My MCV and Doomsday - ตอนที่ 490

Chapter 490: ไม่มีมารยาท
เจียงลู่ฉีมองไปที่เสือเว่ยและยิ้มออกมา “นายมั่นใจงั้นเหรอ? แต่ฉันรู้สึกว่านายไม่รู้เกี่ยวกับความยากในการที่จะได้รับนิวเคลียสเลือดระดับ 2 ของซอมบี้กลายพันธุ์มานะ”

ก่อนที่เสียงของเจียงลู่ฉีจะจางหายไป เสือเว่ยรวมทั้งลูกน้องของเขาก็เริ่มปลดปล่อยการไหลเวียนพลังงานจำนวนมากออกมา เสือเว่ยก็คำรามออกมาและพุ่งตัวเข้าใส่เจียงลู่ฉีเหมือนกับเสือที่กระหายเลือด ในเวลาเดียวกันลูกน้องก็ชักอาวุธออกมา

โชคร้ายสำหรับพวกเขาที่ช่วงเวลาสั้นๆเหล่านั้นมากพอสำหรับเจียงลู่ฉีที่จะเล็งและยิงได้

‘ปัง! ปัง!’

เสียงปืนก็ดังสะท้อนทั้งห้องวีไอพี

ลูกน้องเสือเว่ยนั้นไม่มีโอกาสที่จะได้ทำอะไรเลยสักอย่าง เมื่อพวกเขาโดนกระสุนฝังลึกเข้าไปในตัวพวกเขาในทันที สำหรับเสือเว่ยที่อยู่กลางอากาศ ร่างกายของเขานั้นแข็งทื่อ เมือคมดาบสีเงินนั้นรอเขาอยู่ในจุดที่เขาลงไป เขาไม่สามารถที่จะกระพริบตาได้เลยจากความตื่นตระหนก

คนที่ถือมีดนั้นก็คือผู้หญิงที่ไว้ผมทรงหางม้าและแต่งเสื้อผ้าคับๆ เสือเว่ยก็ไม่สามารถที่จะสัมผัสได้ถึงการไหลเวียนพลังงานจากเธอเลยและมันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเธอจะมีปฏิกิริยาและความสามารถในการต่อสู้ขนาดนี้

เจียงลู่ฉีก็เล่นปืนพกและเหลือบตามองไปที่เสือเว่ย ซึ่งหัวของเขาก็ถูกกดลงไปบนโต๊ะกาแฟ เจียงลู่ฉีพูดเจื่อนออกมาๆ “นายเข้าใจหรือยัง? นายและลูกน้องของนายมันอ่อนแอเกินไป”

“นายลืมหรือเปล่าว่านายอยู่ที่ไหน – อ๊า!”เสือเว่ยก็พยายามที่จะยั่วยุพวกเขา แต่เขาก็พูดยังไม่ทันจบ เมื่อหยิงนั้นก็ชักดาบปลายปืนสามคมและมันก็ไม่เหลือเพียงแค่รอยแผลที่เต็มไปด้วยเลือดบนหน้าของเขา แต่เธอก็ยังแทงไปที่ฝ่ามือและเล็บบนโต๊ะอีกด้วย

เนื่องจากเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ เสือเว่ยก็ไม่สามารถที่จะอดทนอาการบาดเจ็บได้และเขาก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมา เลือดก็ไหลออกมาจากบาดแผลของเขาและไหลลงไปบนโต๊ะ แต่เสือเว่ยก็ไม่กล้าที่จะขยับไปไหน เมื่อปากกระบอกปืนของเจียงลู่ฉีนั้นกำลังเล็งไปอยู่บนหัวของเขา

“ฮ่าๆ! นายยังคิดเหรอว่าคนอย่างนายจะมีโอกาสงั้นเหรอ? ไม่ต้องพูดถึงฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 2 ?”เจียงลู่ฉีเยาะเย้ยเสือเว่ย

ด้านหลังเขา พีชก็ยืนอ้าปากค้างพร้อมกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าเจียงลู่ฉีและหญิงสาวในชุดดำจะทรงพลังและองอาจเยี่ยงนี้ ความตกตะลึงก็เข้ามาแทนที่ความกังวลของหลินเจีย ความจริงก็ดังยิ่งกว่าคำพูด

เสือเว่ยก็พยายามอย่างดีที่สุดที่จะกดความเจ็บปวดของเขาไว้และพูดออกมา “ผมไม่ได้แข็งแกร่งพอ ผมยอมรับมัน! แต่บอสของผมคือพ่าวเฉียนที่มีวิธีมากมายในการสังหารซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 2”

