My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 589
ตอนที่ 589 ต่อให้เจ้ามีหมื่นชีวิตก็ไม่พอ
ว่ากันว่าชาวอู่เฉียนมักจะอาศัยอยู่ในถ้ําและกินดินเป็นอาหาร ในยามที่พวกเขาตาย หัวใจของชาวภู่เฉียนจะ ไม่เน่าเปื่อย และเมื่อถูกฝัง ชาวจู่เฉียนก็จะคืนชีพกลับมาใหม่อีกครั้ง
“เขาเป็นชาวกู่เฉียนจริงๆ อย่างงั้นสินะ?”
หลังจากที่ผู้อาวุโสทั้งสามของศาลาปีศาจลอยฟ้าลงสู่พื้น พวกเขาทั้งหมดก็เหลือบมองไปยังหลิวคู่
สาวกจากศาลาปีศาจลอยฟ้าเองก็ลงสู่พื้นเช่นกัน
สีรู่หยารู้สึกกังวล เขาหันไปทางด้านข้างก่อนที่จะไถ่ถามออกมา “แล้วศิษย์พี่ใหญ่อยู่ที่ไหนกัน?”
“บนรถม้าลอยฟ้า…”
เมื่อสีคู่หยาได้ยินเช่นนั้น ตัวเขาก็รู้สึกสิ้นหวังในทันที ตัวเขายังจําได้ดีถึงสิ่งที่ผู้เป็นอาจารย์เพิ่งจะพูดไป ลู่ โจวได้บอกเอาไว้ว่าจะให้ผู้อาวุโสทั้งหลายชดใช้ชีวิตให้กับสาวกของตัวเอง เมื่อเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดได้สีรู่ห ยาก็เข้าใจทุกอย่าง
“ท่านเจ็ด?” ฮั่วจงหยางพยายามเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ในขณะที่เดินไปหาสีรู่หยา ในตอนนี้สภาพของสีรู่ห ยาดูไม่สู้ดีเท่าไหร่
“ข้าสบายดี…” สู่หยาพยายามยืนตัวตรง ดวงตาของเขาเปลี่ยนกลายเป็นสีแดง
พรึบ!
ในที่สุดหลิวคู่ก็ลุกขึ้นยืน
ในเวลาเดียวกันม่านพลังที่มีสีแดงก็เริ่มปกคลุมไปทั่ว
พลังลมปราณได้หายไปและบรรยากาศรอบตัวก็เริ่มจะกลับมาหนาแน่นอีกครั้ง
ในตอนนี้แทบจะมองไม่เห็นท้องฟ้า
เขตแดนพลังทั้งสิบถูกเปิดใช้งานขึ้นมาอีกครั้ง
ผู้อาวุโสจากสถานศึกษาต่างก็เหลือบมองมายังร่างของหลิวคู่
หลังจากที่เคลื่อนไหวไปได้สักพัก ในที่สุดหลิวคู่ก็ยืดตัวตรง ตัวเขาเหยียดทั้งแขนและขาราวกับหุ่นไม้ ศีรษะของเขาก้มต่ํา เปลือกตายังคงหลับอยู่
สบู่หยาสับสนเล็กน้อย ในฐานะที่ตัวเขาเป็นผู้เข้าใจชาวรู่เฉียน ตัวเขารู้ดีว่าเงื่อนไขในการชุบชีวิตของชาวภู่ เฉียมันเข้มงวดมากแค่ไหน ถ้าหากชาวอู่เฉียนสามารถฟื้นคืนชีพได้อย่างง่ายดายแบบหลิวก่ ชาวกู่เฉียนก็คงจะ ไม่มีทางสูญพันธุ์ไปได้ง่ายๆ แน่
ย้อนกลับไปในสมัยก่อน ในสมัยนั้นมีชนเผ่าที่แตกต่างกันนับหมื่นถูกบันทึกเอาไว้ ชนเผ่าส่วนใหญ่ล้วนสูญ พันธุ์ไปเกินกว่า 90% ชนเผ่าโบราณมักจะเป็นพวกที่มีเอกลักษณ์ลึกลับซับซ้อน พวกเขามักจะอาศัยอยู่ใกล้กับ แม่น้ํา มีเพียงชนเผ่าที่มีอํานาจมากพอที่จะได้อาศัยอยู่บนยอดเขา แต่ในปัจจุบันชนเผ่าทั้งหลายก็ได้หายไป แล้ว ไม่มีใครเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของชนเผ่าโบราณอีก
ถ้าหากต้องการที่จะชุบชีวิตชาวภู่เฉียน ร่างของชาวกู่เฉียนจะต้องถูกฝังไว้ในดินก่อนจะรดน้ํา การฝังร่างขอ งชาวกู่เฉียนเอาไว้ในดินเป็นเหมือนกับการเปิดโอกาสให้ร่างของชาวกู่เฉียนดูดซับพลังจากธรรมชาติ ร่างกายที่ ได้รับพลังธรรมชาติจะค่อยๆ ซ่อมแซมตัวเองขึ้นมาใหม่ ผู้ที่โชคไม่ดีเท่าไหร่นักก็จะกําเนิดใหม่ในรูปแบบของ ทารก มีเพียงผู้ที่โชคดีเท่านั้นที่จะได้กําเนิดใหม่ในรูปลักษณ์ที่เหมือนเดิมและสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้
“ฝ่าบาท…ยังไม่ตายอย่างงั้นเหรอ?”
ใครบางคนหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ฝ่าบาทยังไม่ตาย? ฝ่าบาทน่ะยังมีชีวิต!”
หนึ่งในทหารราชสํานักได้คุกเข่าลงก่อนจะตะโกนออกมา “ฝ่าบาททรงพระเจริญ!”
ทหารราชสํานักทั้งหลายเริ่มที่จะส่งเสียงสรรเสริญอย่างพร้อมเพรียงกัน
“ฝ่าบาททรงพระเจริญ ขอให้ฝ่าบาทมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน!”
“ฝ่าบาททรงพระเจริญ ขอให้ฝ่าบาทมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน!”
เสียงของเหล่าทหารจากราชสํานักดังไปถึงจุดสูงสุดของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์
ภายนอกเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ ผู้ฝึกยุทธที่ต้องการจะเข้าชมการต่อสู้ในตอนแรกทําได้เพียงจ้องมองม่านพ ลังทั้งสิบอย่างช่วยไม่ได้ ทุกคนไม่สามารถที่จะมองเห็นภายในได้เลย
สิ่งเดียวที่ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายพอจะทําได้นั่นก็คือการปีนขึ้นไปบนต้นไม้สูงเพื่ออยากที่จะเฝ้าดู แต่ไม่ว่าจะ พยายามแค่ไหนสุดท้ายมันก็เปล่าประโยชน์
“ศาลาปีศาจลอยฟ้ารกฆาตแล้วสินะ”
“เมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ถูกกดดันมาโดยตลอด ยอดฝีมือหลายคนพยายามจัดตั้งกลุ่มตัวเองภายในเมืองหลวง ศักดิ์สิทธิ์ แต่ถึงแบบนั้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่อยู่ภายใต้การดูแลขององค์จักรพรรดิ ยอดฝีมือเหล่านี้ นก็ถูกจัดการไปอย่างง่ายดาย ช่างน่าละอายจริงๆ ที่สํานักฝ่ายอธรรมอย่างศาลาปีศาจลอยฟ้าและสํานักอเวจีจะ ทําสําเร็จ”
ภายในเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ ณ ด้านหน้าเมือง
ในที่สุดหลิวก่ก็เงยหน้าขึ้น เขาลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง! ดวงตาของเขาไร้ซึ่งชีวิตชีวา!
แครึก!
กระดูกที่คอของหลิวคู่ถูกเชื่อมอย่างกะทันหัน ดวงตาของเขากําลังเหลือบมองไปที่เป้าหมาย ความทรงจํา ของที่มีค่อยๆ กลับมา
หลิวก่มองดูรอบตัว เมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ ม่านพลัง ทหารราชสํานัก ผู้อาวุโสทั้งหลาย และเสื้อคลุมมังกรที่ มี! หลิวก่ฟื้นคืนชีพอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว!
หลิวก่สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเหลือบมองไปยังสาวกของสํานักอเวจี สีรู่หยาและฮั่วจงหยาง “ข้ากลับมา แล้ว!”
“ฝ่าบาททรงพระเจริญ ขอให้ฝ่าบาทมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน!”
“ฝ่าบาททรงพระเจริญ ขอให้ฝ่าบาทมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน!”
หลิวก่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจกับภาพที่ได้เห็น
“ท่านอาจารย์เจ้านั่นยังมีชีวิตอยู่จริงๆ ด้วย!” ตัวนมู่เฉิงอุทานออกมาด้วยความตกใจ แม้ว่าตัวเขาจะรู้อยู่ แล้วว่าชาวภู่เฉียนสามารถฟื้นคืนชีพได้ แต่ถึงแบบนั้นมันก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้เมื่อได้เห็นภาพทุกอย่า งกับตาตัวเอง
เป็นธรรมดาที่ทหารราชสํานักทั้งหลายจะไม่รู้เรื่องนี้ ทุกๆ คนต่างก็คิดว่าองค์จักรพรรดิไม่ตายและเพิ่งจะลุก ขึ้นยืนได้อีกครั้ง
ผู้อาวุโสจากสถานศึกษาทั้งแปดคนคุกเข่าในทันที
“ฝ่าบาท ได้โปรดทวงคืนความยุติธรรมให้กับพวกเราด้วย!”
