My MCV and Doomsday - ตอนที่ 577
Chapter 577: วิธีการอันโหดร้าย
ทุกคนต่างลงจากรถ MCV และเดินไปบนสนามหญ้าของคฤหาสน์ คฤหาสน์แห่งนี้เป็นของจางหมิงซื่อ แต่หลังจากที่สังหารเขาทิ้งไป เจียงลู่ฉีก็ใช้มันเป็นที่พักชั่วคราวให้กับทีมของเขา
ด้านข้างสระว่ายน้ํา คือโต๊ะและเครื่องปิ้งบาบีคิว รวมทั้งส่วนผสมไว้ทําอาหาร ทั้งผัก เนื้อ และเห็น นอกจากจางไฮและซุนคุนที่ยืนอยู่หน้าเครื่องปิ้งแล้ว หลิงและหยิงต่างยืนจ้องเนื้อที่ปิ้งอยู่บนเครื่องอย่างใจจดใจจ่อโดยที่ไม่กระพริบตาเลยแม้แต่นิดเดียว
“พี่ชาย มันโคตรอร่อยเลย” เจียงจู่อิงพูด พร้อมกับกินไปด้วย
เจียงลู่ฉีมองไปที่เธอ “สาวน้อย เธอควรที่จะปิ้งของเธอเองนะ แทนที่จะเอาแต่กินอยู่ตลอดเวลา”
เจียงจืองยิ้มก่อนที่จะเดินไปใกล้เขา หลังจากนั้นเธอมองไปที่พี่ชายของเธออย่างเจ้าเล่ห์ และกระซิบ “พี่ชาย พี่ควรจัดการเรื่องความรักของพี่ก่อนนะ…”
“เรื่องความรัก? เอ่อ..” เจียงลู่ฉีมึนงง เขาสงสัยว่าทําไมน้องสาวของเขาถึงรู้เรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ระหว่างเขากับเซียงซัวไฮได้ยังไง เขารู้สึกโชคดีมากที่ควบคุมตัวเองไว้ได้ ไม่อย่างงั้นแล้ว เขาคงไม่มีหน้าไปพบกับน้องสาวของเขาอีกเลย
เพียงเวลาไม่นาน หญิงสาวคนอื่นต่างเดินเข้ามา เจียงลู่ฉีมองไปที่พวกเธอ เขารู้สึกอายเมื่อ ตาของเขาไปสบกับเซียงซัวไฮ
“มากินกันเร็ว มันอร่อยมากเลยนะ” เจียงลู่ฉีพูดไปพร้อมกับรอยยิ้ม
เซียงซัวไฮ่พยักหน้า เธอเดินไปหยิบเนื้อปิ้งมาไว้บนถาดของเธอ หลังจากนั้นเธอก็นั่งลงบนเก้าอี้และลิ้มรสมันอย่างช้าๆ
ในเวลาเดียวกัน หลี่ยูซินก็ดึงมือหลันซิหยู่ และพูดขึ้น“ซิหยู่ ซิหยู่ มาปิ้งด้วยกันเถอะ”
“อื้อ? ได้สิ..” หลันซิหยู่พูดและเดินตามหลี่ยซินไป
เครื่องปิ้งนั้นทํามาจากเหล็กและมันจําเป็นต้องใช้ถ่านในการเผา ถึงแม้ว่าหลี่ยซินจะทําอาหารเก่ง เธอก็ไม่เคยใช้อุปกรณ์แบบนี้มาก่อน และมันยังเป็นครั้งแรกของหลันซิหยู่ที่เคยใช้อุปกรณ์เก่าๆแบบนี้ด้วย มันเป็นเรื่องธรรมชาติ เมื่อหลันซิหยู่เกิดมาในครอบครัวที่รวยมาก เธอไม่เคยจําเป็นต้องมาจัดการกับงานยุ่งยาก อย่างการทําอาหารมาก่อนเลย
