My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 584

ตอนที่ 584 ความเป็นความตายในเขตแดนพลัง

 

ตัวนมู่เฉิงดีใจที่ได้ยินคําสั่งการของผู้เป็นอาจารย์ “ครับ ท่านอาจารย์! ศิษย์จะแจ้งให้ทุกคนได้ทราบในทันที”

 

ไม่นานนักสาวกของศาลาปีศาจลอยฟ้าทั้งหมดก็ได้รับคําสั่งของลู่โจว

 

ภายในศาลาทางใต้ นอกจากฮ้วรู่เด่ ผู้อาวุโสทั้งสามคนที่เหลือต่างก็ถอนหายใจ

 

“ไม่ว่ายังไงผู้อาวุโสก็ต้องคอยปกป้องเด็กๆอยู่เสมอ…”

 

“เด็กคนนั้น ยู่เฉิงไห่ทําให้ท่านปรมาจารย์เป็นกังวลอยู่ตลอด…”

 

“ยังไงซะเขาก็ยังเป็นอาจารย์ของเจ้าสํานักฝ่ายอธรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอยู่ดี…พวกเจ้าทั้งสองคนจะทํายังไง ถ้าหากยู่เฉิงไห่คนนั้นกลับมา?”

 

ในขณะเดียวกันศิษย์สาวกทั้งหมดก็รีบเดินทางไปยังศาลาทางเหนือในทันที

 

ไม่นานนักรถม้าล่องเมฆาก็ได้ลอยออกจากศาลาปีศาจลอยฟ้าไป

 

หลังจากผ่านการต่อสู้มากว่าหลายวันหลายคืน การต่อสู้ที่ยิ่งกินเวลานานก็ยิ่งทําให้มีผู้เสียชีวิตมากขึ้น

 

การขาดพลังลมปราณและอากาศอย่างต่อเนื่องจากเขตแดนพลังทั้งสิบมีแต่จะทําให้ทุกคนหายใจไม่ออกมากขึ้นเรื่อยๆ อุณหภูมิที่สูงขึ้นก็ยิ่งทําให้ทุกคนรู้สึกเหนื่อยล้าได้มากกว่าเดิม

 

หลายคนไม่รู้ตัวว่าของเหลวที่ไหลออกมาเป็นเลือดหรือว่าเหงื่อกันแน่

 

ยู่เฉิงไห่ยังคงเอามือไขว้หลัง ตั้งแต่การต่อสู้เริ่มต้นจนมาถึงตอนนี้ ตัวเขาได้แต่เหลือบมองหลิวกูผู้ที่อยู่บนรถม้ามังกรโดยไม่คลาดสายตา

 

การปะทะกันระหว่างอาวุธ เสียงของการสังหาร และเสียงโห่ร้องดังขึ้นอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

 

ยู่เฉิงไห่กวาดสายตามองไปรอบๆ ชั่วครู่ ใบหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย

 

สีวู่หยาเป็นผู้ที่อยู่เคียงข้างยู่เฉิงไห่มาโดยเสมอ แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม แต่ถึงแบบนั้นมันก็ไม่อาจหลบการสังเกตของสีวู่หยาไปได้ “ไม่ต้องห่วงไปศิษย์พี่ใหญ่ สาวกของสํานักอเวจีทุกคนล้วนแต่ฝึกฝนร่างกายกันมาเป็นอย่างดี ผู้ฝึกยุทธที่ยังมีพลังวรยุทธไม่สูงมากพอมักจะอยู่แถวหลัง ถ้าหากการต่อสู้ยังคงกินเวลาต่อไป ทหารของราชสํานักจะต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่…ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเราไม่อาจหลีกหนีความสูญเสียในระหว่างการทําสงครามได้ ได้โปรดใจแข็งไว้ด้วย!”

 

ยู่เฉิงไห่พยักหน้า ดวงตาของเขาในตอนนี้จับจ้องไปที่ด้านหน้าอย่างมุ่งมั่น

 

สีวู่หยาพูดต่อ “พวกเราควรจะระวังผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนตัวอยู่ในเมืองมากกว่า พวกเขาจะต้องคอยฉวยโอกาสในยามที่พวกเราอ่อนแอแน่”

 

“เจ้าพวกนั้น!” ยู่เฉิงไห่ถ่มน้ําลาย “ไว้ข้าตัดหัวของหลิวได้เมื่อไหร่ ข้าจะฆ่าพวกมันทั้งหมดแน่!”

