My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 533

ตอนที่ 533 ภาวนาเพื่อสันติภาพโลก

ติดตามข่าวสารได้ที่เพจผู้แปล FB: ND Translate นิยายแปลไทย

หลิวจือองค์รัชทายาทคุกเข่าลงก่อนที่จะพูดเสียงสั่น “ตะ…แต่ ท่านเป็นคนเดียวที่จะจัดการเรื่องในครั้งนี้ได้ ท่านปู่ ถ้าหากท่านไม่ทําอะไร พวกเราจะต้องถูกโค่นล้มแน่!” ในขณะที่หลิวจือกําลังพูด น้ําตาที่ไหลมาจากดวงตาของเขาก็หยดลงสู่พื้น

หลิวเก้อเป็นผู้ที่มีชีวิตอยู่ยืนยาวมานาน ตัวเขามองหลิวจือออกอย่างง่ายดาย “เจ้าก็ไปขอความช่วยเหลือจากพ่อของเจ้าซะสิ”

ราชสานักเองก็มีกฎเกณฑ์เป็นของตัวเอง เนื่องจากหลิวเก้อเกษียณตัวเองและมีการประกาศข่าวว่าตัวเขาเสียชีวิตไปแล้ว ราชสํานักเองจะได้รับความไว้วางใจเหมือนเดิมได้ยังไงถ้าหากประกาศข่าวว่าหลิวเก้อยังมีชีวิตอยู่?

เสียงของหลิวจือดูแผ่วเบา “เสด็จพ่ออยู่อย่างสันโดษ เขาไม่มีเวลาที่จะจัดการกับเรื่องนี้”

หลิวเก้อดูสับสน “ข้าได้ยินมาว่าพ่อเจ้าฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้เมื่อนานมาแล้ว แล้วทําไมเขาถึงต้องเก็บตัวฝึกฝนด้วย?”

“เสด็จพ่อกําลังฝึกตัวเองเพื่อพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ” หลิวจือตอบกลับ

หลิวเก้าขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคําว่า “เก้ากลีบ” ดวงตาของเขาเป็นประกายไปด้วยความโกรธ

ตุ้ม!

หลิวเก้ากระแทกมือลงบนโต๊ะหิน

หลิวจือตกใจมากจนตัวสั่นไปทั้งตัว “ท่านปู่! ได้โปรดใจเย็นลงก่อน!”

“ข้าพูดไปหลายครั้งแล้วแท้ๆ ว่าไม่ให้ใครในราชสํานักฝึกฝนตัวเองเพื่อพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ..หลิว’ เจ้าโง่นั่น! เรียกเขามาที่นี่ซะ” ใบหน้าของหลิวเก้อซีดเซียว มันซีดเซียวก็เพราะความโกรธ

หลิวจือไม่คิดว่าปูของตัวเองจะโกรธได้ถึงเพียงนี้ ตัวเขารู้สึกมั่นใจน้อยลงมากขึ้นทุกที แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตามหลิวจือก็ไม่มีทางเลือกอื่น “ท่านปู่…ท่านปู่อยู่ในห้องลับนี่นานเกินไปแล้ว มีหลายอย่างที่ท่านไม่ได้รู้จากโลกภาพนอก ในตอนนี้โลกแห่งการฝึกฝนได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว…มันเปลี่ยนไปก็เพราะมีผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบอยู่ในโลก!”

หลิวเก้าขมวดคิ้วอีกครั้ง ตัวเขามองไปที่หลิวจืออย่างตื่นตกใจ “ลุกขึ้น และอธิบายต่อซะ”

“ครับ” หลิวจือลุกขึ้นมาด้วยความเคารพ หลังจากนั้นตัวเขาก็เดินไปยังด้านข้างของหลิวเก้อ

“เจ้าเคยเห็นมันกับตารึเปล่า?” หลิวเก้อถาม

“ข้าไม่เคยเห็น…แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เจ็ดสํานักใหญ่ได้ล้อมศาลาปีศาจลอยฟ้าเอาไว้ แต่พวกเขาทั้งหมดถูกจีเทียนเด๋า ผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบจัดการจนหมด ผู้ฝึกยุทธทั่วโลกต่างก็รู้เรื่องนี้ดี” หลิวจือได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น

“จีเทียนเด๋าแห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าอย่างงั้นเหรอ?” สีหน้าของหลิวเก้าเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง

“ครับ ท่านปู่” หลิวจือตอบกลับมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา

หลิวเก้อไม่ได้ดูแปลกใจเลยแม้แต่น้อย ตัวเขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แทน “เป็นเขาไปได้ยังไง?” น้ําเสียงของหลิวเก้อเต็มไปด้วยความสับสน

“ท่านรู้จักจีเทียนเด๋าอย่างงั้นเหรอ?”

