My MCV and Doomsday - ตอนที่ 501

Chapter 501: โลกใบเล็ก
ผู้คนมากมายเดินกันกวักไกว่บนถนน เจียงลู่ฉีและหลันซิหยู่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกเขา มันไม่เคยมีความคิดที่จะมีคนจดจำพวกเขาได้โผล่ขึ้นมาเลย

“เมื่อฉันเห็นเธอไกลๆ ฉันก็คิดว่าฉันตาฝาดไปแน่ๆ ซิหยู่!”หญิงสาววัยเยาว์ที่อยู่ด้านหน้าหลันซิหยู่ก็พูดออกมาอย่างตื่นเต้น เธอก็กุมมือของหลันซิหยู่และจ้องไปที่เธอ เพื่อที่จะทำให้มั่นใจว่ามันเป็นเธอจริงๆ

หญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าดูเหมือนแก่กว่าหลันซิหยู่เล็กน้อย ใบหน้าของเธอนั้นสวยงาม แต่เธอนั้นสวมเสื้อผ้าเยอะเกินไป เธอสวมแม้กระทั่งผ้ากันเปื้อนอีกด้วย

หลันซิหยู่ตกตะลึงและจ้องไปที่หญิงสาววัยเยาว์ที่อยู่ด้านหน้าเธอ “เซี่ยวฉู่! มันเป็นเธอจริงๆใชไหม!?”

“ซิหยู่ เธอรู้จักกันงั้นเหรอ?”เจียงลู่ฉีถาม

“ค่ะ เธอเป็นหนึ่งในลูกสาวของเพื่อนพ่อฉันค่ะ เธอมีชื่อว่าเจียงเซี่ยวฉู่”หลันซิหยู่ตอบกลับ

เจียงลู่ฉีพยักหน้า หลันซิหยู่เป็นเจ้าหญิงของกลุ่มหลันเค่อ เพื่อนพ่อของเธอก็น่าจะมีสถานะใกล้เคียงกัน พูดตามปกติแล้ว หญิงสาววัยเยาว์ที่อยู่ด้านหน้าเขาก็ได้รับการปฏิบัติเหมือนกับเจ้าหญิง ก่อนไวรัสจะระบาด

หลันซิหยู่ก็ประหลาดใจเล็กน้อย พ่อของเซี่ยวฉู่เคยเป็น CEO ของบริษัทเครือข่ายที่โด่งดังก่อนวันโลกาวินาศ ในอีกความหมายหนึ่ง พวกเขาก็น่าเป็นหนึ่งในกลุ่มคนชั้นยอดที่ถูกเคลื่อนย้ายมาก่อน มันมีผู้หญิงมากมายที่เดินไปมาอยู่ข้างๆและสวมชุดแบบเดียวกันกับเจียงเซี่ยวฉู่ พวกเธอต่างเป็นผู้หญิงทำงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการทำความสะอาดเสื้อผ้าที่คนอื่นนำมา แล้วทำไมเพื่อนเธอถึงมีสภาพแบบนี้กัน?

“ซิหยู่ ฉันไม่ได้คาดคิดจริงๆว่าจะได้พบกับเธอที่นี่ มันเหมือนกับว่า เขาปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดีเลยนะ เธอดูสวยกว่าแต่ก่อนเสียอีก”เจียงเซี่ยวฉู่พูดออกมาอย่างตื่นเต้น

“เธออยู่ในพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงมาโดยตลอดหรือเปล่า? ทำไมพวกเราถึงพึ่งเจอหน้ากันละ?”เจียงเซี่ยวฉู่ถามอย่างสงสัย

หลันซิหยู่ส่ายหัวและตอบ “ไม่ ครอบครัวของฉันเกิดอุบัติเหตุบางอย่างขึ้น แต่ อย่าพูดถึงมันเลย ตอนนี้ ฉันได้เข้าร่วมกับทีมผู้รอดชีวิตแล้ว”

“ทีมผู้รอดชีวิต?”เจียงเซี่ยวฉู่ถามอย่างประหลาดใจ ในความคิดของเธอ หลันซิหยู่เป็นสาวที่บอบบางและเป็นคนเงียบๆ เธอจะเข้าร่วมกับทีมผู้รอดชีวิตได้ยังไงกัน ในเมื่อทีมผู้รอดชีวิตจะต้องป้องกันการโจมตีของซอมบี้และตัวตนที่อันตรายเหล่านั้นตลอดเวลากัน? นั่นเป็นเรื่องอันตรายอย่างมากสำหรับ ถ้าผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปที่อยู่ในพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงพบเจอพวกมันแล้ว พวกเขาก็คงจะวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แน่นอนว่าทีมผู้รอดชีวิตในเจียงหนิงต่างดูถูกผู้รอดชีวิตธรรมดาทั่วไปอยู่เสมอๆ พอเจียงเซี่ยวฉู่คิดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็มองไปที่หลันซิหยู่อย่างกังวลใจ เธอนั้นเป็นคนที่สวยมาก ดังนั้นสมาชิกของทีมเธอไม่ได้ล่วงละเมิดเธอตลอดเวลาใช่ไหม?