 

“ศิษย์พี่ใหญ่ ท่านในตอนนี้ต้องจัดการกับหลิวกูและหวางเย่วให้ได้ ส่วนคนอื่นๆ ข้าจะจัดการเอง”

 

ในตอนนี้แม่ทัพใหญ่ทั้งแปดที่เหลืออยู่มีเพียงหวางเย่ว แม่ทัพประตูทางตอนใต้เท่านั้น ชายคนนี้เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นพวกฉลาดแกมโกง ชายคนนี้ชอบซ่อนตัวอยู่ในเงามืดก่อนที่จะทําการลอบโจมตีนั่นเอง

 

สีวู่หยาพยายามหาตัวหวางเย่วตั้งแต่ที่เขตแดนพลังทั้งสิบถูกเปิดใช้งาน แต่น่าเสียดาย หวางเย่วยังไม่เคยปรากฏตัวจนถึงตอนนี้

 

ซูวว!

 

ม่านพลังบนท้องฟ้าเริ่มส่องแสงเปลี่ยนไป

 

สีวู่หยาที่เงยหน้าขึ้นรู้ตัวในทันที “นี่คือช่วงเวลาอ่อนแอของเขตแดนพลังทั้งสิบ! ต้องจัดการกับองค์จักรพรรดิให้ได้ในเวลานี้!”

 

ยู่เฉิงไห่ได้ถือกระบี่นิลโลหิตเอาไว้ในมือก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น สิ้นสุดคําพูดของสีวู่หยา ตัวเขาก็พุ่งเข้าหารถม้าในทันที

 

ทหารราชสํานักหลายคนพยายามที่จะหยุดยู่เฉิงไห่เอาไว้ แต่ถึงแบบนั้นทุกคนก็ถูกกระบี่นิลโลหิตจัดการไปอย่างรวดเร็ว

 

นิ้วะ! นิ้วะ! นิ้วะ!

 

เมื่อกระบี่นิลโลหิตเฉือนโดนเกราะของเหล่าทหาร ชุดเกราะพวกนั้นก็แตกสลายในทันที!

 

ถ้าหากจะเปรียบเทียบว่าใครเตรียมพร้อมสําหรับการต่อสู่ในเขตแดนพลังทั้งสิบมามากที่สุด คําตอบนั้นก็คือยู่เฉิงไห้อย่างไม่ต้องสงสัย วิธีการจัดการศัตรูในทันทีรวมไปถึงการเคลื่อนไหวให้ประหยัดพลังที่สุดยเฉิงไห่ล้วน แต่เตรียมตัวมาอย่างดี การเหวี่ยงกระบี่ของเขาเป็นผลลัพธ์มาจากการฝึกฝนตัวเองอย่างนับไม่ถ้วน

 

“บุกกก! พิชิตเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ภายในหนึ่งชั่วโมง!”

 

สาวกสํานักอเวจีกว่าหลายหมื่นคนต่างก็กไปด้านหน้า

 

ซูวว!

 

ม่านพลังบนท้องฟ้าเริ่มจางหาย แต่ถึงแบบนั้นบรรยากาศที่มีก็ยิ่งน่าอึดอัด

 

“หยุดเจ้าพวกนั้นให้ได้! พวกเจ้าคือนักรบที่ดีที่สุดของข้า!” หลิวกู่โบกมือขึ้นเพื่อสั่งการเช่นกัน

 

ทหารจากราชสํานักทั้งหลายต่างก็กูไปยังด้านหน้า

 

ซูวว!

 

ในตอนนั้นเองดูเหมือนว่าแรงโน้มถ่วงที่มีจะเพิ่มสูงขึ้น

 

ทหารม้าหลายคนตกจากหลังม้าของตัวเอง

 

ม้าศึกทั้งหลายต่างก็คุกเข่าลง

 

แครึก! แคร็ก! แคร็ก!

 

พื้นดินรวมไปถึงหินที่อยู่บนพื้นเริ่มแตกร้าว

 

“ถอดชุดเกราะ! ทุกคนถอดชุดเกราะเร็วเข้า!”

 

สายตาของหลิวกูเฉียบแหลมไม่ต่างกับพญาอินทรี ตัวเขามองไปที่สีวู่หยาที่เพิ่งจะสั่งการก่อนจะเอ่ยปากถามออกมา “เจ้ารู้จักเขตแดนพลังทั้งสิบอย่างงั้นสินะ?”

