(One Useless Rebirth) เกิดใหม่อีกครั้งอย่างไร้ [Yaoi] - ตอนที่ 31
เมื่อมองไปที่แววตาที่น่าไว้วางใจของเขา หลี่รู่ก็นึกถึงคำสั่งจากหัวหน้าของเธอ หลังจากปล่อยให้เวลาผ่านไปสักพัก เธอก็พูดกับเขาพร้อมกับเสียงถอนหายใจ “เหอไป่ คุณน่าจะเข้าใจความหมายของสัญญานี้ได้นะ หัวข้อที่กำลังมาแรงบนโลกอินเทอร์เน็ตมักจะเปลี่ยนไปเร็วเกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้เสมอ หากคุณสามารถรักษาความนิยมในปัจจุบันไว้ได้ นั่นก็จะเป็นประโยชน์สหรับพวกเราทุกคน หากคุณทำไม่ได้ทางบริษัทจะต้องมีอะไรมารับประกันและต้องปรับแผนการ เพื่อจะชดเชยที่ได้ลงทุนไปกับคุณ พูดอีกทางก็คือในระยะเวลา 10 ปี คือการป้องกันไม่ให้สถานการณ์ที่อยากจะผูกมัดระหว่างคุณและบริษัท หลังจากที่มันทำให้คุณมีชื่อเสียง แต่หากผลออกมาไม่ดีนัก บริษัทก็ไม่สามารถจ่ายให้คุณต่อไปได้อีก ดังนั้นจึงต้องมีระยะทดลองงานหนึ่งปี นั่นก็หมายความว่า บริษัทจะรับขอคืนข้อเสนอที่ให้คุณ หากผลตอบรับไม่ดีตามที่หวังไว้ สัญญาก็เป็นอันล้มเลิก”
“สรุปก็คือความเสี่ยงทั้งหมดตกอยู่กับผม ในขณะที่ทางบริษัทได้ประโยชน์ไปเต็ม ๆ”
ในที่สุดเหอไป่ก็เข้าใจว่าทำไมเต๋อชูเหอถึงบอกกับเขาว่า “หัวหน้าใหญ่ของ Saint Elephant เป็นคนเลว คิดให้ดีก่อนเซ็นสัญญาจ้างงานกับเขานะ” สัญญาที่ไม่เป็นธรรมเช่นนี้ไม่สามารถระบุอะไรได้นอกจากการขับไล่อีกฝ่ายให้ออกไป
“คุณหลี่ครับ” เขาปิดสัญญาและเป็นครั้งแรกที่เขาปฏิเสธเธอ “ผมไม่ได้โง่และไม่มีทางที่ผมจะเซ็นสัญญาแบบนี้ ผมซาบซึ้งในความไว้วางใจของคุณ และความเอาใจใส่ที่ผมรู้สึกได้ในช่วงเวลาที่ผมอยู่ที่ Saint Elephant แต่ความนิยมนั้นเปราะบางเกินไปสำหรับผม ผมต้องการสนับสนุนตัวเองด้วยการทำงานหนัก ไม่ใช่จากความนิยมบนโลกออนไลน์”
ในใจของเธอ หลี่รู่ชื่นชมในทัศนคติของเขา แต่เมื่อพิจารณาถึงจุดที่เธอยืนอยู่ เธอทำได้เพียงแค่พยายามโน้มน้าวเขา “โชคถือเป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของคน ๆ หนึ่ง หากคุณไม่พอใจกับสัญญาเราสามารถพูดคุยเรื่องนี้กันได้ ทำไมคุณไม่คิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งล่ะ แล้วติดต่อกลับมาหาฉันในภายหลัง ไม่มีอะไรต้องเร่งรีบไ
“ขอโทษครับ” เหอไป่กล่าวขณะที่เขาผลักสัญญากลับด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น
“คุณหลี่ ผมเป็นนักศึกษาเองครับ ผมมาที่นี่เพื่อหาค่าเล่าเรียนเท่านั้น และหลังจากเหตุการณ์ที่สวนสาธารณะหลี่หู ผมได้เห็นแล้วว่าบริษัทจะเป็นยังไง ความร่วมมือระยะสั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ความร่วมมือระยะยาวไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ” มีการยื่นข้อเสนอนี้ไปแล้ว และหากเขาไม่ปฏิเสธทันที เขาจะเสี่ยงต่อการถูกมองว่าเป็นคนที่หยิ่งหลงตัวเอง และไม่ได้รับความนิยม หากการเจรจาล้มเลหว ทางบริษัทอาจตามหาเขาทางอินเทอร์เน็ต เขาไม่เคยเป็นคนที่ไม่เด็ดขาดและเขาคิดว่าดีที่สดที่จะออกไปตอนนี้
หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นและโค้งคำนับหลี่รู่ “ขอบคุณที่ให้โอกาสผมครับ ผมขอโทษที่สิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามที่คุณต้องการ งานที่บริษัทมอบหมายให้ผมจะเสร็จสิ้นโดยเร็วที่ส่ง และผมจะส่งอีเมลให้คุณ ลาก่อนครับ”
เมื่อได้ยินที่เขาพูดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่บริษัทเข้าข้างหม่าซิงตง เธอก็รู้ว่าเหอไป่ค่อย ๆ ห่างเหินจากบริษัท เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้เธอรู้สึกเหนื่อยมากกว่าที่จะเสีใจกับสถานการณ์ เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะไปเธอรีบหยุดเขา แล้วพูดว่า “คุณมีทางไปอีกยาวไกล จะไม่มีสภาพแวดล้อมในการทำงาน หากคุณยืนกรานที่จะทำในแบบของคุณ จงทำงานให้หนักขึ้น เมื่อคุณไปถึงจุดสูงสุดเท่านั้น คุณจะสามารถเพลิดเพลินกับทิวทัศน์รอบข้างได้ ด้วยความปรารถดีต่อคุณ”
เหอไป่รู้สึกตื้นตันใจ เขาหันกลับมาและคำนับอีกครั้ง “ขอบคุณครับคุณหลี่ ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ”
เมื่อเห็นเช่นนั้นหลี่รู่ก็รู้สึกโล่งอก และเตือนเขาว่า “วันนี้คุณไปที่ Red Guest มาใช่ไหม หลายคนที่นี่ก็เห็นเช่นนั้น ฉันเชื่อว่าคุณไปนั่นเพื่อเอาผลไม้ไปให้เพื่อนของคุณ แต่คนอื่นอาจไม่คิดเหมือนกัน วันหยุดฤดูร้อนเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น หากคุณยังต้องการหางานพาร์ทไทม์บนถนนเส้นนี้ หลีกเลี่ยง Red Guest ไว้จะดีที่สุด”
เหอไป่นึกถึงคนอื่น ๆ ที่มองเขาตอนที่เดินเข้าบริษัท ตอนนี้ทุกอย่างกระจ่างแล้ว และเขาพบว่ามันไร้สาระมาก หลังจากขอบคุณเธออีกครั้งเขาก็หันกลับและเดินจากไป
ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนจากช่างภาพที่มีแนวโน้มเป็นคนเร่ร่อนที่ไม่มีงานทำอาจเกิดขึ้นได้เร็วพอ ๆ กับเวลาที่เขาใช้ในการส่งมอบผลไม้
…………………..
เหอไป่นอนอยู่บนเก้าอี้ เขาลากคอมพิวเตอร์และเปิดมัน จากนั้นเขาก้หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อตรวจสอบเงินมัดจำ เขาปวดหัวเล็กน้อยเมื่อเห็นตัวเลขบนหน้าจอ ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ เขาคงซื้อคอมพิวเตอร์ที่ถูกกว่านี้ นี่เพิ่งจะเริ่มต้นปิดภาคเรียนฤดูร้อนและเขายังมีเวลาอีกสองเดือนก่อนที่มหาวิทยาลัยจะเปิด ดังนั้นเขาจึงต้องหางานพาร์ทไทม์ใหม่ให้เร็วที่สุด
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเหอไป่ก็ดังขึ้น เขาก้มศีรษะลง พบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่รู้จัก เมื่อนึกถึงสิ่งที่เต๋อชูเหอบอกเขาเกี่ยวกับนายจ้าง เขาก็นั่งตัวตรงอย่างรวดเร็ว และตอบอย่างสุภาพพร้อมกับรับสาย
“สวัสดีค่ะ ช่างภาพเหอไป่ใช่ไหมคะ” เสียงผู้หญิงอ่อนโยนและไพเราะดังออกมาจากโทรศัพท์
‘ช่างภาพเหอไป่เหรอ? นี่ต้องเป็นสายที่โทรมาเรื่องงานอย่างแน่นอน’
เขากลั้นความตื่นเต้นและตอบกลับอย่างสุภาพว่า “ใช่ครับ คุณคือ?..”
