My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 525

ตอนที่ 525 สกัดกั้น

หลินซินมองไปที่หน้าอกของตัวเองด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว ตัวเขาที่เหลือบมองหน้าอกเสร็จได้มองไปยังรถม้าลอยฟ้าอีกครั้ง หลินซินได้ส่งเสียงอันดังลั่นออกมา “เจ้าชนะแล้ว”

หลินซินเลือกที่จะยอมแพ้ให้กับชะตากรรม ตัวเขาหลับตาลงก่อนที่จะเดินถอยหลังไป

พรึบ!

ประมุขผู้เก่าแก่ที่สุดของสถานศึกษาไท่ซูหลินซินเลือกที่จะจบชีวิตลง ในขณะที่ท้าทายปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้า

“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,500”

ต้วนมู่เฉิงได้ร่อนลงสู่พื้น ในขณะที่ร่อนลงมาตัวเขาก็เหลือบมองไปที่หมิงหยิน “ลอบโจมตีอย่างงั้นเหรอ?”

“ศิษย์พี่ ครั้งนี้ต้องขอบคุณท่านจริงๆ หอกของท่านสามารถจู่โจมผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้ ช่างไร้เทียมทาน!”

ต้วนมู่เฉิงพยักหน้าเล็กน้อย “เจ้าเองก็เก่งขึ้นเหมือนกันนะ”

“ขอบคุณคําชม ศิษย์พี่”

ในขณะที่ทั้งสองคนกําลังชื่นชมกันและกันอยู่ เหล่าสาวกที่อยู่ที่ด้านนอกแท่นหินต่างก็ตกใจ และจนปัญญา พวกเขาทั้งหมดเลือกที่จะหันหลังหนี โชคยังดีที่ต้วนมู่เฉิงและหมิงซูหยินไม่ได้เห็นพวกเขาเป็นศัตรู

ในขณะเดียวกัน ผู้ฝึกยุทธจากสํานักต่างๆ ยังคงตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลินซินเป็นยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบ แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาไม่ได้ต่อกรกับจีเทียนเด๋าซะด้วยซ้ํา หลินซินต้องมาตายซะก่อน ผลการต่อสู้ที่เกิดความคาดหมายนี้จะไม่ทําให้ทุกคนตกใจได้ยังไงกัน?

ต่อสู้ที่เกิดแบบนั้นตัว

ข่าวการตายของหลินซินแพร่ไปทั่วหุบเขาอย่างรวดเร็ว

ณ ที่แห่งหนึ่งที่ไม่ใกล้ไม่ไกล ที่ที่สาวกของสถานศึกษากลุ่มดาวหมีใหญ่ซ่อนตัวอยู่ หัวหน้าของกลุ่มสังเกตการณ์ได้มองไปที่ยอดเขาดันยางก่อนที่จะโบกมือ “ถอยก่อน ทุกอย่างจบลงแล้ว ออกเดินทาง…”

สาวกจากสถานศึกษากลุ่มดาวหมีใหญ่ที่มาชื่นชมการต่อสู้รีบเคลื่อนไหวในทันที

ในขณะเดียวกันสาวกจากสํานักเฮ้งชูไม่อาจเข้าใจกับสิ่งที่เพิ่งเห็นได้เลย ทุกคนจะอธิบายกับเจ้าสํานักได้ยังไง ถ้าหากสาวกของศาลาปีศาจลอยฟ้าสามารถสังหารผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้แบบนี้?

“แจ้งว่าหลินซินตายแล้ว จีเทียนเด๋าไม่จําเป็นจะต้องเคลื่อนไหวซะด้วยซ้ํา!”

เหล่าอดีตสาวกของสํานักใหญ่ทั้งสิบที่เหลืออยู่เป็นผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดแล้ว พวกเขาคิดว่าวันนี้จะเป็นวันที่พี่น้องที่ตายจากไปทุกคนจะได้ล้างแค้น การตายของหลินซินทําให้ทุกคนต้องพบกับความผิดหวังอย่างหนัก

“ไม่มีใครหยุดศาลาปีศาจลอยฟ้าได้จริงๆ อย่างงั้นเหรอ?”

