God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 1037

ตอนที่ 1037

ด้วยเพราะเป็นหนึ่งในลูกค้าทรงอิทธิพลคนหนึ่งของร้านต้นตำรับ โพสต์ของปู้หลี่เกื่อจึงได้รับการตอบรับจากลูกค้าหลายคน ความเห็นมากมายต่างฝากเอาไว้

ลั่วฉวนสำรวจรับชม มีราวสองร้อยคน ในจำนวนนี้มีลูกค้าที่ได้รับเชิญอย่างน้อยกว่าร้อยคนพูดกล่าวถึงผลลัพธ์ที่ได้รับกันไป

แน่นอนว่าก็ไม่ใช่ลูกค้าทุกคนจะเข้ามามีส่วนร่วม อย่างไรแล้วจากจำนวนฐานลูกค้าของร้านปัจจุบัน คิดให้ทุกคนรู้จักต่อกันนั้นไม่มีทางเป็นไปได้

หากจะมีอะไรที่เชื่อมโยงถึงกัน ก็คงเป็นโทรศัพท์วิเศษ

มันน่าจะมีแอพพลิเคชั่นที่สามารถให้คนมารวมตัวกันได้…

สายตาลั่วฉวนมองไปยังกองไพ่ที่อยู่ใกล้เคียง

“ปลดล็อคแอพพลิเคชั่น “ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดต้นตำรับ” สำเร็จ”

“ทำไมถึงต้องมีคำว่าต้นตำรับอยู่ในชื่อด้วยกัน?” ลั่วฉวนเกิดสงสัยขณะมองข้อความตรงหน้า

“เป็นการกำหนดให้โดยระบบ ซึ่งสามารถปรับแก้ได้ตามที่ต้องการ” ระบบตอบกลับมาราวรออยู่ก่อนแล้ว

“ไม่ต้องปรับเปลี่ยนอะไร” เพราะชื่อก็ไม่ได้เข้าใจอะไรยาก ลั่วฉวนมองว่าไม่ต้องปรับเปลี่ยนจึงดีกว่า

และเขาก็ขี้เกียจจะคิดชื่อให้ด้วย

เมื่อเปิดโทรศัพท์วิเศษ ระบบจึงทำการดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่นใหม่ให้

จากนั้นจึงเข้าแอพไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดต้นตำรับและตรวจสอบโดยคร่าว

ทุกอย่างที่ต้องมีก็มีอย่างครบถ้วน มีการจัดอันดับ การจัดหาคู่ประลอง รวมถึงโหมดการเล่นอีกหลากหลายของไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด

ที่ทำลั่วฉวนครุ่นคิด คือจำนวนแต้มพิชิตแลนด์ลอร์ดที่ระบบกำหนดเอาไว้

มันจะสามารถเปลี่ยนเป็นผลึกวิญญาณส่งเข้าบัญชีของโทรศัพท์วิเศษ และหนึ่งผลึกวิญญาณมีค่าเทียบเท่าหนึ่งร้อยแต้มพิชิตแลนด์ลอร์ด

“น่าสนใจดี” ลั่วฉวนเผยความเห็น

“แอพพลิเคชั่นใหม่?” เหยาซือหยานพอได้ทราบว่ามีของใหม่จากปากลั่วฉวน ตอนนี้จึงนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมา

พบเห็นแค่ชื่อ นางก็คาดเดาได้แล้วว่ามันสามารถทำอะไรได้บ้าง

“มีความหลากหลายไม่น้อย น่าสนุกเลยทีเดียว” เหยาซือหยานวางโทรศัพท์วิเศษลง

…..

เมืองใต้สมุทร

หลังงานเลี้ยงจบลง เอวานน่าและโนริเอลต่างก็เดินทางกลับผ่านประตูมิติที่นครไซเรน

การคงอยู่ของประตูมิติและประตูแสง มันได้ทำการเชื่อมเมืองใต้สมุทร ร้านต้นตำรับ และนครไซเรนเข้าด้วยกัน

ชาวทะเลทั้งเก้าที่กลับมาก่อนหน้านี้ต่างแยกย้ายไปจัดการภารกิจที่เอวานน่ามอบหมายอย่างครบถ้วน พวกเขาบอกเล่าเรื่องราวของร้านต้นตำรับอย่างไม่มีขาดตก

