My MCV and Doomsday - ตอนที่ 470

Chapter 470: เปิดประตู!
โรงพยาบาลเซียหยวนเคยเป็นที่รู้จักกันดีในชื่อโรงพยาบาลของผู้คนแห่งแรกของซานเซียง มันเป็นโรงพยาบาลอันทรงเกียรติในจีนกลางก่อนวันโลกาวินาศ นอกจากนี้แล้วมันเป็นยังศูนย์กลางแห่งการสืบค้นโรคพันธุกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเทศชาติอยู่ด้วย ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงมีกลุ่มคนขนาดใหญ่ที่ต่อคิวรอสมัครตั้งแต่ตอนตีสี่หรือตีห้าของทุกวัน แต่แม้ว่าจะเป็นแบบนั้น มันก็ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะได้รับเบอร์คิวจากหัวหน้าแพทย์ ไม่ต้องพูดถึงคนชั้นยอดเหล่านั้นเลยก็ตามที ก่อนวันโลกาวินาศ โรงพยาบาลก็สามารถที่จะแบ่งปันคนธรรมดาทั่วไปพร้อมกับการบริการรักษาเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม หลังจากวันโลกาวินาศ มันก็เปลี่ยนกลายเป็นโรงพยาบาลส่วนตัวของคนชั้นสูง

เมื่อมีการขาดแคลนยารักษาและหมอจำนวนมากจึงทำให้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับคนธรรมดาที่จะพบเห็นหมอ เมื่อใครก็ตามป่วย สภาพร่างกายของพวกเขาก็จะย่ำแย่ขึ้นและพวกเขาก็จะตายลงโดยปราศจากการรบกวนจากด้านนอก พร้อมกับการก่อตั้งพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวนและการพัฒนาของชีวเคมี โรงพยาบาลเซียหยวนก็กลายเป็นแหล่งศูนย์กลางวิจัยชีวเคมีที่สำคัญในพื้นที่ปลอดภัย ผู้เชี่ยวชาญและหมอจำนวนมากต่างเป็นดั่งสมบัติในสายตาของรัฐบาล นอกจากนี้ มันก็ยังมีวัตถุดิบในการค้นคว้าวิจัยในห้องแลปของโรงพยาบาล รวมทั้งตัวอย่างเซรุ่มที่ล้ำค่า โรคภัยนั้นระบาดเร็วเกินไปในเวลานี้และแม้กระทั่งผู้มีพลังเหนือธรรมชาติก็สามารถติดเชื้อได้ เมื่อการติดเชื้อแพร่กระจายไปทั่วกองทัพ ผลลัพธุ์ของมันก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงได้ พื้นที่ปลอดภัยทั่วทั้งบริเวณก็จะพังทลายลง!

กองกำลังขนาดใหญ่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการอพยพ มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่ยารักษาและผู้เชี่ยวชาญด้านชีวเคมีเหล่านั้นรวมทั้งข้อมูลวิทยาศาสตร์ไม่สามารถที่จะเคลื่อนย้ายได้ทันท่วงที อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังคงเป็นค่อนข้างที่จะสำคัญ โชคดีที่ผู้บังคับบัญชาเพิงติงหลงของเซียหวูนั้นอยู่ในพื้นที่ A ด้วยเหตุนี้นี่เองเขาจึงได้นำหน่วยพิเศษของพื้นที่ A ไปยังโรงพยาบาลเพื่อช่วยเหลือ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นนั้นพวกเขาก็ยังคงติดอยู่ในนั้น พวกเขาต่างดูถูกความเร็วของโรคและจำนวนของติดเชื้อมากเกินไป หลังจากที่กองกำลังพิเศษเข้าไปในโรงพยาบาล จำนวนของคนติดเชื้อก็เพิ่มสูงขึ้น แต่สัญญาณการติดต่อก็ถูกตัดขาดโดยสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเพิงติงหลงก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะขอความช่วยเหลือ เขาไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของกองกำลังหลักด้วยเช่นกัน เมื่อเห็นคนติดเชื้อมากขึ้นเรื่อยๆ มันก็เหมือนกับว่าวันโลกาวินาศมันก็เกิดขึ้นกับเขาอีกครั้งหนึ่ง แต่มันเป็นขนาดเล็กกว่า

“ผู้บังคับบัญชาครับ พวกเรายังคงมีกระสุนอีกจำนวนมากและขนมปังกรอบอัดแห้งที่พวกเรามีก็ยังเพียงพอที่จะทำให้พวกเราอยู่รอด อย่างไรก็ตาม พวกเราไม่มีน้ำไว้ดื่มแล้วครับ”ทหารรายงาน

