My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 546

ตอนที่ 546 การกลับมา

ติดตามข่าวสารได้ที่เพจผู้แปล FB: ND Translate นิยายแปลไทย

ทั้งสามคนยังคงต่อสู้กันต่อไป

บรรยากาศรอบศาลาปีศาจลอยฟ้าเต็มไปด้วยความปั่นป่วนและวุ่นวาย มีพลังงานแผ่ออกไปทางม่านพลัง แต่ถึงแบบนั้นม่านพลังก็ยังสกัดกั้นพลังเหล่านั้นได้

ในตอนแรกพลังคลื่นนภาของยี่เทียนซินไม่ได้รุนแรงอะไร แต่เมื่อมันถูกปลดปล่อยออกมามากขึ้น พลังคลื่นนภาของยี่เทียนซินก็ไหลออกมาราวกับกระแสน้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุด คลื่นน้ำอันเย็นยะเยือกได้เพิ่มพลังถาโถมเข้าใส่เป้าหมายอย่างไม่หยุดยั้ง

ยี่เทียนซินที่สวมชุดขาวกำลังจ้องมองคู่ต่อสู้ทั้งคู่อยู่

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ศาลาปีศาจลอยฟ้าจะสยบทั่วทั้งใต้หล้าได้ศิษย์คนแรกอย่างยู่เฉิงไห่และศิษย์คนรองอย่างยู่ฉางตงเองต่างก็เป็นยอดฝีมือที่โดดเด่นด้วยกันทั้งคู่ แม้แต่ศิษย์คนที่หกก็ยังเก่งกาจเช่นนี้ ข้าไม่แปลกใจเลย ไม่แปลกใจเลยจริงๆ” ฮั่ววูเด้ที่เห็นพลังของยี่เทียนซินได้อุทานออกมาด้วยความตกตะลึง

“พลังวิชาคลื่นนภาช่างงดงาม…นางกำลังต่อสู้กับศัตรูถึงสองคน ถ้าหากข้าไม่เห็นกับตาตัวเองข้าก็คงจะไม่เชื่อแน่”

“เรื่องที่พวกเราควรในตอนนี้ก็คือการปลุกท่านปรมาจารย์ให้ตื่นมากกว่า”

เมื่อได้ยินแบบนั้นเล้งลั่วก็ได้ปฏิเสธ “ไม่”

“เจ้าหมายความว่าอะไรกัน?”

“เมื่อใครก็ตามที่อยู่ในสภาวะหลับใหลแบบนั้น มันอาจจะเป็นอันตรายร้ายแรงก็ได้ถ้าหากพวกเราพยายามปลุกท่านปรมาจารย์” เล้งยั่วให้เหตุผล

“แล้วเจ้าจะบอกให้พวกเรายืนอยู่เฉยๆ อย่างงั้นเหรอ?” ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ต่างก็ดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

“เด็กสาวคนนั้นเพิ่งจะฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้เท่านั้น นางคงจะยื้อพวกเขาได้เพียงพักเดียวเท่านั้น”

ทุกๆ คนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ในตอนนี้มันก็ขึ้นอยู่กับยี่เทียนซินแล้ว

มันไม่มีความหมายเลยที่ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบและผู้ฝึกยุทธที่อยู่ด้านล่างจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ นอกจากนี้ผู้ที่มีพลังวรยุทธสูงที่สุดที่ยังเหลืออยู่ก็คือหมิงหยิน ตัวเขามีพลังอว ตารดอกบัวห้ากลีบเพียงเท่านั้น

ตุ้ม! ตู้ม! ตุ้ม!

ที่บนอากาศยังคงเกิดการปะทะกันของพลังอันมหาศาลอย่างต่อเนื่อง

ยี่เทียนซินใช้สมาธิอย่างมากกับการโจมตี แต่อย่างไรก็ตามคู่ต่อสู้ของนางก็คือหลิวเก้อ ผู้ที่ครอบครองอาวุธระดับสรวงสวรรค์ขั้นสุดยอดดาบแห่งความเงียบ และนอกจากนี้ยังมีหนึ่งในแปดแม่ทัพใหญ่ขู่เฉิง ผู้มีประสบการณ์การต่อสู้ที่สูงส่งจากสนามรบ การต่อสู้กับยอดฝีมือพร้อมกันถึงสองคนแบบนี้มันยากลำบากอย่างไม่ต้องสงสัย

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

การต่อสู้ค่อยๆ ใกล้ถึงจุดสิ้นสุด

การต่อสู้ในตอนนี้ไม่ได้รุนแรงเหมือนกับในตอนต้น

ในขณะนั้นเองซูเฉิงก็สังเกตเห็นพลังงานรอบตัวของลูโจวเกือบที่จะจางหายไปแล้ว “ฝ่าบาท! พลังการป้องกันของผู้อาวุโสจใกล้จะหมดลงแล้ว! ข้าจะจัดการกับแม่นางนั่นเอง!”

