเธอเคยชอบเธอมากแค่ไหนเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก ดังนั้นเธอจะไม่พูดอะไรที่ทําร้ายจิตใจแบบนั้น

เหตุผลที่ อเดลพูดอย่างนั้นก็เพราะว่าจิตใจของเธอถูกรบกวนด้วยมนต์ดํา บาดแผลที่เปื่อยเน่าของเธอและหมอกควันสีม่วงดําในดวงตาของเธอเป็นข้อพิสูจน์

แต่ แต่ ไม่ว่ามันจะเป็นป้าของเธอ! ในที่สุดหลังจากที่ได้พบใครบางคนจากเผ่าของเธอหลังจากผ่านไปหนึ่งปี เธอถูกสาปแช่งก่อนที่เธอจะตามทัน แล้วเธอจะทําอย่างไร?

เอเลน่ารู้ว่าอเดลควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่เธอก็ยังถูกกดดันจนน้ําตาจะไหล… เธอรู้สึกละอายใจกับความไร้ความสามารถของเธอ และรู้สึกว่าตัวเองแทบจะน้ําตาไหลอีกครั้ง

เอเลน่าคิดว่าในฐานะราชาปีศาจ เธอสามารถจัดการกับอะไรก็ได้ และคืนนี้จะเป็นการแสดงของเธอ แต่การเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดทําให้เธอต้องสูญเสีย

เธอไม่เคยกลัวศัตรูที่ดุร้าย แต่เธอควรปฏิบัติต่อความโกรธของคนในเผ่าเดียวกันอย่างไร.. แต่ก็ดีแล้วที่ยังมีคนที่ไว้ใจได้อยู่ข้างๆเธอ

“โอเค หยุดร้องไห้ที่เหลือเป็นหน้าที่ของข้า” หลินเซียวกอดเธอและบีบไหล่ของเธอ

ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเขา ก็ได้ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพึ่งเขา เธอเชื่อว่าเขาจะไม่ทําให้เธอผิดหวัง ครั้งนี้เช่นกัน เนื่องจากเขามีผิวที่หนามาก เขาคงไม่ร้องไห้อย่างน่าสมเพชเหมือนเธอ

เอเลน่าไม่พูดอะไรเพียงพยักหน้าเบาๆ หลินเซียวหัวเราะและเดินไปทางอเดล

“สวัสดี ป้าที่สิบสาม… อย่างที่ท่านเห็น เอเลน่าเป็นสาวใช้ของข้า ดังนั้นในฐานะเจ้านายของเธอท่านสามารถพูดในสิ่งที่ท่านต้องการจะพูดกับข้าได้”

“เจ้า? เจ้าเป็นใครกันแน่” เมื่อเธอเห็นเขาเข้าใกล้ เธอข่มขู่ แต่ร่างกายของเธอก็ถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว

แม้ว่าอเดลจะอยู่ในสภาพเพ้อเจ้อ แต่สัญชาตญาณของเธอในฐานะแมวดําตาแดงก็ยังอยู่ แม้ว่ามันจะไม่ได้ทรงพลังเท่ากับเรดาร์พลังเวทของเอเลน่า แต่เธอก็ยังสามารถสัมผัสได้ถึงพลังเวทมนตร์ในร่างมนุษย์

บนพื้นผิว เขาดูเหมือนเด็กทั่วไป แต่ในความเป็นจริง อเดลสามารถสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์มนตร์มากมายที่มาจากเขา

“ป้าที่สิบสาม ข้าอยากรู้จัง ท่านรวบรวมเด็กพวกนั้นมาหรือเปล่า”

เด็กๆ กําลังพูดถึงสัตว์อสูรที่หมดสติและมีฟองที่ปากด้านนอก

“ถูกต่อง.” อเดลตอบอย่างเย็นชา

“โอ้ ถ้าอย่างนั้น คุณช่วยปล่อยพวกเขาให้กลับไปบ้านของตัวเองได้ไหม? ได้โปรด ให้เราผ่านไป”

“ไม่!” เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ จู่ๆอเดลก็ขึ้นเสียงและรู้สึกกระวนกระวายมากขึ้น “เจ้า เจ้าผ่านที่นี่ไปไม่ได้แน่นอน! ไม่มีใครสามารถทําได้!”

“แต่เราต้องการไปที่อาณาจักรก็อตแธม ดังนั้นเราต้องผ่านที่นี่” หลินเซียวยกมือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “ป้าที่สิบสาม เราเป็นครอบครัว เรนคุยกันไม่ได้หรือ?”