แต่ว่าทั้งคู่ต่างระมัดระวังมาก ในการจัดการกับเนื้อย่างที่กําลังปิ้งอยู่ ตาของหลันซิหยู่เปร่งประกายสีเงินออก มา เมื่อเธอใช้สมาธิทั้งหมดของเธอไปที่เนื้อปิ้ง ด้วยเหตุนี้มันทําให้เธอสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของวัตถุดิบ ได้ เธอจัดการมันได้อย่างสวยงาม เพื่อที่จะปิ้งบาบีคิว เธอได้ใช้พลังจิตของเธอ ดังนั้นการควบคุมไฟมันไม่ได้ ยากเลยสําหรับหลันซิหย่
เมื่อเห็นหลันซิหยู่ใช้พลังของเธอ หลี่ยซินก็ใช้พลังพิเศษของเธอด้วยเช่นกัน เมื่อเธอพลิกเนื้อกลายพันธุ์ เธอก็ใช้พลังของเธอและใบมีดผ่าตัดก็ปรากฏขึ้น เธอใช้มันเหมือนกับมีดและนั่นเนื้ออย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะพลิกมันอีกรอบหนึ่ง มันไม่ใช่เรื่องที่พูดเกินจริงเลยว่าทั้งสองสาวต่างทําศิลปะ แทนที่จะปิ้งเนื้อย่างธรรมดาทั่วไป
เจียงลู่ฉีอ้าปากค้าง “มันเป็นแค่เนื้อย่าง ทําไมพวกเธอทั้งคู่ดูจริงจังกันจังเลย”
เพียงเวลาไม่นาน บาบีคิวย่างชุดแรกก็เสร็จ
“พี่เจียง ลองชิมเนื้อที่ฉันกับซิหยู่ทําดูสิ ฉันเป็นคนจัดการเนื้อ ส่วนซิหยู่เป็นคนจัดการผัก” หลี่ยซินพูดอย่างมีความสุข
หลันซิหยู่ไม่ได้พูดอะไร จนกระทั่งหลี่ยซินพูดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง “เอ่อ…พี่เจียง พี่ลองมันยัง?” หลังจากนั้นพวกเธอก็ยื่นเนื้อย่างให้กับเจียงลู่ฉีด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย
เจียงลู่ฉีลิ้มรสอาหารอย่างตื่นเต้นและพูด “ว้าว! ฉันมีความสุขจังเลย! มันอร่อยมาก! ซิหยู่และหยี่ซิน พวกเธอทําอาหารกันเก่งมากเลย!”
เจียงลู่ฉีชมหลันซิหยู่และหลี่ยซิน มันทําให้พวกเธอทั้งคู่ต่างมีความสุข
ทันใดนั้น เซียงซัวไฮก็วางจานไว้บนโต๊ะ เธอลุกขึ้นยืนและพูดขึ้น “โอ้ ฉันเริ่มหิวแล้ว ฉันจะไปช่วยทําอาหารด้วยนะ” เซียงซัวไฮตระหนักได้ว่าทั้งหลันซิหยู่และหลี่ยซินต่างพยายามที่จะเปิดเผยความรู้สึกของพวกเธอ เซียงซัวไฮ้รู้ด้วยสัญชาตญาณว่าทั้งสองสาวต่างเป็นคนพิเศษสําหรับเจียงลู่ฉี เธอมั่นใจว่าทั้งหลันซิหยู่และหลี่ยซินต่างมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับเจียงลู่ฉี ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป สุดท้ายแล้ว พวกเธอทั้งหมดต่างอาศัยอยู่ในรถคันเดียวกัน ผ่านวิกฤตมากมาย รวมทั้งช่วงเวลาที่มีความสุขด้วย ถ้าพวกเธอไม่ชอบเลี้ยงลู่ฉีแล้ว มันคงเป็นเรื่องแปลก
