My MCV and Doomsday - ตอนที่ 450

Chapter 450: สิ่งมีชีวิตที่ค่อนข้างมีปัญหา
เสียงปืนที่ดังกึกก้องและหนักหน่วงก็สามารถที่จะได้ยินได้ สมาชิกองค์กรน้ำดำก็จู่โจมเข้าใส่สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่กำลังพุ่งเข้ามาด้วยห่ากระสุนปืนกล การยิงปืนกันในยามค่ำคืนอันดุเดือดก็ทำให้ค่ำคืนอันมืดมิดเปลี่ยนเป็นสีเลือด แม้ว่าสัตว์ป่ากลายพันธุ์เหล่านั้นจะตัวใหญ่และดุร้าย พวกมันอ่อนแอต่อหน้ากระสุนปืนที่มีพลังเจาะทะลุที่แข็งแกร่ง สัตว์ป่ากลายพันธุ์หลายตัวก็ร้องโหยหวนและมันก็ล้มลงบนพื้นหิมะทีละตัว ทีละตัว

“พี่ชาย พวกเราใช้กระสุนขอพวกเรามากเกินไปแล้ว พวกเราได้ใช้กระสุนไปกว่าสองในสามแล้วในช่วงเวลาสิบนาทีให้หลัง พวกเราควรที่จะใช้วิธีการวิธีการอื่นในการสวนกลับที่มีประสิทธิภาพกว่านี้”ลู่ฉางหยางแจ้งและหลังจากนั้นก็มองไปที่สัตว์ป่ากลายพันธุ์นับไม่ถ้วนด้านหน้าพวกเขา เขารู้สึกหวาดกลัวกับฉากที่น่าหวาดกลัวอย่างมาก พวกมันมีสัตว์ป่ากลายพันธุ์ประมาณ 40 ถึง 50 ตัวทั้งหมด

ลู่ฉางเฟยที่นั่งอยู่ด้านข้างเขาพร้อมกับหน้าอกอันเปลือยเปล่านั้นเหมือนกับกับภูเขาที่ไม่สามารถขยับได้ เขาก็แค่ยืนจ้องไปที่สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่บ้าคลั่งอย่างเย็นชา ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่เงียบๆ ทุกคนก็รู้ว่าเขาเหมือนกับภูเขาไฟที่ยังไม่ปะทุซึ่งสามารถที่จะปะทุออกมาเวลาไหนก็ได้ และแสดงให้เห็นถึงพลังที่น่ามหัศจรรย์

“ไม่ต้องกังวลกับการใช้กระสุนที่สูงเลย บอกแผนของฉันกับสมาชิกของทั้งสองทีมซะว่าพวกเราจะต้านการโจมตีนี้ไว้”ลู่ฉางเฟยพูดออกมาอย่างใจเย็น

“พี่ชาย พวกเราควรที่จะทำยังไงดี หลังจากที่กระสุนของพวกเราใช้จนหมด? พวกเราควรที่จะทำอะไรต่อไปดี?”เมื่อได้ยินคำตอบของพี่ชาย ลู่ฉางหยางก็รู้สึกกระวนกระวายใจ เขารู้ดีว่าคำสั่งของพี่ชายของเขานั้นบ้ามาก แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะเมินเฉยกับผลลัพธ์แบบนี้

ตามแผนของเขาแล้ว พวกเขาก็จะล่าถอยไปในขณะที่ต่อสู้ไป ค่ำคืนอันมืดมิดนั้นทำให้มนุษย์เสียเปรียบ กับความจริงที่ว่าพวกเขานั้นต่อสู้กับพวกมันโดยการโดนพวกมันลอบโจมตีก็ทำให้พวกเขาโดนล้อมไปรอบทิศทาง

ผลลัพธ์ที่ตามมาจะเป็นเรื่องที่ไม่สามารถจะจินตนาการได้ ถ้าไม่ใช่ว่าสมาชิกทั้งหมดขององค์กรน้ำดำต่างยอดเยี่ยมและเป็นพวกที่ตัดสินใจได้เด็ดขาด พวกเขาก็ล่าถอยไปในยังอ่าวที่ค่อนข้างสูงและชันที่อยู่รอบข้างและพึ่งพากำลังปืนในการขัดขวางการโจมตีของสัตว์ป่ากลายพันธุ์

“ลู่ฉางหยาง นายยังไม่ได้เข้าใจอีกเหรอ? หลังจากที่พวกเราใช้กระสุนของพวกเราไปจนหมด พวกเราก็จะต่อสู้นในระยะใกล้แทน ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติควรที่จะพึ่งพาร่างกายของพวกเขา แทนที่การใช้พลังงานภายนอก อย่างไรก็ตาม พวกเราก็เจอกับสิ่งที่มีปัญหาแล้วด้วย!”

