My MCV and Doomsday - ตอนที่ 580

Chapter 580: น้ําสีน้ําเงิน

เจียงลู่ฉีกําลังจะกลับขึ้นไปบนรถทัวร์ เมื่อหลี่ยซินเปิดประตูขึ้นและกระโดดลงมา “พี่เจียงคะให้ฉันตรวจสอบพวกมันก่อน”

“คุณหลี่ ควรต้องระมัดระวังโรคระบาดไว้ให้ดีนะ” เซียงซัวไฮรีบพูด หลังจากได้ยินคําขอของเธอ

ถึงแม้ว่าพวกเธอจะเป็นคู่แข่งด้านความรักกัน เซียงซัวไฮกังวลกับหลี่ยู่ซิน ปกติแล้ว เมื่อคนอื่นได้ยินเกี่ยวกับโรคระบาดนี้ พวกเขาจะวิ่งหนีกันไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

“ขอบคุณนะ คุณเซียง ฉันค่อนข้างเก่งกาจในการจัดการกับเรื่องพวกนี้ ฉันจะระวังตัวไว้ให้ดี” หลี่ยซินยิ้มและเดินตรงไปหาศพทั้งสอง

“เอ่อ..” เซียงซัวไฮ้มองไปที่เจียงลู่ฉี แต่เขาส่ายหัวและพูด “เธอไม่ต้องกังวลหรอก ยู่ซินจัดการเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”

ในขณะที่เจียงลู่ฉีอธิบาย หลี่ยซินที่อยู่ห่างจากศพออกไปประมาณ 2.5เมตร เธอยกมือขวาของเธอขึ้นและใบมีดเรืองแสงปรากฏขึ้นบนมือของเธอ

“ใบมีดผ่าตัด?” เซียงซัวไฮตกตะลึงหลังจากที่เห็น เธอสงสัยว่าความสามารถพิเศษของหลี่ยซินคืออะไรหลังจากนั้นภาพที่น่ามหัศจรรย์ปรากฏขึ้นอีกครั้งหนึ่งศพทั้งสองต่างยกขึ้นและเตียงสองเตียงปรากฏขึ้นเบื้องล่างของมันหลังจากนั้นตะเกียงที่ไม่มีเงาก็โผล่ขึ้น รวมทั้งชุดป้องกันและถุงมือของเธอได้เปลี่ยนไป

“ความสามารถพิเศษนี่มันอะไรกัน?” เซียงซัวไฮ่ถามออกมาเธอพึ่งจะเคยพบเจอความสามารถพิเศษแบบนี้

ถึงแม้ว่าหลี่ยซินจะรักษาเซียงซัวไฮไป เธอคิดว่าหลี่ยซินเป็นแค่หมอธรรมดาทั่วไป เซียงซัวไฮ่อาจจะพบกับความสามารถพิเศษที่แปลกประหลาดมาหลายคนแต่เธอกลับพบว่ามันไม่เท่ากันกับสิ่งที่เกิดต่อหน้าเธอ เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าความสามารถของหลี่ยซินจะทรงพลังจนถึงสร้างอุปกรณ์ผ่าตัดและเครื่องป้องกันได้แบบนี้มันเท่ห์มาก!

“นี่คือความสามารถรักษายู่ซิน เธอสามารถใช้พลังจิตของเธอลงไปร่างกายของผู้ป่วย คอยตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง รวมทั้งการสร้างอุปกรณ์การแพทย์ขึ้นมาจากความคิดของเธอได้”เจียงลู่ฉีอธิบาย

ในความเป็นจริงแล้ว แม้แต่เจียงลู่ฉีแล้วยังประหลาดใจเล็กน้อย เขารู้ดีถึงความสามารถของเธอแต่นี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นเธอแสดงออกมาถึงขั้นนี้เขายังตกตะลึงและพึงพอใจกับการพัฒนาของหลี่ยซินมาก

