My MCV and Doomsday - ตอนที่ 573

Chapter 573: อาหารเรียกน้ําย่อย

จางหมิงซื่อกัดฟันจนแทบจะฟันหัก เขาไม่ได้คาดคิดว่าเจียงลู่ได้เตรียมการอย่างเต็มรูปแบบในเมื่อเป็นแบบนี้แกล้วเขาก็ตกอยู่ในหายนะแล้วเขากําลังจะถูกเจียงลู่ฉีฆ่าทิ้ง!

“ไร้สาระ!” จางหมิงซื่อกระโดดและตะโกนออกมาหาเจียงลู่ฉี “นายต้องการที่จะแย่งชิงทรัพยากรของเมืองชิงไห่! ทุกคน! ฉันไม่เคยปฏิบัติกับพวกนายไม่ดีเลยนะ! นายลืมไปแล้วหรือไงว่ามันยังมีคนธรรมดาอีกมากแค่ไหนที่ต้องการความช่วยเหลือของพวกนาย? คนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของพวกนายคืออาชญากรเขาต้องการที่จะปล้นเมืองและกลายเป็นผู้นําคนใหม่ ถ้านายตกอยู่ในกับดักของพวกเขาพวกนายทั้งหมดจะต้องรู้สึกเสียเกียรติอย่างมากในการสวมตราสัญลักษณ์ของประเทศเรา!”

ก่อนที่เสียงของเขาจะจางหายไป เสียงปืนก็ดังขึ้นมาสองนัด จางหมิงซื่อจ้องไปที่เจียงลู่ฉีและอ้าปากค้างจางหมิงซื่ออดที่จะเชื่อไม่ได้เลยว่าเจียงลู่ฉีพึ่งจะยิงเขาไป หลังจากนั้นร่างกายของเขาหล่นกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง

หลัวเจียเพิ่งหวั่นกลัว และหลังของเขาเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่เย็นยะเยียบ เขาพบว่าไม่เพียงแต่เจียงลู่ฉีจะทรงพลังแต่เขายังตัดสินใจได้อย่างเด็ดเดี่ยวอีกด้วย เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้แล้วเขารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหนีไปหรือฆ่าเจียงลู่ฉี ด้วยเหตุนี้นี่เอง เขาล้มเลิกความคิดที่จะต่อสู้กลับและคิดหาวิธีไว้รักษาชีวิตของเขา

หลัวเจียเฟิงคงไม่มาถึงจุดนี้ได้ ถ้าเขาโง่เง่า เขารู้ดีว่าเจียงลู่ฉียังไม่ฆ่าเขาทิ้งเมื่อเขายังมีประโยชน์อยู่

เจียงลู่ฉีจ้องไปที่ศพของจางหมิงซื่ออย่างเย็นยะเยือกและหลังจากนั้นเขาหันกลับไปมองทหาร “พวกนาย วางใจได้เลยฉันไม่ได้ต้องการยึดครองเมืองชิงไห่หรอกไม่สนใจมันด้วยซ้ําไป”เจียงลู่ฉีตะโกนออกมา

ถ้าวันหนึ่งเจียงลู่ฉีต้องการที่จะเป็นเจ้าของสถานที่สักแห่งหนึ่งเขาจะไม่จํากัดตัวเองแค่เมืองเพียงเมืองเดียวยิ่งไปกว่านี้แล้วยิ่งสถานที่แห่งนี้มันซับซ้อนอย่างมากเจียงลู่ฉีต้องการที่จะไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

“ไม่สําคัญหรอกว่าพวกนายจะตัดสินใจยังไง มันขึ้นอยู่กับพวกนาย!พวกนายสามารถที่จะอยู่ที่นี่ก็ได้หรือจะไปจากที่นี่ก็ได้แล้วแต่พวกนายเลย!”