แม้ว่าจะเป็นแบบนั้น เซียงซัวไฮก็ไม่ยอมแพ้ ไม่มีใครสักคนในพวกเธอเป็นแฟนของเจียงลู่ฉี ดังนั้นพวกเธอทั้งยังมีสิทธิ์ที่จะแข่งขันกัน เมื่อเซียงซัวไฮ่เดินไปที่หน้าเครื่องปิ้ง เธอค่อนข้างสับสน ก่อนวันโลกาวินาศเธอเป็นดาราชื่อดังและครอบครัวเธอรวยมาก ด้วยเหตุนี้ สถานการณ์ของเธอมันคล้ายกับหลันซิหยู่ ที่ไม่มีความรู้เรื่องทําอาหาร พูดตามตรงแล้ว เธอไม่เคยทําอาหารมาก่อนด้วยซ้ํา
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยทําอาหารมาก่อน มันก็เป็นเรื่องที่แตกต่างออกไป เมื่อเธอเตรียมอาหารให้กับคนที่รักนอกจากนี้แล้ว การปิ้งมันง่ายกว่าการทําอาหารทั่วไป แต่โชคร้ายที่มันไม่ง่ายสําหรับเซียงซัวไฮ่เท่าไหร่ เธอทําเนื้อไหม่ไปนิดหน่อย หรือไม่ค่อยสุก มีเพียงแค่ตอนนี้เท่านั้นที่เธอพึ่งจะรู้ว่าการคุมไฟมันไม่ได้ง่าย
เธอก็นึกขึ้นได้ว่าทั้งสองสาวต่างใช้พลังของพวกเธอไป ด้วยเหตุนี้เธอจึงลองทําบ้าง เธอโบกมือของเธอ แต่…ถ่านก็พัดปลิวและทําให้ผงถ่านสีดําลอยขึ้น ทําให้เนื้อย่างทั้งหมดต่างไหม้เกรียม
“เอ่อ…” เซียงซัวไฮ่อายมาก เธอไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเกิดอะไรแบบนี้ขึ้น
ในเวลาเดียวกัน เธอได้ยินเสียงที่นุ่มนวลขึ้น “เธอควรทําแบบนี้นะ” หลันซิหยู่สอนซียงซัวไฮ้ ถึงแม้ว่าพวกเธอจะแข่งขันกันเรื่องเจียงลู่ฉี พวกเธอก็ยังเป็นหญิงสาวที่ใจกว้างกันทั้งหมดด้วยเช่นกัน
นอกจากนี้แล้ว ถ้าพวกเธอแข่งขันกันเอง มันจะกลายเป็นเรื่องที่ยากสําหรับเจียงลู่ฉีที่จะตัดสินใจ เมื่อผ่านไปสักพักหนึ่ง เซียงซัวไฮก็ยื่นจานอาหารให้กับเจียงลู่ฉี เพื่อให้เขาลองด้วยเช่นกัน
เจียงลู่ฉีถูกล้อมรอบไปด้วยทุกคน เขาพูดไปพร้อมกับหัวเราะไปพลาง มันหาได้ยากสําหรับเจียงลู่ฉีที่จะมีโอกาศผ่อนคลายและเพลิดเพลินเวลาที่ใช้ร่วมกันแบบนี้ ด้วยเหตุนี้ เจียงลู่ฉีจึงหยุดเรื่องที่หนักหนาไว้และเพลิดเพลินกับช่วงเวลานี้
ในอีกด้านหนึ่ง จางไฮและซุนคุนต่างปิ้งเนื้อย่าง พร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอิจฉา
“เทียบกับพี่จางแล้ว พวกเราแม่งโคตรลําบากเลย”
“อืม…ฉันแม่งโคตรนับถือพี่เจียงเลย ไม่ต้องพูดแล้วละ ผ่อนคลายกับเวลานี้กันดีกว่า”
หลังจากดื่มและกินกันจนเสร็จ ยามค่ําก็มาถึง…
