My MCV and Doomsday - ตอนที่ 487

Chapter 487: การตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
ในห้องยิงปืน เจียงลู่ฉีก็เงยหน้าขึ้นและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เมื่อเขาสังหารซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 2 ได้ในที่สุด มันไม่ใช่งานง่ายเลยสำหรับเจียงลู่ฉี ถ้าเขาผิดพลาดไปแม้แต่ก้าวเดียว ผลลัพธ์ของมันก็จะแตกต่างออกไปอย่างสมบูรณ์ ในช่วงเวลาเดียวกันเขาก็มีความสุขอย่างมาก เนื่องจากว่าเขาได้เก็บเกี่ยวกับนิวเคลียสเลือดระดับ 2 ซึ่งมันสามารถช่วยเขาอัพเกรดรถมินิบัสได้

หลิงกระโดดออกมาจากหน้าต่างและในชั่วพริบตา เธอก็แกะนิวเคลียสเลือดออกมาและก็รีบกลับเข้าไปในรถมินิบัสอย่างรวดเร็ว เพยีงเวลาไม่นานที่ซอมบี้ที่เหลืออยู่เห็นคนมีชีวิต พวกมันก็วิ่งเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่ง แต่พวกมันก็ไม่สามารถที่จะสัมผัสได้แม้แต่เสื้อของหลิง เธอนั้นคล่องแคล่วอย่างมาก ถึงแม้ว่าซอมบี้จะโจมตีเป้าหมายพลาด พวกมันก็เปลี่ยนไปล้อมรอบศพของซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 2 อย่างรวดเร็วและหลังจากนั้น เสียงกัดกินอันเย็นยะเยือกก็ดังออกมา…

จางไฮ่และซุนคุนก็เข้าไปใกล้รถมินิบัสอย่างช้าๆ คนหนึ่งก็ขับรถและอีกคนก็ยิงอย่างบ้าคลั่ง การต่อสู้ก่อนหน้านี้มันดุเดือดเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะร่วมต่อสู้ด้วย แต่ในตอนนี้พวกเขาก็สามารถที่จะสู้ได้ตามที่หัวใจของเขาต้องการ ในเวลาเดียวกัน เสียงปืนก็ดังออกมาหลายนัดที่ไม่ห่างไปไกลจากพวกเขา

เจียงลู่ฉีก็เห็นกลุ่มของผู้รอดชีวิตก็พุ่งออกมาจากตึกเล็กและปัดป้องกลุ่มของซอมบี้เล็กๆออกไป ผู้นำของผู้รอดชีวิตเป็นเด็กสาวอายุสิบเจ็ดปีที่มาท่าทางที่เรียบร้อยและความแม่นยำในการยิงปืนของเธอก็พิเศษมาก เธอก็ยกปืนขึ้นและยิงเป้าหมายของเธอได้อย่างแม่นยำ ในขณะที่กำลังวิ่งไปด้วย

ก่อนหน้านี้ หลันซิหยู่ก็สัมผัสได้ว่ามันมีกลุ่มคนสองกลุ่มในพื้นที่นี้ ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงเดาว่ามันน่าจะเป็นกลุ่มที่สอง

เว่ยเฟยเฟยก็พาสมาชิกของทีมเธอออกมาจากตึกในทันทีที่เธอเห็นเจียงลู่ฉีฆ่าซอมบี้กลายพันธุ์และทำการโจมตีสวนกลับกับซอมบี้ที่อยู่ด้านนอก

“ทีมเสาสวรรค์หนีไปแล้วค่ะ”หลันซิหยู่พูดออกมาอย่างฉับพลัน

เจียงลู่ฉีก็มองกลับไปและเขาก็สังเกตเห็นว่าอีกกลุ่มหนึ่งหายไปแล้ว “โอ้ พวกเขาตัดสินใจเร็วดีแหะ!”เจียงลู่ฉีพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา เขาก็บอกได้เลยว่าหยางหยิงนั้นคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าซอมบี้อีกตัวจะตัดสินใจที่จะหลบหนีไป หลังจากซอมบี้กลายพันธุ์ถูกฆ่าไปในเวลาไม่นาน

ถนนอีกเส้นหนึ่ง…

หยางหยิงกำลังนั่งอยู่ในรถของเขาที่คนขับรถกำลังขับไปอย่างบ้าคลั่ง พวกเขาก็หวังว่าจะหลบหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