สําหรับลโจว ตัวเขาได้เห็นภาพอันแสนจะน่ารังเกียจมามากพอแล้ว…ที่ตัวเขายังคงอยู่เฉยก็เพราะอยากจะ เห็นชาวกู่เฉียนฟื้นคืนชีพ การได้เห็นการฟื้นคืนชีพอาจจะรวบรวมเบาะแสที่มีประโยชน์ได้ ตัวเขากําลังหาทาง ช่วยยู่เฉิงไห่อยู่นั่นเอง
หลิวก่หันกลับมา ตัวเขากวาดตายมองทุกคนก่อนที่จะมาหยุดมองชายชราที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ที่ไม่ใกล้ไม่ ไกลเท่าไหร่มีศิษย์คนที่สามของศาลาปีศาจลอยฟ้ายืนอยู่ ตัวเขาที่เห็นแบบนั้นก็ได้หัวเราะอย่างไม่เกรงกลัว “จี เทียนเดําแห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าอย่างงั้นสินะ?”
หลิวก่ยังคงระมัดระวังตัวอย่างไม่ลดละ หลิว’ถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ ท้ายที่สุดแล้วหลิวก่ก็ยกมือขึ้ นก่อนจะโคจรพลังลมปราณ…แต่ดูเหมือนว่ามันว่างเปล่า เขตแดนพลังทั้งสิบถูกเปิดใช้งานแล้ว
ตราบใดที่ยังมีจีเทียนเดํา มหาวายร้ายแห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าอยู่ก็คงจะไม่มีใครอยู่อย่างสงบได้ แม้แต่หลิว คู่ที่เป็นจักรพรรดิเองก็เช่นกัน หลิว’ถอยกลับไปหาทหารราชสํานักก่อนจะสูดหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์ลง “เจ้า เลือกที่จะหันหลังให้กับความยุติธรรมและเลือกเส้นทางของเหล่าปีศาจ! จีเทียนเด้ ข้านี่แหละที่จะจบชีวิตเจ้า ในวันนี้!” หลิวก่กางแขนก่อนจะพูดออกมา “ไม่ว่าจะเป็นใครแต่เมื่ออยู่ภายใต้เขตแดนพลังทั้งสิบล้วนเท่าเทียม กัน ทหารทั้งหลายจงฟังข้า กําจัดเทียนเด้ซะ!”
พรึบ!
ทหารราชสํานักรีบเตรียมพร้อมก่อนจะยกง่าวขึ้น
สาวกจากสํานักอเวจีกว่าหลายหมื่นคนเองก็เตรียมพร้อมเช่นกัน
“ปกป้องท่านปรมาจารย์!”
“ปกป้องท่านปรมาจารย์!”
เหล่าสาวกจากสํานักอเวจีต่างก็รู้ความจริงดี ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับปรมาจารย์คนนี้ พวกเขาทั้งหมดก็จะต้อง ตาย วิธีที่ง่ายที่สุดก็คือการระดมพลปกป้องผู้เป็นปรมาจารย์ เมื่อเวลาของเขตแดนพลังทั้งสิบหมดลง เมื่อถึง ตอนนั้นก็คงจะไม่มีใครสู้กับปรมาจารย์คนนี้ได้
สี่หยาส่ายหัวก่อนจะถอนหายใจ “น่าเสียดายจริงๆ พวกเราพลาดโอกาสสุดในการสังหารหลิวคู่ไปซะแล้ว!”
ผู้อาวุโสทั้งแปดยืนคุ้มกันอยู่ข้างกายขององค์จักรพรรดิ
ทหารราชสํานักเองก็คุ้มกันพวกเขาอีกทีเช่นกัน
ตัวนมู่เฉิงที่เห็นแบบนั้นก็ได้พูดออกมา “ท่านอาจารย์ ได้โปรดถอยกลับมาก่อน! ถ้าหากพวกเรามีสาวกของ ศิษย์พี่ใหญ่อยู่พวกเราจะต้องชนะแน่!”
แต่ถึงแบบนั้นจู่โจวกลับไม่ได้ตอบรับ “ถอยไป”
“ท่านอาจารย์?”
