My MCV and Doomsday - ตอนที่ 447

Chapter 447: เหยี่ยว
ติงยีสังเกตเห็นปากกระบอกปืนเหล็กยืดออกมาจากช่องเล็กๆบนดาดฟ้าของรถมินิบัส เขาก็ได้ยินเสียงปลดล็อคเซฟตี้อีกด้วย

‘ปืนสไนเปอร์ไรเฟิล?’ติงยีเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับปืนและเขาก็สามารถที่จะจดจำปากกระบอกปืนโลหะได้เลยเพียงการเหลือบมองเพียงแวบเดียวว่ามันเป็นปืนสไนเปอร์ไรเฟิล AMR-2 ที่โด่งดัง

เมื่อถูกเล็งโดยปืนสไนเปอร์ไรเฟิลนั้นเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายอย่างมาก เขาสามารถที่จะสัมผัสได้ถึงขนที่ลุกตั้งชันไปทั่วทั้งตัวและมันก็เหมือนกับว่า ถ้าเขาก้าวเข้าไปใกล้กว่านี้ สไนเปอร์ก็จะระเบิดหัวของเขาออกในทันที

สมาชิกของหน่วยป้องกันเหยี่ยวต่างเป็นทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ดังนั้นทันทีที่พวกเขาเห็นปืนสไนเปอร์ไรเฟิล พวกเขาก็แตะไปที่ปืนของพวกเขาในทันที อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขากำลังจะดึงมันออกมา ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลก็ขยับหลายรอบ ในชั่วพริบตา มันก็เล็งไปที่ทุกคน! พวกเขาก็สามารถที่จะสัมผัสได้ถึงเคียวของยมฑูตที่กำลังพาดไปบนบ่าของพวกเขาได้เลย!

“อย่าขยับ!”ติงยีออกคำสั่ง

ในความคิดของติงยีแล้ว มือสไนเปอร์ในรถมินิบัสนั้นผิดปกติ มันไม่ใช่หมายความว่าติงยีนั้นหวาดกลัวที่จะต่อสู้ แต่หลี่ยู่ซินยังคงอยู่ในรถมินิบัสคันนั้น

“คุณหลี่ยู่ซิน ผมคือติงยี กัปตันของหน่วยที่สามของหน่วยป้องกันเหยี่ยว พวกเรามีที่นี่ตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาเพิงเพื่อที่จะปกป้องคุณ! ได้โปรดมายังรถของพวกเราด้วยเถอะครับ!”เพียงเวลาไม่นานที่เสียงของเขาจางหายไป ทีมจากองค์กรอื่นที่อยู่รอบเขาต่างอิจฉา

“กัปตันติง หลี่ยู่ซินคือสมาชิกของทีมพวกเราและเธอก็มีความต้องการที่จะอยู่บนรถมินิบัสของพวกเรา ถ้าคุณกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอแล้วละก็ ถ้างั้นคุณก็ไม่จำเป็น แต่ถ้าคุณต้องการที่จะทำตามคำสั่งที่คุณได้รับมาจริงๆแล้วละก็ ได้โปรดขับไปอยู่ด้านหลังรถของพวกเราด้วย”เจียงลู่ฉีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงต่ำ แต่คำพูดของเขาทุกคำก็สามารถที่จะถูกได้ยินโดยทหารเหล่านั้น เจียงลู่ฉีทำแบบนั้นเพื่อที่จะทำให้ผู้คนเหล่านี้เข้าใจว่าพวกเขาไม่ได้ขึ้นตรงกับพวกเขา

ใบหน้าของติงยีเปลี่ยนไป เมื่อเขาได้ยินมัน เขาเดาว่าชายที่พูดออกมาก็คือเจียงลู่ฉี ก่อนที่พวกเขาจะมายังที่นี่ จางเกาเฮอได้แจ้งกับพวกเขาแล้วว่าเจียงลู่ฉีเป็นชายที่ไร้มารยาท เขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง

“คุณหยู่ซิน ความคิดเห็นของคุณเป็นยังไงบ้างครับ?”ติงยีถามอีกครั้งหนึ่ง เขาไม่ต้องการที่จะพูดกับเจียงลู่ฉีอีกต่อไป

หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง เสียงอันอบอุ่นและอ่อนหวานของหญิงสาวก็ดังออกมาจากรถมินิบัส “ฉันจะอยู่บนรถมินิบัสตามที่พี่เจียงบอกนายไปก่อนหน้านี้”

