God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 1038

ตอนที่ 1038

“วันนี้ร้านต้นตำรับคึกคักดีแต่เช้า” หลิวลู่อวี่เดินเข้ามาด้านในร้านก่อนจะถอนหายใจ

“ในกลุ่มแชทมีลูกค้าใหม่มากมายไม่ใช่น้อย” เย่ว์หลิงถือโทรศัพท์วิเศษในมือ หน้าจอคือกลุ่มแชทของร้านต้นตำรับ “เป็นชาวทะเลจากเมืองใต้สมุทร”

ตอนนี้การเข้าร่วมกลุ่มแชทอย่างเป็นทางการของร้านต้นตำรับ คือสิ่งที่ลูกค้าใหม่มักจะต้องทำ

“ชาวทะเล ที่เถ้าแก่ปรับเปลี่ยนร้านก่อนหน้านี้ก็เพื่อรองรับชาวทะเลสินะ?” หลิวลู่อวี่เผยยิ้ม

ภายนอกประตูเมืองนครจิ่วเหยา เว่ยฉิงจู่และคณะกำลังเดินกลับเข้ามาในเมือง

“กลับถึงนครจิ่วเหยาเสียที” เว่ยฉิงจู่กล่าวออกอย่างคิดถึงขณะมองกำแพงเมืองที่ตั้งอยู่ตรงหน้า

งานที่นางได้รับมาครั้งก่อนต้องใช้เวลายาวนานกว่าจะสำเร็จ กว่าจะได้กลับมาก็วันนี้

“แม้ค่าตอบแทนดี แต่เดินทางไกลเกินไปแล้ว” ซ่งฉิวหยิ่งถอนหายใจเบา “ภายหน้าไม่รับงานยืดยาวเช่นนี้แล้ว”

“เห็นด้วย เห็นด้วยอย่างยิ่ง” หลินว่านฉวงพยักหน้ารับเห็นพ้อง

งานที่ค่าตอบแทนดี เนื้อหาของงานก็ต้องหนัก เรื่องนี้ไม่ว่าที่ใดก็ไม่เคยเปลี่ยน

“เห็นด้วย” เว่ยฉิงจู่ยิ้มตอบ จากนั้นนางค่อยนึกอะไรขึ้นได้ “เหมือนเห็นจะมีแอพถ่ายทอดสดกับแอพวิดีโอ พวกเราลองทำกันดีไหม?”

แม้ออกไปนอกเมืองยาวนาน พวกนางก็ยังติดตามข่าวสารได้อย่างทันท่วงทีผ่านทางโทรศัพท์วิเศษ

“ถ่ายทอดสดหรือถ่ายวิดีโอก็น่าสนใจดี” ซ่งฉิวหยิ่งพยักหน้ารับ ทว่าท่าทีของนางคล้ายกังวล “แต่พวกเราจะทำกันได้หรือ?”

“ประสบการณ์คือสิ่งที่ได้รับผ่านการฝึกฝน ไม่เคยลองไม่ทราบผลลัพธ์ หากไม่ดีก็พยายามต่อไปให้ดี” เว่ยฉิงจู่ยืนยันความคิดหนักแน่น “เมื่อเข้าเมืองมาแล้วคิดไปทำอะไรก่อนกัน?”

“ก็ต้องไปดูร้านของเถ้าแก่อยู่แล้ว” ซ่งฉิวหยิ่งตอบรับ “ร้านเถ้าแก่เปิดให้เล่นกลอรี่แล้ว ไม่ลองได้ยังไงจริงไหม?”

ทั้งสามเดินไปพลางพูดกล่าวด้วยความยินดีก่อนจะผ่านสายฝนหายเข้านครจิ่วเหยาไป

…..