“โอ้ พระเจ้า!”หยางหยิงตะโกนออกมาเหมือนกับว่าเขานั้นเห็นผี เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่ากลุ่มของคนนอกจะสามารถสังหารซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 2 ได้ หยางหยิงก็ตกตะลึงกับคุณภาพอันยอดเยี่ยมของรถมินิบัสและความสามารถอันโดดเด่นของมือสไนเปอร์ โชคดีที่เขาได้ตัดสินใจอย่างชาญฉลาด เขาสัมผัสได้อีกว่ามันมีผู้มีพลังเหนือธรรมชาติด้านพลังจิตอีกคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงกระวนกระวายใจอย่างมากและอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าอีกกลุ่มหนึ่งจะพบกับความคิดอันต่ำทรามก่อนหน้านี้ หยางหยิงก็รู้อย่างชัดเจนเลยว่าพวกเขาจะตายกันทั้งหมด ถ้ามันเป็นแบบนั้น

“พี่หยาง พวกเราจะทำอะไรต่อครับ?”คนขับรถถาม เขาหวาดกลัวอย่างมาก

“อะไร? คนเก่งแค่ไหนก็แพ้หมาหมู่อยู่ดี! ตราบเท่าที่พวกเราอยู่ในเจียงหนิง มันก็ไม่มีใครกล้าที่จะยุ่งกับพวกเราหรอก!”หยางหยิงตอบกลับ

“พวกเราจะกลับไปยังเมืองเฮยจิง ฉันเดาว่ามันมีทีมจำนวนมากจะสนใจเกี่ยวกับทีมใหม่นี่”หยางหยิงพูดเพิ่มเติม มันมีทีมมากมายในเจียงหนิง มันไม่มีใครต้องการที่จะเห็นผู้เข้าแข่งขันเพิ่มอีกคนหนึ่งที่ซึ่งมันจะคุกคามผลประโยชน์ของพวกเขา

…

การต่อสู้อันดุเดือดนั้นอยู่ต่ออีกนับสิบนาทีจนกระทั่งพวกเขาจัดการซอมบี้ได้ทั้งหมด แต่พวกเขารู้ดีว่าความสงบจะอยู่ได้ไม่นาน เนื่องจากว่ากลิ่นเลือดอันเข้มข้นนั้นจะดึงดูดซอมบี้ที่อยู่ห่างไกลออกมาเพิ่มอีก

เว่ยเฟยเฟยก็หายใจเข้าอย่างนุ่มนวล พละกำลังอันอ่อนแอของเธอที่พึ่งจะฟื้นฟูออกมาก็ถูกใช้ไปจนหมดอีกครั้งหนึ่ง

พีชก็สัมผัสได้ถึงพลังงานทางจิตที่หลันซิหยู่แพร่กระจายออกมาและเธอก็ตระหนักได้ทันทีจากพลังงานทางจิตใจที่เธอเคยเผชิญหน้ากันมาก่อนหน้านี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีเวลาถามขอความช่วยเหลือก็ตามที แต่ทีมนี้ก็ยังช่วยพวกเธอไว้

“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นกัปตันของทีมนี้ เว่ยเฟยเฟยค่ะ”เว่ยเฟยเฟยก็เดินไปหารถมินิบัสของเจียงลู่ฉีและพูดออกมาเสียงดัง

พีชก็เดินตามมา เธอนั้นรู้สึกขอบคุณอย่างมากและพูดออกมาอย่างอึดอัดใจ “ขอบคุณมากสำหรับการช่วยพวกเราค่ะและช่วยพวกเราในการกำจัดทีมหยางหยิง พวกเขามีเจตนไม่ดี ไม่ว่าจะเป็นพวกเขาหรือซอมบี้กลายพันธุ์ระดับ 2 ที่กักขังพวกเราก็ตามที โชคชะตาของพวกเราก็จะเลวร้ายอย่างมากแน่นอน…”แม้แต่เธอก็ไม่สามรถที่จะบอกได้เลยว่าผลลัพธ์มันจะเลวร้ายขนาดไหน

เจียงลู่ฉีเปิดหน้าต่างและมองไปที่สองสาวรวมทั้งผู้รอดชีวิตคนอื่นที่อยู่ด้านหลังพวกเธอ “ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก พวกเราแค่ต้องการฆ่าวอมบี้กลายพันธุ์ตัวนั้น”

