Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 380

ตอนที่ 380 – คุณหลินผู้ครุ่นคิด

มดดูดเลือดตัวเดียวไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ฝูงมดที่หนาแน่นเป็นเรื่องราวที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ถ้าทอมมีดาบ เขาก็สามารถตัดหัวมดตัวเดียวได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้ามีหลายร้อยหรือหลายพันแม้ว่าเขาจะมีดาบศักดิ์สิทธิ์เขาก็ไม่สามารถทําอะไรได้

“หลินเซียว เราควรทํายังไงดี? ถึงพวกมันจะยังไม่สังเกตเห็นเราแต่เราก็ยังหนีรอดได้! งั้น… หม? หลิน เซียว? หลินเซียว!?”

ขณะที่ทอมกําลังกังวลกับตัวเอง เมื่อเขามองย้อนกลับไป เขาเห็นว่าหลินเซียวกําลังเดินสบายๆไปกับเหยาเงื่อ!

พวกเขากําลังทําอะไร พวกเขากําลังฆ่าตัวตาย!?

“ข้าเดาว่าเราไม่ควรรบกวนราชาปีศาจด้วยเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้”

หลินเซียวเหลือบมองกลับไปที่รถม้าที่เอเลน่าซ่อนตัวอยู่ในนั้นแล้วมองไปที่เหยาจือ

“เหยาจือ ให้ข้าสอนเจ้าเรื่องใหม่ในวันนี้”

“เรื่องใหม่ ๆ? ตกลง!”

“เรียกว่ามัลติแคส เจ้าไม่เคยได้ยินใช่ไหม”

“ไม่ ข้าไม่เคย” เหยาจื่อส่ายหัว

“เฮ้อ ข้ารู้แล้ว… เจ้าเป็นเพชรในที่ทุรกันดารจริงๆ” หลินเซียวยิ้มและส่ายหัว เขารู้ว่าเหยาจือแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับทฤษฎีเวทมนตร์เลย ดังนั้นเขาจึงอธิบายในแบบที่ใครๆ ก็เข้าใจได้ “มัลติแคสพูดง่ายๆก็คือการร่ายเวทมนตร์แบบเดียวกันหลายครั้งในคราวเดียว”

“โอ้! ข้าเข้าใจ มันฟังดแรง!“ ”ใช่แล้ว…ข้าสอนเวทมนตร์ระดับเจ็ดให้เจ้า อุกกาบาตเพลิง ยังจําได้ไหม?

“ใช่!”

“ดี”

หลินเซียวตะโกนและลูกไฟปกติก็บินไปทางมด

บูม! ลูกไฟขนาดใหญ่ระเบิดกลางฝูงชน และถึงแม้จะเผามดเพียงตัวเดียว มดที่อยู่รอบๆ ทั้งหมดก็ตื่นตัวและเริ่มสํารวจไปรอบๆด้วยเสาอากาศของพวกมัน

“นั่นแบบปกติ ตอนนี้เป็นแบบมัลติแคส”

มีอีกจังหวะหนึ่ง ลูกไฟพุ่งเข้าหามด แต่คราวนี้มีสิบลูก!

มดโชคร้ายกลุ่มหนึ่งโดนลูกไฟที่แผดเผาและถูกไฟไหม้จนเกรียม

หลังจากถูกโจมตีอีกครั้ง มดก็เริ่มเคลื่อนไหว และเสียงร้องแครกๆ ก็เริ่มดังขึ้นในอากาศราวกับว่าพวกมันกําลังเรียกอะไรบางอย่าง

ตามที่คาดไว้ พื้นดินเริ่มสั่นไหว และทันใดนั้นพื้นดินก็ทรุดตัวลงพร้อมกับมดที่พล่านออกมามากขึ้น สิ่งที่น่า กลัวกว่านั้นคือมดขาวและอ้วนซึ่งใหญ่เท่ากับอาคาร

“นั่นอาจเป็นราชินีมด… แหยะ น่าขยะแขยงจริงๆ”

หลินเซียวรู้สึกอยากถอนตัวและไม่อยากดูอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหันกลับมาที่รถม้าและพูดในขณะที่เขาเดิน

“เหยาจื่อ เข้าใจไหม? เจ้ารีบใช้ฝนดาวตก จัดการซะ เราต้องไปแล้ว

หลินเซียวเรียกคนอื่นๆ ขึ้นรถม้า และเมื่อเขาไปถึงทอม เขาก็ถามคําถามกับเขา

“เฮ้ ถนนสายนี้ไปทางไหน” “หมู่บ้านลิงค์ หมู่บ้านเล็กๆ ริมเขตโรคระบาด แต่ตอนนี้คงร้างไปแล้ว… เดี๋ยวนะท่านกําลังคิดอะไรอยู่? ทําไมท่านจงใจยั่วมด? ตอนนี้เราไม่สามารถหนีได้!

