My MCV and Doomsday - ตอนที่ 499

เจียงลู่ฉีก็หันไปมองหยางหยิงและพูดออกมาพร้อมด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “ถ้าฉันจำไม่ผิดแล้วละก็นายจะต้องหลอกเจ้าหน้าที่หวันไปเยอะแยะเลยใช่ไหมละ?” ในขณะที่เขาพูดออกมา เจตนาสังหารก็สว่างวาบขึ้นมาในดวงตาของเจียงลู่ฉี

หยางหยิงตัวสั่นสะท้านและเขาก็พยายามที่จะเถียงกลับ “นายต้องการทำอะไรกันแน่? ฉันท้าให้นายเลยให้ฆ่าฉันทิ้งที่นี่ซะเลย แม้ว่านายจะรู้จักนายพลก็ตามที แล้วไงละ? นายคิดว่านายจะทำตัวเย่อหยิ่งที่นี่ได้งั้นเหรอ?”

“จี่เซียงหมิง โยนพวกเขาออกไปจากพื้นที่ปลอดภัยซะ!”นายพลจางออกคำสั่ง

การแสดงออกของจี่เซียงหมิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังทำตามคำสั่งของนายพลจาง หวันหลานก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างมากด้วยเช่นกัน ใครจะไปคิดว่านายพลจางจะมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นเช่นนี้กับเจียงลู่ฉีกันเล่า?

“กัปตันเจียงได้ช่วยเหลือมนุษยชาติไว้เป็นอย่างมาก หลังจากการระบาดของไวรัส เขาก็มีความเหมาะสมมากพอที่จะเข้าร่วมกับพื้นที่แห่งนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะช่วยเหลือนักวิทยาศาสตร์ที่สำคัญแล้ว แต่เขายังคุ้มกันพวกเขาไปยังสถานที่ปลอดภัยอีกด้วย!”นายพลอธิบายมาออกมาอย่างโกรธเคือง

“นาย”หยางหยิงหวาดกลัวอย่างมาก เขาต้องการที่จะวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และละทิ้งเจียงหนิงไป

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นหยางหยิงก็ได้ยินเสียงคำราม ซึ่งมันดังมาจากเครื่องยนต์ของรถมินิบัส ใบหน้าของเขาก็ขาวซีด เมื่อเขานึกถึงภาพอันน่าหวาดหวั่นของรถมินิบัสที่แสดงให้เขาเห็นตอนสู้กับซอมบี้กลายพันธุ์ เขาก็คิดขึ้นมาว่า เจียงลู่ฉีต้องการที่จะฆ่าเขาทิ้งที่นี่จริงๆงั้นเหรอ?

“ท่านนายพลครับ ผมไม่คิดว่าพวกเราควรที่จะไล่พวกเขาออกไปนะครับ พวกเราจำเป็นต้องรวบรวมทีมมากกว่านี้”จี่เซียงหมิงก็พูดออกมาอย่างระมัดระวัง

“นายไม่เข้าใจหรอก แม้ว่าทีมของหยางหยิงจะเข้าร่วมกับพวกเราก็ตามที มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดเจียงลู่ฉีไม่ให้ฆ่าเขา นายเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับผู้บังคับบัญชาฉู่ไหม? เขาก็เป็นตัวอย่างที่ดี ไม่สำคัญว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนหรือพวกเขาเป็นใคร ตราบเท่าที่พวกเขาตกอยู่ในรายชื่อที่เจียงลู่ฉีต้องการให้ตาย มันก็มีโชคชะตาเดียวที่รอพวกเขาอยู่ ซึ่งมันก็คือความตาย!”นายพลจางกระซิบข้างหูจี่เซียงหมิง

“…”

“ไสหัวไป!”เจียงลู่ฉีก็ระเบิดความโกรธออกมา

หยางหยิงก็ตกตะลึงกับความโกรธของเจียงลู่ฉี ดวงตาของเขาก็ส่องประกายออกมา และหลังจากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “เฒ่าฟาง!”