เมื่อได้ยินคําพูดของเจียงลู่ฉีแล้วผู้เล่นบางคนเริ่มที่จะลังเลใจพวกเขาไม่ได้ต้องการถูกควบคุมเหมือนกับปืนของผู้อื่นแต่พวกเขาก็ไม่ต้องการไปจากเมืองชิงไห่ด้วยเช่นกันสุดท้ายแล้วพวกเขาต่างอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานถ้าเจียงลู่ฉีต้องการที่จะไปอาศัยอยู่ที่นั่นพวกเขาก็จะไม่หยุดเจียงลู่ฉีไว้อย่างไรก็ตามเจียงลู่ฉิได้แส ดงความต้องการของเขาแล้วพวกเขาส่วนใหญ่ต่างต้องการที่จะตามหากองทัพที่แท้จริงปกติแล้วพวกเขาต่างคิดกันว่าเมืองชิงไห่คืออาณาเขตของกองทัพแต่พวกเขาเข้าใจผิด แม้แต่ผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปยังรู้มากกว่าพวกเขาเสียอีกนอกจากนี้แล้วแม้แต่หน่วยพายุยังละทิ้งเมืองไปเลยดังนั้นพวกเขาจะทนใช้ชีวิตอยู่ภายใต้พวกสารเลวเหล่านี้อีกต่อไปได้ยังไงกัน?

“พวกเราอยาออกไปจากเมืองชิงไห่นี่ แต่พวกเราไม่รู้เลยว่าพวกเราจะไปไหนได้” 

“พื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงและฐานทัพดวงดาวก็โอเคดีนะยังมีเกาะปลอดภัยเซียหยวนให้พวกนายพิจารณาอีกแต่ว่าหลี่หยินนิ่งได้เข้าร่วมกับองค์กรลึกลับนั่นพวกนายควรที่จะหาข่าวสารก่อน มันแล้วแต่พวกนายเลย!”เจียงลู่ฉีพูด

ตั้งแต่ที่ทหารเหล่านี้ต่างต้องการที่จะไปจากที่นี่พวกเขาจะต้องพิจารณาถึงขั้นต่อไปอย่างระมัดระวังด้วยเหตุนี้นี่เองเจียงลู่ฉีจึงบอกทุกสิ่งทุกอย่างที่เขารู้

หลังจากนั้น เจียงลู่ฉีเดินไปที่เบื้องหน้าของหลัวเจียเฟิงและพูดออกมา“ไม่ใช่ว่านายมีคลังเก็บของงั้นเหรอ?บอกฉันมาสิ”

ในความคิดของหลัวเจียเฟิงแล้วรอยยิ้มของเจียงลู่ฉีเหมือนกับรอยยิ้มของปีศาจร้าย

ซุนคุนยกหลัวเจียเฟิงขึ้นเหมือนกับเขาจับหมาจรจัดดึงขึ้นมายังไงยังงั้น

“โอ้ ส่งมอบรถถังกลับมาให้ฉันด้วย!” จางไฮวิ่งไปทางรถถังอย่างรวดเร็วและลูบไปที่มันอย่างระมัดระวังดั่งลูกรักของเขา

ทหารหลายคนต่างปรึกษากันและพวกเขาได้ส่งมอบมันให้กับจางไฮ้ไม่มีใครเลยต้องการที่จะขัดแย้งกับเจียงลู่ฉีอีกต่อไป

หลังจากนั้นจางไฮ้ขับรถถังตามรถทัวร์ของเจียงลู่ฉีไปพวกเขาขับไปยังคลังส่วนตัวของหลัวเจียเฟิงคลังนี้ถูกตั้งอยู่ที่ใต้ดินของลานจอดรถใต้สํานักงานหลังจากเข้าไปด้านในเจียงลู่ฉีรู้สึกประหลาดใจกับถุงข้าวสารและเนื้อกลายพันธุ์ตากแห้งรวมทั้งจํานวนของกระสุนและอาวุธ

เจียงลู่ฉีโบกมือของเขาและพูดกับจางไฮและซุนคุน “ตราบเท่าที่พวกนายชอบอะไร พวกนายก็เอาไปได้เลย”

“เยี่ยม!” จางไฮ้และซุนคุนทํางานกันทันทีและพวกเขาต่างหยิบทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาชอบเหมือนกับพวกโจรปล้นของ

เจียงจู่อิงก็ไปเดินเล่นด้วยเช่นกันและพบตู้เซฟหลังจากที่เปิดตู้เซฟเสร็จแล้วเธอพบกับนิวเคลียสกลายพันธุ์และคริสตัลวิวัฒนาการเต็มไปหมด

“ว้าว! เจ้าหลัวนี่มันเก็บของได้เยอะมากเลยนะ”เจียงจ์อิงพูดอย่างตื่นเต้น มันมีนิวเคลียสกลายพันธุ์ถึง 20 ก้อนและคริสตัลวิวัฒนาการอีก 20 ก้อน

“ทําไมนายถึงมีของพวกนี้เยอะขนาดนี้กัน?”เจียงลู่ฉีถาม

แม้แต่กองทัพหลักยังไม่ได้มีนิวเคลียสและคริสตัลมากเท่านี้นอกจากนี้แล้วผู้คนยังใช้งานคริสตัลไปทันทีหลังจากที่ได้มันมาทําไมมันถึงมีคริสตัลเก็บอยู่ที่นี่มากขนาดนี้กัน?