“มันไม่เกี่ยวหรอกค่ะ พวกเราก็ยังคงต้องขอบคุณคุณอยู่ดี”เว่ยเฟยเฟยดื้อพูดต่อ

เจียงลู่ฉีพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“เอาละ ฉันต้องการที่จะถามอเธออะไรบางอย่าง”เจียงลู่ฉีพูดออกมาอย่างฉับพลัน

“ไม่มีปัญหาค่ะ”ใบหน้าอันเย็นยะเยือกของเว่ยเฟยเฟยก็แสดงออกด้วยความคาดหวังบางอย่างและความประหลาดใจ ในความคิดของเธอแล้ว ทีมของเจียงลู่ฉีนั้นทรงพลังมากเกินไปและทีมของเธอก็อ่อนแอกว่าทีมของเขาอย่างมาก เธอไม่รู้ว่าจะตอบแทนความใจดีของเจียงลู่ฉีได้อย่างไร โชคดีที่เจียงลู่ฉีถามเธอตรงๆ ไม่ว่าเจียงลู่ฉีต้องการที่จะถามอะไร เธอก็จะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะตอบคำถาม ตราบเท่าที่เธอรู้มัน

“พื้นที่ปลอดภัยของกองทัพอยู่ที่ไหนกัน? และมันมีสถานที่แลกเปลี่ยนของผู้รอดชีวิตไหม?”เจียงลู่ฉีถาม

ถึงแม้ว่ามันจะมีวัตถุดิบพิเศษบางอย่างในบริษัทต่างๆของเจียงหนิงก็ตาม มันก็ยังเป็นเรื่องยากสำหรับเจียงลู่ฉีที่จะหาวัตถุดิบทั้งหมดที่เขาต้องการได้พบ อย่างไรก็ตาม ถ้าพวกเขาสามารถที่จะซื้อพวกมันจากตลาดแลกเปลี่ยนได้ตรงๆ มันก็จะง่ายขึ้นมาก

“โอ้ พื้นที่ปลอดภัยของกองทัพไม่ได้อยู่ในเมืองเจียงหนิงค่ะ มันอาจจะต้องใช้เวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงในการที่จะขับไปถึงที่นั่น สำหรับสถานที่แลกเปลี่ยนแล้ว มันอยู่ในเมืองเฮอยจิงซึ่งมันถูกตั้งอยู่ชานเมืองเจียงหนิง ถ้าคุณต้องการจะไปที่นั่นแล้ว พวกเราสามารถที่จะนำคุณไปที่นั่นได้ ถ้าคุณต้องการที่จะไปยังพื้นที่ปลอดภัยของกองทัพแล้วละก็คุณก็จะต้องผ่านเมืองเฮยจิงก่อนเป็นอันดับแรก”เว่ยเฟยเฟยอธิบายอย่างระมัดระวัง

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เจียงลู่ฉีก็มองกลับไปและถามศาสตราจารย์ทั้งสอง “พวกเราควรที่จะไปเมืองเฮยจิงก่อนไหมครับ?”

ซูตงยิ้มออกมาและตอบกลับ “ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเราหรอก แน่นอนว่า ไม่ว่าจะเป็นตัวเลือกอะไรก็โอเคดี นั่นก็คือสิ่งที่นายควรที่จะเลือกมัน”

“เยี่ยมเลย”เจียงลู่ฉีพยักหน้าและพูดกับเว่ยเฟยเฟย “พวกเราต้องรบกวนเธอแล้วละ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”เว่ยเฟยเฟยพูด “และฉันขอรู้ชื่อทีมของคุณได้ไหมคะ?”

“ทีมฉี่หยิงและฉันชื่อว่าเจียงลู่ฉี”เจียงลู่ฉีพูด

“โอเคค่ะ”เว่ยเฟยเฟยก็จดจำชื่อของเจียงลู่ฉีและหน้าตาของเธอไว้ในหัวอย่างเงียบงัน เธอคิดว่า ถ้าเธอมีความสามารถในการยิงปืนระดับนั้นแล้ว ทีมของเธอก็คงไม่ต้องเกิดการสูญเสียมากขนาดนี้ อย่างน้อยที่สุดเธอก็ไม่ต้องกลัวหยางหยิง

“เฟยเฟย เร็วเข้า พวกเราจำเป็นต้องขับรถอีก”พีชก็ลากเว่ยเฟยเฟยกลับไปในขณะที่โบกมือให้กับเจียงลู่ฉีด้วย