ใครบางคนถอนหายใจออกมา “ข้าคงจะคาดหวังมากเกินไป.น่าขันซะจริง! ผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบน่ะเหรอจะเอาชนะผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบได้ น่าขันโดยแท้…”

“ถ้าหากข้าเป็นจีเทียนเด๋า ข้าก็คงจะใช้พลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบที่มีทําลายล้างสถานศึกษาไท่ชูนั่นไปแล้ว จีเทียนเด๋ามีเมตตาเกินไปจริงๆ”

มันเป็นเหมือนกับสุภาษิตที่ว่า “ถอนรากถอนโคน” การที่จัดการถอนรากถอนโคนศัตรูทั้งหมดย่อมดีกว่าที่จะให้ศัตรูกลับมาแก้แค้นที่หลัง

ในขณะที่ผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนตัวอยู่กําลังจะจากไป รถม้าลอยฟ้าของศาลาปีศาจลอยฟ้าก็ออกเคลื่อนไหว รถม้าคันนั้นไม่ได้กลับไปยังศาลาปีศาจลอยฟ้า รถม้าได้พุ่งตรงไปยังทางที่สถานศึกษาไทชูตั้งอยู่

ต้วนมู่เฉิงและหมิงซูหยินกลับไปบนรถม้าอย่างรวดเร็ว

ลู่โจวลูบเคราของตัวเองอย่างไม่แยแส ตอนนี้ตัวเขากําลังเหลือบมองหอคอยหลักของสถานศึกษาไท่ซู

หมิงซี่หยินพูดต่อ “แกนกลางของเขตแดนพลังจะต้องอยู่ที่ส่วนปลายของหอคอยหลักแน่ ข้าไม่คิดว่าจะมีใครกล้าพอที่จะหยุดยั้งพวกเราได้”

ไม่นานหลังจากนั้นสายตาของผู้คนที่อยู่เบื้องล่างก็ได้จับจ้องไปยังรถม้าล่องเมฆา รถม้าล่องเมฆากําลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง มันกําลังมุ่งหน้าไปยังหอคอยหลัก

สาวกของสถานศึกษาไท่ซูต่างก็งุนงง

ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายที่ยังไม่จากไปงุนงงเช่นกัน

“จีเทียนเด๋าพยายามจะทําอะไรกันแน่?”

“อย่าบอกว่าจีเทียนเด๋าคิดที่จะทําลายม่านพลังอย่างงั้นเหรอ?”

ไม่มีสาวกของสถานศึกษาไท่ซูคนไหนกล้าก้าวออกจากม่านพลังในโลกของการฝึกยุทธ เหตุผลที่ทําให้สํานักใหญ่ทั้งหลายกลายเป็นสํานักใหญ่ที่มีสาวกมากมายหลายคนได้เป็นเพราะม่านพลังที่มี

ในตอนที่สํานักใหญ่ทั้งสิบโจมตีศาลาปีศาจลอยฟ้าในอดีต เป็นเพราะม่านพลังที่ภูเขาทองมีจึงทําให้ไม่มีใครบุกรุกเข้าไปในศาลาปีศาจลอยฟ้าได้

“สถานศึกษาไท่ซูเป็นชาวลัทธิขงจื้อ ชาวลัทธิขงจื้อเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญในการสร้างเขตแดนพลัง ข้าเกรงว่าการจะทําลายม่านพลังได้คงจะต้องเป็นเรื่องยากแน่”

“จีเทียนเด๋าต้องการที่จะใช้พลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบที่มีทําลายสถานศึกษาไท่ซูอย่างงั้นเหรอ?”

“ไม่น่าจะเป็นไปได้ ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ไม่เคยมียอดฝีมือคนไหนที่สามารถทําลายม่านพลังที่อยู่ตรงหน้าได้”

ลู่โจวในตอนนี้กําลังยืนอยู่ใกล้ๆกับพังงารถม้า ตัวเขาได้ผลักฝ่ามือของตัวเองไปด้านหน้าอย่างนุ่มนวล นิ้วบนฝ่ามือลู่โจวเริ่มส่องประกายแสงสีฟ้าขึ้น พลังฝามือสละปัญญากําลังจะก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง

สาวกของสถานศึกษาไท่ซูที่อยู่บนหอคอยหลักได้มองไปทางลู่โจว

“นี่มันวิชาของชาวลัทธิขงจื้อ ฝ่ามือสละปัญญา”

ซูวว!

