God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 1036

ตอนที่ 1036

“อันนี้ไส้ผลไม้ กลิ่นหอมเหมือนผลเบอร์รี่”

ขนมไหว้พระจันทร์ที่ปู้หลี่เกื๋อถืออยู่ พื้นผิวเป็นสีม่วงโปร่งแสงพร้อมไส้สีเข้มที่อยู่ด้านใน

จำนวนข้อความแชทสดตอนนี้เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

“ไม่รอแล้ว ลองเลยแล้วกัน” ปู้หลี่เกื๋อกัดเข้าไปคำใหญ่

ท่าทีของเขาฉับพลันชะงักพร้อมดวงตาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย

ปู้หลี่เกื๋อรับรู้ได้ชัดเจนว่าโลกหล้าตรงหน้าคล้ายกระจ่างกว่าที่เคยเป็น

“เป็นอะไรไปแล้ว?​ ทำไมเงียบไปเสียล่ะ?”

“เหมือนว่าสรรพคุณของขนมไหว้พระจันทร์นี้จะยอดเยี่ยมเกินไปจนตัวแข็งค้างไปแล้ว”

“แม้ว่าอาการตอบสนองมากมาย แต่จากที่เห็นภายนอกไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมาก”

“…”

ลูกค้าหลายคนที่รับชมการถ่ายทอดสดอยู่ต่างได้เห็นอาการแปลกไปของปู้หลี่เกื๋อจนเริ่มส่องข้อความแชทสดพูดคุยกันไปมา

ไม่กี่วินาทีถัดจากนั้นปู้หลี่เกื๋อค่อยได้สติกลับคืน เขาต้องถูไถดวงตาตนเองด้วยเพื่อยืนยันว่านี่ไม่ใช่ฝันไป

ตอนนี้เขาค่อยได้ตระหนักถึงข้อความแชทสดบนหน้าจอโทรศัพท์วิเศษ

“ข้ารู้สึกได้ว่าสิ่งที่ได้เห็นมันกระจ่างชัดกว่าแต่ก่อน” เขากล่าวออกไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าใดนัก

“อาการเช่นนี้ไม่ใช่ว่าเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพการมองเห็นหรอกหรือ?”

“ปู้หลี่เกื๋อ แน่ใจนะว่าไม่ใช่พลาดไป?”

“เถ้าแก่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ว่าสรรพคุณที่ได้รับจะสุ่มแตกต่างกันออกไป

“งั้นก็ชัดเจนแล้ว… โชคยังเป็นตัวแปรสำคัญ”

“…”

“ไม่ทราบเลยว่าขนมไหว้พระจันทร์ก้อนนี้จะให้ผลลัพธ์อะไร” อู๋เทียนเลือกไส้เนื้อ จากนั้นจึงกัดเข้าไปคำหนึ่งและรอคอย

คิ้วของเขาพลันต้องขมวดเล็กน้อย สายตามองที่ฝ่ามือ ความเร็วการโคจรของพลังวิญญาณคล้ายจะรวดเร็วขึ้นระดับหนึ่ง

“เร่งความเร็วการโคจรพลังวิญญาณ?” อู๋เทียนเผยสีหน้าซับซ้อนและเคร่งเครียด

“องค์ราชินี ตัวข้ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้างไหม?” เอเลน่าหันมาทางเฮเลนเวียพร้อมกล่าวถาม

“หากจะมีอะไรเปลี่ยน คงเป็นเส้นผมที่ยาวขึ้นเล็กน้อย​” เฮเลนเวียตอบกลับ

“ข้าก็คิดแบบนั้นเช่นกัน” ยี่ลาพยักหน้าเห็นพ้อง

เอเลน่าจับปลายผมตัวเองก่อนจะเกิดประหลาดใจ “จริงด้วย!”

