God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 1048

ตอนที่ 1048

ในช่วงเช้าตรู่ ลั่วฉวนเริ่มกิจวัตรด้วยการรดน้ำต้นไม้โลกโดยใช้โคล่า ซึ่งพื้นดินในกระถางก็เกิดเป็นฟองปุดปุดเผยเสียงซ่าดังออกมา

โคล่าซึมหายลงสู่เบื้องล่างอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาจึงค่อยโยนขวดเปล่าใส่ระบบรีไซเคิล

ด้วยเหตุนี้ช่วงเวลาแห่งการรดน้ำจึงสิ้นสุดลง

สายตาลั่วฉวนมองไปทางเครื่องขายชานมที่อยู่ใกล้เคียง

เขาเกิดนึกอะไรน่าสนใจขึ้นมาได้

“คุณลูกค้าท่านนี้สนใจรับชานมหรือไม่?” เขากล่าวถามออกไปอย่างจริงจัง

ใบของต้นไม้โลกเกิดสั่นไหวเล็กน้อยเกิดเป็นเสียงใบไม้เสียดสี

ลั่วฉวนเข้าใจว่าความหมายของมันคือการตอบรับ

“อย่างนั้นรสชาติอะไรดี?” เขายังคงถามต่อ

ต้นไม้โลกไม่ขยับแล้ว

จากจุดนี้จึงมองได้ว่าต้นไม้โลกตอบได้เพียงว่า ใช่ หรือว่า ไม่ใช่ แค่สองอย่าง

“คำถามถัดไป รับที่อุณหภูมิเท่าไหร่ดี?”

แซ่ก แซ่ก เสียงใบไม้เสียดสีกันดังตอบ

“อุณหภูมิเท่าไหร่ดีกันนะ?”

……

…

“เหมือนว่าจะตอบไม่ได้ งั้นรอสักครู่”

ผ่านไปครู่หนึ่งลั่วฉวนค่อยเดินไปรับเอาแก้วชานมที่อุณหภูมิห้องกลับมา

จากนั้นจึงเทใส่โคนของต้นไม้โลก

หลังเทให้เรียบร้อย ก้อนดำน้อยที่อยู่บนกิ่งไม้จึงถูกนำลงมา

เขาเดินกลับไปนั่งหลังโต๊ะรับเงินพลางนำเอาเม็ดยาที่เก็บไว้ตั้งแต่เมื่อคืนออกมาจากระบบมิติเก็บของ

กลิ่นหอมเริ่มโชยปรากฏออกมา

“สนใจไหม?” ลั่วฉวนยื่นเม็ดยาในถาดไปตรงหน้าก้อนดำน้อย

มือน้อยยื่นออกมาพร้อมกอดเม็ดยาที่ขนาดราวครึ่งหนึ่งของตัวมันเอาไว้

จากนั้นมันจึงใช้เม็ดยากลิ้งเล่นไปมาบนโต๊ะ

ลั่วฉวนรับชมด้วยความสนใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมา

ตอนนี้ยังคงมีเวลาก่อนจะถึงมื้อเช้า

ปู้หลี่เกื๋อที่หลังซื้อมื้อเช้าเรียบร้อยก็มุ่งตรงมายังร้านต้นตำรับเหมือนดังเคย

ทันทีเมื่อเข้ามาในร้าน เขาจึงได้กลิ่นหอมพิเศษที่ปรากฏฟุ้งกระจาย

ตอนนี้เองที่ทั้งร่างกายของเขาเกิดรู้สึกได้ถึงพลังวิญญาณที่เริ่มคึกคัก มันเกินกว่าเขาจะควบคุมจนใบหน้าเริ่มแดงก่ำขึ้นมา

ลั่วฉวนพบเห็นท่าทีที่แปลกไปของปู้หลี่เกื๋อ ตอนนี้เขาค่อยมองสำรวจร้านก่อนจะพบเห็นเมฆหมอกจากกลิ่นฟุ้งกระจายจึงทราบสาเหตุ

เหมือนว่าคุณภาพของเม็ดยาเหล่านี้ไม่ใช่ต่ำเตี้ย กลิ่นของเม็ดยาถึงกับทำให้เกิดเป็นเมฆหมอกพลังงานฟุ้งกระจายได้

เหยาซือหยานอยู่ขอบเขตราชัน เพราะแบบนั้นนางจึงไม่เกิดอาการผิดปกติใด แต่ผู้ฝึกตนขอบเขตเช่นปู้หลี่เกื๋อไม่อาจทนได้ไหว

เขาจึงโบกมือกำจัดกลิ่นอายของยาภายในร้าน จากนั้นจึงค่อยช่วยปู้หลี่เกื๋อปรับสภาพพลังวิญญาณที่ยุ่งเหยิงให้กลับคืนเป็นปกติ