ถึงแม้ว่าคฤหาสน์จะมีหลายห้อง พวกเขาส่วนใหญ่ก็ต้องการที่จะอยู่บนรถบัสของเจียงลู่นี้ สุดท้ายแล้ว มีเพียงแค่จางไฮ้ ซุนคุนและหลัวเจียเฟิงเท่านั้นที่นอนในคฤหาสน์ ส่วนคนที่เหลือต่างนอนบนรถบัส รถบัสตอนนี้มีห้องนอนสองห้อง ดังนั้นเจียงลู่ฉีต้องนอนที่ห้องนั่งเล่น แต่แน่นอนว่า ห้องนั่งเล่นตอนนี้มันทั้งหรูหราและกว้างขวางแล้ว
เจียงลู่นอนลงบนโซฟาอย่างสบาย เนื่องจากเรื่องเมื่อตอนกลางวัน มันทําให้เขานอนไม่หลับ เขานั่งคิดเรื่องสามสาว รวมทั้งคําพูดสุดท้ายของเซียงซัวไฮ้ด้วย “..ดู..ด้วย..ตาของนายเองละกัน”
เจียงลู่ฉีตื่นเต้น
ภายในห้องนอนนั้นมีหลันซิหยู่ หลี่ยซินและเจียงจู่อิงอยู่ และคนสุดท้าย ได้เรียกตัวเองว่าเป็นหญิงสาวทรงพลัง เมื่อเธอไม่นอนตอนกลางคืน เอาแต่ดูการ์ตูนและหนังอยู่ตลอดเวลา แต่วันนี้เธอไม่ได้จับไอแพดของเธอแต่เธอกลับเงยหัวขึ้นมาจากหมอน และมองหลันซิหยู่และหลี่ยซิน ทั้งสองสาวต่างนอนเงียบกันทั้งคู่
เจียงจู่อิงตะโกนออกมาอย่างไม่คาดคิด “ไม่ต้องแกล้งหลับหรอก พวกเราเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติกันทั้งหมด ดังนั้นหลอกกันไม่ได้หรอก ในความคิดของฉันแล้ว พวกพี่จะต้องไปนอนกับพี่ชายฉันคืนนี้แล้ว ไปเร็ว! มันเป็นโอกาสที่ดีเลยนะ พวกพี่จะต้องสําเร็จแน่”
เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านั้น ทั้งสองสาวก็ไม่สามารถแสรั้งหลับได้อีกต่อไป ใบหน้าของพวกเธอต่างแดงฉานและพวกเธอต่างใช้หมอนข้างปิดหน้า
“จอง เธอพูดอะไรของเธอกัน!? อนิเมะที่เธอดูอยู่ทุกวันมันทําให้สมองของเธอแย่แล้ว!” หลี่ยซินอุทานออกมา
“บ้าแล้วพี่! พี่ก็เห็นแล้วนี่! พี่ชายฉันมันที่อยังกับท่อนไม้ เมื่อมันเกี่ยวกับเรื่องหัวใจเนี่ย ถ้าพี่ไม่รุกก่อน เซียงซัวไฮได้แย่งไปจากพวกพี่แน่ หลังจากนั้น มันก็จะสายเกินไปที่จะร้องไห้แล้วนะพี่ พี่ชายฉันดื่มเหล้าไปวันนี้ ดังนั้นมันเป็นโอกาสที่ดีเลยวันนี้ที่พวกพี่จะแอบไปซุกบนเตียงของเขา ทุกคนรู้ดีว่ามันง่ายที่จะรุกโจมตี หลังจากอีกฝ่ายเมา” เจียงจู่อิงพูด
“ตราบเท่าที่พวกพี่นอนกับพี่ชายฉัน พี่ชายฉันจะต้องรับผิดชอบแน่นอน พี่ไม่สนใจหรอ? ฉันมีพี่สะใภ้หลายคนได้นะ” เจียงอิงพูด
ผ่านไปสักพักหนึ่ง หลันซิหยู่และหลี่ยู่ซินต่างมองหน้ากันเอง พวกเธอพูดไม่ออก คําพูดของเจียงจู่อิงมันตรงเกินไป ถึงแม้ว่าพวกเธอจะไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเธอทั้งคู่ต่างคิดถึงมัน..