“เป็นเช่นนี้นี่เอง ไม่มาร้านต้นตำรับค่อนข้างนาน ก็เพราะรับงานยากที่ต้องเดินทางออกจากนครจิ่วเหยางั้นสินะ?” เหยาซือหยานมองคนทั้งสามที่ยืนตรงหน้าโต๊ะรับเงิน

ด้วยเพราะเป็นลูกค้าเก่าแก่นับตั้งแต่ช่วงเปิดร้าน เหยาซือหยานจึงมีความประทับใจอันดีกับเว่ยฉิงจู่และคณะ สิ่งสำคัญที่สุดก็คือความประทับใจแรกพบระหว่างกัน

“เป็นเช่นนั้น” เว่ยฉิงจู่ยิ้มตอบรับ “พวกเราตอนนี้คงไม่คิดออกไปจากนครจิ่วเหยาอีกสักพักหนึ่งเลย แล้วพวกเราก็คิดจะเปลี่ยนอาชีพกันด้วย”

อันที่จริงลูกค้าส่วนใหญ่ของร้านต้นตำรับก็เป็นผู้ฝึกตนธรรมดาเหมือนดังเว่ยฉิงจู่และคณะ พวกเขาไม่ได้มองสินค้าของร้านต้นตำรับเป็นอาหารที่กินเพื่อรสชาติ

และก็ไม่ใช่อย่างปู้หลี่เกื๋อที่ใช้เวลาทั้งวันขลุกตัวอยู่ที่ร้าน ได้ใช้เวลาเล่นเกมจนหมดทุกวัน เพราะทั้งหมดนั่นมีปัจจัยสำคัญคือค่าใช้จ่าย

“เปลี่ยนอาชีพหรือ? คิดทำอะไรกัน?” ลั่วฉวนที่กำลังเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดกับผู้อื่นผ่านทางโทรศัพท์วิเศษเงยหน้าขึ้นมาสอบถาม

“มีแอพถ่ายทอดสด แล้วก็มีแอพวิดีโอด้วย” เว่ยฉิงจู่ตอบรับ

จากความนิยมของแอพพลิเคชั่นทั้งสองในปัจจุบัน ถือว่าเลือกได้ดี

นอกจากรางวัลที่ส่งให้กันได้แล้ว ลั่วฉวนยังมอบผลประโยชน์ให้ส่วนหนึ่ง

ตราบเท่าที่ถ่ายทอดสดได้ถึงความยาวทางเวลาที่กำหนด หรือจำนวนของวิดีโอมีการลงอย่างต่อเนื่องและมีจำนวนการรับชมที่เพียงพอ เช่นนั้นจะมีผลึกวิญญาณมอบให้เป็นรางวัล

อย่างไรแล้วผลึกวิญญาณก็ถือเป็นของนอกกายสำหรับลั่วฉวน มันมีไว้เพื่อหมุนเวียนเศรษฐกิจ

“ถือว่าดี ลองพิจารณาแอพนักอ่านด้วยก็ดี” ลั่วฉวนนำเสนอ

“เขียนผลงานงั้นหรือ?” เว่ยฉิงจู่ส่ายศีรษะอย่างอับจน “ข้าไม่คล้ายมีพรสวรรค์ทางด้านนั้น”

คำตอบของซ่งฉิวหยิ่งและหลินว่านฉวงก็คล้ายคลึงกัน

“ลองดูไม่เสียหาย” ลั่วฉวนกล่าวบอก “เขียนบอกเล่าถึงเรื่องราวครั้งออกไปทำงานทหารรับจ้าง”

“จะมีคนอ่านเรื่องราวเช่นนั้นด้วยหรือ?” เว่ยฉิงจู่เกิดหวั่นไหว

“ลองเขียนดูก่อน แล้วค่อยดูว่าลูกค้าคนอื่นตอบรับยังไง”

“ทราบแล้ว ข้าจะลองดู”

รับชมคนทั้งสามเดินไปยังพื้นที่ส่วนต่อขยายของร้าน ลั่วฉวนเกิดยินดีอยู่ในใจ

…..

ออรัน

ประชากรหลากหลายเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในเมืองต่างประหลาดใจต่อจำนวนผู้มาเยือนที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน

เรื่องราวนี้มีข่าวลือที่เกี่ยวข้องมากมาย ส่วนใหญ่ก็แทบจะเหมือนเดิม นั่นก็คือเขาว่ากันมา…

“จำนวนของผู้มาเยือนเพิ่มขึ้นมากงั้นหรือ?” เอลวิสที่ได้รับรายงานจากอัศวินเอ่ยถาม

“ขอรับ จำนวนยังเพิ่มขึ้นไม่หยุดด้วย พวกเราไม่อาจทราบต้นตำ” คำของอัศวินผู้นั้นกล่าวออกด้วยความอับจน