“เฮ้อ… นึกว่าไม่รอดเสียแล้ว” ปู้หลี่เกื๋อสูดลมหายใจเข้าลึกพลางปาดเช็ดคราบเหงื่อที่ไม่เคยมีปรากฏบนหน้าผาก สายตานั้นเผยความหวาดกลัว เมื่อครู่เขาตระหนักได้ว่าเกือบจะเข้าใกล้ความตายแล้ว

หมอกสีขาวภายในร้านเมื่อครู่ช่างอันตรายอย่างแท้จริง

“เถ้าแก่ เมื่อครู่นี้คืออะไรกัน?” หลังอาการดีขึ้นแล้วปู้หลี่เกื๋อจึงสงบใจ ซาลาเปาในมือที่กินค้างไว้ยังกินต่อได้ ตอนนี้ส่งมันเข้าปากพลางถาม “เถ้าแก่ นั่นท่านทานอะไรกัน?”

เขาได้ตระหนักว่าเมื่อครู่ลั่วฉวนมีอะไรเคี้ยวในปาก มันคล้ายลูกอม

“เม็ดยา” ลั่วฉวนตอบรับเรียบง่าย

“เม็ดยาลั่ว?” ปู้หลี่เกื๋อคล้ายพบเห็นความผิดปกติในประโยค

ก้อนกลมในถาดจำนวนมากมายนั่นคือเม็ดยา?

ทำไมรู้สึกเหมือนมุมมองต่อโลกหล้าได้แปรเปลี่ยนไปอีกครั้งแล้วกัน

เขาต้องใช้เวลาอยู่หลายวินาทีกว่าจะปรับสภาพอารมณ์ได้

ในเมื่อเป็นเถ้าแก่ งั้นเข้าใจก็ได้

“เถ้าแก่ เม็ดยาพวกนั้นไม่ใช่ธรรมดากระมัง?” ปู้หลี่เกื๋อเดินเข้ามารับชมเม็ดยาที่วางเรียงรายบนถาด

แม้ไม่ทราบว่าคืออะไรบ้าง แต่พิจารณาแล้วไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน

จากสีสัน รูปลักษณ์ และกลิ่น ทั้งหมดนี้ไม่มีอะไรที่เม็ดยาธรรมดาควรจะมี

“ก็คงงั้น” ลั่วฉวนตอบรับอย่างไม่ใส่ใจ ตอนนี้เขาค่อยได้ตระหนักถึงสายตาของปู้หลี่เกื๋อจึงผลักถาดที่วางยื่นไปหา “กินไหม?”

“ไม่ ไม่” ปู้หลี่เกื๋อโบกมือตอบเป็นพัลวันพร้อมส่ายศีรษะ กระทั่งว่าถอยเท้ากลับไปอย่างไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

เมื่อครู่แค่กลิ่นก็แทบตายแล้ว หากกินเข้าไปจะเป็นยังไง?

แม้ว่าไม่น่ามีปัญหาเพราะมีเถ้าแก่อยู่ด้วย แต่ความรู้สึกได้ร้องบอกต่อเขา ว่าไม่กินจึงดีกว่า

พบเห็นปู้หลี่เกื๋อปฏิเสธ ลั่วฉวนจึงดึงถาดกลับคืน จากนั้นค่อยหยิบเม็ดยาใส่เข้าปากตนเองพลางเคี้ยวและกลืนไป

พบเห็นเรื่องราว ปู้หลี่เกื๋อถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายพลางกัดซาลาเปาในมือต่อไปอย่างนึกทึ่ง

“เถ้าแก่ กลอรี่มีอัพเดทอะไรใหม่หรือยัง?” อานเหวยหยาเดินเข้าร้านมาด้วยอารมณ์ดีพร้อมสอบถาม

“ยังไม่” ลั่วฉวนส่ายศีรษะตอบกลับ

เขากำลังคิดอยู่ว่าควรพากย์เสียงตัวละครในกลอรี่ดีหรือไม่ เพราะเขารู้สึกมาตลอดว่าตอนเลือกอาชีพตัวละครที่ไม่มีเสียงอะไรตอบรับ มันค่อนข้างน่าเบื่อ

“ทราบแล้ว” อานเหวยหยาพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มกิจวัตรซื้อของประจำวันที่มีขายในร้าน

เหยาฮุยเฉินวันนี้อารมณ์ดีมาถึงนครจิ่วเหยาโดยค่ายอาคมเคลื่อนย้ายแต่เช้าตรู่

แม้การบ่มเหล้าซากุระมีส่วนที่ยากไปบ้าง นั่นก็เพราะขาดแคลนวัตถุดิบจำนวนหนึ่ง แต่อย่างไรก็มีเหยาซือหยานให้ไปถามไถ่ รวมถึงน่าจะได้อะไรติดไม้ติดมือมาบ้าง

มวลเมฆหนาด้านบนฟากฟ้ายังคงยืนหยัดหนักแน่น แม้เป็นช่วงเช้าตรู่ท้องฟ้าก็แทบจะมืดมิด