“รู้จักอย่างงั้นเหรอ? พวกเราสองคนในอดีตถือเป็นคนรู้จักเก่าแก่ก็ว่าได้” หลิวเก้อตอบกลับ “แต่น่าเสียดาย เส้นทางที่พวกเราเลือกเดินนั้นมันแตกต่างกัน จีเทียนเด๋าอุทิศตนให้กับการฝึกฝน ส่วนข้าอุทิศตนให้กับการบริหารบ้านเมือง พวกเราทั้งสองคนต้องเลือกเดินคนละทาง ข้าไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะกลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบได้หลังจากที่ผ่านมาหลายปีแบบนี้”

หลิวจือพูดต่อ “ไม่เพียงแต่จีเทียนเด๋าจะกลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ แต่ในตอนนี้โลกแห่งการฝึกยุทธก็เปลี่ยนแปลงไปด้วย”

“เปลี่ยน?”

“ให้ข้าได้อธิบายอย่างละเอียดเถอะ” หลังจากนั้นหลิวจือก็ได้เล่าถึงเหตุการณ์ที่จีเทียนเด๋ากวาดล้างสํานักใหญ่ทั้งเจ็ดด้วยพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ นอกจากนี้ยังมีเรื่องของทฤษฎีการตัดดอกบัวทองคํา และสถานการณ์ล่าสุดของโลกให้กับหลิวเก้อ จักรพรรดิหย่งโชวได้ฟัง

ดวงตาของหลิวเก้อเบิกกว้างเมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ในขณะที่ฟังเรื่องเล่าจนมาถึงส่วนท้าย หลิวเก้อก็ไม่อาจทนฟังได้อีกต่อไป “นี่มันมากเกินไปแล้ว! ใครกันเป็นผู้เสนอวิธีการตัดดอกบัวทองคําแบบนี้?”

“ทฤษฎีการตัดดอกบัวทองคํามันมาจากข่าวลือที่ถูกพูดถึง เมื่อเวลาผ่านไปข่าวลือที่มีก็เริ่มส่งต่อกันมากยิ่งขึ้น เมื่อมีผู้คนรอดจากการทดสอบมาได้ ผู้คนจํานวนมากก็เริ่มตัดดอกบัวทองคํา แม้แต่เสด็จพ่อเองก็ยังตัดดอกบัวทองคําและกําลังฟื้นฟูพลังวรยุทธอยู่”

เปลวเพลิงแห่งความโกรธที่หลิวเก้อมีเริ่มโหมกระหน่ํามากยิ่งขึ้น แต่ไม่ว่าจะยังไงก็ตามตัวเขาไม่ใช่จักรพรรดิผู้ควบคุมดินแดนแห่งนี้แล้ว ชายชราที่ทิ้งเรื่องทางโลกไปนานจะไปออกความเห็นอะไรได้กัน? กฎราชสํานักที่หลิวเก้อเคยตั้งไว้ถูกละเลย ท้ายที่สุดแล้วตัวเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา “แล้วมีเหตุการณ์อะไรแปลกประหลาดอีกรึเปล่า?”

“เหตุการณ์ประหลาด?” หลิวจือดูงุนงง

“เจ้ารู้ไหมว่าทําไมข้าถึงสั่งห้ามไม่ให้ใครพยายามฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ?” หลิวเก้อถามออกมาห้วนๆ

หลิวจือส่ายหัว

หลิวเก้อมองไปที่หลิวจือก่อนจะส่ายหัวเช่นกัน “ลืมมันไปซะเถอะ…สิ่งที่เจ้าต้องทําคือการบอกข้าว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงอีก”

ทฤษฎีการตัดดอกบัวทองคํา การปรากฏตัวของผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ และวิกฤตการณ์ที่ราชสํานักกําลังเจอ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงอีกอย่างงั้นเหรอ?