มันเห็นได้เด่นชัดว่าสมาชิกทั้งหมดของเขาต่างกําลังวิวัฒนาการ แม่และปู่ของหลี่ยซินต่างเป็นนักวิทยาศาสตร์ด้วยเหตุนี้เธอจึงสนใจเกี่ยวกับด้านการแพทย์และด้านวิทยาศาสตร์เมื่อเธอยังเด็กเธอได้อ่านหนังสือมานับไม่ถ้วนรวมทั้งพบเจอกับอุปกรณ์การแพทย์มาอย่างมากมายมันจึงเป็นเรื่องธรรมชาติที่เธอจะสร้างพวกมันนมา นอกจากนี้แล้วเธอสามารถที่จะใช้พลังจิตของเธอวัดอัตราการเต้นหัวใจและสิ่งอย่างอื่นได้ จากมุมมองของคนอื่นแล้วหลี่ยู่ซินก็เทียบได้กับโรงพยาบาลใหญ่เลย

หลี่ยซินเดินเข้าไปหาหญิงติดเชื้อ หลังจากนั้นเธอส่งพลังจิตเข้าไปในเส้นเลือดของหญิงติดเชื้อเธอนั้นตรวจสอบทุกเซลล์และเนื้อเยื่อทั้งหมดเพียงเวลาไม่นานเธอพบความผิดปกติ

เธอครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นและเข็มฉีดยาก็โผล่ขึ้น เข็มฉีดยานั้นโปร่งแสงจนเหมือนกับทํามาจากกระจกมันดูดีและมีเสน่ห์มากยังไงก็ตาม เข็มของมันยาวกว่ายี่สิบเซนติเมตรซึ่งมันทําให้คนที่หัวใจกล้าแกร่งยังหวั่นกลัวเซียงซัวไฮ่พูดไม่ออกเมื่อเธอจินตนาการถึงตอนที่เธอโดนเข็มฉีดยานั่นแทง

หลี่ยซินที่ถือเข็มฉีดยามองไปที่หญิงติดเชื้อที่ถูกพลิกตัวกลับในหัวของเธอต่อจากนั้น หลี่ยซินแทงเข็มลงไปใจกลางหลังของหญิงติดเชื้อ! เข็มของเข็มฉีดยานั้นแทงระหว่างกระดูกหลังที่สองและสามหลังจากนั้นพลังจิตของหลี่ยซิแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของหญิงสาวและเธอค่อยดึงเข็มฉีดยาออกมาเมื่อเธอดึงเข็มฉีดยาออกมา น้ําสีน้ําเงินปรากฏขึ้นในเข็มฉีดยาน้ําสีเงินดูส่องประกายสีน้ําเงิน

“มันคืออะไรกัน?” เซียงซัวไฮ่ถามอย่างประหลาดใจ

หลี่ยซินใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีในการดึงน้ําสีน้ําเงินนี้ออกมาเซียงซัวไฮ่บอกได้ว่าน้ําสีน้ําเงินนี้มันพิเศษมาก

“มันเป็นต้นกําเนิดของเชื้อโรค” หลี่ยซินตอบกลับในขณะที่เช็ดเหงื่อที่หน้าของเธอ เธอได้ใช้พลังของเธอไปมาก

“ต้นกําเนิดของเชื้อโรค? มันเป็นไวรัส?”เซียงซัวไฮ่ถามอีกครั้งหนึ่ง

“ไม่ใช่” หลี่ยู่ซินส่ายหัว เธอใช้อุปกรณ์ในการวิเคราะห์ด้วยตัวของเธอเอง ดังนั้นเธอสามารถที่จะตรวจสอบ ได้แม้กระทั่งไวรัส

“แบคทีเรีย? หรือปรสิต?” เจียงลู่ฉีถาม

“ไม่ใช่ทั้งคู่ค่ะ” หลี่ยซินตอบ “มันเป็นน้ําที่ซับซ้อนและบริสุทธิ์ซึ่งมันเป็นตัวแปลหลักในการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของพวกมัน”

“อะไรนะ? มันดูเหมือนกับน้ําวิวัฒนาการเลย” เจียงลู่ฉีพูด“แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลย เซียงพูดว่ามันเป็นโรคระบาดตั้งแต่ที่มันเป็นโรคระบาดแล้วมันน่าจะติดต่อนะมันจะกลายเป็นน้ําวิวัฒนาการได้ยังไง…”

“ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้เป็นไปได้ค่ะ” หลี่ยซินพูด “ฉันเดาว่ามันไม่ใช่น้ําธรรมดามันน่าจะพิเศษ…มันอาจ จะมีชีวิตด้วย บางที..”