ติงยีเงียบไปชั่วขณะและหลังจากนั้นเขาก็ตะโกนใส่สมาชิกของเขา “ขึ้นบนรถของพวกเราซะและตาม..รถมินิบัสไป!”ยังไงก็ตาม เขาก็จะต้องทำภารกิจที่เพิงติงหลงมอบมาให้เขาทำให้สำเร็จลุล่วงให้จนได้

…รอบๆพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวน พื้นที่ขนาดใหญ่ก็ถูกจัดการแล้ว ทิศทางที่ยังไม่ได้ถูกทำให้มันเรียบร้อยก็คือทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่ซึ่งเป็นตำแหน่งของรังสัตว์ป่า

บนพื้นดินที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนา ขบวนรถอันหนาแน่นก็เปล่งเสียงออกมาและทำลายพื้นถนนสีดำและก็เปิดเผยร่องรอยของถนนเก่าและซากปรักหักพัง เสียงของปืนก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ทั้งสองฟากฝั่งของถนนั้นเต็มไปด้วยและเนื้อบดก็ถูกพบเห็นได้ทั่วทุกแห่ง

สัตว์ป่ากลายพันธุ์บางตัวกลายเป็นสิ่งที่ล้ำค่าต่อหน้าขบวนรถจำนวนมาก เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธกว่าสิบลำก็บินอยู่กลางอากาศและคุ้มกันรอบๆ ทั้งสองฝั่งของรถบรรทุกติดอาวุธก็เป็นรถถังหนัก

เจียงลู่ฉีกำลังนั่งอยู่ในห้องยิงปืนของเขาและกำลังถือปืนสไนเปอร์ไรเฟิล AMR-2 ในมือของเขาและเขาก็กำลังสังเกตบริเวณรอบๆเขาอย่างระมัดระวัง พวกเขาก็ได้ตามกองทัพและเข้ามายังในพื้นที่นี้ บนพื้นดินที่ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะก็มีแสงฟิล์มสีแดงที่เห็นได้จางๆ มันเป็นเหมือนกับมอส แต่มันเหนียวยิ่งกว่ามอสเสียอีกและมันก็เหมือนกับว่ามีเลือดที่กำลังไหลเวียนอยู่ด้านในนั้น มันเหมือนกับเส้นเลือดมาก เมื่อเห็นมัน สมาชิกของทีมฉี่หยิงก็รู้สึกว่าลำคอของพวกเขาแห้งเผือกและถูกปกคลุมไปด้วยอะไรบางอย่าง

‘…ตรวจพบการไหลเวียนพลังงานที่ไม่รู้จัก!’ในความคิดของเจียงลู่ฉี เสียงการแจ้งเตือนของเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็ดังออกมาอยู่ตลอดๆ ตั้งแต่ที่รถมินิบัสของเขามาสัมผัสกับหิมะที่ปกคลุมบนพื้นถนนพร้อมกับแสงสีแดงที่ลอดผ่านออกมา เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็แจ้งเขานับครั้งไม่ถ้วน

‘ฟิล์มสีแดงที่เคลือบอยู่นั้นเป็นหนึ่งในประเภทของ ‘ตะไคร่น้ำเลือด’ ที่ขยายมาจากรังสัตว์ป่า มันเหมือนกับว่าเป็นประเภทหนึ่งของพืชกลายพันธุ์…โครงสร้างของมันเป็นการผสมผสานกันระหว่างพืชและยีนส์ของสัตว์ป่า…’เจียงลู่ฉีคิดเกี่ยวกับเนื้อหาของหนังสือที่ซึ่งเป็นข้อมูลเกี่ยวกับสายพันธุ์ใหม่ที่ปรากฏขึ้นหลังจากวันโลกาวินาศ