ตอนนี้ชาวทะเลส่วนใหญ่จึงมารวมตัวกันที่จัตุรัสกลางของเมืองใต้สมุทร พวกเขากำลังรอคอยคำสั่งของเอวานน่า

“ข้าเชื่อว่าทุกคนทราบเรื่องของร้านต้นตำรับกันแล้ว เพราะงั้นข้าจะไม่พูดมาก” เสียงของเอวานน่าดังก้องในหูของชาวทะเลทุกผู้คนที่นี่ “ขอจดจำเอาไว้เรื่องหนึ่ง ทุกอย่างเป็นไปตามการตัดสินใจของเถ้าแก่ นี่คือกฎ”

ชาวทะเลที่อาศัยอยู่ในเมืองใต้สมุทรต่างคุ้นเคยกับราชวงศ์สัตว์อสูรของทวีปเทียนหลันกันเป็นอย่างดี ตามปกติแล้วขอบเขตทดสอบเต๋าขึ้นไปจะมีพลังมากพอแปรเปลี่ยนร่างเป็นรูปลักษณ์มนุษย์

แน่นอนว่าเหล่านี้ไม่รวมถึงเรื่องความสามารถพิเศษเฉพาะตัว หรือโอกาสได้รับวัตถุที่มีความสามารถล้ำค่าในการช่วยให้แปรเปลี่ยนรูปลักษณ์ก่อนถึงขอบเขตอันควร

ตามคำของเอวานน่า มีเพียงชาวทะเลที่สามารถจำแลงกายเป็นมนุษย์จึงสามารถไปยังร้านต้นตำรับได้

จากที่นางสำรวจเมื่อวานนี้ ลูกค้าของร้านต้นตำรับส่วนใหญ่ต่างก็มีรูปลักษณ์ของมนุษย์ อาจมีบ้างที่มีความผิดแปลกไปเล็กน้อยเหมือนดังราชวงศ์สัตว์อสูร แต่อย่างไรโดยรวมก็ยังเป็นมนุษย์

กล่าวถึงเรื่องนี้ ชาวไซเรนที่ปรากฏตัวในรูปลักษณ์ครึ่งงูก็เป็นที่คุ้นเคยเรียบร้อยแล้ว เพราะในปัจจุบัน ผู้คนทั่วไปของนครจิ่วเหยาต่างคุ้นเคยกับการที่สิ่งมีชีวิตสมุทรเหล่านี้ปรากฏเดินไปมาในเมือง

จำนวนของชาวทะเลที่ตรงกับเงื่อนไขของเอวานน่าไม่มากเกินไปนัก แต่ก็เกือบหนึ่งพันเห็นจะได้

ขณะเดียวกัน นางก็ตระหนักถึงลูกค้าคนอื่นที่ต้องมาใช้บริการร้าน ด้วยเหตุนี้จึงแบ่งชาวทะเลออกเป็นสองกลุ่ม หนึ่งคือไปช่วงเช้า และอีกหนึ่งไปช่วงบ่าย

“ไปกัน” เอวานน่าโบกมือ

ตามคำสั่งของนาง ชาวทะเลจึงเลือนหายเข้าไปยังประตูแสงใจกลางจัตุรัสอย่างเป็นระเบียบ

“วันนี้ร้านต้นตำรับต้องแน่นแน่” โนริเอลกล่าวออก

“พวกเขาต้องทึ่งกับร้านต้นตำรับกันแน่” เอวานน่าเผยยิ้ม “ลูกค้าใหม่ทุกคนล้วนต้องประสบเรื่องราวเดียวกัน”

เพราะอยู่ใต้สมุทรเบื้องลึก นครไซเรนยังมีม่านปราการมิติอีกหลายชั้นซ้อนทับกันอยู่ กระทั่งแสงจากดวงอาทิตย์ก็ยังไม่อาจส่องมาถึง

ชาวไซเรนมีทางแก้ไขปัญหานี้ นั่นก็คือแหล่งกำเนิดแสงสที่กระจายอยู่ด้านบนคอยสาดส่องลงมา

หลังจากงานเมื่อคืน นครไซเรนก็ปรับเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เหล่านี้ก็ฌพื่อรองรับการใช้เส้นทางมิติที่อยู่จัตุรัสใจกลางเมือง