ทันใดนั้น มือขวาของเขา ฟางเฉิงจินก็พุ่งเข้าใส่เจียงลู่ฉี ฟางเฉิงจินเป็นผู้ชายที่ตัวสูงมาก มือของเขาก็เหมือนกับคีมจับสองด้ามและมันก็พยายามที่จะคว้าหัวของเจียงลู่ฉีไว้

โชคดีที่เจียงลู่ฉีระมัดระวังตัวกับเขามากอยู่แล้ว เขาก็กระโดดถอยหลังออกไปและยกปืนพกของเขาขึ้น และหลังจากนั้นเขาก็เล็งไปที่ขาของฟางเฉิงจินและยิงใส่มันในทันที

เลือดก็สาดกระจายออกมาและร่างกายอันหนักอึ้งของฟางเฉิงจุนก็ล้มลงบนพื้นอย่างรุนแรง หยางหยิงก็วิ่งเข้าหาหวันหลานที่อยู่ใกล้เขาที่สุด แต่เธอก็ไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายและยืนอยู่ตรงนั้นอย่างนิ่งเฉย

อย่างไรก็ตาม หยางหยิงก็กรีดร้องออกมาและล้มลงบนพื้น เขาก็ผลักเธอล้มลงไปด้วยเช่นกัน เมื่อหวันหลานได้สติ เธอก็ประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างมาก ทุกส่วนบนร่างกายของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเธอก็มึนงงด้วยเช่นกัน

เพียงเวลาไม่นานหลังจากนั้น จางไฮ่และซุนคุนก็วิ่งไปที่ที่ฟางเฉิงจุนและหยางหยิงเคยอยู่และเล็งพวกเขาด้วยปืน

“ตามที่นายเห็นนั่นแหละ พวกเขาโจมตีพวกเราก่อน! พวกเราสามารถที่จะจัดการกับพวกเขาแล้วใช่ไหม?”เจียงลู่ฉีถามจี่เซียงหมิง จี่เซียงหมิงก็ไม่มีข้อคัดค้านอะไร เพราะว่าเจียงลู่ฉีไม่ได้ทำอะไรผิด มันเป็นการป้องกันตัว

“ไปกันเถอะ เจียงน้อย พวกเรามีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ”นายพลจางพูด

“โอ้ หวันหลาน เธอควรที่จะขอโทษกัปตันเจียงก่อนนะ”นายพลจางพูดเพิ่มเติม

ร่างกายของหวันหลานก็สั่นสะท้านและเธอก็มองไปที่จี่เซียงหมิง ในความเป็นจริงแล้วจี่เซียงหมิงก็เข้าใจอย่างชัดเจนเกี่ยวกับความคิดของหวันหลาน แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรช่วยเธอได้

“ฉันขอโทษค่ะ กัปตันเจียง”หวันหลานขอโทษออกมา

“เธอไม่เหมาะสมกับหน้าที่นี้หรอก ย้ายเธอไปสักที่และเลือกคนที่มีความสามารถมากกว่านี้มาซะ”นายพลจางพูดกับจี่เซียงหมิง

เมื่อได้ยินคำสั่งของนายพลจางแล้วหวันหลานก็หวาดกลัวอย่างมาก

…

หลังจากที่จัดการทุกสิ่งทุกอย่างเสร็จแล้ว เจียงลู่ฉีก็ขึ้นไปบนรถของนายพลจาง ซึ่งมันเป็น รถSUV ธรรมดาทั่วไปของกองทัพ พวกเขาก็ขับเข้าไปที่ทางเข้าของพื้นที่ปลอดภัย พร้อมกับรถมินิบัสและรถoff-road ที่ตามมาด้านหลัง ศาสตราจารย์ทั้งสองคน หลี่ยู่ซิน หลันซิหยู่รวมทั้งหญิงสาวคนอื่นต่างอยู่บนรถมินิบัส

“โอ้ มันกลับกลายเป็นว่าครั้งนี้นายก็คุ้มกันนักวิทยาศาสตร์อีกแล้วเหรอเนี่ย เยี่ยมเลย!”นายพลจางอุทานออกมา “ขอบคุณมากจริงๆ”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านักวิทยาศาสตร์ทั้งสองคนต่างล้ำค่าเหมือนกับสมบัติหายาก ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะไปอยู่ที่ไหน พวกเขาก็สามารถที่จะทำหน้าที่สำคัญในการก่อตั้งโลกขึ้นมาใหม่ได้อยู่ดี

นายพลจางก็ค่อนข้างที่จะมีความสุข โชคดีที่เขาออกคำสั่งให้ไล่หยางหยิงออกไป หรือไม่อย่างงั้นแล้วละก็เจียงลู่ฉีก็คงไม่อนุญาตให้ศาสตราจารย์ทั้งสองคนลงจากรถ ซึ่งเขาไม่ต้องการที่จะทำให้ศาสตราจารย์ทั้งสองเสี่ยงอันตราย

“มันไม่ได้เป็นภารกิจคุ้มกันจริงๆหรอก”เจียงลู่ฉีส่ายหัว “ที่จริงแล้วผมพาพวกเขามาจากพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวนต่างหากละ”