พลังฝ่ามือสละปัญญาได้ลอยไปทางหอคอยหลัก ทันทีที่มันแตะต้องม่านพลัง ภาพอันน่าทึ่งก็ ได้ปรากฏขึ้น

แคร๊ก!

พลังฝ่ามือขนาดใหญ่ได้กระทบกับม่านพลังที่ดูราวกับแผ่นกระจก ทันทีที่ฝ่ามือปะทะกับม่านพลัง นิ้วทั้งห้าและพลังฝ่ามือก็ได้ทะลุผ่านไป

ม่านพลังที่ต้องถูกพลังฝ่ามือโจมตีอ่อนแรงลงในทันที!

แม้ว่าจะผ่านม่านพลังมาได้ แต่พลังฝ่ามือก็ยังไม่หายไป มันยังเคลื่อนไหวไปที่ด้านหน้าต่อ

ตุ้ม!

พลังฝ่ามือได้พุ่งตรงไปยังด้านบนของหอคอยหลัก มันได้พุ่งทําลายส่วนบนก่อนที่จะกระทบเข้ากับพื้น

ตุ้ม!

ในที่สุดพลังฝ่ามือสละปัญญาก็แตะพื้น

ทั้งสถานศึกษาไท่ซูตกอยู่ในความเงียบ

หอคอยหลักเป็นเหมือนกับแกนกลางของเขตแดนพลังที่สถานศึกษาไทชูมี ในตอนนี้แกนกลางหลักได้ถูกทําลายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นั่นก็หมายความว่าม่านพลังของสถานศึกษาไทชูมีไม่อาจที่จะใช้การได้อีก ถ้าหากไร้ซึ่งม่านพลัง ในตอนนี้ไม่ว่าใครก็สามารถเข้าออกสถานศึกษาแห่งนี้ได้ตามต้องการ

“จบแล้วล่ะ! อนาคตของสถานศึกษาไท่ซูจบลงแล้ว”

การตายของประมุขอย่างหลินซินเพียงคนเดียวก็สร้างความสิ้นหวังให้กับสาวกของสถานศึกษาไท่ซูมากแล้ว แต่พลังฝ่ามือสละปัญญาที่ทําลายม่านพลังได้ทําให้เหล่าสาวกสิ้นหวังมากกว่าเดิม

เหล่าผู้อาวุโสที่ยังเหลืออยู่รู้สึกผิด ทําไมสถานศึกษาไทชูถึงต้องท้าทายศาลาปีศาจลอยฟ้าด้วย? ทําไมถึงไม่มีใครยืนกรานให้หลินซินขอโทษ? ไม่ว่าจะเสียดายแค่ไหนแต่ในตอนนี้ก็ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก

นอกจากสถานศึกษาไทชู ผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนอยู่ต่างก็กลืนน้ําลาย

ในเวลาเดียวกันก็มีเสียงดังขึ้นจากรถม้าล่องเมฆา “ก่อนหน้านี้ข้าเคยให้โอกาสพวกเจ้าแล้ว แต่พวกเจ้าไม่เห็นค่ามัน…นี่ถือเป็นการลงโทษเล็กๆน้อยๆจากข้า”

ไม่มีใครกล้าพูดหรือโต้ตอบกลับมา

รถม้าล่องเมฆาที่ทําลายแกนกลางเขตแดนพลังเสร็จได้เดินจากไปในทันที

ผู้ฝึกยุทธที่ซ่อนตัวอยู่ต่างก็คิดอะไรขึ้นมาได้ มันคงจะเป็นการดีกว่าถ้าหากพวกเขาไม่ท้าทายศาลาปีศาจลอยฟ้า แม้แต่ม่านพลังของสถานศึกษาไท่ซูเองก็ยังถูกปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าทําลายได้ด้วยพลังฝ่ามือเพียงแค่ฝามือเดียว