เรื่องราวคล้ายคลึงกันนี้เริ่มปรากฏวนไป ขนมไหว้พระจันทร์มอบสรรพคุณที่แตกต่างกันออกไปในลูกค้าแต่ละคน

แต่ทั้งหมดคือการเพิ่มขึ้น นอกจากอะไรที่ทำให้นึกทึ่งแล้วก็ไม่ได้มีผลลัพธ์ทางด้านลบแต่อย่างใด

แน่นอนว่ายังมีผลลัพธ์ที่ดูค่อนข้างปกติธรรมดาอยู่ด้วย

“จิตรับรู้เพิ่มขึ้นไม่ใช่น้อยเลย” เหยาฮุยเฉินเผยสีหน้าประหลาดใจ

สำหรับนักปรุงยา พลังจิตคือสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง

ด้วยขอบเขตเช่นเหยาฮุยเฉิน คิดเพิ่มพูนถือเป็นเรื่องยากเย็น

แต่กับขนมไหว้พระจันทร์ก้อนเล็กกลับนำพาความประหลาดใจมาให้เขาได้

“เถ้าแก่ ทำไมขนมไหวพระจันทร์ถึงมีผลลัพธ์หลากหลายขนาดนี้กัน?” ปู้หลี่เกื๋อที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่ตัดสินใจเดินเข้ามาสอบถามลั่วฉวน

“ก็ปกติดีนะ” ลั่วฉวนตอบกลับโดยไม่หันมอง

“อ่า…​อืม…” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับด้วยอาการอับจนก่อนจะหันกลับไปกล่าวเสียงเบา “จากที่ข้าคาดเดา นี่น่าจะเป็นความจงใจของเถ้าแก่”

“พี่เหยา วิดีโอที่หุบเขาโอสถบอกว่าจะเผยแพร่ไปถึงไหนแล้ว” ฟ่านเฉิงเทียนที่ทานขนมไหว้พระจันทร์ก้อนที่สองเสร็จแล้วจึงเข้ามาสอบถาม “นี่ก็ผ่านไปหลายวันตั้งแต่การเกริ่นนำ ทำไมถึงยังไม่มีความเคลื่อนไหวเกิดขึ้นเลยกัน?”

วิดีโอที่ฟ่านเฉิงเทียนกล่าวถามถึง คือการนำเสนอผลิตภัณฑ์ของหุบเขาโอสถที่เคยเผยแพร่เกริ่นนำไปก่อนหน้านี้ และยังเปิดพื้นที่ให้มีการแสดงความคิดเห็นกันอย่างเต็มที่

“เรื่องนี้คงอีกสักสองสามวัน” เหยาฮุยเฉินเผยยิ้มรับ

“เหมือนว่าจ้าวสำนักหุบเขาโอสะจะเตรียมอะไรน่าทึ่งให้พวกเราได้รับชมกันแล้ว” เหวินเทียนจีเผยยิ้ม

“คงกล่าวไม่ได้ว่าน่าทึ่ง แต่พวกเราได้เตรียมการอย่างถี่ถ้วนแล้ว” เหยาฮุยเฉินยิ้มพลางส่ายศีรษะ

“เช่นนั้นข้าจะรอรับชม” ฟ่านเฉิงเทียนนำขนมไหว้พระจันทร์ที่ถือเหลือในมือใส่เข้าปากจนหมด

ทางด้านลั่วฉวนตอนนี้กำลังเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ด

“แม้ว่ารีบจัดงานไปบ้างแต่ก็เป็นไปได้ด้วยดี” ลั่วฉวนสำรวจมองรอบด้านขณะรับฟังเสียงสนทนาจากลูกค้าทั้งหลาย

“รีบหรือ? ข้านึกว่าเถ้าแก่เตรียมงานไว้หลายวันแล้วเสียอีก!” เหยาซือเย่ว์เผยดวงตาเบิกกว้างประหลาดใจ

“เพิ่งนึกขึ้นมาได้วันนี้เอง” ลั่วฉวนโยนไล่สองใบลงไป “ตัดสินใจและทำเลย ผลลัพธ์ก็ไม่แย่เท่าไหร่”

“นั่นก็จริง” เหยาซือหยานรับคำ

“คาดเดาไม่ได้เลยว่าเถ้าแก่คิดทำอะไรอีกบ้าง” เหยาซือเย่ว์ถอนหายใจ “แต่ในเมื่อเป็นการมอบผลประโยชน์ให้แก่ลูกค้า แม้เล็กน้อยหรือมากก็คงไม่ต้องใส่ใจอะไรมากมาย”

“ก็ไม่ใช่อย่างนั้น” ลั่วฉวนส่ายศีรษะ

“ต่อกัน” เหยาซือหยานกล่าวเร่ง

ทั้งหมดทั้งมวลถือว่างานเลี้ยงครั้งที่สองของร้านต้นตำรับดำเนินไปได้ด้วยดี ตอนนี้เสียงตอบรับล้วนไปในทางเดียวกัน