“โอ้? แต่เจียงน้อย การเข้าร่วมกับพื้นที่ปลอดภัยจะกลายเป็นที่นิยมในอนาคตนะ บางที พวกเราอาจจะทำพวกมันสำเร็จได้เร็วกว่าที่พวกเราคิดอีกด้วย”นายพลจางพูด

“พื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงแตกต่างไปจากพื้นที่ปลอดภัยส่วนอื่นงั้นเหรอครับ?”เจียงลู่ฉีถามอย่างสงสัย

เจียงลู่ฉีสังเกตเห็นพื้นที่ก่อสร้างมากมายตลอดถนน แม้แต่พื้นที่สีเขียวก็ถูกเปลี่ยนกลายเป็นทุ่งนา ผู้รอดชีวิตจำนวนมากต่างปลูกผัก ใส่ปุ๋ย ไถดินกัน

“ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่แค่พื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิงของพวกเราเพียงแห่งเดียวหรอก พวกเราติดต่อพื้นที่ปลอดภัยส่วนอื่นทั้งหมดและเริ่มแนะนำให้พวกเขาทำตามตัวอย่างของพวกเรา พวกเราวางแผนที่จะขยายพื้นที่ปลอดภัยในปัจจุบันออกไปให้ใหญ่ขึ้น ซึ่งมันสามารถที่จะรองรับผู้รอดชีวิตได้มากขึ้นกว่านี้ เมื่อเป็นมนุษย์แล้ว พวกเราก็ต้องต่อสู้เพื่อให้มีพื้นที่ใช้ชีวิตมากขึ้น”นายพลจางพูด

“ภูมิภาค? ใหญ่ขนาดไหนกัน?”เจียงลู่ฉีถาม

“เริ่มต้นด้วยเมืองใหญ่เมืองหนึ่ง แล้วก็จังหวัดและสุดท้ายก็คืออาณาเขตทั้งหมดของประเทศจีน”นายพลจางพูดออกมาอย่างตื่นเต้น

เมื่อได้ยินคำตอบของนายพลจาง เจียงลู่ฉีก็ตกตะลึงมาก

เจียงลู่ฉีก็เคยได้ยินบทสนทนานี้มาก่อนที่เกาะเชนไฮ่และพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวนก็เป็นตัวอย่างที่ดี เมื่อพวกเขาทำส่วนหนึ่งของแผนได้สำเร็จ โชคร้ายที่เหตุร้ายก็เกิดขึ้นในช่วงเปลี่ยนแปลง ในเวลาเดียวกันมันก็ไม่ได้ร้ายแรงด้วยเช่นกัน มันไม่ได้ส่งผลกระทบกับพื้นที่ทั้งหมด มันเหมือนกับว่าในตอนนี้ พื้นที่ปลอดภัยทั้งหมดต่างเริ่มที่จะขยายตัวกันแล้ว

“ในที่สุด พวกเราก็จะสวนกลับมันได้สักที!”นายพลจางพูด

“ฉันมาที่พื้นที่ปลอดภัยเจียงหนิง เพราะฉันได้รับคำสั่งมา พวกเรา มนุษย์นั้นไม่สามารถที่จะโดนรังแกได้ พวกเราจะต้องสร้างเมืองและภูมิภาคที่เจริญรุ่งเรืองขึ้นมาใหม่ให้ได้ ฟื้นฟูโรงเรียนและให้คนธรรมดาทั่วไปมีชีวิตธรรมดาทั่วไปอีกครั้งหนึ่ง กระบวนการนี้อาจจะทำได้ยาก แต่มันก็ดีกว่าการที่จะไม่ลองอะไรเลย ฉันแก่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าฉันจะได้อยู่ดูอนาคตที่ดีกว่านี้ไหม…”

เจียงลู่ฉีไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่นายพลจางก็หัวเราะกับตัวเขาเอง “ฮ่าๆ ฉันรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ฉันพยายามที่จะหลอกตัวเองอยู่ การกลายพันธุ์ของซอมบี้ สัตว์ป่า พืชพรรณ รวมทั้งมนุษย์เป็นสิ่งที่ย้อนกลับไปไม่ได้”

เจียงลู่ฉีก็ทำเพียงแค่รับฟังและพยักหน้า เขาเชื่อในสิ่งที่นายพลจางพูด แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็คิดถึงความเป็นจริงอย่างระมัดระวัง เขาก็รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันยังคงเป็นแค่จุดเริ่มต้นของปัญหาอื่นๆที่ตาม มันยังมีสิ่งเลวร้ายมากมายที่มนุษย์ยังไม่พบเจอมันหรือยังไม่เห็นมัน

“เฒ่าจาง ทำไมคุณถึงทำตามคำสั่งกัน?”เจียงลู่ฉีถามอย่างสงสัย มันไม่มีการคงอยู่ของรัฐบาลอีกแล้ว

ถ้าใครมีทหารในกำมือของพวกเขาแล้ว พวกเขาก็จะมีพลัง นอกจากนี้แล้วมันก็ไม่มีสิ่งอื่นใดที่เป็นไปได้ ถึงแม้ว่าเกาะเชนไฮ่จะล่มสลายไปแล้ว นายพลจางก็ยังเป็นตัวตนที่น่าเคารพ ใครกันที่สามารถออกคำสั่งเขาได้อีก?

