My MCV and Doomsday - ตอนที่ 454
Chapter 454: สมกับชื่อลู่ฉางเฟย
เมื่อเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติระดับ 2 ไม่ต้องสงสัยเลยว่าลู่ฉางเฟยนั้นทรงพลังอย่างมาก พูดให้ชัดเจนแล้วเขานั้นมีกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งขึ้นและความสามารถในการปรับแต่งโครงกระดูกให้เป็นโลหะ ความสามารถในการป้องกันของเขาก็เทียบเท่าได้กับรถถัง อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะเป็นรถถัง รถังเบาก็ไม่สามารถที่จะทนกับแรงกระแทกของจรวดได้อยู่ดี
รถถังต่อสู้มีเกราะด้านหน้าซึ่งสามารถทนทานกับแรงกระแทกของจรวดได้โดยไม่มีปัญหา แต่แม้ว่าจะมีคนมากมายเรียกลู่ฉางเฟยว่ารถถังมนุษย์ เขาก็ยังเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติอยู่ดี!
เมื่อเห็นจรวดถูกยิงออกมา ลู่ฉางเฟยก็หดกระเพาะของของเขาและทันใดนั้นเขาก็กดร่างของเขาลงไปด้านล่าง แรงของมันเหมือนกับภูเขาไฟที่ปะทุออกมาอย่างดุเดือด แรงอันล้นหลามก็กดลงไปบนควายจนถึงจุดที่มันแบนราบและมันก็มึนงงก่อนรที่จะเริ่มชักกระตุก อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพลังชีวิตอันมากมายของมัน ควายกลายพันธุ์จึงไม่ได้ตายในทันที
“นายชื่ออะไร?”ลู่ฉางเฟยก็ยืดหัวออกมาจากด้านหลังของควายกลายพันธุ์และจ้องไปที่ติงยีด้วยใบหน้าที่ดุร้าย ที่จริงแล้วคำพูดของเขาทั้งหยาบกร้านและกังวาน เขาจะไม่รู้สึกหงุดหงิดได้อย่างไรกัน เมื่อจรวดเกือบยิงมาโดนที่เขา?
ติงยีตกตะลึง แต่เขาก็ใจเย็นลงและหลังจากนั้นเขาก็ตะโกนกลับไป “ประธานลู่ ระวังตัวด้วย”
ลู่ฉางเฟยมองกลับไปและกระโดดออกไปจากมันโดยไม่มีความลังเลเลยแม้แต่นิดเดียวและขว้างใบมีดโลหะออกไป อาวุธของเขาก็หยุดใบมีดกระดูกสองเล่มที่เล็งมาที่เขาซึ่งมันก็คือตั๊กแตนตำข้าวกลายพันธุ์
ติงยีโล่งอก เมื่อเขาเห็นลู่ฉางเฟยต่อสู้กับตั๊กแตนตำข้าวอย่างดุเดือด ถ้าจรวดของเขาได้ฆ่าลู่ฉางเฟยไปแล้วละก็เรื่องต่างๆมันจะเลวร้ายขึ้นอย่างแน่นอน สุดท้ายแล้วลู่ฉางเฟยก็ถูกพิจารณาว่าเป็นบุคคลที่มีอำนาจในกองทัพ ในเวลาเดียวกัน ติงยีก็ตระหนักได้ว่าลู่ฉางเฟยนั้นมีความสามารถในกับชื่อของเขาจริงๆ
“สู้!”ใครบางคนตะโกนออกมาดังก้องและหลังจากนั้นสมาชิกทั้งหมดก็เริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือด ปืนไรเฟิลในมือของพวกเขาก็เหมือนกับทำให้พวกเขาจุดพลุไฟขึ้นในยามค่ำคืน
พวกเขาต่างระดมยิงไปที่สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่พึ่งจะวิ่งออกมาจากป่ามืดอย่างหนักหน่วง ภายใต้ห่ากระสุนอันมากมาย แม้กระทั่งสัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่มีผิวหนังหนาๆก็ไม่สามารถที่จะทนการโดนยิงได้ไหว สัตว์ป่ากลายพันธุ์หลายต่อหลายตัวก็กระแทกลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง หลังจากนั้นหลุมนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นบนร่างกายของพวกมัน ในขณะที่พวกที่อยู่ด้านข้างพวกมันก็ไม่ได้ดีไปกว่ามัน กระสุนได้เจาะทะลุผิวหนังของพวกมันจนเลือดนั้นไหลออกจากบาดแผลของพวกมัน