“หนี? เราไม่จําเป็นต้องทําอย่างนั้น ข้าสอนมัลติแคสให้กับเหยาจือเพื่อที่เธอจะได้ดูแลเองและไม่ต้องทําอะไร” หลินเซียวยักไหล่อย่างเกียจคร้านและจับมือเชนไตหยินเพื่อกระโดดขึ้นไปบนรถม้า

“ฮะ? นั่นคือการสอน? ใครสามารถเรียนรู้อะไรจากสิ่งนั้นได้”

เขารู้สึกเหมือนอยู่ระหว่างตัวเองกับหลินเซียว หนึ่งในนั้นบ้าอย่างแน่นอน มัลติแคสเป็นเทคนิคที่ซับซ้อนเขาคาดหวังให้เธอเรียนรู้เพียงแค่แสดงให้เธอเห็นเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร

แม้ว่าเธอจะมีสายเลือดของพ่อมด แต่เธอก็ไม่สามารถเรียนรู้บาง งได้เพียงแค่ได้เห็นมันเพียงครั้งเดียวใช่ไหม?

“ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวล เธอจะได้เรียนรู้มันอย่างแน่นอน ข้าแสดงตัวอย่างให้เธอดูแล้ว”

พลังเวทย์มนตร์เป็นสารลึกลับและไม่มีตัวตน

สําหรับคนอื่น ๆ เขาเพียงแค่ร่ายและขว้างลูกไฟสิบลูก แต่เหยาจือสามารถ เห็น การเคลื่อนไหวทั้งหมดของเขาได้

เพื่อให้เหยาจื่อเรียนรู้เร็วขึ้น หลินเซียวจงใจโยนมันสองครั้งเพื่อที่เธอจะได้เห็นความแตกต่างระหว่างวิธีการใช้พลังเวทย์มนตร์ นอกจากนี้ เขายังเลือกที่จะคูณมันด้วยสิบเท่า อะไรที่น้อยไปก็ง่ายเกินไปและเธออาจไม่เข้าใจอะไรที่มากไปกว่านี้ก็จะซับซ้อนเกินไปและเธออาจไม่สามารถแยกแยะพลังเวทย์มนตร์ได้อย่างชัดเจน

อาจารย์หลินได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อนําทางเธอ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับเหยาจื่อ

“เธอสามารถเรียนรู้มันได้จริงๆ… ไม่ รอก่อน!”

ทอมรู้สึกบางอย่างผิดปกติในขณะที่เขามองไปที่เหยาจื่อ

นี่คือสิ่งที่เขาควรจะตระหนักก่อนหน้านี้ว่าทําไม หลินเซียวสามารถสอนมัลติแคสเหยาจือได้แม้แต่เหยาจอก็ไม่รู้เรื่อง แล้วเขาทําได้อย่างไร?

ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที เขารู้สึกว่าคอของเขาเย็นลงแม้ว่าหลินเซียวจะเพียงแค่คุยกับเชนไตหยินอย่างเกียจคร้าน แต่สําหรับเขาแล้วหลินเซียวนั้นเทียบเท่ากับสัตว์ประหลาด!

ในท้ายที่สุด เหยาจื่อไม่ได้แข็งแกร่งที่สุด แต่อาจารย์ของเธอ หลินเซียว เป็นคนซ่อนเร้นพลังของเขาเองหรือ?

“เจ้ากําลังรออะไรอยู่? ขึ้นมา”

“อ-เอ่อ! ข้าจะนั่งรถม้าอีกคัน…”

เขานั่งบนรถม้าที่ยังมีกลิ่นเลือดหมูอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะสามารถสงบสติอารมณ์ได้

เขารู้สึกโชคดีมากที่สามารถผูกมัดหลินเซียวไว้ได้

เมื่อเทียบกับหลินเซียว ผู้ตรวจสอบภายใต้แคลร์เป็นเพียงกลุ่มคนธรรมดา ด้วยหลินเซียวและเหยาจือซีซาร์จะได้รับการช่วยเหลือไม่ว่ามอนสเตอร์เหล่านี้จะแข็งแกร่งแค่ไหน!

ขณะที่เขากําลังคิดอยู่ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังก้องกังวาน

“เวทมนตร์ระดับเจ็ด ดาวตกเพลิง?”