“มันเป็นเรื่องปกติที่นายจะไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันพึ่งรับคำสั่งออกมา เนื่องจากว่าภูมิภาคทั้งหมดยังไม่ได้รับมันมา ที่จริงแล้ว ภูมิภาคแห่งแรกได้ก่อตั้งขึ้นมาแล้ว”

เจียงลู่ฉีตกตะลึงอีกครั้งหนึ่ง

“ภูมิภาคแห่งแรกอยู่ใกล้กับเมืองหลวง มีชื่อว่าภูมิภาคฮัวเซีย”

ก่อนหน้านี้เจียงลู่ฉีเดินทางอยู่รอบๆพื้นที่ทางใต้ ดังนั้นมันเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่ได้รับข่าวใหม่ ก่อนวันโลกาวินาศ มันจะต้องใช้เวลาประมาณหกชั่วโมงในการไปยังเมืองหลวงด้วยรถไฟความเร็วสูง อย่างไรก็ตาม หลังจากวันโลกาวินาศแล้ว มันอยู่ห่างไกลออกไปจนเทียบไมได้เลย

“ขั้นตอนการทำงานของเจียงหนิงมันยังช้า ในพื้นที่ปลอดภัยที่สำคัญแล้ว การก่อสร้างพื้นที่ปลอดภัยฉูหนานนั้นรวดเร็วที่สุด เตียนหยุนและเซียหยุนก็ไม่เลว ถึงแม้ว่าเกาะเชนไฮ่จะล่มสลายไป มันก็ยังคงมีโอกาสที่พวกเราจะเอามันกลับมาและก่อตั้งขึ้นมาใหม่ หลังจากนั้นเกาะเชนไฮ่ก็อาจจะกลายเป็นภูมิภาค ซึ่งรวมทั้งเจียงหนิง เซียหยวนและเมืองฐานทัพดวงดาว”

มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องซ่อนข้อมูลนี้ นายพลจางจึงอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างอย่างละเอียดเหมือนกับว่าเขากำลังแนะนำโครงการที่น่ามหัศจรรย์ เจียงลู่ฉีก็คาดการณ์ไว้แล้วว่ามันจะมีบางสิ่งบางอย่างแบบนี้เกิดขึ้น อย่างไรก็ตามเขาก็ยังคงสงสัยเกี่ยวกับภูมิภาคฮัวเซีย แต่มันก็ค่อนข้างไกลออกไป เจียงลู่ฉีไม่ต้องการที่จะเสี่ยงไปที่นั่น เพียงเพราะความสงสัยของเขา

“ฉันต้องรีบอัพเกรดรถ MCV ให้เร็วแล้ว!”เจียงลู่ฉีคิด

“โอ้ ความสามารถพิเศษของนายเกี่ยวข้องกับการปรับแต่งเครื่องจักรใช่ไหม!? นั่นเยี่ยมเลย”นายพลจางพูดออกมา “พวกเราจำเป็นต้องมีรถที่พิเศษออกไปเหมือนกับรถมินิบัสของนาย มันไม่มีรถคันไหนในปัจจุบันของพวกเราที่สามารถเทียบกับของนายได้เลย สมาชิกหลายคนของภูมิภาคฮัวเซียได้มาที่นี่ ดังนั้นฉันต้องการที่จะแนะนำนายให้ไปพบกับพวกเขาและแนะนำความสามารถของนาย”

เจียงลู่ฉีขมวดคิ้ว เมื่อมันไม่ใช่ความสามารถพิเศษของเขา ไม่ต้องพูดถึงเลยว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะช่วยอัพเกรดรถคันอื่น

“พวกเราค่อยพูดคุยเรื่องนี้กันทีหลัง พวกเขามาที่นี่เพื่อดูว่าพวกเราถึงตรงไหนแล้วและเรียนรู้สถานการณ์ทั้งหมด นายก็น่าจะสนใจเกี่ยวกับสถานการณ์ของภูมิภาคฮัวเซียด้วยเช่นกันใช่ไหม?”