“เถ้าแก่ เมื่อไหร่จะมีงานครั้งที่สามกัน?” ก่อนเดินทางกลับ ปู้หลี่เกื๋อหันมาสอบถาม

“ขึ้นอยู่กับอารมณ์และโอกาส” ลั่วฉวนตอบกลับ

ปู้หลี่เกื๋อ : “…ข้าทราบแล้ว”

“พรุ่งนี้ข้าคงมาไม่ได้ เพราะงั้นไว้พบกันใหม่วันมะรืน” กู่หยุนซีกล่าวลา

มู่หรงไห่เถิงยืนอยู่เคียงบ้าง เพราะงั้นนางจึงเกรงจะกล่าวเรื่องการโดดเรียน

ลูกค้าเริ่มกลับไปคนแล้วคนเล่า ความคึกคักภายในร้านจึงกลายเป็นเงียบสงบลง

ทางด้านอานเหวยหยากำลังช่วยเหยาซือหยานเก็บกวาดร้าน เมื่อเรียบร้อยแล้วนางกับปิงชวงจึงคิดเดินทางกลับ

หลังปิงชวงโบกมือลา นางจึงตามอานเหวยหยาออกจากร้านไป

แม้ยังไม่ดึกเท่าไหร่ แต่ลั่วฉวนอดไม่ได้ที่จะหาวออกเพราะความง่วง

วันนี้ลงแรงไปมาก คงต้องนอนแต่หัวค่ำ

หลังอาบน้ำเรียบร้อยเขาจึงกลับเข้าห้องตนเอง

จากนั้นจึงเดินไปปิดหน้าต่าง เสียงสายฝนภายนอกค่อยเลือนหายในฉับพลัน

และจึงไปนอนลงบนเตียงห่มผ้าห่ม

ราตรีสวัสดิ์

วันถัดมาช่วงเช้าตรู่

ลั่วฉวนตื่นขึ้นมาเหมือนดังเคย

หลังนั่งหาวอยู่พักหนึ่งจึงค่อยเดินไปเปิดหน้าต่างรับอากาศสดชื่นจากภายนอก

ที่ลั่วฉวนรู้สึกได้ คือความคุ้นชินต่อการที่ฝนตกไม่จบไม่สิ้น

กลายเป็นว่าหากเปิดหน้าต่างแล้วท้องฟ้ากระจ่างเผยแสงตะวันเฉิดฉาย มันจะกลายเป็นรู้สึกแปลกเอาได้

ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่อง หลายคนต่างคาดหวังได้เห็นแสงตะวันกันอีกครั้งหนึ่ง

แต่แล้วเมื่อใดแสงตะวันปรากฏเจิดจ้าร้อนแรง พวกเขาก็จะนึกถึงวันที่ฝนตกฟ้ามืดครึ้ม

ด้วยเหตุนี้มนุษย์จึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความคิดอันซับซ้อน

เมื่อรับรู้สภาพอากาศเรียบร้อย เขาค่อยเดินออกจากห้อง

และก็เหมือนดังเคย เหยาซือหยานออกจากห้องของนางแทบจะพร้อมกัน

“เถ้าแก่ อรุณสวัสดิ์” นางเผยยิ้มกล่าวทักทาย

“อรุณสวัสดิ์” ลั่วฉวนพยักหน้ารับ

หลังล้างหน้าเรียบร้อยเขาค่อยลงไปยังชั้นล่าง

เรื่องราวที่ต้องทำเป็นประจำทุกวันก็ยังดำเนินไป

เสร็จเรียบร้อยเขาค่อยไปนั่งเล่นโทรศัพท์วิเศษ

กระดานสนทนาตอนนี้ถูกเรื่องราวของงานเลี้ยงเมื่อคืนยึดครอง แทบทุกโพสต์ล้วนกล่าวถึงไม่มากก็น้อย

หลังสำรวจอยู่พักหนึ่ง ลั่วฉวนค่อยได้เห็นอะไรน่าสนใจ

“สถิติสรรพคุณของขนมไหว้พระจันทร์”

ผู้เผยแพร่ไม่ใช่เกินคาดคิดแต่อย่างใด เป็นลูกค้าคนแรกของร้านต้นตำรับ เป็นลูกศิษย์ของหยวนก่วย ปู้หลี่เกื๋อนั่นเอง

“ฉบับย่อจะเผยแพร่ในไม่ช้า ขอรออย่างอดทน”