My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 518

ตอนที่ 518 ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบ

ยี่เทียนซินได้โคจรพลังลมปราณก่อนที่จะกระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้า นางลอยขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะเหลือบมองมายังทะเลสาบด้านล่าง

บัดนี้เขตแดนพลังที่มีได้จางหายไปแล้ว นางได้ดูดซับพลังจากเขตแดนพลังไปจนหมดแล้วนั่นเอง ยี่เทียนซินได้ยกฝ่ามือขึ้นก่อนที่จะจ้องมองมัน

ซู่วว!

พลังอวตารร้อยวิถีของนางปรากฏขึ้น มันทั้งสง่างามและดูละเอียดอ่อนลอยอยู่บนฝ่ามือของนาง กลีบดอกบัวทั้งหกกําลังหมุนรอบดอกบัวทองคําใต้ฝ่าเท้าของพลังอวตาร

ยี่เทียนซินได้โคจรพลังของนางก่อนที่จะเดินพลังทั้งหมดไปยังร่างอวตารที่มี

ที่ใกล้ๆ นางยังคงมีสัตว์ร้ายหลายตัวบินไปมา แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่มีใครที่กล้าจะมายุ่งกับนาง

ในตอนนี้ยังคงมีดวงจันทร์ที่สว่างไสวสวยงามลอยอยู่บนท้องฟ้า มันยังคงอยู่บนท้องฟ้าไม่เคยตกไปไหน

ในก้นปิ้งที่นี่เทียนซินอยู่ไกลเกินกว่าจะมองเห็นดวงจันทร์ได้

พลังลมปราณอันมหาศาลได้มารวมตัวกัน มันได้เคลื่อนผ่านร่างอวตารก่อนที่จะไปยังดอกบัวทองคํา

ขณะนี้ยเทียนซินยังคงจดจ่ออยู่กับการใช้ความคิด แม้ว่านางจะได้รับพลังอันมหาศาลมา แต่การจะผลิกลีบดอกบัวกลีบใหม่ได้ก็ยังเป็นเรื่องที่ยากเย็นอยู่ดี ยี่เทียนซินพยายามกําหนดลมหายใจก่อนที่จะใจจดใจจ่อไปที่ดอกบัวทองคําอีกครั้ง

ดอกบัวทองคําที่ส่องประกายได้เปล่งประกายทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ยี่เทียนซินมุ่งมั่นไปกับการเพิ่มพลังให้กับร่างอวตารที่นางมี

ซู่วว!

เสียงที่แผ่วเบาดังขึ้นมา

เทียนซินรู้สึกประหลาดใจ นางพบว่าที่มุมหนึ่งของดอกบัวทองคํากําลังพรากจากกัน ไม่นานนักกลีบดอกบัวสีทองกลีบใหม่ก็เบ่งบาน

การปรากฏตัวของกลีบดอกบัวกลีบใหม่ได้ทําให้เส้นพลังลมปราณทั้งแปดของนางไหลเวียนได้อย่างราบรื่นมากขึ้น และจุดพลังลมปราณที่นางมีก็ยังเติบโตมากขึ้นเช่นกัน พลังลมปราณที่เอ่อล้นในร่างกายของนางจะถูกส่งไปยังจุดพลังลมปราณของนางในทันที

ในที่สุดยเทียนซินก็กลายเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบ

ยี่เทียนซินมีความสุขมาก นางได้เรียกพลังอวตารของนางออกมา

พลังอวตารที่ถูกเรียกขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว พลังอวตารหกกลีบเดิมของนางมีความสูงเพียงแค่ 80 ฟุตเท่านั้น แต่หลังจากที่เป็นพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบได้มันก็มีความสูงมากขึ้นถึง 90ฟุต

ยี่เทียนซินได้บินไปข้างหน้าพร้อมๆ กับร่างอวตารของนาง แต่น่าเสียดาย นางที่บินสูงได้ไม่ถึง 100 เมตรถูกสัตว์ร้ายบินได้ที่อยู่เหนือเหวลึกสังเกตเห็นซะก่อน มันได้พุ่งใส่นางเพื่อล่าตัวในทันที สัตว์ร้ายทั้งหมดมีจํานวนมากจนถึงหลักพัน

