My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 599 น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่เทียนเดํา

หูของลู่โจวขยับอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ในพระราชวังที่เงียบสงบแบบนี้จึงทําให้ลูโจวทําสมาธิได้ง่ายยิ่งขึ้น

ตัวเขาลืมตาตื่นก่อนจะเหลือบมองดูท้องฟ้าด้านนอกที่พัก

ในตอนนั้นเองก็มีใครบางคนปรากฏตัวขึ้น ใครคนนั้นเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วและว่องไวในขณะที่แอบลักลอบเข้ามายังพระราชวังชายคนนั้นลัดเลาะไปตามทางเดิน ใช้จมูกสูดกลิ่นราวกับสุนัขดูเหมือนว่าชายคนนี้จะมีความสามารถในการดมกลิ่นเมื่อใดก็ตามที่ชายคนนั้นหยุดพลังจางๆที่อยู่รอบจมูกที่เคยไหลเวียนเริ่มที่จะจางหายไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลานั้นเองมีทหารราชสํานักหลายคนกําาลังเฝ้ายามเดินลาดตระเวน

บุคคลปริศนาจึงรีบมายังห้องก่อนที่จะซ่อนตัวอยู่หลังม่าน อีกครั้งที่มีพลังงานจางๆ ที่หมุน เวียนอยู่รอบปลายจมูก ท้ายที่สุดแล้วพลังนั่นก็ได้จางหายไป เมื่อจมูกของชายคนนั้นขยับหลายร อบก่อนที่ชายคนนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้น “นั่นใครกัน?”

บุคคลลึกลับหันไปทั่วห้องก่อนที่จะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ สิ่งที่เขาเห็นก็คือชายชราที่กําลังนั่งอยู่บนเบาะอย่างสง่างามชายชราคนนั้นเหลือบมองมาที่เขาอย่างไร้ความเกรงกลัว

“เจ้ากําลังมองอะไรอยู่กัน?”

หัวใจของชายคนนั้นเต้นรัว ตัวเขาเหลือบมองดูชายชราอย่างไม่คาดสายตาก่อนที่จะใช้จมูกอีกครั้ง “นี่มัน…พลังอวตารดอกบัวห้ากลีบ?”

ลู่โจวตกตะลึง “เจ้ารู้ได้เลยสินะว่าข้าเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวห้ากลีบ

ชายปริศนาที่ถูกถามตกใจเล็กน้อย “หะ? เจ้ารู้เรื่องพวกเราอย่างงั้นเหรอ?”

“ในตอนที่ยังเป็นหนุ่มข้าเคยไปที่หรงเปี่ยมาก่อน ตอนนั้นเผ่าเนตรลึกลับยังไม่ได้โดดเด่นอะไร อะไรกันที่ทําให้เจ้ากล้าแทรกซึมมาที่ดินแดนหยาน?” สู่โจวได้พูดอย่างเป็นกันเองราวกับว่าตัวเขากําลังพูดถึงเรื่องสภาพอากาศอยู่

ชายคนนั้นหัวเราะก่อนจะตอบกลับมา “แล้วทําไมข้าจะมาไม่ได้ล่ะ?”

มณฑลทั้งเก้าของดินแดนหยานตกอยู่ในความวุ่นวายเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์เองก็ได้รับความเสียหายครั้งใหญ่ทหารจากราชสํานักเองก็เสียหายสถานศึกษาทั้งสองก็ถูกสํานักอเวจีโจมตีอันที่จริงช่วงเวลาในตอนนี้ก็คือช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะแทรกซึมดินแดนหยาน

สู่โจวเองก็คาดคิดไว้แล้วว่าชนเผ่าอื่นจะต้องรวมตัวกันก็เพื่อที่จะบุกดินแดนหยาน แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ไม่ได้คิดมาก่อนว่าชนเผ่าอื่นจะกล้าบุกมาถึงพระราชวัง ไม่น่าแปลกใจเลยที่มณฑลเหลียงจะไม่สงบสุข

ลู่โจวถามออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “แล้วเจ้ากําลังตามหาอะไรกันล่ะ?”