1 ชั่วโมงต่อมา

รถม้าล่องเมฆากําลังบินอยู่เหนือสํานักเฮ้ง

ผู้อาวุโสและสาวกของสํานักเฮ้งชูยังไม่ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับสถานศึกษาไทชู ทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่รถม้าล่องเมฆาที่กําลังลอยอยู่บนฟ้า

รถม้าล่องเมฆาได้บินตรงมาด้วยความเร็วสูงจนไม่น่าเชื่อ

หลังจากนั้นไม่นานสาวกทั้งหลายก็มองเห็นดาบที่เต็มไปด้วยพลังสีฟ้า ดาบกําลังพุ่งตรงมาหาพวกเขา ดูเหมือนว่ามันจะเป็นดาบขนาดเล็กที่สวยงามที่รอบดาบเต็มไปด้วยพลังที่อัดแน่น ดาบเล่มเล็กกําลังปลดปล่อยอักษรูประหลาดออกมา มันเป็นอักษรที่แฝงไปด้วยแสงสีฟ้า

ครีดด!

เมื่อพลังดาบเข้าปะทะกับม่านพลัง ในตอนนั้นก็เกิดประกายไฟไปทั่ว ไม่นานนักพลังดาบก็ได้เจาะทะลุม่านพลังก่อนที่จะฝังตัวลงสู่พื้น

ตุ้ม!

ม่านพลังของสํานักเฮ้งชูแตกเป็นเสี่ยงๆ

หลังจากที่ม่านพลังจางหายไป รถม้าล่องเมฆาก็ได้หันหลังกลับก่อนที่จะลอยไปตามขอบฟ้าในทันที

ณ พระราชวังตะวันออกของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

องค์รัชทายาทหลิวจือรู้สึกมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด ในตอนนี้ตัวเขากําลังเพลิดเพลินไปกับการฮัมเพลงและการชื่นชมภาพวาดที่ตรงหน้า

“ฝ่าบาท ผลการต่อสู้ของหลินซินและจีเทียนเด๋าออกมาแล้ว” ขันทีคนหนึ่งได้พูดกับหลิวจือด้วยความเคารพ

หลิวจือถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมา “ข้าพนันได้เลยว่าจีเทียนเด๋านั้นคงไม่คาดคิดว่าพวกเราจะมีไพ่ตายที่ทรงพลังแบบนี้ จีเทียนเด๋ายึดติดกับความสําเร็จที่เคยมีมากจนเกินไป และเพราะแบบนั้นจึงทําให้ตัวเขาต้องพ่ายแพ้ไปอย่างน่าสมเพช”

“องค์ชาย…ผลลัพธ์ก็คือ…” ขันที่พยายามจะพูดต่อ

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ…ข้าจะอธิบายเรื่องชุดเกราะให้กับเสด็จพ่อได้ฟังเอง ในขณะที่เสด็จพ่อเก็บตัวฝึกฝน ข้าจะรับผิดชอบส่วนที่เหลือในการกําจัดศาลาปีศาจลอยฟ้าต่อเอง” หลิวจือได้พูดออกมาอย่างมั่นใจ “อีกไม่นานเสด็จพ่อจะต้องกลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบและรวบรวมชนเผ่าอื่นทั้งหมดให้เป็นหนึ่งเดียวได้แน่”

หลังจากที่หลิวจือพูดจบ ตัวเขาก็ยังเห็นขันที่คนเดิมไม่จากไปไหน เมื่อเห็นแบบนั้นหลิวจือเริ่มแปลกใจ “เจ้ายังยืนอยู่ตรงนี้เพื่ออะไรอีก?”

ขันทีตัวสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะคุกเข่าลง “ขออภัยด้วยองค์ชาย….ขออภัยด้วย…หลินซินพ่ายแพ้ หลินซินประมุขแห่งสถานศึกษาไท่ซูได้เสียชีวิตอยู่บนยอดเขาดันยางพ่ะย่ะค่ะ”