“โอ้? ถ้างั้นก็พาบอสของเธอมาที่นี่ซะ ฉันต้องการที่จะพูดกับเธอ”เจียงลู่ฉีพูดออกมาอย่างไม่สนใจและหลังจากนั้นก็กลับไปนั่งบนโซฟา

ด้านหลังเสือเว่ย หยานเลาหลิวก็พยายามที่จะลุกขึ้นจากพื้นดินพร้อมกับใบหน้าที่ซีดขาว โชคดีที่เจียงลู่ฉียิงไปโดนมือของเขาและยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเขาพบว่าเสือเว่ยอยู่ในมือของศัตรู ความคิดแรกของเขาก็คือแกล้งตาย แต่เพียงเวลาไม่นานเขาก็เปลี่ยนความคิด เมื่อเขาตระหนักได้ว่าครั้งนี้ เคียวของยมฑูตกำลังจะมาเก็บเกี่ยวชีวิตของเขาแล้ว

“ไปเรียกพี่สาวเฉียนของนายมาซะ”เจียงลู่ฉีสั่งหยานเลาหลิว

หยานเลาหลิวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อเขามองไปที่เจียงลู่ฉีและปืนในมือของเขา เขาก็รีบตอบกลับทันที “ผมจะไปครับ!” หยานเลาหลิวก็เกือบจะชนกับประตูด้วยความร้อนรน

…

คนจำนวนมากที่อยู่ด้านในสถานที่แลกเปลี่ยนก็ได้ยินเสียงปืนและสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้นกลุ่มอีกกลุ่มหนึ่งก็ได้ยินเสียงปืนดังลงมาจากชั้นล่าง

เมื่อคนที่รวมตัวกันนั้นเห็นกลุ่มนั้น พวกเขาก็เริ่มแยกทางกัน กลุ่มคนนั้นถูกนำโดยผู้หญิงสง่างามวัยสามสิบปีที่สวมชุดคอตัววีสีขาวและกระโปรงยาว ซึ่งแสดงให้เห็นถึงรูปร่างอันสมบูรณ์แบบ และด้านหลังเธอ มันก็มีบอดี้การ์ดอย่างน้อยยี่สิบคน พวกเขาทั้งหมดต่างเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ มีผู้มีพลังเหนือธรรมชาติสองคนที่มีการไหลเวียนพลังงานที่ทรงพลังยืนอยู่ด้านข้างเธอ แต่พวกเขาทั้งหมดต่างด้อยกว่าชายที่กุมมือสาวงามอยู่ ชายคนนั้นสูงและมีผิวพร้อมกับร่างกายที่กำยำ เมื่อเขาเดินผ่าน คนอื่นก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันของเขา

“เขาคือเฮอจุนฮงหรือเปล่า?”ผู้รอดชีวิตคนหนึ่งถาม เขาเพิ่งจะมาถึงเมืองเฮยจิง ดังนั้นเขาจึงไม่เคยพบกับเฮอจุนฮงมาก่อน

“เฮ้ เบาเสียงนายลงหน่อย! ถ้าพวกเขาได้ยินนายแล้วละก็นายชะตาขาดแน่”ผู้รอดชีวิตอีกคนหนึ่งพูดด้วยเสียงเบา

“ทีมของพี่ฮงเป็นอันดับหนึ่งในพื้นที่บริเวณนี้ เขาควบคุมพื้นที่หนึ่งในสามของสถานที่แลกเปลี่ยน รายรับของเมืองเฮยและค่าภาษีในการทำธุรกิจต่างถูกจัดการโดยเขาทั้งหมด”

“หญิงสาวที่น่าดึงดูดคนนั้นคือพี่สาวเฉียนและเธอเป็นผู้หญิงของพี่ชายฮง เธอนั้นคอยช่วยพี่ฮงจัดการธุรกิจอยู่ตลอด ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นคนธรรมดาทั่วไป พี่ฮงก็จัดการลูกน้องจำนวนมากของเขาเพื่อปกป้องเธอ ไม่มีใครกล้าที่จะปฏิบัติกับเธอเหมือนกับผู้หญิงธรรมดาทั่วไป”

“ทำไมพี่ฮงถึงอยู่ที่นี่กันวันนี้? มันเป็นเพราะเสียงปืนเหรอ?”