“อย่าได้ถามในสิ่งที่ไม่ควรถามเลย” ชายคนนั้นเตรียมพร้อมที่จะโจมตีในทุกเมื่อ

“กล่องอย่างงั้นสินะ?” ล่โจวยังพยายามหลอกล่อชายคนนั้นต่อไป

“เจ้ารู้ได้ยังไงกัน?”

“กล่องที่ยอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้นทิ้งไว้?”

ชายคนนั้นดวงตาเบิกกว้างในขณะที่เหลือบมองลูโจว “ถ้าเจ้ายอมบอกว่ามันอยู่ที่ไหน ข้าจะยอมไว้ชีวิตเจ้า”เป็นธรรมดาที่ชายผู้ลึกลับคนนี้จะไม่รู้จักความน่ากลัวของลู่โจว

ด้วยความแข็งแกร่งที่ลูโจวมีในตอนนี้ การที่ตัวเขาจะลงมือจัดการกับชนเผ่าอื่นไม่ใช่เรื่องยากอะไรผู้บุกรุกเหล่านี้เต็มใจที่จะลักลอบเข้ามาในพระราชวัง เพราะแบบนั้นพวกเขาคงต้องเต็มใจยอมที่จะสละได้แม้แต่กระทั่งชีวิตแน่

“ถ้าหากเจ้าบอกเป้าหมายมา ข้าก็จะยอมบอกเจ้า” ท่าทีของลู่โจวยังคงดูสงบนิ่ง

ชายคนนั้นหันกลับมามองออกไปทางนอกหน้าต่าง

ในตอนนี้ก็อยู่ในช่วงกลางดึกแล้ว

พระราชวังหลวงนั้นใหญ่เกินไป การจะตามหากล่องเพียงแค่กล่องเดียวจึงไม่ใช่เรื่องง่ายชายคนนั้นได้คิดตามสิ่งที่ลู่โจวพูดก่อนที่จะตอบกลับมา “พวกเราต้องการของบางอย่างที่อยู่ในนั้น…มันคืออะไรพวกเราก็ไม่รู้เช่นกัน พวกเรามาที่นี้ก็เพราะทําตามคําสั่งเท่านั้น”

“คําสั่งของใครกัน?”

ในตอนนั้นเองชายผู้ลึกลับก็คิดขึ้นได้ “เจ้ากาลังพยายามรีดข้อมูลจากข้าอย่างงั้นสินะ?”

“ถ้าหากต้องการกล่องก็จงตอบข้ามา…”

“ก็ได้ ผู้ที่สั่งข้ามาก็คือแม่ทัพคาร์รอล”

“คาร์รอลเป็นเพียงแม่ทัพของพันธมิตรกั่วหลานและรั่วหรี่ เจ้าเป็นชนเผ่าเนตรลึกลับ…ทําไมเจ้าถึงต้องฟังคําสั่งเขาด้วย?”

เมื่อได้ยินคําพูดของลู่โจว ชายคนนั้นก็รู้ได้ทันทีว่าชายชราที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนธรรมดาตัวเขาพูดตอบกลับมาด้วยความระมัดระวังมากยิ่งขึ้น “มันแปลกตรงไหนถ้าหากหรงซีและหรงเบี้ยจะเป็นพันธมิตรด้วย?”

เมื่อลูโจวได้ยินแบบนั้นตัวเขาก็ได้ลูบเคราก่อนที่จะพยักหน้า “ในตอนนี้พระราชวังหลวงถูกศาลาปีศาจลอยฟ้าพิชิตแล้ว เจ้ากล้าจริงๆ ที่บุกมาถึงที่นี่”

“นอกเหนือไปจากจีเทียนเด่แล้ว คนอื่นๆ ก็คงมีแต่พวกบาดเจ็บหรือไม่ก็พวกแก่ชรา ไม่มีอะไรที่พวกเราจะต้องกลัวหรอกนะ” ชายผู้บุกรุกตอบ

“เจ้าได้สืบเรื่องของศาลาปีศาจลอยฟ้ามาแล้วอย่างงั้นเหรอ?” สู่โจวรู้สึกสงสัยมากขึ้น ชายคนนี้รู้ได้ยังไงว่าศาลาปีศาจลอยฟ้าเต็มไปด้วยชายชราและผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