“ใช่”หลันซิหยู่ตอบพร้อมกับรอยยิ้ม

เจียงเซี่ยวฉู่พยักหน้าและมองไปที่เจียงลู่ฉีก่อนที่จะพูดออกมา “นี่แฟนของเธองั้นเหรอ?”

“อ๊า?”หลันซิหยู่มองไปที่เจียงลู่ฉีอย่างทำตัวไม่ถูกและรีบอธิบายออกมา “ไม่ เขาเป็นกัปตันของทีมผู้รอดชีวิตของพวกเรา เจียงลู่ฉี กัปตันเจียง…”

เมื่อเห็นการแสดงออกของหลันซิหยู่ เจียงลู่ฉีก็อดที่จะหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้ ปกติแล้วหลันซิหยู่ดูค่อนข้างจะเย็นชาและเขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะมีด้านที่น่ารักเช่นนี้ด้วย

“โอ้ กัปตันของเธอนี่เอง กัปตันของเธอก็เป็นแฟนของเธอ โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว….”เจียงเซี่ยวฉู่โล่งอก

“เอาเถอะ แล้วเธอกับครอบครัวของเธอละ? มันเกิดอะไรขึ้นกัน? พ่อแม่ของเธอไปไหน?”หลันซิหยู่เปลี่ยนหัวข้อ เมื่อใบหน้าของเธอนั้นแดงเป็นอย่างมาก

“ฉัน….ครอบครัวของฉันก็อยู่ที่นี่ด้วย พวกเราอาศัยอยู่แถวนี้แหละ”เจียงเซี่ยวฉู่อธิบาย

“โอ้ ถ้างั้นฉันควรที่จะไปพบกับพวกเขาสักหน่อย แต่สถานการณ์ของเธอเป็นยังไงบ้างเนี่ย?”หลันซิหยู่ถามออกมาอย่างสับสน

ตั้งแต่ที่ครอบครัวของเธออยู่ที่นี่ เจียงเซี่ยวฉู่ก็ควรได้รับการปฏิบัติที่ดีมากกว่าแบบนี้

“ฉันออกมาหาสิ่งของด้วยตัวเองแล้วละ ตั้งแต่ที่เธอเข้าร่วมกับทีมผู้รอดชีวิตแล้ว เธอจะต้องทำงานให้หนักกว่าฉันนะ ฉันแค่ใช้แรงงานของฉันเท่านั้น”เจียงเซี่ยวฉู่ตอบกลับอย่างคลุมเคลือ

“เธอจำคนที่ชื่อว่าจางเฮาจิงได้ไหม?”เจียงเซี่ยวฉู่ถาม

“ฉันจำเขาได้”หลันซิหยู่ขมวดคิ้วและถามออกมา “เธอถามทำไม?”

“เขาก็อยู่ในพื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงด้วยเช่นกัน เธอควรที่จะไม่ไปพบหน้ากับเขาจะดีกว่านะ… โอ้ ใช่ ฉันจะต้องกลับไปทำงานแล้ว ซิหยู่ ไว้มาพบกันใหม่นะ ฉันต้องการที่จะคุยกับเธอและแบ่งปันประสบการณ์ของพวกเรามากกว่านี้ โอ้ ใช่ เอานี้ไปด้วยสิ”เจียงเซี่ยวฉู่ขยิบตาให้

ทันใดนั้นหลันซิหยู่ก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างในกระเป๋าเสื้อของเธอ หลังจากนั้นเจียงเซี่ยวฉู่ก็รีบวิ่งกลับไปอย่างเร่งรีบ หลันซิหยู่ก็เห็นเธอวิ่งกลับเข้าไปในร้านพร้อมกับกล่องพัสดุที่ดูสกปรก ถึงแม้ว่าพวกเธอจะอยู่ห่างไกลออกไป หลันซิหยู่ก็ยังสามารถได้กลิ่นเหม็นที่มาจากกล่องพัสดุที่ดูสกปรกที่เพื่อนของเธอกำลังทำความสะอาดอยู่ เธอก็มั่นใจว่าเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้สำหรับเจียงเซี่ยวฉู่ที่จะต้องยืนอยู่ใกล้มัน