“ดี” หลิวเก้อเองก็สังเกตเห็นเช่นกัน ในที่สุดโอกาสก็มาถึง

ชูเฉิงรีบชูนิ้วทั้งสองขึ้นมา ตัวเขาตั้งใจแน่วแน่ก่อนที่จะกัดไปยังนิ้วของตน เลือดบนนิ้วได้หยดลงเครื่องรางที่อยู่ในมือด้านซ้าย เครื่องรางส่องแสงประกายสีทองถูกย้อมไปด้วยสีแดงเข้มจากเลือดของเขาในทันที “สาวน้อย….ข้าไม่ได้ถูกเรียกว่าแม่ทัพใหญ่เพราะโชคช่วยหรอกนะ!”

เครื่องรางสีแดงได้ร่ายรำไปในอากาศก่อนที่จะก่อตัวจนกลายเป็นมังกรขนาดยักษ์ พลังมังกรจากเครื่องรางอัดแน่นไปด้วยตัวอักษร พลังมังกรได้พุ่งเข้าหาฝีเทียนซิน

ยี่เทียนซินรีบโยนห่วงแห่งรักออกมา นางใช้ห่วงจู่โจมมังกรตัวยักษ์พร้อมกับวิชาคลื่นนภาที่นางมี มังกรที่พุ่งทะยานเข้าหายเทียนซินไม่ต่างอะไรกับมังกรที่กำลังแหวกว่ายอยู่ท่ามกลางคลื่นมหาสมุทร…

การต่อสู้เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นหลายเท่า

สีหน้าของหลิวเก้อยังคงไม่แยแสอะไร ลวดลายสีแดงบนดาบแห่งความเงียบยังคงส่องประกายเจิดจ้าเช่นเดิม หลิวเก้อได้ใช้ปลายเท้าเคาะไปที่อากาศ ตัวเขาได้จับดาบแห่งความเงียบเอาไว้แน่นก่อนที่จะบินไปหาลู่โจวอย่างรวดเร็ว

“ไม่!”

“หยุดเขาซะ!”

“นั่นคือพลังเครื่องรางมังกรทองคำของลัทธิขงจื้อที่ถูกใช้โดยผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบสาวน้อยประมาทไปแล้ว!” ซูยู่ชูกระทืบเท้าของนางด้วยความหงุดหงิด

ผู้อาวุโสทั้งสี่คนของศาลาปีศาจลอยฟ้าได้ออกจากม่านพลังในทันที

หลิวเก้อดูเหมือนจะคาดคิดเอาไว้แล้ว ตัวเขาได้ใช้มือซ้ายที่ว่างอยู่สร้างพลังฝ่ามือหลากหลายฝ่ามืออย่างสุดกำลัง

ตุ้ม! ตุ้ม! ตู้ม! ตุ้ม!

ผู้อาวุโสทั้งสี่ถูกพลังฝ่ามือขับไล่!

หลิวเก้อเล็งดาบไปที่หัวของลูโจว ดวงตาของเขาเป็นประกายในขณะที่พูดออกมาอย่างเย็นชา “มันจบแล้วล่ะพี่จี…”

ในตอนนั้นเองยี่เทียนซินก็ได้ปลดปล่อยสุดยอดเคล็ดวิชาออกมา นางได้เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุดเพื่อเข้าใกล้หลิวเก้อ นางเลือกที่จะใช้ฝ่ามือจู่โจมไปที่ดาบแห่งความเงียบ

แคลัง!

“หม?” หลิวเก้อขมวดคิ้ว

ฝ่ามือของยี่เทียนซินได้หันเหให้ดาบแห่งความเงียบออกนอกเป้าหมายไป สิ่งที่ยี่เทียนซินจะต้องแลกก็คือการถูกพลังเครื่องรางมังกรทองคำเข้าโจมตี

ผัวะ!

พลังเครื่องรางมังกรทองคำได้กระแทกหลังของยี่เทียนซินเข้าอย่างจัง!

ทุกอย่างเกิดขึ้นในชั่วพริบตา

ยี่เทียนซินคร่ำครวญไปด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

“ศิษย์น้องหก!”

“ศิษย์พี่หก!”