 

นอกเหนือไปจากการตัดพลังลมปราณแล้ว เขตแดนพลังทั้งสิบยังคงมีผลพิเศษอีกหลายอย่างที่เกิดขึ้นแบบสุ่ม ไม่ว่าจะเป็นอากาศร้อนจัดหรือเย็นจัด ลมพายุอันปั่นป่วน

 

หลังจากที่แรงดึงดูดเพิ่มสูงขึ้น ทหารที่ไม่ได้มีพลังแข็งแกร่งอะไรต่างก็ต้องหยุดเคลื่อนไหว ทุกคนต่างก็หอบเหนือยก่อนจะนั่งอยู่บนพื้น

 

ในบรรดาสาวกของสํานักอเวจีทั้งหลาย ทหารกว่าหลายคนยังคงสวมชุดธรรมดาในขณะที่เดินสวนกับทหารของราชสํานักไป

 

“นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”

 

สีวู่หยาพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “พวกเราได้เตรียมการทั้งหมดเอาไว้แล้ว…จัดการพวกมันซะ!”

แม้ว่าการเคลื่อนไหวของเหล่าสาวกในตอนนี้จะเชื่องช้า แต่ถึงแบบนั้นมันก็เพียงพอแล้วที่จะจัดการกับทหารของราชสํานักที่ถูกตรึงไว้อยู่กับที่ เพียงแค่การเหวี่ยงอาวุธแค่ครั้งเดียวมันก็มากพอที่จะปลิดชีวิตของใครสักคนได้!

 

ยู่เฉิงไห่มองไปที่รถม้ามังกรก่อนที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยเสียงฝีเท้าอันมั่นคง

 

ตึก! ตึก! ตึก!

 

เพียงครู่เดียวเท่านั้นยู่เฉิงไห่ก็มายืนอยู่ต่อหน้ารถมังกร ยู่เฉิงไห้ได้กวัดแกว่งกระบี่ด้วยทั้งสองข้างไปที่รถม้ามังกรอย่างสุดพลัง

 

รถม้ามังกรสั่นไปทั้งคันเมื่อต้องพบกับการโจมตีของกระบี่

 

ยู่เฉิงไห่เพ่งความสนใจทั้งหมดก่อนที่จะใช้กระบี่ฟาดฟันอีกครั้ง!

 

พรึบ!

 

“ก็ได้ เจ้าคงจะไม่หยุดต่อสู้แน่ถ้าหากไม่ตายกันไปข้างหนึ่ง!” หลิวกูหันกลับมาก่อนที่จะชักดาบออกจากทหารที่คอยคุ้มกัน หลิวกูได้กระโดดลงจากรถม้าอย่างรวดเร็ว

 

ตุ้ม!

 

แผ่นหินบนพื้นดินในรัศมีกว่าหลายสิบเมตรต่างก็ได้รับความเสียหาย เท้าของหลิวกูได้ทิ้งรอยเท้าลึกไว้บนพื้นหิน

 

ยู่เฉิงไห่ยกกระบี่ขึ้นมาก่อนจะชี้ไปยังหลิวกู “เยี่ยมมาก!” ทันทีที่พูดจบตัวเขาก็พุ่งไปที่ด้านหน้า ถ้าหากไร้ซึ่งพลังวรยุทธ ภายในพื้นที่ที่มีแรงโน้มถ่วงเพิ่มมากขึ้น ในตอนนี้คงจะไม่มีใครที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างสง่างามหรือน่าเกรงขามได้ สิ่งที่ต้องการพึ่งพามีเพียงกําลังและกระบวนท่าเท่านั้น!

 

แคลัง! แคลัง แคลัง!

 

ยู่เฉิงไห่เหวี่ยงกระบี่ของตัวเอง

 

หลิว’เองก็เช่นกัน เขาไม่ยอมเปิดเผยจุดอ่อนแม้แต่น้อย

 

ทั้งสองคนต่างก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด

 

สีวู่หยาตกใจเล็กน้อย “องค์จักรพรรดิเองก็มีร่างกายแข็งแกร่งอย่างงั้นเหรอ?” สีวู่หยารีบตรวจสอบสถานการณ์ต่อ

 

นอกเหนือจากสาวกจากสํานักอเวจีจํานวนหนึ่งที่ยังเคลื่อนไหวได้ ทุกๆ คนในตอนนี้ยังคงขยับไปไหนไม่ได้ ทหารราชสํานักส่วนใหญ่สวมชุดเกราะหนักเกินกว่าที่จะขยับตัวได้ เมื่อทุกคนถอดชุดเกราะเสร็จ เมื่อถึงตอนนี้นการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ไม่ว่าจะถูกฆ่าและเข่นฆ่าไปมากดแค่ไหน แต่ถึงแบบนั้นหลิวกูก็ยังสามารถต่อสู้กับยู่เฉิงไห่ได้อย่างสูสี

 

แคลัง!