เจียงลู่ฉีก็คอยสังเกตหลันซิหยู่อยู่ตลอดเวลา

หลันซิหยู่ก็เอื้อมมือไปที่กระเป๋าเสื้อของเธอและหลังจากนั้นก็หยิบถุงลูกอมออกมา ซึ่งมันถูกใส่มาโดยเจียงเซี่ยวฉู่อย่างลับๆ เจียงเซี่ยวฉู่ยากจนเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ยังคงให้สิ่งที่เธอให้ได้กับหลันซิหยู่มา

หลันซิหยู่ก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว หลังจากเห็นการกระทำของเพื่อนเธอ “พี่เจียง ฉันแบ่งส่วนของฉันไปได้ไหมคะ? ฉันต้องการข้าวและเนื้อกลายพันธุ์บางส่วนค่ะ”

“แน่นอน”เจียงลู่ฉีพูด

“พ่อของเซี่ยวฉู่คอยดูแลฉันอยู่ตลอด ความสัมพันธ์ของครอบครัวเราก็ดีด้วยเช่นกัน ถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะไม่เหมือนกับในอดีตแล้วก็ตามที พวกเราก็ไม่สามารถที่จะเมินความสัมพันธ์ในอดีตของพวกเราไปได้อยู่ดี”หลันซิหยู่อธิบาย

“มันเป็นเรื่องที่ดีมากที่ยังมีชีวิตอยู่ พี่เจียง วางใจได้เลยค่ะ ฉันแค่จะช่วยพวกเธอเท่านั้น สุดท้ายแล้วพวกเราก็จะไม่ได้อยู่ที่นี่เป็นเวลานานอยู่ดี หลังจากที่พวกเราจากไป พวกเธอก็จะต้องพึ่งตัวของพวกเธอเองอยู่ดี”หลันซิหยู่ก็เป็นคนที่ให้ความสนใจกับสายสัมพันธ์ของเพื่อนอย่างมาก

“ฉันเชื่อเธอ ใครคือจางเฮาจิงกัน?”เจียงลู่ฉีถาม เขาเดาว่าเธอน่าจะมีความทรงจำที่ไม่ดีกับเขามาก่อน

“เขาเป็นญาติกับเจียงเซี่ยวฉู่ค่ะ พี่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเขาหรอกค่ะ”หลันซิหยู่ตอบ

มันเห็นได้เด่นชัดเลยว่าเธอไม่ต้องการพูดถึงมันอีกต่อไป ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงไม่ได้ถามเพิ่มเติม

เจียงลู่ฉีก็คิดว่าสถานการณ์ของเจียงเซี่ยวฉู่มันแปลกๆด้วยเช่นกัน แต่เขาก็เชื่อในสิ่งที่หลันซิหยู่พูดมาก่อนหน้านี้ มันเป็นเรื่องที่มีความสุขที่มีชีวิตอยู่ หลังจากวันโลกาวินาศ

“โลกใบนี้มันเล็กอะไรเช่นนี้กัน หลังจากการก่อตั้งของภูมิภาคแล้ว มันก็จะเล็กขึ้นไปอีก ฉันสงสัยว่ามันจะมีคนมากมายเท่าไหร่กันที่ฉันรู้จักในอดีตจะยังมีชีวิตรอดอยู่และฉันจะมีโอกาสไหมที่จะได้พบกับพวกเขา”หลันซิหยู่พูด

ในความเป็นจริง โลกใบนี้มันไม่ได้เล็กเลยแม้แต่น้อย แต่พื้นที่ที่มนุษย์สามารถอาศัยอยู่ได้นั้นมีจำกัดแทน

“กลับกันก่อนเถอะ พวกเรายังต้องเตรียมทำการค้นหาเฮลิคอปเตอร์เหล่านั้นอีก”เจียงลู่ฉีพูด

ในอีกสองวันต่อมา เฮอจุนฮงก็ได้รวบรวมวัตถุดิบทั้งหมดที่เจียงลู่ฉีเขียนรายชื่อไว้ หลังจากรวบรวมส่วนของเฮลิคอปเตอร์แล้ว พวกเขาก็จะขับผ่านเมืองเฮยจิงไปตรงๆ

ทุกครั้งที่เจียงลู่ฉีคิดถึงการอัพเกรดรถMCVของเขา เขาก็อดที่จะรู้สึกตื่นเต้นเสียมิได้ ในตอนนี้ โลกอาจจะเป็นสถานที่เล็กๆ แต่ตราบเท่าที่เจียงลู่ฉีสามารถอัพเกรด MCV ของเขาได้ โลกสำหรับเขาและทีมของเขาก็จะใหญ่ขึ้น พวกเขาก็สามารถที่จะเดินทางไปบนถนนเส้นไหนก็ได้และไปที่ไหนก็ได้ที่พวกเขาปรารถนาที่จะไป!