“ครอบครัวใคร? ขยะ! เจ้าและสาวใช้ที่น่ารังเกียจนั่นออกไปจากที่นี่ซะ! อย่ารบกวนเวลานอนของข้า!”

“เฮ้อ เจ้าแมวดําตาแดงนี่มัน…. ด้วยแตงโมลูกโตๆแบบนี้ ผู้คนคงชอบทําร้ายเจ้ามากกว่าที่จะรู้สึกแย่ ถ้าเจ้าต้องการที่จะทําให้ตกใจใครซักคน เจ้าควรห่อหน้าอกนั้นไว้ เดี๋ยวก่อน ไม่ ถ้าเจ้าทํา มันอาจจะเลอะเทอะกว่านี้”

ไอที่คุกคามมาจากข้างหลังเขา

“แค่กๆ หลินเสี่ยว เจ้ากําลังพูดถึงเรื่องอะไร”

“เอ่อ เปล่า ข้าไม่ได้พูดอะไร แค่ลม!”

หลินเซียวตกใจและรู้ว่าเอเลน่าเริ่มหึงอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงพยายามแก้ตัวแต่ลืมแม้กระทั่งสามัญสํานึกพื้นฐานที่สุด

“โอ้ว เราอยู่ในถ้ํา ลมมาจากไหน”

“เอ่อ.. แค่กๆ ไม่ใช่ลม มันเป็นป้าของเจ้าพึมพํากับตัวเอง!” หลินเซียวเกาหัวอย่างเชื่องช้า และเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว “ป้าอเดล ทําไมท่านไม่ปล่อยให้เราผ่านล่ะ เอเลน่าเป็นหลานสาวของท่านและข้าเป็นเจ้านายของเธอ ความสัมพันธ์ของเรา เราสามารถพูดคุยกันได้”

“ไม่มีการพูดคุย! ขยะ!”

“ไม่ ไม่ เราต้องผ่าน… ทีมสํารวจจะออกเดินทางในอีกสองวัน ในเวลานั้น แม้ว่าท่านจะไม่หลีกทาง เราก็จะพยายามฝ่าฟัน!”

“ทีม ทีมสํารวจ? พวกเขาลืมสองครั้งที่ผ่านมาหรือไม่? …. แม้ว่าเจ้าจะมีคนมากขึ้น แต่แมงปองที่มีค่าของข้าก็เพียงพอที่จะกําจัดเจ้าให้หมด! เจ้าต้องการที่จะบังคับผ่าน? ฝันไปเถอะ!”

“แมงปองล้ําค่า? เราจัดการมันไปแล้ว”

“เจ้าพูดอะไร?”

“ใช่แล้ว เอเลน่ากําจัดแมงปองพิษฟอสฟอรัสข้างนอกเรียบร้อยแล้ว มันคงจะเป็นแมงปองแห้งในสองสามวัน โอ้ ใช่แล้ว ยังมีเสือโคร่งสีแดงเข้มที่เฝ้าทางเข้าที่เราดูแลด้วย เรายังให้เงินชดเชยพวกมันอีกด้วย จ่ายเงินแล้วบอกให้กลับบ้านหางานจริง”

“อะไรนะ… เจ้าจัดการพวกมันทั้งหมดจริงๆ!?”

อเดลแทบไม่เชื่อหูของเธอเมื่อได้ยินสิ่งที่หลินเซียวพูด ในสถานะของเธอ เธอลืมไปแล้วว่าต่ อหน้าราชาปีศาจเอเลน่า สัตว์อสูรทั้งหมดเป็นเพียงเด็กทารกที่ดีที่เธอสามารถเหยียบย่ําได้โดย เต็มใจ

“ฮ-เจ้ากล้าดียังไงที่ขับไล่เด็กทั้งหมดที่อัครสาวกของเขารวบรวมอย่างอุตสาหะ….ยกโทษให้ ไม่ได้!” อเดลแสดงออกอย่างดุร้ายและดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ ออร่าสีม่วงเข้มขึ้น

อัครสาวกของพระองค์?

เอเลน่าดึงแขนเสื้อของหลินเซียวจากด้านหลังและบอกให้เขาหยุดเพื่อป้องกันไม่ให้เธอกระวนกระวายใจต่อไป หลินเซียวยิ้มให้เธอราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม

“อเดล อย่าโกรธไปเลย การขับไล่ลูกๆ ของเขาออกไปนั้นไม่เป็นอะไร นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น หลินเซียวยังคงยิ้ม แต่คําพูดที่เขาพูดนั้นยิ่งกระตุ้นมากขึ้น “ได้โปรด แม้ว่าท่านอัครสาวกจะเสด็จมาเองก็ตาม เราจะกําจัดเขาให้หมด นับประสาเด็กที่ไม่เชื่อฟังพวกนั้น”

“อะไรนะ พูดแบบนี้อีกแล้ว! เจ้ากล้าดูหมิ่นท่านอัครสาวก!?”