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”ผู้รอดชีวิตกระซิบ

ไม่มีใครในพวกเขาที่เชื่อว่ามีใครกล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับสถานที่แลกเปลี่ยนที่พี่ฮงควบคุมอยู่

“ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงปืนกัน?”พี่ฮงถาม

พี่สาวเฉียนก็หันกลับไปมองบันไดและยิ้มออกมาอย่างมีสเน่ห์ “ฉันไม่คิดว่ามันจะสำคัญอะไร อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นบ่อยๆ”

“คุณยุ่งหรือเปล่า? คุณไปก่อนได้เลยค่ะและฉันจะจัดการกับเรื่องนี้เอง”พี่สาวเฉียนพูด

เฮอจุนฮงเหลือบตามองไปที่พี่สาวเฉียนที่ทรงสเน่ห์และก็จับเอวของเธอโดยไม่มีการยับยั้ง “เธอโทษฉันที่ไม่ยอมไปร่วมกับเธองั้นเหรอ? ทำไมเธอต้องผลักไสไล่ส่งฉันวันนี้ด้วย? เธอไม่คิดถึงฉันงั้นเหรอ?”

“มันไร้ประโยชน์อยู่ดี ฉันรู้ว่าคุณมีสาวมากมายอยู่ คุณไม่ต้องการฉันหรอก”พี่สาวเฉียนเริ่มทำตัวเหมือนเด็ก

“ฮ่าๆ ฉันแค่ต้องการเล่นสนุกกับพวกเธอในยามว่างแค่นั้นแหละ พวกเธอจะเทียบกับเธอได้ยังไงกัน?”เฮอจุนฮงหยอดเธอ

พี่สาวเฉียนยิ้มออกมาและพิงตัวใกล้กับเฮอจุนฮงซึ่งก็ทำให้เขาค่อนข้างพึงพอใจ เขาชอบพี่สาวเฉียนเนื่องจากว่าเธอนั้นเหมาะสมและมีมารยาท มิฉะนั้นแล้วพี่สาวเฉียนก็คงไม่ได้อาศัยจนถึงตอนนี้”

“ฉันเดาว่าหยานเลาหลิวน่าจะเป็นคนยิงปืนพวกนั้น บางทีเขาอาจจะฆ่ากลุ่มแกะตัวอ้วนพีไปแล้ว”ผู้รอดชีวิตคนหนึ่งพูด
“แกะตัวอ้วน?”เฮอจุนฮงได้ยินเขาและถามออกมาในทันที

เมื่อถูกเฮอจุนฮงถามออกมา ผู้รอดชีวิตคนนั้นก็รู้สึกกระวนกระวายใจ แต่หลังจากนั้นเขาก็บอกสิ่งที่เขารู้ทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเฮอจุนฮง

“ชายที่มาพร้อมกับสาวงามห้าคนงั้นเหรอ? นั่นมันสุดยอดเลยนะ”พี่สาวเฉียนยิ้มออกมา เมื่อเธอพูดออก

มาด้วยน้ำเสียงที่สื่อความหมายบางอย่างออกมา

“ฮ่าๆ ถ้าเขาไม่ทรงพลังแล้วเขาจะกล้าดียังไงมีสาวงามมาพร้อมกับเขาหลายคนกัน?”เฮอจุนฮงพูดออกด้วยน้ำเสียงอันบางเบาและหลังจากนั้นเขาก็มองไปที่พี่สาวเฉียน

การอนุญาตให้ใครบางคนทำการปล้นในสถานที่แลกเปลี่ยนและแย่ยิ่งไปกว่านั้นคือมีผู้เห็นเหตุการณ์นั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีสำหรับชื่อเสียงในการทำธุรกิจ อย่างไรก็ตาม เฮอจุนฮงก็เพียงแค่มองไปที่พี่สาวเฉียนแต่พี่ไม่ได้พูดอะไรออกมา สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นคนจัดการเรื่องแบบนี้ นอกจากนี้แล้ว พี่สาวเฉียนก็ทำให้เขาได้รับผลประโยชน์มากมายซึ่งมันช่วยเพิ่มพลังและชื่อเสียงของเขาอย่างต่อเนื่อง

สำหรับผลกระทบแล้ว….คนที่เหลือก็ไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะสร้างตลาดแลกเปลี่ยน ดังนั้นพวกเขาก็จะสามารถทำการแลกเปลี่ยนได้แต่ที่ตรงนี้ แม้ว่ามันจะมีตลาดแลกเปลี่ยนก่อตั้งขึ้นอีกแห่งหนึ่ง มันก็จะถูกทำลายลงด้วยเวลาไม่นาน

“ใครเป็นคนจัดการเรื่องนี้?”เฮอจุนฮงถาม

ชายที่อยู่ด้านหลังพี่สาวเฉียนตอบกลับ “เสือเว่ย”

