Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 343

ตอนที่ 343 – ข้าน่ารักไหม

พวกเขานําข้าวของไปจุดไฟที่เตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วออกเดินทาง

แผนของพวกเขานั้นเรียบง่าย เนื่องจากมีปีศาจระดับสูงที่ขวางทางหุบเขาพร้อมกับลูกน้องของเขา วิธีที่ง่ายที่สุดคือให้เอเลน่าตามหาพวกเขาและบอกพวกเขา

เรียบง่ายและรุนแรง เหมาะกับเอเลน่า เมื่อเธอพูดถึงแผนนี้ หลินเซียวตกลงทันที นั่นคือเหตุผลที่เขาต้องเลื่อนแผนการอับราออกไปเพื่อที่เขาจะได้มีเวลาเพียงพอกับแผนเธอ

การสืบสวนได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว และขั้นตอนแรกของพวกเขาคือการเข้าไปในส่วนลึกของหุบเขาลึกและค้นหาตําแหน่งที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่

“โอเค ไปกันเถอะ” หลินเซียวยกคบเพลิงและเตรียมตัวให้พร้อม

“เดี๋ยวก่อน ข้าต้องเตรียมตัวสักหน่อย”

” เตรียมตัว?”

หลินเซียว จ้องที่เธออย่างว่างเปล่าโดยไม่รู้ว่าเธอวางแผนจะทําอะไร

เขาแค่ชมเชยว่าเอเลน่าน่ารักก่อนหน้านี้ ตอนนี้เธอกําลังวางแผนที่จะแปลงร่างและแสดงด้านที่ชั่วร้ายของเธอให้เขาเห็นหรือไม่?

อันที่จริง หลินเซียวจําไม่ได้ด้วยซ้ําว่าเธอเป็นอย่างไรหลังจากที่เธอแปลงร่าง เขาแค่จําได้ว่ามันเท่ และสง่างามอย่างน่าสยดสยองสําหรับแมวตัวหนึ่ง

ถ้ามันขึ้นอยู่กับหลินเซียว เขาอยากให้เธออยู่ในร่างมนุษย์มากกว่าเพราะเธอมีสิ่งเฉพาะตอนที่เธออยู่ในร่างมนุษย์เท่านั้น

ขณะที่ความคิดของหลินเซียวลุกลาม เขาสังเกตเห็นเอเลน่ากัดนิ้วของเธอเองและบีบเลือดออกมาสองสามหยด จากนั้นสอดนิ้วของเธอเข้าไปในปลอกคอที่เปิดอยู่และกระจายเลือดไปในหุบเขาลึก

“จ-เจ้ากําลังทําอะไร” ดวงตาของหลินเซียวเปิดกว้าง

แสงคบเพลิงสลัวเกินไป ดังนั้นเขาจึงมองเห็นไม่ชัด แต่เขาเห็นแสงนวลๆ เต้นเบาๆ กับกระต่ายสีขาวตัวใหญ่ของเธอ เขาถูกล่อลวงให้ใช้นิ้วของเขาเองเพื่อช่วยเธอ

“ไม่มีอะไร แค่เตรียมของนิดหน่อย”

เนื่องจากมันมืด เอเลน่าจึงไม่ได้สังเกตเห็นการจ้องมองที่น่ารังเกียจของหลินเซียวและเขียนขึ้นด้วยความเขลาของเขา

เขาเพิ่งเห็นเธอหลับตาและปรับการหายใจของเธอ หน้าอกของเธอยกขึ้นและลงและมีรอยสีแดงเข้มแปลก ๆ รอบหน้าอกของเธอสว่างขึ้น ในเวลาต่อมา เครื่องหมายหายไปเอเลน่าสุดหายใจเข้าลึกๆ และร่างกายของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เอ๊ะ? หูหางเหรอ?”

ฉากที่ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นต่อหน้าหลินเซียว

ผมสีเงินของเอเลน่าถูกยกขึ้นด้วยอะไรบางอย่าง และหูสามเหลี่ยมเล็กๆ สองข้างก็งอกออกมาจากหัวของเธอ

อีกด้านหนึ่ง หางสีดําขนยาวงอกออกมาจากก้นของเอเลน่า มันยื่นออกมาจากใต้กระโปรงของเธอและแกว่งไปตามร่างกายของเธอ มันกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของหลินเซียวและเขาถูกล่อลวงให้ยกกระโปรงของเธอเพื่อดูว่าหางของเธองอกออกมาจากที่ใดเป็นไปได้ไหมว่า

“ไอ้ลามกมองอะไร!”