 

หลิว’จับดาบด้วยมือทั้งสองข้างก่อนที่จะใช้มันจู่โจม

 

ยู่เฉิงไม่ได้ใช้มือทั้งสองข้างจับกระบี่รับการโจมตี ตัวเขาได้ถอยไปหลายก้าวก่อนที่จะเหวี่ยงกระบอีกครั้ง!

 

หลังจากปะทะไปกว่าหลายรอบ ใบหน้าของทั้งสองฝ่ายก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

 

ดวงตาของทั้งคู่ต่างก็จับจ้องกันและกัน!

 

“ชาวกู่เฉียนมักจะเกิดมาพร้อมกับความกล้าหาญและความแข็งแกร่ง ไม่จําเป็นเลยที่จะต้องตกใจกับเรื่องนี้ ศิษย์น้องผู้หลักแหลมของข้า” ยู่เฉิงไห่พูด

 

“ข้าจะช่วยท่าน!” สีวู่หยาพยายามก้าวไปยังด้านหน้า ในเวลานั้นเองตัวเขาก็พบว่าร่างกายกําลังหนักอึ้งมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้ที่ไม่เคยฝึกฝนร่างกายมาอย่างดี เมื่อต้องพบกับแรงโน้มถ่วงของเขตแดนพลังทั้งสิบมันก็ไม่ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย

 

“ไม่จําเป็นจะต้องช่วยข้า…ข้าอยากจะรับมือกับหลิวกูด้วยมือตัวเอง!” ยู่เฉิงไห่พูด

 

หลิว’พูดต่อ “ดูเหมือนว่าพวกเราจะเห็นตรงกันนะ”

 

พรึบ!

 

หลิว’เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยดาบของตัวเอง

 

แคลัง! แคลัง! แคลัง!

 

ยู่เฉิงไห่ที่จับกระบี่ด้วยมือทั้งสองข้างถอยกลับมา แขนของเขาชาไปทั้งแขนก็เพราะแรงกระแทกที่ได้รับ

 

ทั้งสองฝ่ายยังคงต่อสู้กันต่อไป

 

การปะทะกันกว่าหลายสิบรอบจบลงภายในพริบตา

 

แคลัง!

 

ดาบและกระบี่ปะทะกันอีกครั้ง!

 

ทั้งสองฝ่ายต่างก็ถอยกลับมา

 

ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยเหงื่อของทั้งคู่กําลังจับจ้องกันอย่างไม่หยุดพัก

 

ยู่เฉิงไห่ที่ถอยกล่าวอย่างใจเย็น “เจ้าแพ้ไปแล้ว…ราชสํานักของเจ้าจะต้องถูกข้าทําลาย ไม่ว่าเจ้าจะมีเขตแดนพลังหรือไม่ ยังไงซะเจ้าก็สู้ข้าไม่ได้ ผิงอัน ข้าบอกเจ้าไปแล้วสินะว่าข้าจะตัดหัวเจ้า”

 

พรึบ!

 

ยู่เฉิงไห่ชี้ไปยังหลิวกูด้วยกระบีนิลโลหิต

 

หลิวกู่หัวเราะออกมาเบาๆ “ถ้าข้าสามารถฆ่าเจ้าได้อีกเพียงครั้งเดียว ข้าก็จะฆ่าเจ้าแน่…”

 

ในตอนนั้นเองม่านพลังก็เริ่มจะเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง

 

ซิ่วว!

 

เขตแดนพลังได้เปลี่ยนแปลงไป ในตอนนี้พลังแรงดึงดูดได้หายไปอย่างสมบูรณ์แบบ

 

สีวู่หยารีบสั่งการในทันที “จับกลุ่มเล็กๆเอาไว้!”

 

หลิวกูพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ตัวเขารีบผลักตัวออกจากพื้นอย่างนุ่มนวลก่อนที่จะฟาดฟันเข้าใส่ยู่เฉิงไห่

 

ในตอนนี้ไร้ซึ่งพลังลมปราณและพลังวรยุทธใดๆ ที่ทุกคนสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่วขึ้นเป็นเพราะแรงโน้มถ่วงที่ได้หายไปนั่นเอง

 

แคลัง! แคลัง! แคลัง!

 

หลิวกูใช้ดาบโจมตีอีกหลายครั้ง

 

ยู่เฉิงไห่กระทืบเท้าลงบนพื้นก่อนที่จะลอยขึ้นไปบนอากาศกว่าหลายสิบเมตร