ยี่เทียนซินเพิ่งจะฝึกฝนตัวเองจนกลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบมาได้ไม่นาน มันวิเศษมากแล้วที่นางสามารถรับมือกับยอดฝีมือทั้งสองคนได้ถึงขนาดนี้ นางทำได้ดีที่สุดแล้ว ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างเมื่อเห็นชุดสีขาวของนางเปื้อนเลือด

ยี่เทียนซินล้มลง ในขณะที่นางล้มลงนางก็ได้แต่เหลือบมองลูโจว ภาพที่นางเห็นดูเหมือนจะค้างคาใจของยี่เทียนซินอยู่ในตอนนั้นเองความคิดนับพันได้ไหลผ่านจิตใจของนาง นางจำได้ดีในตอนที่ขึ้นภูเขาครั้งแรก ในตอนที่ได้เรียนรู้การฝึกวรยุทธ นางยังจำได้ดีว่าสาวกคนอื่นๆ ทะเลาะกันเช่นไร นางที่ออกจากศาลาปีศาจลอยฟ้ามารู้สึกเคว้งคว้าง และในที่สุดเมื่อนางถูกผู้เป็นอาจารย์ทำลายพลังวรยุทธ นางก็รู้สึกโกรธแค้นและสิ้นหวังเป็นอย่างมาก นางได้แต่ถามกับตัวเองว่านางรู้สึกเสียใจไหม ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงแต่ยี่เทียนซินก็ยังเหมือนเดิม นางไม่คิดเสียใจเลยที่ได้ช่วยเหลือผู้เป็นอาจารย์ ทุกอย่างล้วนมีกรรม ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแต่มีวัฏจักร นางจะต้องชดใช้ความผิดของตัวเอง รอยยิ้มที่พึงพอใจได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง ทุกอย่างกำลังจะจบสิ้นลง

หลังจากที่การโจมตีได้ผล ชูเฉิงก็ได้ตะโกนออกมา “เจ้าประเมินตัวเองมากเกินไป สาวน้อย!”

การโจมตีด้วยดาบของหลิวเก้อถูกเบี่ยงไปทางซ้ายมือของลูโจวไปกว่าหนึ่งเมตร มันพลาดเป้าไปก็เพราะฝีมือของยี่เทียนซิน

ในเวลาวิกฤตก็มีดอกบัวสีฟ้าเบ่งบานรอบตัวของลูโจว!

ตุ้ม!

เกิดคลื่นพลังแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ

ในยามที่ดอกบัวสีฟ้าเบ่งบาน มันก็ได้ปลดปล่อยพลังกระแทกไปที่หน้าอกและด้านข้างของหลิวเก้อ

ตุ้ม!

หลิวเก้อรู้สึกตัวจากแรงกระแทกได้ดี

พลังของมันไม่ได้ลดน้อยลงเลย มันยังคงแผ่ซ่านต่อไป พลังดอกบัวสีฟ้าได้จู่โจมขู่เฉิง ผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบเช่นกัน

ตุ้ม!

ทั้งสองกระเด็นไปไกลราวกับว่าวที่สายขาด ทั้งคู่ต่างก็กระอักเลือดออกมา

เป็นเพราะผลกระทบทำให้ชูเฉิงบาดเจ็บยิ่งกว่าเดิม

ในตอนนั้นเองสู่โจวที่กำลังนั่งทำสมาธิอยู่บนดอกบัวสีฟ้าก็ได้ลืมตาตื่นขึ้น ดวงดาวในท้องฟ้ายามค่ำคืนดูเหมือนจะเติมเต็มประกายในตาของตัวเขาได้อย่างดี ในที่สุดพลังวิเศษของคัมภีร์มนุษย์และคัมภีร์โลกาก็ถูกใช้งานได้ แม้ว่าพลังวิเศษของคัมภีร์มนุษย์จะหมดลง แต่พลังวิเศษจากคัมภีร์โลกากลับสามารถใช้งานได้ในทันที ในที่สุดจู่โจวก็ออกมาจากการเก็บตัวฝึกฝนจนได้!

สู่โจวรู้สึกสับสนกับภาพที่ได้เห็น ตัวเขาเห็นภาพหญิงสาวชุดขาวกำลังดิ่งลงสู่พื้น “เจ้าศิษย์ไม่รักดี”

จากนั้นจู่โจวก็หันไปมองหลิวเก้อและขู่เฉิงที่กำลังบินกลับมา

“หืม? ทำไมพวกเจ้าถึงได้รับบาดเจ็บกัน?”