“อัครสาวกสําหรับข้าคือแมวขี้กลัว… เขาคงจะเข้ามาเองถ้าเขาไม่กลัว ทําไมเขาถึงส่งคนอย่างท่านมาขวางทาง? เขาเป็นแค่คนขี้ขลาด!”

“จ-เจ้า… ไอ้ขยะต่ําต้อย เจ้ากล้าดียังไง… ท่านอัครสาวกไม่ขี้ขลาด!”

“โอ้? แล้วบอกข้าทีว่าอัครสาวกที่สูงส่งนี้ที่ท่านพูดถึงเป็นคนแบบไหน?”

เมื่อเอเลน่าได้ยินเช่นนั้น เธอก็ตระหนักว่าหลินเซียวกําลังวางแผนอะไรอยู่

ตามที่คาดไว้ ผู้ชายคนนี้เป็นคนเจ้าเล่ห์ การเป็นศัตรูของเขาจะเป็นเรื่องที่เจ็บปวด แต่การเป็นพันธมิตรของเขาทําให้สบายใจได้มาก

เหตุผลที่หลินเซียวตั้งใจกวนใจอเดลก็เพื่อดักจับเธอ

อเดลได้รับผลกระทบจากมนต์ดํา เต็มไปด้วยบาดแผล และกําลังรวบรวมสัตว์อสูรและขวางทางอยู่ ต้องมีใครบางคนอยู่ข้างหลังเธอ เธอไม่ใช่ภัยคุกคามที่แท้จริง เธอเป็นเพียงแค่ตัวหมากรุกที่ถูกควบคุมโดยใครบางคน

อัครสาวกเป็นผู้ร้ายตัวจริง!

หลินเซียวแน่นอนอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของผู้ชายคนนั้น แต่เขาไม่ได้ถามเธอตรงๆ มิฉะนั้น มันจะเป็นการต่อต้านและทําให้เธอระมัดระวังมากขึ้น

เนื่องจากเขาไม่สามารถสื่อสารกับอเดลตามปกติในสถานะปัจจุบันของเธอได้ เขาจึงกวนใจเธอเพื่อให้เธอเปิดเผยความลับของเธอ

“เจ้า เจ้าไม่รู้อะไรเลย…. ท่านอัครสาวก เป็นความหวังของผู้รู้แจ้ง! ตราบใดที่เราติดตามเขา เราก็สามารถเกิดใหม่ได้!” เสียงของอเดลโกรธเมื่อเธออ้าแขนและโอบกอดอากาศ

“อย่างที่คาดไว้” หลินเซียวถอนหายใจ มันคือคําตอบที่เขาคาดไว้

พวกเขาส่งอเดลมาที่นี่เพื่อขวางทางไม่ให้ผู้ตรวจสอบช่วยอาณาจักรก็อตแธม หากเป็นกรณีนี้ พวกเขาจะต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอาณาจักรก็อตแธม

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าก็ทําได้แค่พาท่านกลับไปและสอบสวนท่าน”

เนื่องจากอเดลคลั่ง เขาจึงไม่สามารถหาข้อมูลจากเธอได้อีก เขาจึงทําได้เพียงพาเธอกลับไป และสอบสวนเธออย่างช้าๆ

“เจ้าต้องการจับข้า?

ฮิฮิ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“หลินเซียว ระวัง เธอกําลังจะแปลงร่าง!”

เอเลน่าร้องไห้เมื่อเธอได้ยินเสียงหัวเราะบ้าๆนั่น เธอจึงเตือนหลินเซียวทันทีและต้องการให้เขาหนีไปยังพื้นที่ที่กว้างขวางกว่า แต่หลินเซียวแค่โบกมือให้เธอ

“ไม่ต้องห่วง คิดว่าข้าแค่คุยกับเธอเหรอ? … เอเลน่าป้าของเจ้าเป็นนักโทษของข้าแล้ว”

“เอ๊ะ?”

“เอเลน่า หลับตาซะ มันอาจทําให้ตาพร่าเล็กน้อย วงกลมเวทเสร็จสมบูรณ์ เริ่มได้!”

พร้อมกับการสวดมนต์ ถ้ําทั้งถ้ําถูกปกคลุมไปด้วยแสงที่ทําให้ตาพร่ามัว

“แสงพิพากษา!”