God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 651-652
ตอนที่ 651 : โลกกลม!
ในช่วงบ่าย
ก็เหมือนดังช่วงเช้า หลังมื้อเที่ยงก็เป็นลูกค้ากลุ่มใหม่มาเยือนร้าน
แม้ระหว่างทานมื้ออาหาร ร้านต้นตำรับก็ไม่ได้ไล่ลูกค้าออกไปแต่อย่างใด
แน่นอนว่าไม่มีลูกค้าคนใดคิดอยากอยู่รับชม…
ได้เพียงแต่เห็นอาหารเลิศรสแต่กินไม่ได้ นี่ไม่ต่างอะไรกับถูกทรมาน
มันจึงมีกฎที่บรรดาลูกค้าเก่าต่างพูดคุยกันเองด้วยเลือดและน้ำตา ว่าลูกค้าใหม่ทั้งหลายอย่าได้ลองดี
เมื่อหลิวลู่อวี่ หลิวลู่เหม่ย และเย่ว์หลิงมาถึงร้านก็พบว่ามีลูกค้าอยู่ในร้านไม่ใช่น้อยแล้ว
บ้างก็เล่นเกม บ้างก็รับชมผู้อื่นเล่นเกม หรือไม่ก็ไปซื้อสินค้าภายในร้านกัน
แม้บอกกล่าวเช่นนี้หลายครั้ง แต่เส้นทางประจำวันของลูกค้าร้านต้นตำรับก็เป็นเช่นนี้…
สองพี่น้องหลิวลู่อวี่ไปซื้อของ ทางด้านเย่ว์หลิงไปทางโต๊ะรับเงินที่ลั่วฉวนนั่งอยู่
เหยาซือหยานอยู่ชั้นบน ลั่วฉวนจึงดูแลร้านแทนชั่วคราว เพราะอย่างไรมันก็เป็นหน้าที่เถ้าแก่เช่นเขา
“เถ้าแก่ ข้าทราบคำตอบแล้ว!” เย่ว์หลิงเผยใบหน้ายิ้มแย้มเดินเข้ามา
“คำตอบว่าอะไร?” ลั่วฉวนถามกลับ
“โลกกลม!” เย่ว์หลิงเผยความตื่นเต้น
ใช่แล้ว คำถามที่ลั่วฉวนมอบให้เย่ว์หลิงคือ “โลกใบนี้มีรูปลักษณ์อย่างไร?”
โลกนี้หรือก็คือทวีปเทียนหลัน มันคือดาวเคราะห์
ในทวีปเทียนหลันไม่มีคำว่าดาวเคราะห์ ดังนั้นลั่วฉวนจึงเรียกแทนว่าโลก
ได้ฟังเขาจึงนึกประหลาดใจพร้อมมองที่เย่ว์หลิง
“พูดกล่าวถึงเรื่องอะไรกัน?” หลิวลู่อวี่เดินเข้ามาถาม
นางและหลิวลู่เหม่ยเลือกสินค้าได้ครบแล้ว
“เรื่องของโลก” เย่ว์หลิงชี้ไปที่ใต้เท้า
“มีเรื่องอะไรกัน?” หลิวลู่เหม่ยเกิดอยากทราบ
ทวีปเทียนหลัน สำหรับหลิวลู่เหม่ยก็คือโลกทั้งใบ
ด้วยเหตุนี้มันจึงไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบาย
แน่นอนว่าผู้อื่นเองก็คิดเห็นเช่นเดียวกัน
“รูปลักษณ์ของโลกยังไงล่ะ” เย่ว์หลิงเผยยิ้ม
หลิวลู่อวี่กับหลิวลู่เหม่ยต่างมองหน้ากันเองก่อนจะตกอยู่ในภวังค์
รูปลักษณ์ของโลก?
บอกกล่าวตามตรง ไม่เคยมีใครนึกถึงเรื่องนี้
“พี่เย่ว์หลิงได้คำตอบว่าอะไรหรือ?” หลิวลู่อวี่ไม่อาจอดกลั้นความสงสัยในใจเอาไว้ได้จนต้องถามออก
เย่ว์หลิงยิ้มบาง “ทรงกลม”
“ทรงกลม? เป็นไปได้ยังไง?” ทั้งสองอุทานร้องออก
คำตอบนี้เกินกว่าที่พวกนางคาดคิด
“มีอะไรกัน?”