ในส่วนเกี่ยวกับรังสัตว์ป่า มันก็ได้แนะนำเกี่ยวกับพืชแปลกประหลาดที่ถูกเรียกว่าตะไคร่เลือด ตะไคร่เลือดสามารถที่จะผลิตพลังงานกลายพันธุ์ที่ละเอียดอ่อนผ่านการสังเคราะห์แสง และแทบจะในทันทีที่พลังงานกลายพันธุ์จะถูกส่งไปยังรังแม่ที่ลึกลับ มันเป็นเรื่องง่ายดายที่จะทำลายตะไคร่น้ำ แต่พลังชีวิตของมันนั้นถึกทนมาก ตราบเท่าที่ชิ้นส่วนของตะไคร่น้ำยังมีชีวิตรอด มันก็สามารถที่จะงอกขึ้นมาใหม่ถึง 100ตารางเมตรในหนึ่งวันและพลังงานที่อยู่รอบข้างก็จะถูกมันกลืนกินไป

สิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะเห็นได้ก็คือภาพที่โดดเดี่ยวและอ้างว้าง หลัวหลัวก็เงียบสงบลง หลังจากที่เข้ามาในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยตะไคร่เลือด มันกำลังนั่งอยู่ข้างหลันซิหยู่และพยายามอย่างหนักในการลดสัมผัสของมันลง หลังจากที่เลี้ยงสัตว์ป่าตัวน้อย มันก็แสดงให้เห็นถึงการเชื่อฟังคำสั่งมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แต่กระเพาะที่กินจุของมันก็ยังคงเหมือนเดิม ในจุดนี้นี่เอง เจียงลู่ฉีก็คิดว่ามันน่าจะมีสติปัญญาที่สูง

“พวกเราเข้ามาในพื้นที่ของเมืองซงแล้ว พื้นที่ศูนย์กลางของรังสัตว์ป่า….นักสอดแนมก็ได้ทำการเคลื่อนไหวแล้ว…กองกำลังอากาศก็จะร่วมมือในการปล่อยระเบิดก่อนเป็นอันดับแรก…”

“….กองกำลังพิเศษโจมตีไปที่ส่วนหลักและในตอนนี้กำลังรอกองทหารจากหน่วยปืนใหญ่ในการใส่กระสุนปืนก่อนที่จะเริ่มการโจมตี…”

“กองกำลังของฐานกองทัพเซียหวูก็พุ่งตรงไปยังปีกขวาของพื้นที่ส่วนหลัก..”

…
ก่อนวันโลกาวินาศ เมืองซงเป็นเมืองใหญ่ที่อยู่ใกล้กับเซียหยวน มันมีประชากรที่มากเกินกว่าห้าล้านคนและมันก็กว้างขวางอย่างมาก แต่หลังจากวันโลกาวินาศแล้วนั้น เมืองก็ถูกปกครองโดยซอมบี้และสัตว์ป่ากลายพันธุ์อย่างสมบูรณ์ พืชพรรณก็เติบโตอย่างบ้าคลั่ง ดังนั้นมันจึงเปลี่ยนกลายเป็นเมืองที่คล้ายกับป่าไม้

รัฐบาลของเซียหยวนเคยพยายามที่จะสร้างพื้นที่ปลอดภัยขึ้นที่นี่ แต่แผนนั้นล้มเหลว เมื่อสถานที่นี้อยู่ใกล้กับรังสัตว์ป่าและไม่นานหลังจากนั้น สัตว์ป่ากลายพันธุ์ก็โจมตีครั้งแรกใส่เกาะปลอดภัยเซียหยวน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมามันก็กลายเป็นพื้นที่ต้องห้าม

ระบบกระจายเสียงนั้นดังมากและคำสั่งทุกคำสั่งก็ถูกส่งมายังรถทุกทุกคัน ทีมของเจียงลู่ฉีที่เกี่ยวข้องกับ ‘พันธมิตรนักต่อสู้อิสระ’ก็ได้รับคำสั่งของพวกเขาและหลังจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันตกเฉียงใต้ ชื่อที่ถูกเรียกว่า ‘พันธมิตรนักต่อสู้อิสระ’เป็นสิ่งที่แสดงถึงผู้รอดชีวิตของช่องห้าและฝ่ายหลักฝ่ายอื่น

ในสายตาของกองทัพแล้ว ช่องห้าเป็นแค่สมาชิกธรรมดาทั่วไป ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงเป็นเรื่องดีที่สุดสำหรับพวกเขาที่จะทำหน้าที่สนับสนุน ด้วยเหตุนี้นี่เอง ภารกิจของเจียงลู่ฉีก็คือการปัดกวาดทิศตะวันตกเฉียงใต้ซึ่งถูกเรียกว่าเขตหยางฉางและมันก็เป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่รังสัตว์ป่าขยายไป

‘บึ้ม! บึ้ม!’