เจียงลู่ฉีตกใจ “น้ํามีชีวิต? น้ํามันจะมีชีวิตได้ยังไง?”

ถึงแม้ว่าแมงกะพรุนและแมงกะพรุนหนัง จะมี 98% ของร่างกายมันทํามาจากน้ํา ยังไงก็ตามเมื่อพวกมันถูกดึงออกมาพวกมันยังคงมีส่วนที่แข็งยกเว้นว่าพระอาทิตย์จะเปลี่ยนมันกลายเป็นกองน้ําแต่น้ําสีน้ําเงินของหลี่ยซินพูดที่ดึงออกมากลับกลายเป็นน้ําที่มีชีวิตที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนบนโลกมนุษย์

“ถ้ามันเป็นสิ่งมีชีวิตรูปแบบน้ําแล้ว มันไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจเลยที่จะมันแพร่กระจายได้สําหรับคนติดเชื้อที่ล่าซอมบี้และกลืนกินนิวเคลียสสัตว์กลายพันธุ์มันอาจจะเป็นเพราะว่ามันเห็นว่านิวเคลียสกลายพันธุ์เป็นอาหารของพวกมัน”หลี่ยซินเดา

เจียงลู่ฉีพยักหน้าหลังจากที่ได้ยินการเดาของหลี่ยซิน หลังจากนั้น หลี่ยซินก็เอาขวดแก้วออกมาและใส่น้ําสีน้ําเงินหลังจากนั้นเธอก็ทําแบบเดิมกับตัวผู้

แต่ตอนที่หลี่ยซินกําลังจะใส่น้ําสีน้ําเงินลงไปในขวดที่สอง ภาพที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น ตัวนุ่มปุกปุยน่ารักโผล่ขี้นมาด้านหลังเธอ มันจับไปที่ขวดและเปิดออก และกลืนมันลงไป

“หลัวหลัว ทําอะไรของเธอกัน?”

ตะโกน

ไม่มีใครคาดคิดว่าหลัวหล้วจะกินของแปลกประหลาดเช่นนี้ เจียงลู่ฉีตกตะลึงและกังวลว่าหลัวหลัวจะติดเชื้อ

เมื่อเจียงลู่ฉีตะโกนออกมา หลัวหลัวลูบไปที่พุงอันอวบอ้วนของมัน มันแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากหลังจากนั้นดวงตากลมโตของมันจ้องลงไปที่ขวดที่สองมันแสดงให้เห็นว่ามันต้องการต่อ!

“พี่เจียงคะ นี่มัน..” หลี่ยซินพูดไม่ออก ที่จริงแล้ว เธอต้องการที่จะศึกษาสิ่งมีชีวิตนี้

“ตั้งแต่ที่มันกินไปแล้ว การที่มันจะกินไปมากกว่านี้ก็คงไม่แย่ไปกว่านี้หรอก”เจียงลู่ฉีตอบกลับเขาโบกมือไปอย่างช่วยไม่ได้

ในความคิดของเจียงลู่ฉี หลัวหลัวเป็นเจ้าตัวตะกละ แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าสิ่งที่เจ้าหลัวหลัวกินมันเป็นสิ่งที่ดีตั้งแต่ที่น้ําสีน้ําเงินมันกินได้ มันก็น่าจะโอเคดีนอกจากนี้แล้วหลี่ยซินยังอยู่ที่นี่ถ้ามันเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น มันก็จะได้รับการช่วยเหลือได้ทันเวลา