“แค่กๆ ไม่มีอะไร ข้าแค่ต้องการยืนยันอะไรบางอย่าง”

“ยืนยันว่าเจ้าเป็นคนลามก?”

“ไม่ ยืนยันว่าราชาปีศาจน่ารักจริงๆ”

… อย่าเข้าใจผิด นี่เป็นเพียงเพื่อความสะดวก” เอเลน่ารู้สึกอึดอัดจากการถูกจ้องมอง หูที่น่ารักของเธอกระตุกตามอารมณ์ของเธอ หางที่มีขนยาวของเธอไม่เคยหยุดและเหวี่ยงจากทางด้านข้าง

ราชาปีศาจคนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เธอเหมือนแคทเกิร์ลจากเมดคาเฟมากกว่า!

ข้าต้องการชานมแคทเกิร์ล! ใช่ ไม่ใช่ชา มีแต่นม! และแบบที่สุดที่สุด!

“ไอ้ลามกโดยสันดาร…”

เมื่อเธอเห็นการจ้องมองลามกของหลินเซียวมากขึ้น เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอผิดพลาด

เหตุผลเดียวที่เธอเปลี่ยนคือเพื่อการสืบสวน ไม่ใช่เพื่อเพลิดเพลินหลินเซียวและสนองจินตนาการในทางที่ผิดของเขา

ร่างมนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์ของเธอได้เพิ่มความแข็งแกร่งของเธอและเธอสามารถตรวจจับได้แม้กระทั่งความผันผวนของเวทมนตร์เพียงเล็กน้อย แม้ว่ามันจะยังอ่อนแอกว่ารูปร่างที่สมบูรณ์ของเธอแต่ก็มากเกินพอที่จะจัดการกับปีศาจเหล่านั้น

“เอเลน่า ข้าขอให้เจ้าทําอย่างหนึ่งได้ไหม” หลินเซียวยกไฟขึ้นและลุกขึ้นตรงหน้าเธอ

“เจ้าต้องการอะไร?”

“ง่ายๆ ฮิฮิ… เรียกข้าว่านายท่านได้ไหม”

“ฮะ? นายท่าน?”

“ไม่ ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น ไม่น่ารักเลย!” หลินเซียวส่ายหัวและยกกําปั้นขึ้นข้างคางราวกับอุ้งเท้าแมวและงอเล็กน้อย ”นี่ ลอกข้า”

”… ทําไม?”

“อ๊ะ ทําเลย!”

“ชิ…”

เอเลน่าไม่เข้าใจและเพียงแค่เลียนแบบเขาและยกหมัดเล็กๆ ของเธอขึ้น เช่นเดียวกับแมวเหมียวที่น่ารักในอนิเมะเหล่านั้น หูเล็กๆ ของเธอก็กระตุกเมื่อมองดูหมัดของตัวเอง

“โอเค ดีมาก… น่ารัก!”

น่ารัก!

“เอ่อ… แล้ว?”

“แล้วเจ้าต้องพูดประโยคต่อไปนี้ จําไว้อย่างน่ารักและหลงใหล!”

“ประโยคอะไร”

“นายท่าน ผมรักท่าน เลี้ยว!”

“นายท่าน ข้า… ข้า… ข้า ถุย!”

หลังจากได้รับคําสั่งจากหลินเซียว เอเลน่าก็แค่เดินตามไปและเกือบจะพูดประโยคที่น่าขายหน้าแบบนั้น เมื่อเธอสังเกตเห็นบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอจึงเตะขาเขาอย่างดุเดือดอีกครั้ง

และด้วยเหตุนี้แผนของหลินเซียวจึงจบลง

เฮ้อ ตอนจบที่คาดไม่ถึง คงจะแปลกถ้าเอเลน่าฟังเขาและทําตัวเชื่อฟังเหมือนเป็นแคทเกิร์ลนอกจากนี้ แม้ว่าเขาจะถูกเตะ เขาก็ยังไม่โกรธ ถ้าคุณถามว่าทําไม..

ช่วยไม่ได้ที่เอเลน่าน่ารักและน่ารักคือความยุติธรรม

หูแมวและหางแมว มีแมวเหมียวที่สวยกว่าเอเลน่าในโลกนี้ไหม? ไม่มีทาง! แม้ว่าเธอขอให้เขาคุกเข่าลงจูบเท้าของเธอ เขาก็คงจะทําได้!

“เฮ้ หลินเซียว”

“อืม เอเลน่า เรียกข้าว่าอาจารย์ก็ได้ แม้ว่าเจ้าจะไม่ใส่เบี้ยวในตอนท้ายก็ตาม”

“ไม่ หลินเซียว เจ้าควรหันไปมองด้านหลัง”

“เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว ข้าไม่สนหรอก!”

แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น แต่จริงๆ แล้วเขาได้ยินเสียงแปลกๆ มาจากข้างหลังเขา ดังนั้นเขาจึงหันไปมอง

“เดี๋ยวก่อน ตอนแรกมันเป็นเอเลน่าที่รังแกข้า ตอนนี้เป็นพวกเจ้าเหรอ”

หลินเซียวสมควรได้รับสิ่งที่เอเลน่าทํากับเขา แต่ม้าผู้บริสุทธิ์ไม่ได้ทําอะไรที่สมควรได้รับนี้เดิมที่พวกเขาจอดรถไว้ที่ทางเข้าหุบเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้ใช้มันเพื่อกลับมาหลังจากที่พวกเขาทําธุรกิจเสร็จ แต่น่าเสียดายที่สัตว์อสูรปาถูกดึงดูดด้วยแสงและเสียงและฉีกมาพร้อมกับรถม้าให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

หลังจากนั้น พวกเขายังไม่พอและจับตาดู หลินเซียวเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นนักผจญภัยที่หลงทาง

“ไอ้สารเลว พวกมันกล้าดียังไงมาทําลายรถม้าล้ําค่าของข้า! เจ้ารู้ไหมว่าข้าจ่ายเงินมัดจําเท่าไร? ตอนนี้ข้าเอารถม้าอะไรมาคืนแล้ว ข้ายังต้องจ่ายมัน!”

“หลินเซียว เจ้าไม่ได้เตรียมพร้อมสําหรับเรื่องนี้แล้วเหรอ? นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เจ้าขอให้เชนไตรินนําอาหารมาให้ในวันพรุ่งนี้เหรอ?”

“ฮีม ไม่ดี เพราะพวกมันกล้ากินม้าของข้า ข้าจะกินมัน!”

แต่ก่อนที่เขาจะก้าวออกไปได้ เอเลน่าก็หยุดเขาไว้

“อะไร? ต่อให้เจ้าขอร้องก็ไม่มีประโยชน์ ต่อให้เจ้าเป็นราชาปีศาจ ข้าก็จะจัดการพวกมัน!”

“ไอ้โง่ เก็บมันไว้”

เอเลน่าไม่อยากรบกวนเขาและผลักเขาไปข้างหลังขณะที่เธอเดินไปหาสัตว์ร้าย

เธอกําลังทําอะไรอยู่? หลินเซียวไม่เข้าใจและมองดูเธอเดินเข้าไปใกล้พวกเขา

ในตอนแรก สัตว์ร้ายต่างมีความสุขในขณะที่พวกมันโหยหวนและวางแผนที่จะกินเอเลน่าด้วยแต่ยิ่งเธอเข้าใกล้ การเคลื่อนไหวของพวกมันก็ยิ่งแข็งกระด้างราวกับถูกพลังที่มองไม่เห็นกลืนกินพวกเขาหายใจไม่ออกแม้แต่เสียงหอน

“ไปสิ!”

แคทเกิร์ลน่ารักร้องออกมาเบาๆ และความกดดันที่มองไม่เห็นแผ่ขยายออกไป แจ็คเกิลเวอร์ซุกหางทันทีและวิ่งหนีไป ราวกับว่าพวกมันจะตายถ้าพวกมันช้ากว่านี้ โชคร้ายที่หนีไม่พ้นตัวหนึ่งเพราะมันยืนอยู่ข้างหน้า เมื่อมันหมุน มันก็ถูกส่วนหนึ่งของวงล้อสะดุดและ มันไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกต่อไป

ไม่ใช่ว่ามันไม่อยากลุก แต่มันขยับไม่ได้…. ความกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากแคทเกิร์ลทําให้พวกมันตัวสั่นและพวกเขาไม่สามารถควบคุมแขนขาได้อีกต่อไป

เอเลน่าเดินไปเหยียบหัวของมันแล้วหยิบหินแหลมคมขึ้นมา

“เจ้าพวกซน!”

หลังจากพูดจบ เอเลน่าก็ยกก้อนหินขึ้นแล้ววางลงบนหัวของแจ็คเกิล

เอเลน่าเดินกลับอย่างไร้ความรู้สึกและยื่นหินเปื้อนเลือดให้หลินเซียวแล้วส่ายหูและหางของเธอขณะถามว่า “ข้าน่ารักไหม?”

หลินเซียวกลืนน้ําลายอย่างประหม่าในขณะที่เขาดูสัตว์ปีศาจวิ่งหนีไปและแจ็คเกิลที่หมดสติอยู่ในระยะไกล

เอเลน่าน่าจะเป็นแคทเกิร์ลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์