หลิวเก้อและขู่เฉิงต่างก็พูดไม่ออก “…”

สู่โจวค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะตรวจสอบสภาพรอบตัว ดอกบัวสีฟ้าใต้เท้าของเขาได้จางหายไปแล้ว ตัวเขามองเห็นผู้อาวุโสทั้งสี่ สาวกทั้งหมด รวมไปถึงผู้ฝึกยุทธหญิงที่อยู่หน้าลานกว้าง

ยี่เทียนซินตกลงใส่ม่านพลังอย่างรุนแรง ม่านพลังมีผิวสัมผัสราบเรียบราวกับกระจก ยี่เทียนซินยังคงไหลไปตามหน้าผา เลือดสีแดงของนางเปื้อนชุดสีขาวมากยิ่งขึ้น

ลูโจวขมวดคิ้ว ภาพทุกอย่างที่เห็นทำให้ตัวเขาเชื่อมโยงเหตุการณ์ทุกอย่างได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในก่อนหน้านี้กำลังถูกฉายภาพให้เห็นซ้ำในใจของลูโจว แม้ว่าเขาจะอายุมากแล้วแต่ลูโจวก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้อีก

สู่โจวที่ประเมินสถานการณ์ทั้งหมดได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตัวเขาได้ปล่อยพลังฝ่ามือนักบวชปีศาจอันใหญ่ยักษ์ลงมา

ในขณะที่ยี่เทียนซินกำลังตกลงมา นางก็ได้เห็นพลังฝ่ามือที่คุ้นตา

ระหว่างการต่อสู้บนหุบเขาตะวันฟ้า ลูโจวได้ใช้พลังฝ่ามือนักบวชปีศาจเพื่อจับกุมยี่เทียนซินก่อนที่จะทำลายพลังวรยุทธที่นางมีไป แต่ในตอนนี้พลังฝ่ามือนักบวชปีศาจในแบบเดียวกันกำลังบินมาหานางอีกครั้ง ครั้งนี้มันได้ช่วยเหลือนางไว้ พลังฝ่ามือได้ช่วยทำให้ยี่เทียนซินไม่ตกลงสู่พื้น

สู่โจวสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่รั่วไหลมาจากยี่เทียนซิน

ยี่เทียนซินเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นอาจารย์ด้วยความยากลำบาก ที่ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตา “ท่านอาจารย์?”

“เจ้าไม่เสียใจที่ได้ช่วยข้าอย่างงั้นเหรอ?” ในที่สุดจู่โจวก็พูดขึ้น

“เพื่อตอบแทนความใจดีของท่านอาจารย์ด้วยชีวิตข้าข้าไม่คิดเสียใจเลย!” ยี่เทียนซินได้พูดออกมาอย่างสั่นเครือ

ลูโจวส่ายหัวก่อนที่จะถามออกมาอีกครั้ง “เจ้าไม่โกรธที่ข้าขับไล่เจ้าอย่างงั้นเหรอ?”

“ข้ามีเคยโกรธท่านเลย” พลังชีวิตของนางกำลังไหลออกมาเรื่อยๆ เพียงชั่วพริบตาผมของนางก็เปลี่ยนกลับจนกลายเป็นสีขาวโพลน ท้ายที่สุดแล้วสติของนางก็เลือนลาง พลังเครื่องรางมังกรทองคำได้สร้างความเสียหายรุนแรงให้กับนาง ยี่เทียนซินในตอนนี้บาดเจ็บสาหัสอย่างไม่ต้องสงสัย

ลูโจวยกฝ่ามือขึ้นมา ฝ่ามือของเขาเปล่งประกายแสงสีฟ้า มันเป็นฝ่ามือที่ป้องกันให้ยี่เทียนซินไม่สูญเสียพลังชีวิตชั่วคราว แต่ถึงแบบนั้นพลังชีวิตของนางก็ยังกำลังจะจางหายไปอยู่ดี ถ้าหากปล่อยไว้ยเทียนซินอาจจะต้องตาย

“ท่านอาจารย์ อย่าใช้พลังลมปราณอย่างสูญเปล่าเลย….ในตอนนี้วิกฤตยังไม่ถูกคลี่คลาย” ยี่เทียนซินพยายามพูดต่อ “ข้าข้ามีหลายเรื่องที่อยากจะบอกท่าน…แต่น่าเสียดาย ในตอนนี้ข้าไม่มีเวลาแล้ว” นางเริ่มหายใจหอบเหนื่อยมากยิ่งขึ้น

พลังของเครื่องรางมังกรทองคำมันเกินความคาดหมายของทุกคน

ผู้ฝึกยุทธหญิงกว่าหลายสิบคนจากวังจันทราต่างก็คุกเข่าลงบนพื้น พวกนางทุกคนล้วนสะอื้น

ผู้อาวุโสทั้งสี่แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้านิ่งเงียบ

“พักผ่อนซะเถอะ เจ้าจะต้องไม่ตาย” สู่โจวได้พูดกับยี่เทียนซิน

“ก่อนที่ข้าจะตาย….ข้าข้าอยากจะขออะไรท่านอาจารย์สักอย่าง”

“ว่ามา”

“ข้าข้าต้องการข้าต้องการเป็นศิษย์ของท่าน ศิษย์ของศาลาปีศาจลอยฟ้าอีกครั้ง”