God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 1042

ตอนที่ 1042

เมื่อร่างเข้าใกล้ความสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะทั้งน้ำแร่หรือชานมที่ขายในร้านต้นตำรับจะไม่อาจส่งผล รวมถึงไอศกรีมก็ด้วย

นี่คือข้อเท็จจริง

ทว่าหากสิ่งมีชีวิตคิดเข้าใกล้ความสมบูรณ์แบบ นั่นคือเรื่องยากเข็ญ กระทั่งว่าเป็นขอบเขตราชันระดับสูงสุดก็ยังได้รับผลประโยชน์อย่างมหาศาลหากดื่มน้ำแร่เข้าไป

หลายคนต่างพยักหน้าเห็นพ้อง ขณะเดียวกันพวกเขาก็มีความสงสัยเกิดขึ้นด้วย

แน่นอนว่าส่วนใหญ่เข้าใจความหมายในคำของลั่วฉวน

กระทั่งปิงชวงที่นั่งดื่มชานมอยู่ไม่ไกลยังโดนเรื่องราวทางด้านนี้ดึงดูดความสนใจ

ปู้หลี่เกื๋อโพสต์ข่าวคราวในกลุ่มแชทเหมือนดังเคย เขาแทบคาดเดาได้ ว่าอีกไม่ช้าจะต้องเกิดเป็นความอึกทึกขึ้นมา

จากนั้นจึงไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ระหว่างรอก็ทานมื้อเช้าที่เพิ่งซื้อมาจนหมด

…..

ในลานกว้างอันเย็นเยือกและว่างเปล่า เสียงเคาะประตูพลันดังขึ้นผสานไปกับเสียงสายฝนที่ตกลงมา

“หัวหน้า! หัวหน้า” เสียงตะโกนเรียกดังขึ้น

ไม่กี่วินาทีถัดจากนั้นประตูค่อยเปิดออก โจวหู่ขมวดคิ้วมองคนที่มาเคาะประตู “เกิดอะไรขึ้นแต่เช้า? นี่ยังมีเวลาก่อนพวกเราไปล่าสัตว์อสูรที่เทือกเขาจิ่วเหยาไม่ใช่หรือยังไง”

“ไม่ใช่เรื่องนั้น” อีกฝ่ายส่ายศีรษะตอบกลับมา จากนั้นจึงเผยโทรศัพท์วิเศษในมือ “หัวหน้ารับชมกลุ่มแชทของร้านต้นตำรับ!”

“สินค้าใหม่ของทางร้าน?” โจวหู่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาพอคาดเดาได้ว่าเป็นอะไร

“ใช่! สินค้าใหม่คราวนี้จะช่วยเสริมศักยภาพได้! ราคาเพียงแค่สิบผลึกวิญญาณเท่านั้นเอง!” หนึ่งในสมาชิกหน่วยเผยอาการตื่นเต้นยินดี

“สิบผลึกวิญญาณ?!” เสียงของโจวหู่ดังขึ้น “เจ้าแน่ใจนะว่าอ่านไม่ผิด?”

“แน่ใจ เป็นปู้หลี่เกื๋อบอกมา” สมาชิกหน่วยพยักหน้าตอบรับ จากนั้นจึงชี้ที่หน้าจอโทรศัพท์วิเศษ

โจวหู่ครุ่นคิดไปครู่ก่อนจะตัดสินใจ “งั้นวันนี้เปลี่ยนแผน ยกเลิกการเดินทางไปยังเทือกเขาจิ่วเหยา แจ้งให้ทุกคนทราบแล้วมารวมตัวกันโดยทันที”

“รวมตัว?”

“ใช่ พวกเราจะไปยังร้านต้นตำรับ”

ภาพฉากเช่นเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับกองกำลังน้อยใหญ่ที่อยู่ภายในนครจิ่วเหยา

หากเทียบกับลูกค้าส่วนใหญ่ของร้าน น้ำแร่คือสินค้าราคาสูงที่ยากจะเอื้อมถึงได้

วันนี้ปรากฏชานมที่ขายเพียงแค่สิบผลึกวิญญาณ สรรพคุณเช่นการเสริมศักยภาพเป็นสิ่งล่อตาล่อใจแก่ทุกคน

ไม่ว่าสรรพคุณจะอ่อนด้อยไปบ้างเพียงใด แต่ด้วยมูลค่าสิบผลึกวิญญาณ แม้เพียงเล็กน้อยก็ถือเป็นความคุ้มค่าอย่างยิ่ง

“เถ้าแก่ เหมือนว่าสินค้าใหม่จะได้รับความนิยมไม่น้อยเลย” เหยาซือหยานมองลูกค้าที่ต่อแถวตรงหน้าเครื่องขายชานมพลางเผยยิ้ม