เขาเงยหน้าขึ้นและสังเกตว่าท้องฟ้าเต็มไปด้วยอุกกาบาตจํานวนมากแล้ว

“หนึ่ง สอง สาม… ยี่สิบแปด ยี่สิบเก้า… อะไรนะ มีเกือบสามสิบเหรอ? พระเจ้า! เธอสามารถเรียนรู้มันได้จริงๆเหรอ?”

เขานับพวกมันทีละตัวอย่างโง่เขลาและตกใจค้างในตอนท้าย เขาต้องกัดลิ้นของเขาเพื่อสงบสติอารมณ์ในขณะที่ควบคุมม้าที่ตกใจ

เหยาจื่อทําได้จริง! อุกกาบาตที่ปกคลุมไปด้วยไฟแห่งนรกตกลงมาจากท้องฟ้าและตกลงสู่ฝูงมดที่หนาแน่นอย่างไร้ความปราณี มดที่โง่เขลาไม่ได้ตระหนักถึงความหายนะที่กําลังจะเกิดขึ้นเมื่ออุกกาบาตดวงแรกจมลงใน ราชินีขาวอ้วนท้วนทําให้มันระเบิดของเหลวน่าขยะแขยงพวกเขาไม่สามารถวิ่งได้แม้ว่าพวกเขาต้องการ

นี่เป็นพลังของมัลติแคสหรือไม่?

จากนั้นเขาก็มองไปทางซ้ายและขวาราวกับว่าเขากําลังมองหาใครซักคน แล้วก็ถอนหายใจอย่างน่าเสียดายเพราะเขาหาพวกเขาไม่เจอ

เขาอยากรู้ว่าแคลร์จะมีสีหน้าแบบไหนถ้าเธออยู่ที่นี่และเห็นสิ่งนี้

ผู้ตรวจสอบระดับ E ที่เธอดูถูก ร่ายฝนดาวตกที่ทําลายล้างเพื่อกําจัดฝูงมดดูดเลือดที่อันตรายเกินไปสําหรับเธอได้อย่างง่ายดาย

“ถ้าเธอเห็นสิ่งนี้ ด้วยบุคลิกของเธอ โลกทัศน์ของเธออาจจะพังทลาย…”

เขาส่ายหัวขณะที่จินตนาการถึงการแสดงออกถึงความเย่อหยิ่ง หัวแข็ง และความคิดในตนเองของเธอ

“โชคดีที่เราจะไม่พบเธออีก..” เขาไล่ตามความคิดที่ซับซ้อนของเขาและเดินตามหลินเซียวหลีกเลี่ยงหลุมอุกกาบาตและก้อนถ่านที่ไหม้เกรียมจํานวนมาก

สถานีต่อไป ชายแดนโซนโรคระบาด หมู่บ้านลิงค์!

แคลร์ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องบ้าๆ ที่หลินเซียวและพวกเขาต้องเผชิญ เพราะเธอยุ่งทั้งวันในสํานักงาน

อันที่จริง เธอไม่จําเป็นต้องทํางานหนักขนาดนั้น มีงานมากมายที่เธอไม่ต้องดูแลเป็นการส่วนตัวและสามารถส่งต่อให้คนอื่นได้ แต่วันนี้เธอกินอะไรผิดไปและเข้มงวดกว่าปกติ

ผู้จัดการเข้าใจความขุ่นเคืองของเธอได้ เธอกําลังแข่งขันกับผู้ตรวจสอบแรงค์ E ที่บ้าคลั่งเหล่านั้น

เมื่อไหร่ที่ราชินีเสือดาวเคยถูกดูถูก? ที่โกรธยิ่งกว่าคือเขาดูถูกเธอในที่สาธารณะ เธอจะกลืนมันเข้าไปได้ยังไง?

แต่มันช่วยไม่ได้ เขาออกไปแล้ว เธอจึงลงความโกรธของเธอกับงานของเธอ

“หึม เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถกวาดล้างมดได้… ศพของเจ้าจะไม่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังด้วยซ้ํา”

แคลร์บ่นอย่างเงียบๆ ขณะกําลังจัดระเบียบไฟล์อย่างคร่าวๆ และเกือบจะฉีกบางส่วนออกจากกัน

ผู้จัดการไม่กล้าพูดอะไร แสร้งทําเป็นไม่ได้ยินเธอ และช่วยเตรียมการขั้นสุดท้ายก่อนออกเดินทาง

สักครู่หนึ่ง แคลร์จะเดินไปตามถนนเล็กๆ ใต้หน้ากากแห่งราตรีเพื่อหลีกเลี่ยงมด

ทันใดนั้น แผ่นดินเริ่มสั่นสะเทือนและเสียงก้องกังวานดังก้องอยู่เหนือพวกเขาและทําให้ทุกคนตกใจ