“เสือเว่ย?”เฮอจุนฮงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและพูดออกมา “ส่งคนไปตรวจสอบสิ” ยังไงก็ตามตั้งแต่ที่เสียงปืนนั้นดังขึ้น สถานการณ์ก็น่าจะไม่เป็นเรื่องดี

“อย่าทำร้ายสาวงามเหล่านั้น โดยเฉพาะใบหน้าของพวกเธอ”พี่สาวเฉียนสั่งการ

“ไม่ต้องกังวลไป พวกเรารู้ดีครับพี่สาวเฉียน”

พี่สาวเฉียนยิ้มออกมา ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงจำนวนมากที่เฮอจุนฮงมี และเธอก็เป็นคนริเริ่มหาผู้หญิงให้กับเขาอีกด้วย ตราบเท่าที่เธอยังสามารถรักษาตำแหน่งนี้ไว้ได้ เธอก็จะทำทุกสิ่งทุกอย่างและแม้ว่าเฮอจุนฮงจะไม่ชอบสาวงามเหล่านั้น พวกเธอก็ยังสามารถขายได้ในราคาที่ดี

เพียงแค่นั้น หยานเลาหลิวก็ลงมาจากชั้นบน

เมื่อเห็นหยานเลาหลิวมา ผู้รอดชีวิตคนนั้นก็ได้โอกาสในการทำให้เฮอจุนฮงทำให้เขาพึงพอใจและเขาก็พูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม “พี่หยานกำลังมาครับ มันเหมือนกับว่ามันมีบางสิ่งเกิดขึ้นที่นั่นแล้ว ท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับลูกน้องของท่านหรอกครับ”

เฮอจุนฮงก็หยุดสมาชิกของเขาและหลังจากนั้นเขาก็จ้องไปที่หยานเลาหลิวและพูดออกมาอย่างอ่อนโยน “ครั้งหน้าถ้านายเจอสถานการณ์ที่คล้ายแบบนี้แล้วละก็อย่ายิงกัน คนเหล่านั้นอาจจะไม่รู้กฏ แต่นายรู้! นายต้องแจ้งแขกอนาคตของเราให้แน่นอนด้วย”เขาด่าหยานเลาหลิวต่อหน้าผู้รอดชีวิตจำนวนมากตรงๆ

ที่จริงแล้ว เมื่อเห็นภาพที่เกิดขึ้น ผู้รอดชีวิตจำนวนมากก็รู้สึกว่าแผ่นหลังของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่เย็นเฉียบ โชคดีที่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด พวกเขารู้ดีว่าทั้งหมดเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเฮอจุนฮง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ดีว่ามันมีการจัดการที่เลวร้ายก็ตาม มันก็ไม่มีใครกล้าที่จะลุกขึ้นมาพูดว่า “ไม่” เลยสักคน

“ชายคนนั้นตายแล้วเหรอ? แล้วสาวงามละ? พาพวกเธอไปที่ห้องสิ”เฮอจุนฮงแนะนำ

มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดที่หยานเลาหลิวยังคงยืนนิ่งเหมือนคนโง่เง่า เฮอจุนฮงขมวดคิ้วและกำลังจะด่าเขาอีกครั้งหนึ่ง แต่เขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของหยานเลาหลิวนั้นแปลกไปและเขาก็รีบพุ่งมาหาเขาแทน

“พี่ฮง ผมไม่ได้คาดเลยว่าพี่นั้นอยู่ที่นี่วันนี้ พวกเราโชคดีมาก!”หัวใจของหยานเลาหลิวเต้นระรัว เมื่อเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเจียงลู่ฉีนั้นทรงพลังมากขนาดนี้ โชคดีที่ชายคนนั้นสั่งให้เขาไปตามหาพี่สาวเฉียนก่อน แขนทั้งสองข้างของหยานเลาหลิวนั้นถูกยิงและเขาหวาดกลัวอย่างมาก ดังนั้นเขาจะไม่ต้องการแก้แค้นได้ยังไง?

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหยานเลาหลิวและเสื้อโค้ทสีดำที่เปียกชื้นซึ่งปกคลุมไปด้วยเลือด ผู้รอดชีวิตที่พึ่งจะยกยอไปก่อนหน้านี้ก็ตกตะลึงและไม่ได้พูดอะไรออกมา

เมื่อได้ยินคำพูดของเขาและมองไปที่บาดแผลของเขา เฮอจุนฮงก็กราดเกรี้ยว

“เขารอพี่สาวเฉียนอยู่ด้านบน? ไปพบกับเขาแทนละกัน!”