นี่แทบจะเป็นปรากฏการณ์ครั้งแรกตั้งแต่ร้านต้นตำรับเปิดขายสินค้าใหม่

“สิบผลึกวิญญาณก็สามารถเสริมศักยภาพได้ ไม่แปลกใจที่จะเกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้น” ลั่วฉวนกล่าวออก

เมื่อครู่จากปากคำของปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออี เขาพอจะเข้าใจสรรพคุณโดยคร่าวของชานมบ้างแล้ว

มันคือความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่สะสมจนมากขึ้น ในระยะสั้นคิดหวังผลให้ชัดเจนจึงเป็นเรื่องยาก

เมื่อเหล่าลูกค้าได้ทราบความจริงข้อนี้ ความร้อนแรงในการต่อแถวซื้อชานมจึงเลือนหายไประดับหนึ่ง

“เถ้าแก่ มีคนมาต่อแถวซื้อชานมไม่ใช่น้อยเลย” เมื่อเอเลน่ามาถึงที่ร้าน นางจึงได้เห็นความวุ่นวายก่อนจะเดินมาทางโต๊ะรับเงินเพื่อบอกกล่าวความเห็นกับลั่วฉวน “ข้ามองว่าควรเพิ่มจำนวนเครื่องขายชานมนะ”

“ไม่น่าจะต้องทำแบบนั้น” ลั่วฉวนไม่คิดปรับเปลี่ยน หญิงสาวเส้นผมสีเทายาวตรงหน้าม้วนเส้นผมเล่นพลางฮึมฮัมเดินกลับไป

“กล่าวไปแล้ว ไม่ใช่เถ้าแก่กล่าวหรอกหรือว่าจะมีบทบาทใหม่ในกลอรี่ให้เลือกเล่น? เมื่อใดพร้อมให้เล่นกัน?” เอเลน่าปรับเปลี่ยนอารมณ์รวดเร็วพร้อมเผยคำถาม

“น่าจะสองสามวันนี้ ใกล้เสร็จแล้ว” ลั่วฉวนตอบกลับ

เอเลน่าถือเป็นส่วนหนึ่งของชาวไซเรนที่เลือกใช้งานเครื่องเล่นเกมเสมือนจริง เพราะทุกวันที่มาร้านนางจะใช้บริการเล่นเกมโดยตลอด

“เช่นนั้นคงต้องรบกวนเถ้าแก่ยุ่งหน่อยแล้ว” หลังได้รับคำตอบที่เชื่อถือได้ นางจึงเผยอาการยินดีเดินกลับไปเลือกเครื่องเล่นเกมเสมือนจริง

ชาวทะเลที่อยู่อาศัยในเมืองใต้สมุทรต่างมาเยือนร้านต้นตำรับ ซึ่งนั่นต้องผ่านการเคลื่อนย้ายถึงสองครั้ง บางส่วนตอนนี้ถึงกับต้องยืนนิ่งรับชมเรื่องราวภายในร้านอยู่พักหนึ่ง

พวกเขาถึงกับตื่นตะลึงต่อความกระตือรือต้นของลูกค้าทั้งหลาย

“ทุกครั้งที่มีสินค้าใหม่เข้าร้านจะเป็นเช่นนี้หรือ?” โนริเอลกล่าวถามเหยาซือเย่ว์

“ไม่ใช่ทุกครั้ง” เหยาซือเย่ว์ส่ายศีรษะก่อนจะขมวดคิ้วครุ่นคิด “กล่าวว่ายังไงดี? น่าจะเป็นเพราะสินค้าใหม่คราวนี้ค่อนข้างพิเศษกระมัง?”

“พิเศษ?” โนริเอลเผยท่าทีฉงนใจ

ด้วยเพราะเป็นเผ่าทะเล อีกทั้งยังผ่านการรวบรวมสิ่งของมีค่ามากมายผ่านเวลานานนับ พวกเขาเหล่านี้จึงไม่ขาดแคลนผลึกวิญญาณแต่อย่างใด

“เพราะไม่ใช่ลูกค้าทุกคนที่จะมีผลึกวิญญาณใช้งานได้อย่างพอเพียง” เหยาซือเย่ว์เผยยิ้ม

“พอจะเข้าใจแล้ว” โนริเอลพยักหน้าตอบรับ

“เล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดกันไหม?” เหยาซือเย่ว์ส่งคำเชิญ

“ขอข้าไปลองชานมสักแก้วก่อน ได้ยินว่ารสชาติดีไม่ใช่น้อย” โนริเอลอดไม่ได้ที่จะลิ้มลอง ตอนนี้จึงเข้าไปต่อเป็นส่วนหนึ่งของแถวยาวยืด

“กว่าจะถึงคิวคงนานไม่น้อย เล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดกันก่อนดีกว่าน่า”

“เรื่องนี้… ก็ได้ละมั้ง…”