หลังจากที่มาถึงเขตหยางฉาง เจียงลู่ฉีก็ได้ยินเสียงปืนหนักดังขึ้นมาจากด้านหน้า เสียงนี้ดังมาจากทั่วทุกทิศทาง เมื่อมองผ่านกระจกออกไป เจียงลู่ฉีก็สังเกตเห็นสัตว์ป่ากลายพันธุ์หลายตัวในป่ารอบข้างๆได้ลางๆ สมาชิกขององค์กรบางคนก็ออกไปต่อสู้อย่างดุเดือดกับสัตว์ป่ากลายพันธุ์เหล่านั้น

“พี่เจียง ประธานโฮวต้องการที่จะพูดคุยอะไรบางอย่างกับพี่ครับ”ฉี่เหลียงตะโกนออกมาจากด้านนอก

เจียงลู่ฉีคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งและหลังจากนั้นก็พาจางไฮ่ไปพบกับประธานโฮว รถบรรทุกของหนักต่างตั้งเป็นรูปวงกลมและผู้มีพลังเหนือธรรมชาติหลายคนก็ยืนอยู่ด้านบนรถบรรทุกของหนักต่างถือปืนไรเฟิลและเล็งไปที่สิ่งแวดล้อมรอบข้างและมันก็มีช่องโดยสารเพียงหนึ่งช่องทิ้งไว้ให้ผู้คนได้เข้าไป

โฮวติงคุนและกัปตันคนอื่นขององค์กรหายนะต่อซอมบี้ต่างอยู่ด้านใน เมื่อเจียงลู่ฉีเดินเข้าไปด้านใน เขาก็เห็นชายที่มีร่างกายกำยำเดินตามหลังของเขามา พวกเขาก็คือติงยีและรองกัปตัน เมื่อเห็นเจียงลู่ฉี ติงยีก็จ้องไปที่เขาด้วยสายตาอันเย็นยะเยียบ เขารู้ดีว่าชายคนนี้เป็นคนที่เล็งเขาก่อนหน้านี้

อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉีไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว เขาถูกดึงดูดไปกับสิ่งของที่โฮวติงคุนถืออยู่ในมือของเขาซึ่งมันก็คือแผนที่ของเขตหยางฉางที่แสดงให้เห็นถึงพื้นที่รอบรอบก่อนวันโลกาวินาศ ถึงแม้ว่ามันจะเก่า มันก็เต็มไปด้วยรายละเอียดอย่างมาก แผนที่เช่นนี้เป็นสิ่งล้ำค่าในการต่อสู้นี้

“กัปตันติงและกัปตันเจียง คุณมาได้ถูกเวลาจริงๆ ภารกิจนี้ต้องการความแข็งแกร่งของคุณ! ผมได้เตรียมแผนที่ของเขตหยางฉางไว้แล้ว ผมรู้ถึงตำแหน่งที่ตั้งเฉพาะของรังัตว์ป่า ดังนั้นผมจึงต้องการที่จะรวมพลังของคนทุกคนและจัดการกำจัดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขยายมาจากฝั่งตะวันออกของรังสัตว์ป่า!”โฮวติงคุนดูกังวลเล็กน้อยและเขาก็ยังคงจ้องไปที่ใบหน้าของติงยี หน่วยป้องกันเหยี่ยวและทีมฉี่หยิงต่างเป็นทีมที่ทรงพลังที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

“ทำไมพวกเราจะต้องกำจัดส่วนที่ขยายออกมาจากรังสัตว์ด้วยกัน? นายสามารถที่จะฆ่าสัตว์ป่ากลายพันธุ์ เก็บตะไคร่เลือดบางส่วนและค้นหาทรัพยากร แค่นั้นก็พอแล้ว! ภารกิจของพวกเราก็คือปกป้องคุณหลี่ยู่ซิน ฉันไม่ต้องการที่จะให้นายมีแผนหลายแผนมากเกินไป”ติงยีพูดออกมาอย่างเย็นชา เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับแผนขององค์กรหายนะต่อซอมบี้เลยแม้แต่น้อย ภารกิจของเขาก็คือการพาหลี่ยู่ซินกลับไปอย่างปลอดภัยและเขาก็ไม่ได้สนใจสิ่งอื่นนอกจากเรื่องนี้