แต่หลังจากนั้นสัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่มากกว่าเดิมก็พุ่งออกมาจากป่าและหลังจากที่พวกมันได้กลิ่นเลือด ดวงตาของพวกมันก็เปลี่ยนเป็นสีแดงฉานและความเร็วของพวกมันก็เพิ่มมากขึ้น สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่ได้รับบาดเจ็บและนอนอยู่บนพื้นก็โดนเหยียบโดยฝูงสัตว์ป่ากลายพันธุ์นับไม่ถ้วน กลุ่มสัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่ถาโถมเข้ามานั้นเหมือนกับน้ำท่วมอันมืดมิด
“เหี้..! ทำไมพวกมันถึงมีมากขนาดนี้กัน!? ไม่ใช่ว่าสัตว์ป่ากลายพันธุ์เหล่านี้วางแผนที่จะทำอะไรบางอย่างกันอย่างงั้นเหรอ?”เจ็ดน้อยขมวดคิ้ว ในขณะที่จ้องไปที่สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่กำลังถาโถมออกมาจากป่าไม้ ริมฝีปากของเขาก็สั่น เนื่องจากความกลัว เมื่อมันมีสัตว์ป่ากลายพันธุ์มากกว่าร้อยตัว
สมาชิกคนอื่นของทีมหลิงเฟิงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน พวกเขาต่างเคยเห็นสัตว์ป่ากลายพันธุ์มากขนาดนี้ก็เมื่อตอนที่ฝูงสัตว์ป่ารอบที่สองโจมตีใส่พื้นที่ปลอดภัย
พูดตามปกติแล้ว ทีมผู้มีพลังเหนือธรรมชาติก็เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับสัตว์ป่ากลายพันธุ์สิบตัวหรือมากกว่านั้นแล้วด้วยวิธีกองโจรที่มนุษย์เก่งกาจ
“พี่เจ็ด พวกเราควรที่จะหนีไหม? ผมคิดว่ารถบรรทุกของหนักไม่สามารถที่จะหยุดพวกมันได้ แม้ว่าพวกมันจะสามารถช่วยพวกเราได้มันก็กันได้แค่ตัวหรือสองตัว มันมีสัตว์ป่ากลายพันธุ์ระดับ 2 หลายตัวอยู่ด้านหลังมัน พวกมันต่างน่าหวาดกลัวมาก!”สมาชิกหัวโล้นของทีมหลิงเฟิงถามเจ็ดน้อยด้วยน้ำเสียงต่ำ
“หนีเรอะ? เหี้..เอ้ย นายไม่เห็นเหรอว่าพี่เจียงยังอยู่นี่หน่ะ? เขาสั่งพวกเรา ดังนั้นพวกเราควรที่จะทำตามที่เขาสั่ง! ยิ่งไปกว่านั้น นายคิดจริงๆเหรอว่าพวกเราจะสามารถหนีได้หน่ะ?”เจ็ดน้อยเก็บกักความกลัวของเขาไว้และตำหนีชายหัวโล้น สิ่งที่เขาพูดนั้นสมเหตุสมผล มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะหลบหนี ตะไคร่น้ำเลือดที่อยู่ใต้หิมะนั้นลื่นมากและมันก็เป็นอาณาเขตที่ซับซ้อนที่เต็มไปด้วยรากและเถาวัลย์ มันเป็นเรื่องง่ายเหมือนปอกกล้วยที่รถของพวกเขาจะพลิกคว่ำในยามค่ำคืน มันจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะหลบหนีจากความเร็วของสัตว์ป่ากลายพันธุ์ได้ทันเลย!
‘โฮกกก!’
ทันใดนั้นทุกคนก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังบีบหัวใจของพวกเขาอยู่ แรงที่อธิบายออกมาไม่ได้ก็ทำให้ความคิดของเขาสับสนและสมาชิกทั้งหมดที่ยิงอยู่ก็ถูกผลักดันให้หยุดลง
ฉี่เหลียงและเจ็ดน้อยตื่นตระหนกกับภาพที่เขาเห็นมาก มันเป็นการโจมตีทางด้านจิตใจ!