“พี่หมายความว่ายังไงครับ?”ลู่ฉางหยางถามอย่างประหลาดใจ

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ตกใจ เมื่อเขาเห็นน้องชายของเขายืนขึ้นและร้องอวดครวญออกมา “ระวังตัวด้วย! ใต้ดิน!”ลู่ฉางเฟยคำรามออกมาเหมือนกับเสียงฟ้าร้องที่กำลังส่งเสียงอยู่ด้านบนพวกเขา

คนต่อหลายคนอดไม่ได้ที่จะจ้องไปยังพื้นดิน

ลู่ฉางเฟยกระทืบลงไปบนพื้นดิน หลังจากนั้นรถบรรทุกของหนักทั้งคันก็เริ่มที่จะสั่นสะเทือน เขาก็พุ่งออกมาเหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่และต่อยลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง

ใต้ฝ่าเท้าของลู่ฉางเฟยนั้นเย็นยะเยียบเหมือนกับโลหะในอากาศที่หนาวเหน็บ แต่เสียงที่แตกหักก็ดังออกมาจากหลังจากที่โดนหมัดเหล็กของลู่ฉางเฟยและเปิดเผยหลุมขนาดใหญ่ตามมา เลือดก็สาดกระจายออกมาจากหลุมขนาดใหญ่และหลังจากนั้นไส้เดือนหลายตัวพร้อมกับหนวดนับไม่ถ้วนก็ขุดตัวออกมา หลังจากนั้นไส้เดือนกลายพันธุ์ตัวใหญ่ที่สำดำที่ยาวประมาณเจ็ดหรือแปดเมตรก็ปรากฏตัวขึ้น บาดแผลหลายต่อหลายแผลที่เหมือนกับรอยผ่าบนร่างกายของมันก็ปรากฏขึ้น อย่างไรก็ตาม หนวดแต่ละเส้นของมันก็ยาวมากกว่าหนึ่งเมตรและฟาดลงไปบนพื้นอย่างกราดเกรี้ยว

รถบรรทุกของหนักที่ลู่ฉางหยางซ่อนตัวอยู่ก็เป็นรถคันแรกที่โดนมันตี โครงเหล็กขนาดใหญ่ของตัวรถก็ทรุดตัวลง หลังจากที่มันโดนหนวดของไส้เดือนตีลงไป

หนึ่งในผู้รอดชีวิตไม่ได้มีเวลาพอที่จะหลบมัน ดังนั้นเขาจึงถูกฟาดโดยหนวดนั่นและเลือดก็สาดกระจายและตายตรงนั้นในทันที ในเวลาเดียวกัน พื้นที่รอบๆของหน่วยก้อนหินทิ้งก็มีไส้เดือนกลายพันธุ์แปดและเก้าตัวมุดโผล่ออกมาจากพื้นดิน

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ลู่ฉางหยางก็เข้าใจถึงความหมายของพี่ชายของเขาในทันที และเขาก็คิดว่า ‘ค่อนข้างเป็นปัญหา’ เป็นการประเมินที่ต่ำเกินไป!

มันเห็นได้อย่างเด่นชัดว่าพี่ชายของเขานั้นสัมผัสได้ถึงตัวตนของไส้เดือนกลายพันธุ์มานานแล้ว ไส้เดือนกลายพันธุ์ที่ซึ่งสามารถขุดดินลงไปอยู่ส่วนลึกของดินนั้นก็ยิ่งเลวร้ายและทรงพลังยิ่งกว่าสัตว์ป่ากลายพันธุ์ รถบรรทุกของหนักหลายต่อหลายคันก็ถูกพลิกคว่ำโดยพวกมัน และทำให้สถานการณ์โกลาหลอย่างมาก

นักต่อสู้ขององค์กรน้ำดำที่ยืนอยู่บนรถบรรทุกของหนักก็กำปืนกลเบาของพวกเขาแน่นๆ พร้อมกับดวงตาอันแดงฉานและก็ยิงไปที่สัตว์ป่ากลายพันธุ์ที่กำลังพุ่งตัวเข้ามา ปากกระบอกปืนของมันก็ร้อนขึ้น เนื่องจากการยิงอันดุเดือดก่อนหน้านี้ เมื่อเห็นกระสุนเจาะทะลุร่างกายของหมาป่ากลายพันธุ์และหลังจากนั้นก็ระเบิดออกมาจากบาดแผลของมัน เขาก็ตื่นเต้นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม กรงเล็บที่แหลมคมเหมือนกับเคียวก็ตะปบลงมาที่หน้าอกของเขาและก็ยกร่างของเขาขึ้น เลือดก็สาดกระจายออกมาและเขาก็กรีดร้องออกมาอย่างยากลำบาก แต่กรงเล็บอีกกรงเล็บหนึ่งก็ตัดไปที่เนื้อของเขาอีกครั้งหนึ่งและฉีกเขาออกเป็นครึ่ง ตั๊กแตนตำข้าวกลายพันธุ์ที่เลวร้ายนั่นได้สังหารเขาลง!