เสียงร้องอันน่าสยดสยองของพวกมันทั้งหมดดังไปทั่วเหวลึก

“แบบนี้แย่แน่!” ยี่เทียนซินหันกลับมา

สัตว์ร้ายจํานวนนับไม่ถ้วนได้พุ่งเข้าหานางจากบนท้องฟ้า ดวงตาและกรงเล็บของมันเปล่งประกายออกมาพร้อมที่จะบดขยี้ทุกอย่างที่ขวางทาง

ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! 

พลังอวตารของยี่เทียนซินได้ปกป้องนางจากการโจมตีทั้งหมดได้

ยี่เทียนซินขมวดคิ้ว นางได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ระวังตัวให้มากพอจนดึงดูดสัตว์ร้ายทั้งหลายเข้าหาตัวเองแบบนี้ แม้ว่ายี่เทียนซินจะจัดการกับสัตว์ร้ายระดับต่ำได้ แต่นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนเพื่อจัดการพวกมันทั้งหมด

“สุดยอดเคล็ดวิชา!” ยี่เทียนซินเลือกเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเต็มที่ ยี่เทียนซินได้หนีไปพร้อมกับร่างอวตาร

เหวลึกมันกว้างใหญ่จนเกินไป ยี่เทียนซินมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดของมันเลย ถ้าหากนางหนีไปเจอสัตว์ร้ายอันทรงพลังในขณะที่หนี ยี่เทียนซินก็คงจะต้องพบกับความตายแน่

สัตว์ร้ายบินได้ทั้งหลายยังคงรวมตัวกันพุ่งเข้าหานางต่อไป

“ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบจะไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้อย่างงั้นเหรอ?” นางเหลือบมองไปยังเถาวัลย์ที่อยู่บนหน้าผา “มาลองดูกัน!”

ด้วยนิสัยที่ไม่ยอมแพ้ของยี่เทียนซิน นางได้ใช้ร่างอวตารที่มีพุ่งไปสู่ท้องฟ้าอย่างไม่ยั้งคิด

สัตว์ร้ายจํานวนมากไล่ตามนางเพื่อจะโจมตี ยี่เทียนซินจดจ่ออยู่กับการบินขึ้นไป ในชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นนางก็บินมาได้ไกลกว่าหลายร้อยเมตร ยี่เทียนซินได้สํารวจรอบตัวก่อนที่จะพบสัตว์ชนิดต่างๆ เกาะอยู่ตามหน้าผาเช่นกัน ยี่เทียนซินไม่ต้องการติดอยู่ในสถานที่ที่อันตรายแบบนี้เป็นครั้งที่สอง และนางเองก็ไม่ได้คิดที่จะฆ่าพวกมัน ยี่เทียนซินยังคงบินต่อไป

ในตอนนั้นเอง

ตู๊ม! 

ปีกที่ใหญ่ยักษ์ได้พุ่งผ่านก่อนที่จะกระแทกพลังอวตารของนาง!

ตู๊ม! 

การปะทะกันได้ทําให้พลังกระเพื่อมไปทั่ว

ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! 

หินหลายก้อนได้ตกลงจากหน้าผา และเพราะแบบนั้นทําให้เถาวัลย์ทั้งหลายถูกตัดขาด

พลังอวตารที่ถูกโจมตีทําให้ยี่เทียนซินตกลงมา

ลมอันรุนแรงที่พัดผ่านหูของยี่เทียนซินได้เสียดแทงหูของนางราวกับใบมีด ยี่เทียนซินหันไปมองด้านหลัง สัตว์ร้ายบินได้นับไม่ถ้วนยังคงบินไล่ล่านาง มีเพียงจะงอยปากอันแหลมคมกรงเล็บที่เป็นประกาย และดวงตาสีเขียวของพวกมันเท่านั้นที่ยี่เทียนซินพอจะมองเห็น หัวใจของนางเริ่มสิ้นหวัง ยี่เทียนซินจะต้องตายก็เพราะสัตว์ร้ายทั้งหลายอย่างงั้นเหรอ?