“สวัสดีค่ะคุณเหอ ฉันชื่อหลินเซี่ย เป็นหัวหน้าจากร้านเสื้อยี่เค่อค่ะ เราเห็นรูปถ่ายที่คุณถ่ายให้กับพิธีกรของสถานีโทรทัศน์เมือง B ทางอินเทอร์เน็ต และเราชอบมันมาก เราคิดว่าสไตล์การถ่ายภาพของคุณสอดคล้องกับแบรนด์เครื่องแต่งกายสำหรับเด็กผู้หญิงในเครือของเรามาก ดังนั้นฉันจึงโทรมาเพื่อขอให้คุณขอเชิญมาทำงานกับเราค่ะ”
ผู้หญิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์พูดจบ เหอไป่ตกใจเล็กน้อย “เรากำลังพูดถึงความร่วมมือแบบไหนกัน?”
‘แบรนด์เครื่องแต่งการผู้หญิงคืออะไร?’
หลินเซี่ยไม่คิดว่าคำถามของเขาตื้นเกินไป ในตอนแรกเธอแนะนำเขาให้รู้จักกับบริษัทของเธออยางใจเย็น จากนั้นเธอก็แนะนำเขาผ่านรายละเอียดของความร่วมมือที่อาจเกิดขึ้น ในที่สุดเธอบอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องตัดสินใจตอนนี้ และควรกลับไปคิดก่อน
เหอไป่เห็นด้วยและบอกเธอเมื่อเขาจะตอบกลับ หลังจากวางสายแล้วเขาก็เงียบไปสักครู่ เพื่อพิจารณาข้อเสนอที่ได้รับมา
‘การถ่ายภาพให้กับแบรนด์เครื่องแต่งการสำหรับผู้หญิง นั้นค่าคอมมิชชั่นสูง และฉันไม่จำเป็นต้องตอกบัตรเข้างาน ฉันสามารถเริ่มทำงานด้วยสัญญาระยะสั้นได้และถ้าทุกอย่างเรียบร้อย ฉันจะพูดคุยสำหรับการทำงานระยะยาวกับพวกเขาได้อีกด้วย เยี่ยมไปเลย! นั่นคืองานพาร์ทไทม์ที่ฉันต้องการสำหรับช่วงหยุดฤดูร้อนล่ะ’
เขากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ และรีบหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาเพื่อโทรหาซวี่อิ๋นหลง การถ่ายภาพเสื้อผ้าไม่เหมือนกับการถ่ายแบบให้กับนางแบบและเขาต้องปรึกษาอาจารย์ก่อน
………………………
ในจังหวัดชายแดนในที่สุด เต๋อชูเหอก็มีวันหยุดครึ่งวัน หลังจากการฝึกหนักกับโค้ชศิลปะการต่อสู้ เขาติดอยู่กับภาพลักษณ์สุภาพบุรุษและกล่าวอำลากับทุกคน จากนั้นเขาก็ขอให้ผู้ช่วยออกไป โดยอ้างว่าเขาเหนื่อยและต้องการพักผ่อน หลังจากนั้นเขาก็กลับไปที่ห้องของเขาชาร์จโทรศัพท์และเปิดเครื่อง
ทันใดนั้นสายที่ไม่ได้รับและข้อความก็พุ่งออกมา ทั้งหมดนั้นมาจากเจียงซิ่วเหวิน
รู้สึกผิดหวัง เขาทำการเพิกเฉยต่อมันทันที เมื่อเขาพบข้อความจากหมาน้อย เขาก็มองอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็พบหมายเลขโทรศัพท์ของเจ้าของร้านที่เต๋อชูเหอซื้อผลไม้เมื่อครั้งที่แล้ว และสั่งผลไม้อีกชุดให้หมาน้อย เขากำลังจะทาไปหาหมาน้อยของเขา แต่ด้วยความคิดแวบหนึ่งที่แทรกเข้ามา เขาตัดสินใจคุยกับเขาผ่าน wechat
ดังนั้นเขาจึงออกจากหน้าการโทรและเปิด wechat ในขณะที่นอนอยู่บนโซฟาข้างหน้าต่าง
ขาวและขาว : คุณอยู่ที่ Red Guest หรือเปล่า?
ขาวและขาว : เพื่อนของฉันส่งผลไม้มาให้ฉันมากมาย มันมากเกินไปสำหรับฉัน คุณอยากจะแบ่งไปไหมล่ะ?