กับความจริงที่ว่าพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวนนั้นถูกก่อตั้งมาเป็นเวลานานและระบบการกลั่นน้ำบริสุทธิ์ก็ได้ถูกติดตั้งด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม จำนวนของน้ำประปานั้นมีใช้งานกับเพียงแค่รัฐบาลและการจัดการชั้นสูงของกองทัพรวมทั้งสถาบันวิจัยหลายแห่ง ที่จริงแล้วน้ำประปามันพอใช้ แต่ในตอนนี้ หลังจากที่โรคภัยได้แพร่กระจายออกมา มันก็ไม่มีใครที่กล้าจะดื่มน้ำประปา ไม่นานก่อนหน้านี้ กองกำลังพิเศษได้ส่งร่างกายของคนติดเชื้อมายังโรงพยาบาลเพื่อที่จะทำการศึกษา ผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลเซียหยวนก็ค้นพบในเวลาไม่นานว่าการติดเชื้อเกิดมาจากปรสิตประเภทหนึ่ง พลังชีวิตของปรสิตกลายพันธุ์นั้นถึกทนอย่างมาก ในเวลาเดียวกัน มันก็ยังคงมีความสามารถในการแพร่กระจายได้ดีและสามารถที่จะแยกตัวเกิดใหม่ได้ ไข่ประเภทนี้นั้นเหมือนกับปนเปื้อนอยู่ในแหล่งน้ำ ดังนั้นมันจึงไม่มีใครกล้าที่จะดื่มน้ำประปา

“เข้าใจแล้ว”เพิงติงหลงตอบกลับพร้อมกับน้ำเสียงที่ยังคงไม่สนใจอะไร “นายสามารถไปช่วยคนอื่นได้แล้ว”

“ครับ ผู้บังคับบัญชาเพิง”ทหารจากไปเหลือเพียงแต่จางเกาเฮอที่เป็นมือขวาของเขา

“ผู้บังคับบัญชาครับ พวกเราควรที่จะทำอะไรดี? ถ้าคุณบอกให้พวกเราล่าถอย ผมมั่นใจว่าสมาชิกของพวกเราสามารถหลบหนีออกไปได้ แต่ถ้าพวกเราจำเป็นต้องคุ้มกันนักวิทยาศาสตร์เหล่านี้และอุปกรณ์ทำการทดลองที่ล้ำค่า…ผมกลัวว่ามันจะยากเกินไปครับ”

เมื่อได้ยินคำตอบ เพิงติงหลงก็ส่ายหัว ที่จริงแล้วการกระทำในครั้งนี้ของเขามีเป้าหมายในการช่วยนักวิทยาศาสตร์ มันคงจะเป็นเรื่องที่ดีกว่าถ้าพวกเขาสามารถเก็บรักษาอุปกรณ์การทดลองทั้งหมดได้ แต่ถ้าพวกเขาเป็นคนที่ล่าถอยไปแล้วละก็มันจะมีเหตุผลอะไรในการมายังโรงพยาบาลเซียหยวน?

“พวกเราจะลองยื้อมันไว้สักหลายวันก่อน แจ้งผู้เชี่ยวชาญว่าให้กลั่นน้ำบริสุทธิ์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และหาวิธีอื่นในการฆ่าไข่กลายพันธุ์ซะ!”เพิงติงหลงพูด ไข่ปรสิตกลายพันธุ์เหล่านี้ต่างมีพลังชีวิตที่กล้าแกร่งกันทั้งหมด พวกเขาจะต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด มิฉะนั้นแล้วละก็ ถ้าพลาดไปเพียงแม้แต่ตัวเดียว มันก็จะทำให้เกิดผลลัพธุ์ที่เลวร้ายขึ้น เพิงติงหลงยังคงออกคำสั่งอยู่ แต่หลังจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากด้านนอก เสียงปืนก็ดังตามมาหลายนัดพร้อมกับเสียงดัง “ปัง”เหมือนกับแรงระเบิดของลูกระเบิด

เพิงติงหลงกราดเกรี้ยวอีกครั้งหนึ่ง “ใครเป็นคนยิงกัน!? ฉันสั่งพวกเขาให้หยุดซะ! ใครกล้าที่จะขว้างระเบิดกัน?”เขารู้ดีว่าเสียงปืนจะดึงดูดคนติดเชื้อนับแสนคนมา เมื่อมันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น พวกมันก็จะพุ่งเข้าใส่โรงพยาบาลและทำให้พวกเขาติดเชื้อกันทั้งหมด!