“การโจมตีทางจิตใจ!”หลันซิหยู่ตะโกนออกมาในรถมินิบัส เมื่อเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติด้านพลังจิต เธอก็สามารถที่จะระบุถึงการโจมตีทางด้านจิตใจได้อย่างชัดเจน การโจมตีด้านจิตใจระยะกว้างนั้นหาได้ยากมาก มันแทบจะปกคลุมไปทั่วรัศมีสามกิโลเมตรและที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือการโจมตีทางด้านจิตใจนี้สามารถที่จะเลือกโจมตีไปยังมนุษย์เพียงอย่างเดียวได้และไม่ได้ส่งผลกระทบไปกับสัตว์ป่ากลายพันธุ์ หลันซิหยู่ก็เดาว่ามันเป็นสิ่งที่มีคอนเซปต์เดียวกันกับคำว่า ‘โดเมน’
ในเวลาเดียวกันคนกว่าสามสิบคนก็ถูกกดดันโดยการโจมตีทางด้านจิตใจ นี่ก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงความน่าหวาดกลัวของแม่สัตว์ป่าแล้ว
“พี่เจียง แม่สัตว์ป่าสามารถที่จะใช้การโจมตีทางด้านจิตใจได้! มันใช้ตะไคร่น้ำเลือดเป็นตัวส่งสัญญาณ!”หลันซิหยู่อุทานออกมา
เจียงลู่ฉีรู้สึกระวนกระวายทันทีที่เขาได้ยินมัน ถ้าพลังจิตใจของมันถูกส่งผ่านตะไคร่น้ำเลือดมาแล้วละก็มนุษย์คนไหนก็ตามที่เหยียบไปบนพวกมันก็จะถูกควบคุม โชคดีที่รถมินิบัสมีการป้องกันของอัลลอยด์พิเศษ ดังนั้นมันจึงไม่มีสมาชิกคนไหนของเขาที่ได้รับผลกระทบ อย่างไรก็ตาม ใครก็ตามที่เหยียบไปบนตะไคร่น้ำเลือดก็จะไม่สามารถขยับตัวได้
“ซิหยู่ เธอสามารถช่วยพวกเขาโดยการต่อสู้กับการกดดันทางจิตใจได้ไหม?”เจียงลู่ฉีถาม
“ฉันขอลองดูก่อนค่ะ แต่ฉันอาจจะทนมันไม่ได้นานสักเท่าไหร่!”
“ทำเท่าที่ดีที่สุด ฉันจะโจมตีด้วยเช่นกัน!”
“พี่เจียง ฉันรู้ค่ะ”หลันซิหยู่ตอบกลับ
“เปิดซะ!”มันเหมือนกับว่าดวงดาวนับไม่ถ้วนก็สว่างวาบขึ้นในดวงตาของหลันซิหยู่ แสงที่พวกเขาปลดปล่อยออกมานั้นสว่างจ้าอย่างมากจนเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับคนธรรมดาทั่วไปที่จะมองมัน แสงสว่างสีขาวก็ที่ตาเปล่าสามารถมองเห็นได้ก็ปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเธอและกระจายไปทั่วทุกทิศทาง ทันใดนั้นทุกคนก็รู้สึกเหมือนกับคลื่นอันนุ่มนวลได้ผ่านร่างกายของพวกเขาไป ทำให้พวกเขาผ่อนคลายขึ้นอย่างมาก
“ทุกคน! รีบสู้สิ!”ทันใดนั้นเสียงอันอบอุ่นของหญิงสาวก็ดังขึ้นในหัวของทุกคน
“ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติด้านพลังจิต?”
ผู้คนมองหน้ากันและกันและหลังจากนั้นพวกเขาก็เข้าใจว่าจิตใจของพวกเขาที่ถูกกดดันอยู่ก็หายไป ซึ่งจะต้องขอบคุณผู้มีพลังเหนือธรรมชาติคนนั้น
“เธอเป็นสาวงามจากรถมินิบัสของพี่เจียง!”ฉี่เหลียงเป็นชายที่ชายฉลาด เขาจึงมองไปยังรถมินิบัสและเห็นท่อโลหะสองยืดออกมาจากรถมินิบัส
“…อีกครั้งหนึ่ง!”เมื่อมองไปยังท่อโลหะเหล่านั้น ฉี่เหลียงก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
“อะไร?”เจ็ดน้อยสับสน
ในเวลาเดียวกัน เสียงซ่าก็ดังออกมาและหลังจากนั้นเปลวเพลิงมังกรก็ทะยานออกมาจากรถมินิบัส
เปลวเพลิงมังกรอันเร่าร้อนก็ปกคลุมไปที่สัตว์ป่ากลายพันธุ์มากมายที่อยู่ด้านหน้าพวกเขาและตะไคร่น้ำเลือดที่ถูกปกคลุมบนพื้นก็เปลี่ยนเป็นเถ้าถ่าน
ทุกคนก็คิดเหมือนกัน ‘ตะไคร่น้ำเลือดไหม้ไปแล้ว! แม่สัตว์ป่าจะควบคุมพวกเราอีกได้อีกยังไงกัน