ฝนภายนอกยังคงตกหนักและต่อเนื่องยาวนาน มันไม่เพียงชำระล้างโลกหล้า แต่ยังทำให้ความร้อนกลางฤดูร้อนเลือนหายจนหมดสิ้น

“อากาศค่อนข้างเย็นไปบ้าง” ลั่วฉวนยืนตรงหน้าประตูร้านรับชมสายฝนที่ยังคงตกอย่างต่อเนื่องภายนอก

ขณะกล่าวไป สายลมเย็นเยือกก็พัดผ่านเข้ามา

ช่วงไม่นานมานี้เขาอยู่แต่ในร้านไม่ได้ออกไปไหน ดังนั้นจึงไม่ค่อยได้รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมภายนอก

“หลังผ่านเดือนนี้ไปก็น่าจะใกล้สิ้นลมหนาวฤดูใบไม้ร่วง หิมะอาจจะตก” เหยาซือหยานมายืนเคียงข้างลั่วฉวนรับชมฝนฝที่ตกอย่างต่อเนื่อง

“ที่โลกนี้ก็มีสี่ฤดูกาลหรือ?” ลั่วฉวนกล่าวถามเสียงเบา

“สี่ฤดูกาล?” เหยาซือหยานครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง “เหมือนจะเป็นดังที่ว่า”

เป็นโลกที่น่าสนใจ

“เถ้าแก่ มื้อกลางวันทานอะไรดี?”

“ฝากเลือกให้ด้วย”

“รับทราบ”

เมื่อสิ้นสุดเวลาทำการช่วงเช้า ลูกค้าในร้านต่างเริ่มกลับกันออกไป

ที่เหลืออยู่ในร้านมีเพียงลั่วฉวนกับเหยาซือหยาน

ตอนนี้เขานั่งเอนหลังพลางนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมา

หลังครุ่นคิด ไม่ช้าจึงเปิดแอพนักอ่าน

หากเทียบกับเมื่อวาน วันนี้มีอะไรเพิ่มเข้ามาเยอะไม่ใช่น้อย

หลังลองเลือกอ่านสักสองผลงาน พบว่าค่อนข้างน่าสนใจ

แต่ช่วงแรกทำได้ดี ไม่ใช่หมายความถึงช่วงหลังจะทำได้ดีตาม

หลายผลงานบ่อยครั้งเปิดฉากได้ตื่นตะลึง แต่ผลลัพธ์สุดท้ายคือพังพินาศ

แต่นั่นเป็นเรื่องราวอีกยาวไกล ผลงานในแอพนักอ่านตอนนี้เป็นเหล่าลูกค้าส่งกันเข้ามา เพียงกระตุ้นให้พวกเขาสนใจสร้างสรรค์ผลงานได้ถือว่าดีเยี่ยมแล้ว จะล่มหรือไปถึงฝั่งฝันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

อย่างไรแล้วโลกนี้ก็ยังไม่มีอาชีพ “นักเขียน” ถือกำเนิดขึ้นแต่อย่างใด

แม้ว่าจะมีวิธีการเผยแพร่เพียงแค่ผ่านทางโทรศัพท์วิเศษ แต่มันก็ไม่ผิดหากจะใช้ชื่ออาชีพดังกล่าว

กล่าวถึงตรงนี้ เมื่อวานเขาเพิ่งให้คำแนะนำเรื่องงานแก่เว่ยฉิงจู่ไป ไม่ทราบว่าตอนนี้พวกนางคิดอะไรได้กันแล้วบ้าง

หลังปิดแอพนักอ่าน เขาจึงเข้าใช้งานแอพวิดีโอแทน ไม่ช้าจึงได้พบว่าทางด้านเหยาฮุยเฉินยังไม่มีความเคลื่อนไหว

สุดท้ายจึงเป็นแอพถ่ายทอดสด “เอาตัวรอดในป่า” ยังคงเป็นที่นิยมอยู่เช่นเคย

“…ดังที่ได้เห็น แมลงปีกทองและปีกดำมักจะปรากฏขึ้นในสถานที่ที่มีความชื้นและอากาศเป็นพิษสูง ทางที่ดีคืออย่าได้แตะต้องตัวพวกมัน…”

จะว่าเป็นรายการสารคดีก็ไม่ผิด

รับชมการถ่ายทอดสดไป ความคิดของลั่วฉวนก็นึกย้อนวนซ้ำกลับไปยังแอพนักอ่าน

บางทีควรเขียนผลงานแนวอื่นดูบ้าง

ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในใจของลั่วฉวน

สาเหตุหลักก็เพราะเขามองว่าในเชิงสองมิติ มันก็เป็นเหมือนดังอีกโลกหนึ่งที่คงอยู่ในความคิด

ความน่าสนใจและความไร้พรมแดนที่มันพร้อมเผยแพร่จึงเป็นเสน่ห์อันยิ่งใหญ่