ขาวและขาว : คุณอยู่ที่นั่นไหม? ชูชู
เต๋อชูเหอจ้องมองประโยคสุดท้ายพร้อมกับถอนหายใจอย่างพึงพอใจ “อืม ผลไม้บางส่วนเหรอ ทำไมคุณต้องแบ่งให้ฉันด้วย? เจ้าเด็กน่ารำคาญ…” และไม่ใช่จากเพื่อนของคุณสักหน่อย มาจากรุ่นพี่และไอดอลต่างหาก
“เจ้าหมาน้อย มักจะพูดสิ่งเหล่านี้ เมื่อจะพูดถึงคนอื่น” เขาคลิกที่รูปโปรไฟล์ของเหอไป่ และเริ่มพิมพ์ด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่า “เป็นเกียรติที่จะได้คุยกับคุณ”
นกกระเรียนที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง : ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก และไม่ได้ใช้ wechat มาช่วงหนึ่งเลยล่ะ ขอบคุณที่ห่วยใยนะไป่ ^-^
นกกระเรียนที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง : รักคุณจัง, ไป่
นกกระเรียนที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง : แม่เลี้ยงของฉันไม่ได้สร้างปัญหาในฉันเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันรู้สึกดีจัง ขอบคุณสำหรับรูปมาก ถ้าของขวัญทั้งหมดจากคุณที่ให้ฉันก่อนหน้านี้ หอพักของคุณอยู่ที่ไหน ฉันอยากจะส่งของขวัญไปให้คุณเป็นการตอบแทน ^-^
ก่อนที่จะออกจากเมือง B เขาเห็นซิ่วเหวินซื้อกล้องใหม่จำนวนหนึ่ง ลูกหมาน้อยชอบถ่ายรูปมาก ถ้าเขาได้กล้องใหม่เป็นของขวัญ เขาต้องรักมันมากและขอบคุณเขาเป็นพัน ๆ ครั้ง
เยี่ยมไปเลย! ฉลาดที่สุด! เต๋อชูเหอพอใจกับแผนการของเขามาก
ดิ่งด่อง. ข้อความใหม่เข้ามา เขาก้มศีรษะลงอ่าน
ขาวและขาว : คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอก ฉันรู้แล้ว หากคุณรู้สึกเศร้า คุณคุยกับฉันได้ ฉันยินดีรับฟังคุณนะ
นกกระเรียนที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง : “?” ‘นั่นมันเรื่องอะไรกัน? เขารู้อะไรมา? ฉันเศร้าเหรอ? เกี่ยวกับอะไร?’
ขาวและขาว : ฉันได้พบกับลูกพี่ลูกน้องของคุณที่ Red Guest เขาบอกฉันเกี่ยวกับคุณมาบ้างแล้วล่ะ ซึ่งที่คุณต้องเจอ… ยังไงก็ตามคุณต้องดูแลตัวเองในต่างแดนล่ะ อย่าหมกมุ่นอยู่กับการคิดฆ่าตัวตายหรือหนีออกจากบ้าน นึกถึงครอบครัวของคุณที่ห่วงใยคุณ ชีวิตจะสวยงามหลังจากนี้
นกกระเรียนที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง : “??” ‘ต่างแดน? ลูกพี่ลูกน้อง? อะไรกัน?’
ขาวและขาว : คุณไม่จำเป็นต้องส่งของขวัญมาตอบแทนฉันหรอก ถ้าคุณมีเงิน คุณควรไปรักษาตัวเอง ลูกพี่ลูกน้องของคุณเป็นคนดีนะ เขาเป็นห่วงคุณ คุณสามารถคุยกับเขาได้ ถ้าคุยมีเรื่องไม่สบายใจ ครอบครัวของคุณมีความสำคัญมากกว่าสิ่งที่ไอดอลของคุณจะให้คุณได้ ชีวิตจะดีขึ้น เพียงแค่มีควาเชื่อ ^-^
นกกระเรียนที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง : “?!!” ‘อะไร? หมายความว่าอะไร? ไอดอล? เขาทำให้งงไปหมดแล้ว? ฉันมีปัญหาเหรอ และอะไรคือ “ลูกพี่ลูกน้อง” เพียงไม่กี่วันที่ไม่ได้ติดต่อกัน เกิดอะไรขึ้นกับลูกหมาน้อยตัวนี้’