ตั๊กแตนตำข้าวกลายพันธุ์ที่สูงสองเมตรถูกปกคลุมไปด้วยเกราะดำที่เหมือนกับโลหะ ความเร็วของมันน่าหวาดหวั่นอย่างมาก เคียวทั้งสองข้างของมันก็คมกริบและมันก็ได้สังหารทหารไปหลายคนที่อยู่ด้านหน้าพวกมัน แต่เมื่อมันกำลังจะเคลื่อนที่ไปยังรถบรรทุกของหนักอีกคันหนึ่ง ร่างสีดำที่โผล่ออกมาจากรถบรรทุกของหนักก็พุ่งเข้าหามัน

‘เคร๊ง!’

แขนติดเกราะสีดำสองแขนก็จับไปที่กรงเล็บของมันอย่างดุร้าย

“เฮ้!”ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่เหมือนกับเหล็กไหลก็ยืนอยู่กับตั๊กแตนตำข้าวกลายพันธุ์

“ว๊า!”

ตั๊กแตนตำข้าวกลายพันธุ์กรีดร้องออกมา

ทันใดนั้นร่างที่อ้วนพลีก็หล่นลงมาจากฟากฟ้าและทับเข้าใส่หัวอ้วนๆของตั๊กแตนตำข้าวกลายพันธุ์จนมันจมลงไปบนหิมะ เขาเป็นชายอ้วนที่เป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ทรงพลัง

เสียงกระสุนปืนไรเฟิลก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง และหลังจากห่ากระสุนของมันลงไปบนตัวของมัน มันก็ถูกสังหารลงด้วยวิธีการอันโหดเหี้ยม

ไส้เดือนกลายพันธุ์ที่พึ่งจะโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินก็ทำให้การป้องกันขององค์กรน้ำดำกระจายออกไป โชคดีที่ลู่ฉางเฟยและผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ทรงพลังคนอื่นพุ่งออกมาต่อสู้กับพวกมันด้วยการต่อสู้ระยะประชิด ในขณะที่สมาชิกที่อ่อนแอคนอื่นช่วยพวกเขาจากด้านข้าง

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงคำรามออกมา ตามด้วยเสียงแตกร้าวตามมา ไส้เดือนกลายพันธุ์สีดำก็ถูกฉีกกระชากโดยลู่ฉางเฟย ไส้เดือนนั้นถูกกระชากเป็นสองส่วน หลังจากที่เขาฉีกกระชากมันเสร็จแล้ว ตัวของลู่ฉางเฟยก็โชกไปด้วยเลือด เหมือนกับผีที่โผล่ออกมาจากนรก

มันเป็นเรื่องที่ไม่คดาคิดที่ไส้เดือนกลายพันธุ์ที่มุดออกมาจากพื้นดินก็พุ่งเข้าใส่ลู่ฉางเฟย

ลู่ฉางเฟยก็ยิ้มออกมา ในขณะที่ร่างกายของเขาส่งเสียงปริแตกออกมา และหลังจากนั้นร่างกายของเขาก็ยกมันขึ้นด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและกล้ามเนื้อของเขาก็ขยายแน่นเหมือนกับบล็อคโลหะทองแดงดำ ไส้เดือนกลายพันธุ์ก็ถูกกระชากโดยการโจมตีของลู่ฉางเฟย แต่มันก็ยังไม่ตาย หลังจากนั้นมันก็กระโดดหนีไปจากลู่ฉางเฟย

“นายต้องการหนีงั้นเหรอ?”ดวงตาของลู่ฉางเฟยก็เปลี่ยนเป็นดุร้าย เขาไม่เคยปล่อยให้เหยื่อของเขาหลบหนีจากมือขอ
งเขาไปได้
‘ปัง!’

ทันใดนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้นและบาดแผลขนาดเท่ากำปั้นก็ปรากฏขึ้นบนหัวของไส้เดือนกลายพันธุ์

‘ปัง!’

เสียงปืนอีกหนึ่งนัดก็ดังขึ้น

ในครั้งนี้ ลู่ฉางเฟยก็เห็นกระสุนที่เจาะทะลุเข้าไปในบาดแผลของมันได้อย่างชัดเจน เนื้อเยื่อสมองรวมทั้งของเหลวอย่างอื่นจากร่างกายของมันก็ผสมกันอย่างวุ่นวายด้านในหัวกระโหลกของมัน ไส้เดือนกลายพันธุ์ก็กระเด้งลงไปบนพื้นอย่างรุนแรงและสุดท้ายมันก็หยุดเคลื่อนไหว

ลู่ฉางเฟยก็มองไปยังทิศที่กระสุนถูกยิงมา ในที่ที่ห่างไกลออกไป เขาก็เห็นรถมินิบัสกำลังพุ่งมาหาเขา ด้านบนดาดฟ้าของรถมินิบัส ปากกระบอกปืนสไนเปอร์ไรเฟิลก็ยืดออกมา

‘AMR-2? เจียงลู่ฉีอย่างงั้นเหรอ?’ลู่ฉางเฟยเดา