“ไม่เป็นไร ให้หน่วยสืบสวนกลับมากันได้ เรื่องนี้ไม่น่ามีอะไรต้องกังวล” เอลวิสโบกมือตอบรับพร้อมออกคำสั่ง

แม้ในใจยังเกิดความสงสัย แต่อัศวินที่มารายงานก็รับคำสั่งจากเอลวิสอย่างไม่โต้แย้ง

รับชมอัศวินที่มารายงานเดินกลับออกไป เอลวิสจึงเอนกายกับเข้าอี้พึมพำข้อสงสัยคนเดียวในห้อง

“ผู้มาเยือนหน้าใหม่มากมาย… ผู้มาเยือนเหล่านี้คิดทำอะไรกัน…”

…..

เพราะลูกค้าใหม่มาเยือนร้านวันนี้ ช่วงเช้าของร้านต้นตำรับจึงคึกคักเป็นพิเศษ

ลั่วฉวนมองว่าที่ตัดสินใจขยายร้านถือเป็นความคิดที่ถูกต้อง

ต่อให้ในร้านมีคนมาก แต่สินค้าบนชั้นก็ยังมีเท่าเดิม แน่นอนว่าไม่มีการขายหมดแต่อย่างใด

ไม่ว่าจะมีการซื้อผ่านไปกี่ครั้ง จำนวนของสินค้าบนชั้นจะมีเท่าที่กำหนดเอาไว้ ราวกับมันมีมิติคลังสินค้าล่องหนคอยเติมชั้นให้อยู่โดยตลอด

“เถ้าแก่ เถ้าแก่ ลูกค้าใหม่มาเยือนมากมาย แต่ขนาดของชั้นไม่ปรับเปลี่ยนหน่อยหรือ?” เหยาซือเย่ว์พบเห็นปัญหาจึงเดินเข้ามาสอบถามลั่วฉวน

ลั่วฉวนกำลังเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดในโทรศัพท์วิเศษ พอได้ยินคำถาม เขาชะงักไปครู่ก่อนจะให้คำตอบ “รายละเอียดค่อนข้างซับซ้อน แต่โดยสรุปแล้วชั้นวางสินค้าเป็นอุปกรณ์มิติที่ทำงานด้วยตัวเองได้”

เขาไม่คิดใส่ใจเรื่องนี้เท่าใดนัก การบริหารสินค้าเป็นเรื่องที่ระบบต้องจัดการ แม้ว่าบางทีดูไม่น่าเชื่อถือ แต่ภายใต้สถานการณ์ปกติมักจะทำได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยเสมอ

“อุปกรณ์มิติ?” เหยาซือเย่ว์อดไม่ได้ที่จะมองชั้นวางสินค้า “ฟังดูน่าทึ่ง ข้าเคยรู้สึกว่าชั้นวางเครื่องแก้วเหล่านั้นไม่ธรรมดา แต่เถ้าแก่ทำได้ยังไงกัน?”

จากมุมที่นางยืนจะไม่อาจได้เห็นหน้าจอโทรศัพท์วิเศษของลั่วฉวน ดังนั้นตอนนี้จึงสงสัยว่าลั่วฉวนทำอะไรอยู่

“ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด” คำตอบของลั่วฉวนก็เรียบง่ายเหมือนดังเคย และตอนนี้เขาเป็นผู้เล่นแถวหน้า

ส่วนอันดับหนึ่ง…

ก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นเหยาซือหยานที่อยู่ใกล้เคียง

เกมที่ต้องอาศัยโชคมีส่วนร่วม เห็นได้ชัดว่าเสียเปรียบเหยาซือหยานเต็มประตู

“โอ้” คำถามได้รับคำตอบ เหยาซือเย่ว์จึงรับคำและหันกลับไป

ใกล้เคียงยังมีหู่ขวงและคณะพูดคุยพลางหัวเราะขณะเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด ซึ่งพวกเขาเลือกเล่นไพ่ที่จับต้องได้จริง

แอพพลิเคชั่นก็แค่การอำนวยความสะดวกในทางไกล มันไม่มีทางแทนที่ของจริงได้