เส้นทางมิติชั่วคราวถูกเปิดออก เหยาฮุยเฉินเดินตรงเข้าประตูร้านต้นตำรับไป

ภายในร้านค่อนข้างเงียบเหงา มีเพียงลั่วฉวนและลูกค้าสามคน เหยาซือหยานยังไม่มา นางยังอยู่ที่ชั้นสองของร้าน

กระนั้นอากาศภายในร้านกลับมีกลิ่นอันคุ้นเคย

ไม่ช้าเหยาฮุยเฉินจึงพบเห็นต้นตอกลิ่นอันคุ้นเคย นี่ไม่ใช่กลิ่นของเม็ดยาหรือยังไง?

ทั้งนี้เขายังได้ตระหนักถึงถาดที่วางตรงโต๊ะรับเงิน มันปรากฏก้อนกลมวางเรียงรายเอาไว้ ลั่วฉวนจะหยิบมันขึ้นมาใส่ปากและเคี้ยวไปพลางเล่นโทรศัพท์วิเศษ

เดี๋ยวนะ นั่นไม่ใช่เม็ดยาหรอกหรือ?

นัยน์ตาเหยาฮุยเฉินถึงกับต้องหรี่มองจับจ้อง ไฉนมันเหมือนของทานเล่นในยามเล่นโทรศัพท์วิเศษไปเสียได้?

เมื่อเดินเข้ามาใกล้ ข้อสงสัยของเขาค่อยได้รับการยืนยัน

ลั่วฉวนได้ตระหนักว่าเหยาฮุยเฉินเดินเข้ามาใกล้ พร้อมทั้งเผยสีหน้าแปลกประหลาด

“มีอะไรหรือ?” เขากล่าวถามไปอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก

เถ้าแก่ นี่ท่านเคี้ยวเม็ดยายในปากไปพลางพูดคุยเนี่ยนะ?

ใจนั้นเจ็บปวด เหยาฮุยเฉินพยายามปรับสีหน้ากลับคืนความปกติก่อนจะชี้ที่ถาด “เถ้าแก่ เม็ดยาเหล่านี้…”

“กินไหม?” ลั่วฉวนกล่าวถามเหมือนชวนกินขนม

“แค่กแค่ก เถ้าแก่ล้อกันเล่นหรือไร?” เหยาฮุยเฉินกระแอมไอออกมา พร้อมกันนี้ยังต้องมองลั่วฉวนด้วยความสงสัย ราวกับคิดมองให้สืบทราบความจริง “กินเม็ดยาเหล่านี้เข้าไปเช่นนั้นท่านไม่เป็นไรหรือ?”

แม้เม็ดยาในถาดอยู่ในสภาวะคล้ายหลับไปจากเหตุการณ์ปู้หลี่เกื๋อก่อนหน้านี้ แต่ด้วยเขาเป็นถึงจ้าวสำนักหุบเขาโอสถ เหยาฮุยเฉินตระหนักทราบเม็ดยาเหล่านี้ดีว่าพวกมันคืออะไรบ้าง

อย่างไรแล้วนี่ก็สายอาชีพของเขา

กล่าวได้ว่าทั้งหมดเป็นเม็ดยาระดับสูงล้ำ ต่อให้สามารถดูดกลืนพลังงานทั้งหมดในเม็ดยาได้ แต่มันก็ต้องใช้เวลาค่อนข้างมากระดับหนึ่ง

บอกกล่าวตามตรง เขาไม่เคยคิดจะนำเม็ดยามาทานเป็นลูกอมเช่นนี้มาก่อน

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” ลั่วฉวนถามกลับ

อืม สมกับเป็นเถ้าแก่

หางตาเหยาฮุยเฉินถึงกับต้องกระตุกเพราะเห็นลั่วฉวนหยิบอีกหนึ่งเม็ดที่เป็นสีดำลวดลายสีแดงใส่เข้าปากไป

“เถ้าแก่ เดี๋ยว…” เขาคิดอยากหยุดไว้ ทว่าไม่ทัน

หากเขามองไม่พลาด เมื่อครู่คือเม็ดยาคลายวิญญาณเก้าสภาพ มันเป็นเม็ดยาพิษที่สามารถทำขอบเขตราชันระดับสูงติดพิษร้ายแรงได้!

ลั่วฉวนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เม็ดยานี้มีรสชาติประหลาดและค่อนข้างเผ็ด

แต่ก็ถือว่าน่าสนใจ และก็มีเพียงแค่เม็ดเดียว

“มีอะไรหรือ?” ลั่วฉวนกล่าวถาม

“แค่ก แค่ก ไม่มีอะไร เชิญเถ้าแก่ต่อแล้ว” เหยาฮุยเฉินเดินถอนตัวกลับไปอย่างเงียบงัน