จู่โจวไม่ได้ตอบโต้อะไร
ตัวนมู่เฉิงที่เห็นแบบนั้นสับสน แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็ไม่กล้าพอที่จะถามผู้เป็นอาจารย์อีกครั้ง ตัวนมู่เฉิงได้ แต่ถอยกลับไปอย่างเชื่อฟัง
ล่โจวยืนอยู่ต่อหน้าทหารราชสํานักและเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์
ในเวลานี้ทุกคนล้วนแต่เป็นคนธรรมดา ถ้าหากทหารราชสํานักทั้งหมดร่วมใจกันโจมตี เมื่อถึงตอนนั้นก็คงจะ ไม่มีใครหยุดพวกเขาไว้ได้!
การสังหารจีเทียนเดํา มหาวายร้ายของโลกใบนี้ได้ถือเป็นมหาเกียรติยศอย่างไม่ต้องสงสัย!
“พวกเจ้าอยากที่จะฆ่าข้าอย่างงั้นสินะ?” ลูโจวมองไปที่ทหารทั้งหลายด้วยดวงตาอันล้ําลึก ดวงตาของเขา ไร้ซึ่งความเกลียดชัง
“ถูกต้อง! พวกเราจะฆ่าเจ้า! ถ้าหากไม่ใช่ตอนนี้ก็คงจะไม่มีโอกาสอีก” หลิวก่ยกแขนขึ้นมา
ทหารราชสํานักกว่าหลายร้อยคนได้ล้อมตัวลู่โจวเอาไว้ ทุกคนล้วนยกอาวุธขึ้นก่อนจะพุ่งเข้าใส่ลูโจว
สาวกจากสํานักอเวจีเองก็ออกเคลื่อนไหวเช่นกัน
ในตอนนั้นเองสีหน้าของตัวนมู่เฉิงก็เปลี่ยนแปลงไป ตัวเขากวัดแกว่งหอกราชันย์ที่มีก่อนจะเตรียมบุก แต่ถึง แบบนั้นลูโจวก็ได้ใช้แขนห้ามตัวเขาเอาไว้ซะก่อน
ดวงตาของผู้อาวุโสทั้ง 17 คนต่างก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง แม้ว่าพวกเขาจะไม่อาจกวาดล้างสํานักอเวจี ได้ทั้งหมด แต่ถึงแบบนั้นราชสํานักก็จะชนะอยู่ดีถ้าหากศึกนี้สามารถสังหารมหาวายร้ายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดได้
ทุกคนต่างก็ลืมหายใจกันไปชั่วขณะ
ทหารราชสํานักเข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น
ในตอนนั้นทหารราชสํานักเกือบจะถึงตัวลู่โจวในตอนนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
“ต่อให้เจ้ามีหมื่นชีวิตก็ยังไม่เพียงพอที่จะชดใช่ให้กับชีวิตของศิษย์ข้าได้!”
“ต่อให้ต้องฆ่าอีกสักกี่ครั้ง ฉันก็จะทํามัน!”
ลูโจวยกแขนขึ้นมาก่อนที่จะผลักมันออกไป ลูโจวไม่ต้องการที่จะยืดเยื้อการต่อสู้ให้นานไปมากกว่านี้ ตัวเขา ที่คิดแบบนั้นจึงเลือกโจมตีไปอย่างไม่ลังเล
พลังฝ่ามือสีฟ้าที่มีขนาดเท่ากับคนถูกปลดปล่อยออกมา!
ตุ้ม!
พลังฝ่ามือนั้นได้กระแทกเข้ากับใบหน้าของทหารผู้โชคร้าย พลังฝ่ามือได้ทําให้คนกว่าร้อยคนกระเด็นหาย
พลังฝ่ามือยังคงลอยตัวต่อไป…
ทหารราชสํานักที่ขวางทางถูกผลักกลับไปอย่างไม่มีข้อยกเว้น
เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นพลังฝ่ามือก็มาถึงหน้าของหลิวคู่
“เจ้านั่นมันใช้พลังฝ่ามือในเขตแดนพลังทั้งสิบได้ยังไงกัน?”
“เป็นไปไม่ได้” หลิวก่ยกมือขึ้น
ตุ้ม!
แขนของหลิวคู่บอบบางไม่ต่างจากคนธรรมดา เมื่อต้องพบกับพลังฝ่ามือแขนของเขาก็หักลงในทันที พลัง ฝ่ามือของลู่โจวได้ผลักให้หลิว’ถอยกลับไปด้วยความเร็วสูง
ตุ้ม!
หลิวก่ชนเข้ากับกําแพงเมือง
ในที่สุดพลังฝ่ามือก็จางหายไป
หลิวกติดอยู่บนกําแพงเมืองโดยที่ไม่ขยับไปไหน ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความ กังวล
สาวกจากสํานักอเวจี ผู้อาวุโสทั้ง 17 คน รวมไปถึงผู้ฝึกยุทธทั้งหลายต่างก็ตกตะลึงอย่างที่ไม่เคยเป็น