“องค์กรได้ส่งพวกมันมาให้พวกมันบางส่วนเป็นรางวัลของผมในขณะที่ส่วนอื่นนั้นไว้เป็นของขวัญให้กับพวกมาใหม่”หลัวเจียเฟิงตอบ

“โอ้ ไม่แปลกใจเลย”เจียงลู่ฉีพยักหน้าในที่สุดเขาก็เข้าใจได้แล้วว่าทําไมคนเหล่านี้ถึงต่างกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมองค์กรลึกลับ

เจียงลู่ฉียิ้มและพูดออกมา “เยี่ยมเลย งั้นเดี๋ยวฉันเก็บพวกมันทั้งหมดไว้เอง”เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะได้ของมากมายมาขนาดนี้ท่ามกลางนิวเคลียสเหล่านี้มันยังมีนิวเคลียสระดับสองอยู่ด้วยซึ่งเจียงลู่ฉีต้องการมันมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อที่จะอัพเกรด MCV ของเขา

หลัวเจียเฟิงแทบจะกระอักเลือดออกมาในขณะที่เจียงลู่ฉีและเพื่อนร่วมทีมของเขาต่างขโมยผลงานที่เขาเก้บมาอย่างยากลําบาก

หลัวเจียเฟิงพดออกมา “กัปตันเจียงครับคณได้เห็นเจตนาของผมว่าแล้วมันจริงใจขนาดไหนผมไม่ต้องการเป็นศัตรูของคุณ..”

“ถ้านายยังไม่อยากตาย นายควรที่จะ..”เจียงลู่ฉีพูดขับหลัวเจียเฟิง “…ช่วยฉัน

หลัวเจียเฟิงอดกลั้นความโกรธของเขาเอาไว้และเขาถามออกมา”กัปตันเจียงครับผมให้ทุกอย่างเท่าที่ผมให้ได้ไปแล้วคุณยังปลดทหารทั้งกองพันอีกคุณยังต้องการอะไรจากผมอีกกันครับ?”องค์กร! “เจียงลู่ฉีตอบกลับตรงๆ

ทันใดนั้น การแสดงออกของหลัวเจียเพิ่งเปลี่ยนไปเขาไม่ได้คาดคิดว่าเจียงลู่ฉียังเป็นชายที่มุ่งคิดมุ่งแค้นแบบนั้นเขาไม่เพียงแต่กล้าที่จะฆ่าเขาในเมืองชิงไห่แต่เขายังต้องการที่จะสู้กับองค์กรนั่นอีกด้วยสําหรับเจียงลู่ฉีแล้วหลัวเจียเฟิงนั้นเป็นเพียงแค่อาหารมื้อย่อยองค์กรลับที่อยู่ด้านหลังนั่นต่างหากที่เป็นเป้าหมายหลักของเขานี่คือเหตุผลที่ว่าทําไมเจียงลู่ฉีถึงยังไม่ได้ฆ่าหลัวเจียเฟิงทิ้ง”คุณต้องการที่จะสู้กับองค์กรทั้งองค์กรเลยงั้นเหรอ?”หลัวเจียเฟิงถาม”ใช่แล้วไง?“เจียงลู่ฉีถาม

หลัวเจียเฟิงก้มหัวลง เขามีท่าทางที่แปลกออกไปมันเห็นได้อย่างเด่นชัดเลยว่าเจียงลู่ฉีไม่ได้รับรู้ถึงพลังที่น่าหวาดกลัวขององค์กรนี้แม้แต่เขาที่เป็นหัวหน้าสูงสุดของเมืองชิงไห่ยังไม่ใกล้เคียงกับแกนหลักขององค์กรเลยที่จริงแล้วเขากําลังพัฒนาขึ้นตามองค์กรทีละก้าวทีละก้าวไม่มี

ผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปคนไหนที่จะสามารถจินตนาการถึงมันได้ นอกจากนี้แล้วหลัวเจียเฟิงยังเชื่อว่าเจียงลู่ฉีกําลังมองหาความตายอยู่ด้วย”องค์กรนี้ติดต่อกับผมผ่านวิทยุแต่ตอนนี้หลี่ฉินหยิงและผมต่างพบเจอกับคุณผมกลัวว่าอีกไม่นานข่าวนี้จะไปถึงองค์กรนั่นพวกเขาจะปรับแผนการของพวกเขาดังนั้นอะไรก็ตามที่คุณรับรู้จากผม เกี่ยวกับองค์กรนี้มันจะไร้ประโยชน์”หลัวเจียเฟิงตอบกลับ”แต่….องค์กรของพวกเราได้แจ้งผมมาเกี่ยวกับข่าวที่สําคัญมากหลี่หยินนิ่งมาหาผมที่นี่ก็เพราะข่าวนี้เขาต้องการให้พวกเราไปยังสถานที่ที่ผู้นําต้องการให้พวกเราไปและไปตรวจสอบรายละเอียด

“พี่เจียงคะ เขากําลังพยายามหลอกพวกเราให้ไปที่นั่นค่ะ”หลิงพูดอย่างเย็นชา

เจียงลู่พยักหน้า แน่นอนว่าพวกมันจะต้องทําเรื่องที่อันตรายอย่างมาก นอกจากนี้แล้ว นอกจากหลี่หยินนิ่งและหลัวเจียเฟิงแล้วเจียงลู่ฉีเดาว่าคนอื่นอีกมากมายจะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน

“ให้ผมให้คําแนะนําสักเล็กน้อยนะ”หลัวเจียเฟิงพูด “คุณคิดว่าองค์กรจะไม่ทําอะไรเลยพวกเขารู้ว่าคุณได้ฆ่าพวกเราทิ้ง? ผมกลัวว่าคุณจะต้องเสียหายอย่างหนักแน่นอน เมื่อคุณเผชิญหน้ากับองค์กรของพวกเรา”

“มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของนาย แต่ถ้านายยังพูดกับฉันแบบนี้ต่อฉันว่านายคงจะตกสู่หายนะอย่างแน่นอนเลยละ”เจียงลู่ฉีพูด

เมื่อได้ยินคําเตือนของเจียงลู่ฉี หลัวเจียเฟิงหุบปากเงียบในทันที

“อาวุธ!” หลันซิหยู่พูดออกมา

หลัวเจียเฟิงตกตะลึง และเขาจ้องไปที่หลันซิหยู่ ดวงตาสีเทานั้นกําลังจ้องมาที่เขาอยู่

“มันค่อนข้างสําหรับนายใช่ไหม นี่คือเหตุผลที่ว่าทําไมคํานี้ถึงปรากฏขึ้นในหัวของนายอยู่ตลอดเวลา”

“นั่นมันอะไร?” เจียงลู่ฉีถาม

หลัวเจียเฟิงรู้สึกผิดหวัง ในขณะที่เขาเสียวสันหลังวาบ เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าศัตรูของเขาจะรู้ถึงสิ่งที่เขาคิดได้ มันเลวร้ายมากขนาดไหนกัน!? คําถามของเจียงลู่ฉีทําให้เขารู้สึกกังวลยิ่งเขาเงียบนานมากเท่าไหร่เขายิ่งสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาของเจียงลู่ฉีมากขึ้นเรื่อยๆ

“คุณชนะแล้ว ผมจะบอกทุกอย่างเองมันคืออาวุธ” มันคือการค้นพบครั้งใหม่ แต่ว่ามันคืออะไรแม้แต่พวกเราก็ยังไม่รู้พวกเราบอกว่าตราบเท่าที่พวกเราสามารถไปเอามันมาได้ พวกเราจะทรงพลังมากขึ้นไปอีกหลังจากนั้นไม่ว่าจะซอมบี้หรือสัตว์ป่ากลายพันธุ์ พวกมันจะไม่กลายเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราอีกต่อไปพวกเราเรียกมันว่า “อาวุธ ตราบเท่าที่พวกเราได้มันมาพวกเราสามารถที่จะเปลี่ยนมันเป็นอาวุธหนักสมัยใหม่ได้”