“เรื่องมันง่ายนิดเดียว…ข้าจะยอมบอกความจริงกับเจ้าก็ได้ พวกเราน่ะมีดวงตาที่คอยจับจ้องทั้งในและนอกเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

ล่โจวพูดไม่ออก แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องปกติที่ดินแดนทั้งหลายจะส่งสายลับไปยังดินแดนศัตรูแต่การที่จะส่งสายลับไปแฝงตัวเป็นจํานวนมากได้ไม่ใช่เรื่องง่าย

“ดีมาก” จู่โจวลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ

การเคลื่อนไหวของเขาได้ทําให้ชายผู้บุกรุกตกใจ ชายคนนั้นได้พูดออกมาด้วยน้ําเสียงอันแหบพร่า“อย่าขยับ!”

“หืม?”

“ตาแก่ กล่องที่ว่าอยู่ที่ไหน?”

“อยู่ที่ข้า…”

เมื่อชายผู้บุกรุกได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความยินดี “เยี่ยมมาก เอาล่ะส่งกล่องมาแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

“เจ้า? เจ้าน่ะเหรอจะไว้ชีวิตข้า?”

“หรือว่าเจ้าจะปฏิเสธความหวังดีนี้กันล่ะ?” อันที่จริงชายผู้บุกรุกไม่เคยคิดที่จะรักษาคําพูดเลยหลังจากที่ตอบคําถามมานับไม่ถ้วนตัวเขาก็ตัดสินใจที่จะฆ่าลูโจวมานานแล้วชายผู้บุกรุกกระทึบเท้าก่อนที่จะชักดาบอย่างรวดเร็ว! เขาจะต้องเก็บกวาดศัตรูให้เร็วที่สุดมันเป็นการป้องกันเรื่องวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นนั่นเอง

ลู่โจวยกฝ่ามือขึ้นก่อนที่จะผลักมันไปด้านหน้า พลังฝ่ามือไร้ความกลัวได้ส่องแสงสีทองเจิดจ้าท่ามกลางห้องที่มืดมิดถ้าหากมองดูให้ดีพลังฝ่ามือจะมีพลังสีฟ้าจางๆ ล้อมรอบเอาไว้พลังแสงสีฟ้ามันยิ่งทําให้ดูสะดุดตามากขึ้นเมื่อใช้ในความมืด

ชายผู้บุกรุกไม่อาจที่จะหลบเลี่ยงได้ทัน

ตุ้ม!

พลังฝ่ามืออันยิ่งใหญ่ได้พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของชายผู้บุกรุก ชายคนนั้นกระเด็นถอยกลับไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตุ้ม!

ด้วยพลังฝ่ามือจึงทําให้ผลักร่างของชายผู้ลึกลับให้ออกจากประตูไปได้ ชายคนนั้นกลิ้งตกบันไดด้านนอกอวัยวะภายในของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ชายคนนั้นส่งเสียงคํารามไปด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

“ช่างแข็งแกร่งอะไรแบบนี้!” ชายผู้บุกรุกเอามือแตะไปที่หน้าอกในขณะที่พยายามจะลกขึ้นมาชายคนนั้นที่ลุกได้รีบวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว

“ข้าเองก็อยากจะรู้ว่าเจ้าจะหนีไปได้ไกลแค่ไหน!”

ลู่โจวบินตามไป ตัวเขาได้เรียกพลังอวตารดอกบัวห้ากลีบออกมาด้วย!
ซูวว!

พลังอวตารส์ทองได้ส่องประกายไปทั่วตําหนักต้าเฉิงและลานกว้าง

ทหารราชสํานักทั้งหลายต่างก็ตื่นตัวเพราะแสงจากร่างอวตาร

ลู่โจวบินตามไปด้วยความเร็วสูง ตัวเขาเหลือบมองลงมาก่อนที่จะเห็นชาวเนตรลึกลับที่กําลังบินต่ำเมื่อเห็นแบบนั้นจู่โจวก็รีบปล่อยพลังฝ่ามือออกมาอีกครั้ง

สีหน้าอันหวาดกลัวได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชาวเนตรลึกลับ ในตอนนั้นเองชาวเนตรลึกลับก็ได้เรียกพลังอวตารที่มีออกมา

มันคือพลังอวตารราชันย์เสือดาวหกกลีบ!