“เมื่อครู่ได้ยินว่า…”
บรรดาลูกค้าร้านต่างเข้ามาร่วมอย่างสนอกสนใจ
บทสนทนาคนทั้งสี่กลายเป็นกระตุ้นความสนใจกลุ่มคนขึ้นมา
หรือก็คือ หากเกี่ยวข้องกับลั่วฉวน ไม่ว่าอะไรก็ถือเป็นเรื่องน่าสนใจ…
“เรื่องรูปลักษณ์ของโลกนี้” เย่ว์หลิงเผยยิ้ม
หลายคนต่างสนใจกันมากขึ้น
หลิวลู่อวี่และหลิวลู่เหม่ยตอนนี้เพิ่งหายตื่นตะลึง
ทั้งสองทราบว่าประเดี๋ยวเย่ว์หลิงก็อธิบาย
ลั่วฉวนยังไม่ตอบคำ
เห็นได้ชัดว่าอดทนรอให้เย่ว์หลิงนำเสนอ
เขายังคงสงสัยในใจ ว่าเย่ว์หลิงใช้วิธีการใดจึงได้คำตอบนี้มา
เหยาซือหยานเพิ่งลงจากชั้นบนก็ตอนนี้
ได้เห็นเรื่องราว นางจึงเกิดสนใจเข้าร่วมวง
“ตามที่ข้าคาดเดา” เย่ว์หลิงหันมองเหล่าผู้สงสัยรอบด้าน ยามนี้นางเกิดยินดีที่หลายคนคิดอยากทราบ ที่ภูมิภาคแดนเหนือ เรื่องราวเหล่านี้แทบไม่เคยมีใครสนใจฟังนางเลยแม้สักคน “ทวีปเทียนหลันสมควรเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า เหมือนดังดวงจันทร์และดวงตะวันที่เป็นทรงกลม!”
ไม่มีใครขัดคำตอบนี้
น้องครั้งร้านต้นตำรับจะตกอยู่ในสภาวะเงียบกริบ หากเข็มสักเล่มหล่นก็คงได้ยิน
หลายคนต่างเผยดวงตาเบิกกว้างพยายามย่อมข้อมูลที่เหลือเชื่อนี้
รอยยิ้มบางปรากฏที่มุมปากเย่ว์หลิง นางพอใจกับอาการตอบสนองของผู้อื่น “เมื่อใดบินขึ้นบนฟ้า อย่างนั้นจุดตัดระหว่างผืนดินกับท้องฟ้าพบเห็นเป็นรูปลักษณ์ยังไง? เรียบ หรือว่าโค้ง?”
ตอนที่ 652 : ภายใต้สถานการณ์ปกติ
ลูกค้าแต่ละคนต่างมองกันเองก่อนจะตกอยู่ในสภาวะครุ่นคิด
หลิวลู่เหม่ยขมวดคิ้วก่อนจะนึกย้อนถึงเรื่องราวครั้งบินอยู่บนอากาศ
ทวีปเทียนหลันนั้นกว้างใหญ่แทบไร้พรมแดน
บางทีเพราะเหตุนี้จึงเป็นเรื่องยากจะทราบได้แม้พบเห็นเส้นโค้งขอบฟ้าก็ตาม
มันจึงส่งผลให้ไม่เคยมีใครตระหนักถึงมาก่อน
ภาพฉากปรากฏในความคิด หลิวลู่เหม่ยนึกประหลาดใจต่อการค้นพบของเย่ว์หลิง
แม้ว่าเส้นตัดพื้นดินกับท้องฟ้าจะอยู่ไกลห่าง แต่มันก็โค้งจริง!
หลิวลู่เหม่ยคือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้า นางคือส่วนยอดบนสุดของบรรดาลูกค้าร้าน จะกล่าวเช่นนี้ก็ไม่แปลก
ดังที่เคยกล่าวไป ผู้ฝึกตนมนุษย์จะมีความสามารถบินได้ก็ต่อเมื่อเป็นขอบเขตทดสอบเต๋า
แน่นอนว่าขอบเขตจิตวิญญาณและขอบเขตคืนต้นกำเนิดบางคนก็ถือครองวิชาพิเศษที่ทำให้บินได้
แต่นั่นก็ยังแตกต่างจากความสามารถรากฐานหากจะเทียบเปรียบกับขอบเขตทดสอบเต๋า!