“ฉันเหนื่อยแล้ว..” หลันซิหยู่ปิดตาและเอาผ้าห่มคลุมหัว
แต่หลี่ยซินกลับยืนขึ้นแทน
“โว้ว! พี่ยู่ซิน พี่ตัดสินใจได้แล้วสินะ!” เจียงจู่อิงอุทานออกมา
“ฝันไปเถอะ!” หลี่ยซินมองไปที่เจียงจําอิง และเธอก็เดินออกไปจากห้อง
หลันซิหยู่มึนงงและสงสัยว่าเธอขี้อายมากเกินไปไหม ในเวลาเดียวกัน เธอก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย ถึงแม้ว่าเธอจะหวังว่าหลี่ยซินและเจียงลู่ฉีจะคบกัน เธอก็ยังเศร้าอยู่ดี ถ้ามันเกิดขึ้น
แต่หลิงที่สวมชุดนอนผ้าฝ้ายลายการ์ตูนกลับเดินเข้ามาแทน เธอยืนอยู่ที่หน้าห้องด้วยท่าทางที่สับสน
เมื่อเห็นหลิง เจียงจ๋องก็ถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”
หลังส่ายหัวและตอบ “ฉันไม่รู้เหมือนกัน ยู่ซินบอกฉันว่าเธอนอนไม่หลับบนเตียงเธอ ดังนั้นเธอบอกฉันให้สลับเตียงกัน
หลิงไม่ได้สนใจกับสภาพที่นอนของเธอ เธอเดินตรงไปที่เตียงของหลี่ยซิน ยกผ้าห่มขึ้นและนอนบนเตียง หลังจากผ่านไปไม่กี่วิ เธอก็หลับลง
“จริงดิ?” เจียงจ๊อิงกระซิบ
หลี่ยู่ซินนอนบนเตียงเธอมาสักพักแล้ว เจียงจู่อิงเดาได้ว่าหลี่ยู่ซินคิดอะไรอยู่ มันไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่โอเคกับเตียงของเธออย่างแน่นอน!
เจียงจู่อิงเข้าใจได้ทันทีว่าหลี่ยซินต้องการอยู่กับเซียงซัวไฮ่ เพื่อคอยดูเธอไว้ ด้วยเหตุนี้นี่เอง เซียงซัวไฮก็ไม่สามารถแอบลอบมาตอนกลางคืน เพื่อนอนกับเจียงลู่ได้ มันเป็นไป เมื่อคิดถึงเซียงซัวไฮ้แล้ว แต่การกระทําของหลี่ยซินมันโหดร้ายเกินไป!
มันเป็นหนึ่งในโอกาสหายากที่เจียงจู่อิงพูดไม่ออก หลี่ยซินทําให้ปิดโอกาสทั้งหมดที่พี่ชายเธอจะถูกรุกตอนกลางคืน มันทําให้เจียงจ์อิงรู้สึกว่าพี่ชายเธอมันน่าสงสารมาก
หลันซิหยู่แอบข่าอยู่บนเตียง เธอคิดว่าไอเดียของหลี่ยซินมันดีมาก ถึงแม้ว่าหลันซิหยู่จะชอบเจียงลู่ฉีมากก็ตาม เธอก็ไม่กล้าจะไปมีอะไรกับเจียงลู่ฉีเหมือนกับที่เจียงอิงพูด
ในอีกด้านหนึ่ง ในอีกห้องนอนหนึ่ง เซียงซัวไฮและหลี่ยซินต่างจ้องตากันและกัน
“เธอไม่ง่วงหรอ?”
“ง่วงเหมือนกับเธอนั่นแหละ”
ทั้งสองสาวต่างรู้ถึงสิ่งที่อีกฝ่ายคิด พวกเธอต่างจ้องตากันเองและปิดตาลง
“ฝันดีนะ”
“เช่นกัน ฝันดีนะ”