“อย่างงี้นี่เอง”

ตุ้ม!

พลังฝ่ามือได้เข้าปะทะกับร่างอวตารราชันย์เสือดาวหกกลีบ

ในตอนนั้นเองบุคคลลึกลับจํานวนหนึ่งก็ได้พุ่งขึ้นมาบนฟ้า

สาวกของลู่โจวเองก็รู้ตัวเพราะความวุ่นวายเช่นกัน

ชาวเผ่าเนตรลึกลับยังคงบินต่ในขณะที่หลบหนี ตัวเขาหันหลังกลับมาก่อนจะพูดขึ้น “น่าเสียดายจริงๆ ที่เจ้าไม่ใช่เทียนเด่! เจ้าน่ะจับข้าไม่ได้หรอก!”

ไม่ทันที่เสียงของชาวเผ่าเนตรลึกลับจะจางหายไป จู่โจวก็ได้ยกมือขึ้นก่อนที่จะใช้การ์ดกรงผนึกกักขังการ์ดใบนี้สามารถกักขังเป้าหมายได้โดยมีอัตราสําเร็จ 30%

เมื่อการ์ดกรงผนึกกักขังถูกใช้ มันก็ได้ลอยไปบนอากาศ ล่โวพยายามโยนการ์ดวิเศษใบที่สองตามไป

กรงสี่เหลี่ยมสองกรงได้ไล่ตามชาวเผ่าเนตรลึกลับไปอย่างติดๆ

ชาวเผ่าเนตรลึกลับทําได้เพียงหันกลับมามองด้วยความตกใจ “นี่มันอะไรกัน?”

ทันทีที่ชาวเนตรลึกลับพูดจบ กรงหนึ่งในสองกรงก็ตกลงมาที่ชายคนนั้น ในตอนนั้นเองกรงก็ได้เปลี่ยนเป็นตาข่ายสีทอง

ตุ้ม!

การ์ดวิเศษใบแรกพลาดเป้า

ไม่นานหลังจากนั้นกรงที่สองก็พลาดเป้าเช่นกัน

ชาวเนตรลึกลับคนนั้นตกตะลึง แต่เมื่อไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเขาจึงได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม“แม้ว่าจะเป็นวิชาที่น่าสนใจแต่ถ้าหากมันใช้ไม่ได้จริงมันก็เท่านั้น ไว้เจอกันล่ะตาแก่!”

ล่โจวที่เห็นแบบนั้นพูดไม่ออก เจ้านี่มันโชคดีจนน่าเหลือเชื่อจริงๆ”

ลู่โจวพยายามพลิกฝ่ามือ ในตอนนั้นเองอาวุธนิรนามก็ปรากฏขึ้น จู่โจวลอยขึ้นไปเหนือหนักต้าเฉิงก่อนที่จะมองไปยังพลังอวตารราชันย์เสือดาวที่อยู่ไกลออกไป

ในเวลานั้นเองศิษย์สาวกของลู่โจวก็มาถึงแล้ว

ทหารราชสํานักทั้งหลายเองก็มาถึงเช่นกัน

ทุกคนต่างก็ได้เป็นสักขีพยานในการต่อสู้นี้

หลังจากที่อาวุธนิรนามกลายเป็นธนู ลู่โจวก็ได้ดึงสายธนูอย่างใจเย็น คันธนูที่ลูโจวกําลังถือดราวกับพระจันทร์เต็มดวงไม่นานหลังจากนั้นลูกศรพลังงานก็ได้ปรากฏขึ้น

พรึบ!

ลูกศรพลังงานพุ่งไปที่ด้านหลังของชาวเนตรลึกลับ

ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นเป็นไปตามความคาดหมายของทุกคน ร่างของชายคนนั้นถูกลูกศรพลังงานเสียบแทงในทันที