แน่นอนว่ามันย่อมมีข้อยกเว้นอย่างสัตว์อสูรบินได้ วิหค หรือสัตว์ปีก เหล่านั้นไม่ต้องมีพื้นฐานทางการฝึกฝนแต่อย่างใด
ยกตัวอย่างเช่นสถาบันวิญญาณเมฆาและหุบเขาโอสถ เหล่านั้นจะพึ่งพาปัจจัยภายนอกอย่างวิหคลึกล้ำทองคำสีชาดและอินทรีย์สายฟ้าปรโลกยามเดินทางบนอากาศ
ย้อนกลับมาที่ภายในร้าน
“อืม… เหมือนว่าจะโค้งจริงด้วย…” หลิวลู่เหม่ยยังไม่ค่อยมั่นใจเท่านัก
“ไม่ทราบเลย ข้าแทบไม่เคยได้จดจำ” หลิวลู่อวี่ส่ายศีรษะ
“ข้าเองก็ไม่ค่อยสังเกต” มู่หรงไห่เถิงเผยยิ้ม
“แต่พื้นก็ราบ หากว่ามันโค้ง… ไม่ใช่หมายความถึงโลกใต้เท้าเรานี้แท้จริงเป็นทรงกลมหรือ?!”
“หือ? จะมีเรื่องแบบนั้น…”
หลังเงียบงันกันไปพักหนึ่งจึงปรากฏเสียงอุทานดังออก เหล่าลูกค้าร้านมีความเห็นต่างจากของเย่ว์หลิง พวกเขาต่างพูดกล่าวกันออกมาหารือโต้เถียง กลายเป็นว่าในร้านเสียงอึกทึกขึ้นมา
“ทุกคนไปเห็นด้วยตนเองดีหรือไม่?” เย่ว์หลิงเผยยิ้มที่ใบหน้าก่อนจะหันมองลั่วฉวน “เถ้าแก่ คำตอบข้าถูกหรือไม่?”
ลั่วฉวนไม่มั่นใจเต็มที่ว่าทวีปเทียนหลันนี้มันเป็นแผ่นทวีปแห่งหนึ่งบนดาวเคราะห์หรือไม่
อย่างไรแล้วเขาก็ไม่ได้ขึ้นไปยืนยันด้วยตนเองบนท้องฟ้า
เป็นไปได้ว่ามันคือดาวเคราะห์ อย่างน้อยก็เก้าในสิบ
แต่เขาก็ไม่กล้ากล่าวออกอย่างมั่นใจ
เพราะเขาไม่ทราบว่าผู้สร้างโลกใบนี้ขึ้นมาได้มีความคิดพิสดารใดเกิดขึ้นหรือไม่
จะเกิดอะไรขึ้นหากมันเป็นเช่นนั้นขึ้นมา? และดวงดาวบนท้องฟ้าก็แค่ของประดับฉาก…
อืม คิดเช่นนี้ออกจะไกลเกินไปแล้ว…
หลังครุ่นคิด ลั่วฉวนจึงตอบคำ “ภายใต้สถานการณ์ปกติ เป็นเช่นนั้นจริง”
“ภายใต้สถานการณ์ปกติ?” เย่ว์หลิงเกิดสับสน นางไม่เข้าใจความหมายถ้อยคำของลั่วฉวน
ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ต้องไม่ใช่สิ
แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเถ้าแก่ยังมีอื่นใดคิดกล่าว
“หากไม่มีอะไรผิดพลาด ที่เจ้าเห็นนั้นก็ถูกต้องแล้ว” ลั่วฉวนกล่าวบอก
เย่ว์หลิงเผยยิ้มรับ
แม้ยังไม่เข้าใจความหมายคำของเถ้าแก่เมื่อครู่นี้ แต่อย่างน้อยคำตอบก็ถือว่าถูก
“เถ้าแก่ หากเป็นดังที่ว่า พวกเราอยู่ในโลกที่เป็นทรงกลมจริงหรือ?” ฉู่กวงเหอเข้ามาถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
หลายวันมานี้ตระกูลฉู่หาที่ปักหลักในนครจิ่วเหยาและมาเยือนร้านต้นตำรับแทบทุกวัน
“กล่าวเช่นนั้นก็ได้” ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “ภายใต้สถานการณ์ปกตินะ”
จากที่เคยทราบ ลั่วฉวนไม่เคยกล่าวหยอกล้อ
การกระทำตลอดมาของเขาจึงเป็นผลให้บรรดาลูกค้าไม่อาจจับอะไรจากสีหน้าของเขาได้
อย่างน้อยก็เป็นเช่นนั้น แม้ความเป็นไปได้จะไม่ใช่ศูนย์ก็ตาม…