“ผมจะไปตรวจสอบครับ”จางเกาเฮอรีบวิ่งตรงไปยังหน้าต่าง ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เขารู้สึกหงุดหงิดกับหลายสิ่งหลายอย่าง ถ้าใครก็ตามไม่ทำตามคำสั่งของกองทัพ เขาก็จะฆ่าพวกเขาทิ้งตรงนั้นเลย

เมื่อจางเกาเฮอวิ่งตรงไปยังหน้าต่าง เขาก็มึนงงกับสิ่งที่เขาเห็นด้านนอกนั่น เขาก็เห็นคนติดเชื้อจำนวนมากนับพันคนกำลังไล่ล่าทีมขนาดเล็กอยู่!

“บ้าไปแล้ว! พวกเขาบ้าไปแล้ว!”จางเกาเฮอตะโกนออกมา แต่หลังจากนั้นเขาก็สังเกตเห็นรายละเอียดที่น่ากลัวอีกอย่างหนึ่ง ทีมนั้นกำลังพุ่งตรงไปยังทิศทางของโรงพยาบาล พวกเขานั้นเกือบจะมาถึงประตูของโรงพยาบาลแล้ว!

“ไอ้เหี้..ผู้รอดชีวิต! ทำไมพวกเขาถึงมาทางนี้กัน?”จางเกาเฮอรู้สึกหงุดหงิด

ในเวลาเดียวกัน เพิงติงหลงที่วิ่งมาตรงหน้าต่างก็ยืนอ้าปากค้างด้วยเช่นกัน ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกคลับคล้ายว่ารถมินิบัสที่กำลังขับนำมานั้นค่อนข้างนั้นดูคุ้นๆ ทันใดนั้นเขาก็จำมันได้! เขาได้ทำการสืบค้นเกี่ยวกับทีมที่มีรถมินิบัสแบบนั้น!

“นั่นเป็นรถของ…เจียงลู่ฉีใช่ไหม?”

“เจียงลู่ฉี? โอ้ ผมจำได้แล้ว! ไอ้บ้านั่นจะทำให้พวกเราทั้งหมดถูกฆ่า!”จางเกาเฮอตอบ ในความคิดของเขา ทีมนี้ทำการฆ่าตัวตาย คนติดเชื้อนับพันคนที่อยู่ด้านหลังเขานั้นเป็นข้อพิสูจน์ที่ดี

“แต่รถมินิบัสนั่นมันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”เพิงติงหลงประหลาดใจกับมัน ไม่สำคัญว่ารถมินิบัสนั่นไปไหน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางมันก็จะถูกส่งกระเด็นออกไป สิ่งที่น่าตกตะลึงมากที่สุดก็คือมันมีหัวรบปะทะรูปตัว V พร้อมกับหนามแหลมติดตั้งอยู่ด้านหน้า มันเหมือนกับรถซูเปอร์คาร์ในหนังไซไฟ! แม้ว่าเขาจะมีความรู้เกี่ยวกับรถมินิบัสของเจียงลู่ฉีมาก่อน เขาก็ไม่ได้มีข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธลับนี้ ติงยีที่รับใช้เขาและคนอื่นก็ได้เห็นมันมาหลายครั้งแล้ว แต่ก่อนที่พวกเขาจะกลับมารายงานเขา โรคนี้ก็ระบาดมาก่อน

“เขาต้องการที่จะเข้าโรงพยาบาลผ่านประตูนั่น”เพิงติงหลงพูด เมื่อเขาเห็นรถมินิบัสอยู่ห่างจากประตูของโรงพยาบาลเพียงแค่หนึ่งร้อยเมตร

“เปิดประตู!”เจียงลู่ฉีตะโกนออกมา เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เพิงติงหลงขมวดคิ้ว ที่จริงแล้วประตูของโรงพยาบาลนั้นอยู่ภายใต้สิ่งกีดขวางที่เป็นดั่งการป้องกันอย่างสุดท้ายของพวกเขา

“ผู้บังคับบัญชาครับ ถ้าพวกเราปล่อยเขาเข้ามา ผมกลัวว่าพวกเราจะติดเชื้อกันทั้งหมด”จางเกาเฮอรีบพูดออกมา

อย่างไรก็ตาม เพิงติงหลงก็หยิบวิทยุสื่อสารของเขาขึ้นมาและออกคำสั่ง “เปิดประตูให้กับพวกเขาในทันที!”

“ผู้บังคับบัญชาครับ นี่มัน…”

“นายคิดว่านายจะสามารถหยุดเขาได้งั้นเหรอ? เขาไม่ขับชะลอลงเลยแม้แต่นิดเดียว! ถ้าพวกเราปล่อยให้พวกเขาชนกับประตูแล้วละก็ ผลลัพธ์มันก็จะเลวร้ายยิ่งกว่านี้เสียอีก!”เพิงติงหลงเต็มไปด้วยความโกรธเคืองในตอนนี้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้มีตัวเลือกอื่น