“เอวานน่าส่งข้อความมา ชาวทะเลใกล้มาถึงกันแล้ว” ยี่ลาเก็บโทรศัพท์วิเศษ

“ทราบแล้ว” เฮเลนเวียพยักหน้ารับก่อนจะมองประตูมิติที่อยู่ใกล้เคียง

ชาวไซเรนหลายคนก็อยู่ไม่ไกล พวกนางกำลังถือโทรศัพท์วิเศษเตรียมถ่ายภาพ

พวกนางก็เป็นเช่นนี้ ทุกสถานการณ์ล้วนผ่อนคลายกันได้

แสงสีขาวเริ่มสว่างขึ้นที่ใจกลางประตูมิติพร้อมร่างเด็กสาวที่นำออกมา

นางหันมองชาวไซเรนที่กำลังถือโทรศัพท์วิเศษด้วยอาการประหลาดใจเผยออก

ถัดจากนั้นร่างแล้วร่างเล่าจึงเริ่มปรากฏออกจากประตูมิติ

ชาวไซเรนทั้งหลายที่ถือโทรศัพท์วิเศษรออยู่แล้วจึงเริ่มถ่ายภาพกันอย่างต่อเนื่อง

“เถ้าแก่ เหมือนว่าโทรศัพท์วิเศษจะมีแอพพลิเคชั่นใหม่” ปู้หลี่เกื๋อที่เพิ่งมาถึงร้านจึงโบกโทรศัพท์วิเศษเป็นการสอบถามลั่วฉวน “ครั้งนี้เป็นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดต้นตำรับ แล้วเมื่อไหร่จะมีโกะต้นตำรับบ้างกัน?”

ตอนนี้มีเพียงเขา ปู้ฉืออียังมาไม่ถึง

ลั่วฉวนตระหนักถึงคำของกู่หยุนซีเมื่อวานก่อนเดินทางกลับ ปู้ฉืออีตอนนี้น่าจะไปยังสถาบันวิญญาณเมฆา

“คงหลังจากนี้” ลั่วฉวนตอบรับเรียบง่าย

“พี่สาวเจ้าไปไหนหรือ?” เหยาซือหยานเผยความสงสัย

ปู้หลี่เกื๋อทราบอยู่แล้วว่าลั่วฉวนต้องตอบเช่นนี้ ตอนนี้จึงหันไปตอบเหยาซือหยาน “ไปยังสถาบันวิญญาณเมฆา เหมือนว่าจะไปเรียนอะไรสักอย่าง”

ขณะเดียวกันนี้เองที่หน้าประตูร้านต้นตำรับเกิดคลื่นวงน้ำทางมิติ ไม่ช้าเส้นทางมิติชั่วคราวจึงเปิดขึ้น

อานเหวยหยากับปิงชวงเดินกันออกมา

“อรุณสวัสดิ์” อานเหวยหยากล่าวทักทาย

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ แต่แล้วคล้ายตระหนักถึงอะไรได้ ตอนนี้จึงหันมองไปทางประตูแสง

คนอื่นพบเห็นท่าทีลั่วฉวนจึงหันมองตามด้วยความสงสัย

ชายแปลกหน้าก้าวเดินออกจากประตูแสง

นี่เป็นเพียงคนแรก ไม่ช้าคนแล้วคนเล่าจึงเริ่มออกมากัน

พวกเขาเผยสีหน้าสงสัยใคร่รู้สำรวจมองโดยรอบ

“ชาวทะเลงั้นหรือ?” เหยาซือหยานประหลาดใจเล็กน้อย “ขอบเขตการฝึกฝนแข็งแกร่งนัก”

“และมากันมากด้วย” ปู้หลี่เกื๋อมองก่อนจะเร่งรีบเดินไปยังชั้น “รอช้าไม่ได้แล้ว ซื้อของก่อนแล้วค่อยไปหาที่นั่ง”

สำหรับเขา ชาวทะเลที่เพิ่งปรากฏตัวจากประตูแสงไม่ใช่เรื่องสำคัญ​ กิจวัตรประจำวันเช่นการซื้อของกับเล่นเกมต่างหากจึงสำคัญ