หลิวจือส่ายหัวอีกครั้ง

หลิวเก้อได้พูดออกมาอย่างจริงจัง “ข้าโชคดีได้พบกับสุดยอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้นเมื่อหลายปีก่อน ในตอนนั้นข้าก็ได้ฝึกฝนจนมีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้ จากนั้นข้าก็ได้นําความสงบสุขมาสู่ดินแดนหยานแห่งนี้จะบอกว่าข้าได้ทําตามขั้นตอนที่สุดยอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้นวางไว้ก็ได้”

หลิวจือยิ่งรู้สึกสับสนมากกว่าเดิม “ท่านปู่ ข้าไม่เข้าใจเลย สุดยอดฝีมือคนนั้นเชื่อถือได้อย่างงั้นเหรอ?”

หลิวเก้อมองไปยังหลิวคือ ตัวเขาได้พูดออกมาอย่างฉุนเฉียว “สามหาว!”

“ข้าอดสงสัยไม่ได้ ว่ากันว่าเมื่อมีผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบปรากฏตัว เมื่อนั้นจะเกิดภัยพิบัติ แต่จีเทียนเด๋าก็ได้พลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบมาสักพักแล้ว แต่ถึงแบบนั้นมันยังไม่มีภัยพิบัติใดๆเกิดขึ้น!”

กฎแห่งสวรรค์เป็นเหมือนกับวัฏจักร สวรรค์ต้องมีเหตุผลที่บอกว่าพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบถือเป็นหายนะ ถ้าหากมีมนุษย์คนใดกล้ารุกล้ํากฎแห่งสวรรค์ไป มนุษย์ทั้งหลายก็ต้องชดใช้กับสิ่งที่ได้ทํา

หลิวเก้อละสายตาจากผู้เป็นหลายชายของตัวเอง “ข้าตัดสินใจแล้วว่าข้าจะพิสูจน์พลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบด้วยตาของตัวเอง”

หลิวจือดีใจที่ได้ยินแบบนั้น “ท่านปูกําลังจะออกจากภูเขาแล้วสินะครับ?”

หลิวเก้อขยับแขนก่อนที่จะเลื่อนแขนออกมาจากแขนเสื้อ การเคลื่อนไหวของเขาไม่ต่างอะไรกับชายชราคนอื่น มันดูเชื่องช้าและดูกวดขัน เมื่อได้ลุกขึ้น หลิวจือก็เห็นได้ว่าหลังของหลิวเก๋อนั้นค่อมลงเล็กน้อย หลิวเก้อที่ลุกขึ้นได้ถามออกมา “แล้วใครเป็นแม่ทัพใหญ่ทั้งแปดในตอนนี้?”

หลิวจือตอบกลับ “แม่ทัพชวนจิงหยวนผู้รักษาการณ์ประตูด่านเหนือ, แม่ทัพหวางเยวผู้รักษาการณ์ประตูด่านใต้, แม่ทัพฮันยู่หยวนผู้รักษาการณ์ประตูด้านตะวันออก…แต่ในตอนนี้เขาเสียชีวิตในหมู่บ้านฤดูร้อนโดยฝีมือของยอดฝีมือแห่งลัทธิเต๋า, แม่ทัพจี้ชิงชิง และนอกจากนี้ก็ยังมีเซียงผู้รักษาการณ์ประตูด้านตะวันตก แต่น่าเสียดายที่เขาได้พ่ายแพ้ให้กับศึกที่เกิดขึ้นในเมืองมณฑลเหลียง ปัจจุบันตําแหน่งของเขายังว่างอยู่ พวกเรายังมีแม่ทัพหม่าลู่วิ่งผู้รักษาการณ์ประตูด่านตะวันออกเฉียงใต้, แม่ทัพกู้ยี่หรานผู้รักษาการณ์ประตูด้านตะวันออกเฉียงเหนือ, แม่ทัพขู่เฉิงผู้รักษาการณ์ประตูด้านตะวันตกเฉียงเหนือ และแม่ทัพคนสุดท้าย แม่ทัพเหวินชูผู้รักษาการณ์ประตูด่านตะวันตกเฉียงใต้ แต่เขาได้เสียชีวิตในขณะที่ปกป้องมณฑลจิงเอาไว้”

เมื่อได้ยินชื่อของเหล่าแม่ทัพหลิวเก้อก็ได้พูดขึ้น “ฮันยู่หยวนชอบใช้แผนการสกปรก ข้าไม่แปลกใจเลยที่เขาจะต้องจบชีวิตลงแบบนั้น เหวินชูและเซียงลี่เป็นผู้ใหญ่และดูมุ่งมั่นในการทําหน้าที่มาโดยตลอด พวกเขาทั้งคู่โดนจัดการไปได้ยังไงกัน?”