“เอ่อ ชื่อของฉันชื่อว่าพีชค่ะ”และหลังจากนั้นเธอก็ก้มหัวของเธอลงเนื่องจากความอาย ในตอนหลังเธอก็ลากเว่ยเฟยเฟยให้วิ่งหนีไปด้วยกัน รถของพวกเธอจอดอยู่ด้านใต้ตึกเล็ก ถึงแม้ว่าพวกเธอจะถูกล้อมรอบโดบซอมบี้กลายพันธุ์ รถของพวกเธอก็ยังโอเคดี

เจียงลู่ฉีก็มีความรู้สึกที่ดีกับเว่ยเฟยเฟยและทีมของเธอ อย่างน้อยที่สุด พวกเธอก็รู้จักวิธีการตอบแทนบุญคุณ แทนที่จะวิ่งหนีไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเจียงลู่ฉีจึงตัดสินใจตกลงรับคำแนะนำของเธอ

“พี่เจียง นี่ของพี่ค่ะ”หลิงส่งคริสตัลเลือดให้กับเจียงลู่ฉี

เจียงลู่ฉีก็รู้สึกได้ทันทีว่าเหมือนกับเขากำลังกุมหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ในมือซึ่งมันทำให้ผู้คนรู้สึกประหลาดมาก แม้กระทั่งการเต้นหัวใจของเขาก็ผสานเข้ากับนิวเคลียสเลือด หลังจากที่เก็บนิวเคลียสเลือดใส่ในกระเป๋าเสื้อแล้ว ความรู้สึกนี้มันก็หายไป

“เฟยเฟย เจียงลู่ฉีหนุ่มมากเลยนะ ฉันคิดว่าเขาหล่อกว่าหยางหยิงอีก พีชก็จับแขนของเว่ยเฟยเฟยและมองไปที่รถมินิบัส พร้อมกับพูดออกมาด้วยน้ำเสียงชื่นชม เมื่อเธอเผชิญหน้ากับเจียงลู่ฉีแล้วเธอก็รู้สึกอายเล็กน้อยและหวาดกลัว แต่เธอก็เห็นการยิงซอมบี้กลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดด้วยเช่นกัน พีชคิดว่าเจียงลู่ฉีนั้นเด็กเท่ากับเธอเลย แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าเจียงลู่ฉีทั้งหล่อทั้งเท่ห์

“เธอบอกฉันทำไม?”เว่ยเฟยเฟยขมวดคิ้ว

“ยัยบ้า..”เว่ยเฟยเฟยบ่นออกมา

พีชยิ้มเหมือนกับว่าเธอไม่ได้สนใจคำพูดของเว่ยเฟยเฟย

“อย่าทำตัวงี้ไปหน่อยเลย”เว่ยเฟยเฟยพูด “ในโลกนี้ ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่แข็งแกร่งไม่เคยขาดแคลนสาวงามหรอก”ที่จริงแล้ว เว่ยเฟยเฟยหวังว่าจะไม่มีสมาชิกของเธอตัดสินใจโง่ๆลงไป

พีชตอบกลับ “เอาเถอะ เฟยเฟย ฉันรู้ว่าเธอจะพูดแบบนั้น…เฟยเฟย เธอมันจริงจังมากเกินไปนะ…ถ้าเธอไม่เปลี่ยนแปลงแล้วละก็มันคงเป็นเรื่องยากมากเลยสำหรับเธอที่จะแต่งงาน…”

“ฮ่าๆ ฉันไม่เคยคิดเรื่องแต่งงานมาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากไวรัสระบาดอีกด้วย ตราบเท่าที่ฉันทรงพลังพอแล้วละก็ฉันก็ไม่จำเป็นต้องพึ่งคนอื่นหรอก”เว่ยเฟยเฟยตอบอย่างเย็นชา

“พระเจ้าช่วย เธอพึ่งจะอายุสิบเจ็ดเองนะ ทำไมเธอถึงมีความคิดแบบนั้นกัน? ไม่ใช่ว่าพวกเราพึ่งพาคนอื่นอยู่งั้นเหร..”พีชยังพูดไม่จบ แต่เว่ยเฟยเฟยก็เอามือปิดปากของเธอและหลังจากนั้นก็ลากเธอขึ้นรถ

“ขับไปเมืองเฮยจิง!”