“มันเป็นฝีมือของศิษย์คนที่เจ็ดของศาลาปีศาจลอยฟ้าสี่วู่หยา เขาคนนี้เป็นผู้ที่มีความสามารถในการวางแผน เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และแสนจะน่ารังเกียจ ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นราชครูอยู่ที่ราชสํานัก และเพราะแบบนั้นทําให้หยังหนิงเข้าข้างเขา สี่วู่หยาได้ก่อตั้งสํานักแห่งความมืดจนมี เครือข่ายข้อมูลอันกว้างขวาง ชายคนนี้ได้ส่งสายลับไปทั่วทั้งดินแดน และเพราะแบบนั้นแม่ทัพเซียงและแม่ทัพเหวินจึงตกเป็นเหยื่อของแผนการอันเจ้าเล่ห์จากชายคนนี้”

หลิวเก้อส่ายหัว “ข้าประเมินเขาต่ําเกินไปจริงๆ จีเทียนเด๋าได้เลือกสาวกที่มีความสามารถซะจริง” จากนั้นหลิวเก้อก็ก้าวไปที่ด้านหน้า “ถ้าหากเป็นแบบนั้นให้กู้ยี่หรานกับขู่เฉิงไปกับข้า”

หลิวจือที่ได้ยินดังนั้นโค้งคํานับอย่างเร่งรีบ “ครับ ท่านปู่!”

เมื่อหลิวจือเดินออกไปจากห้อง หลิวเก้อก็ได้แต่มองฝุ่นที่มุมห้องก่อนจะพึมพํากับตัวเอง “ข้าภาวนาให้โลกใบนี้สงบสุขมาโดยตลอด ดูเหมือนว่ามันจะเป็นได้แค่เพียงความฝันซะแล้ว”

ในขณะเดียวกัน ณ ห้องลับของศาลาปีศาจลอยฟ้า

ลู่โจวถูกล้อมรอบไปด้วยอักษรลึกลับ ดูเหมือนว่าเขาจะไร้สติ ไม่รับรู้สิ่งรอบข้าง ลู่โจวไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงตัวเขาก็ไม่อยากให้สภาวะแบบนี้ต้องจบลง ความรู้สึกที่ได้รับจากสถานะนี้มันเป็นเหมือนกับความรู้สึกที่ได้ดื่มกับการนอนหลับสนิท

อักษรได้ปรากฏขึ้นในใจของลู่โจว ตัวอักษรค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปก่อนที่จะเริ่มเรียบเรียงตัวเองเพื่อสร้างคําพูดหนึ่งขึ้นมา: ขั้นตอนแรกคือการเชื่อมต่อพลังกับจิตใจ และขั้นสุดท้ายก็คือเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณ การหยั่งรู้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อทุกอย่างเชื่อมถึงกัน เมื่อนั้นเส้นทางไปสู่บัลลังก์ก็จะปรากฏขึ้น

เพื่อให้ได้มาซึ่งพลังแห่งการได้ยินทุกสรรพสิ่ง

สติของลู่โจวเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อย ตัวเขาเคยเห็นคําพูดเหล่านี้เมื่อเปิดคัมภีร์มนุษย์ (เคล็ดวิชาอักษรสวรรค์ส่วนแรก) เป็นครั้งแรก แล้วทําไมมันถึงมีคําพูดพวกนี้ในคัมภีร์โลกาด้วย? ลู่โจวไม่เข้าใจ

ในตอนนั้นเองตัวเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนอย่างคลุมเครือ

“ศิษย์น้องเล็ก นี่เป็นวิธีที่เจ้าจะต้องทําแบบนั้นแหละ ใช่แล้ว…”

นอกห้องโถงใหญ่

ซูฮ่องกงกําลังสาธิตการควบแน่นพลังลมปราณให้กลายเป็นพลังงานอยู่

“ยิ่งดาบพลังงานที่ต้องการสร้างใหญ่มากแค่ไหน มันก็ยิ่งต้องใช้พลังลมปราณและการควบคุมที่มากขึ้นเท่านั้น เจ้าเพิ่งจะเพิ่มฝึกฝน ข้าว่าพวกเราควรจะฝึกเรื่องพื้นฐานก่อนจะดีกว่า เมื่อเจ้ามีพลังลมปราณที่มากพอจนฝึกฝนตัวเองไปถึงขั้นสัมผัสแห่งการควบคุมได้ เมื่อนั้นเจ้าก็จะสร้างดาบพลังงานอันบริสุทธิ์ได้แน่”