“ไม่!”

พลังอวตารของยี่เทียนซินขยายขนาดขึ้น!

ตู๊ม! 

สัตว์ร้ายทั้งหลายถูกแรงกระแทกจู่โจมกลับไป พวกมันหลายตัวได้ตายจากไปเพราะตกจากที่สูง อย่างไรก็ตามถ้าหากดูสัตว์ร้ายที่ยังรอดชีวิตมาได้ พวกมันก็ยังมีเป็นจํานวนมากอยู่ดี

สัตว์ร้ายจํานวนมากยังคงจับจ้องไปที่เหยื่อ

พวกมันกําลังพุ่งต่อ!

นี่คืออาหารจากโลกภายนอก มันทั้งสดและยังเป็นรสชาติที่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อน

ยี่เทียนซินได้เรียกพลังอวตารของนางอีกครั้งก่อนที่จะหลอมรวมเข้ากับมัน

ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! ตู๊ม! 

สัตว์ร้ายได้จู่โจมพลังอวตารด้วยความรุนแรงที่เพิ่มมากขึ้น

อู่วว!

สัตว์ร้ายที่ร่างอันใหญ่ยักษ์ได้ล่องลอยไปบนท้องฟ้า แผ่นหลังสีทองของมันได้รองรับตัวของยี่เทียนซินเอาไว้ อุ้งเท้าที่มันมีได้ปัดป้องสัตว์ร้ายตัวอื่นๆ

สัตว์ร้ายที่บินได้กว่าหลายร้อยตัวได้กระจัดกระจายก่อนจะตกลงบนพื้น

เหวลึกและหน้าผาที่พวกสัตว์ร้ายต่างคุ้นเคยบัดนี้ได้กลายเป็นเหมือนกับนรกอันเลวร้ายไปแล้ว

เฉินกวางได้อยู่ที่นี่แล้ว!

เมื่อเฉินกวางโจมตีออกมา ขอบเหวก็เต็มไปด้วยฝนแห่งเลือด เมื่อถึงพื้นเฉินกวางได้ย่อตัวก่อนที่จะแยกเขี้ยวของมันออกมา เสียงร้องอันแหลมคมของมันสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นดิน สัตว์ร้ายจํานวนมากที่กําลังมุ่งหน้ามาต่างก็กระจัดกระจายด้วยความกลัว

เฉินกวางกระโจนขึ้นไปบนอากาศ มันสามารถกระโจนได้ไกลกว่า 100 เมตรได้อย่างง่ายดาย

ยี่เทียนซินตกตะลึง

เฉินกวาง…ทรงพลังขนาดนั้นเลยอย่างงั้นเหรอ? มันมีพลังเทียบเท่าได้กับผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบได้เลยสินะ?

นางรู้สึกปลอดภัยมากยิ่งขึ้น ในขณะเดียวกันยี่เทียนซินก็ได้แต่โทษตัวเอง ทําไมนางถึงได้โง่เขลาขนาดนี้ นางพยายามค้นหาเฉินกวางมาเป็นเวลานาน แล้วทําไมนางไม่ยอมจะจากไปพร้อมกับมัน นางคิดมาเสมอว่าพลังวรยุทธที่มีจะทําให้ขึ้นไปสู่ขอบเหวได้ แต่การทําแบบนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตาย

เฉินกวางย่อตัวก่อนที่จะเริ่มกระโจนอีกครั้ง

ตู๊ม! 

ก้อนหินจากหน้าผาตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง

หินแต่ละก้อนมีขนาดใหญ่กว่ายี่เทียนซินซะด้วยซ้ำ

ยี่เทียนซินได้แต่ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น

ด้วยการโจมตีของเฉินกวาง สัตว์ร้ายบินได้ทั้งหลายต่างก็รีบหนีจากไป พวกมันได้หายไปจากสายตาของยี่เทียนซินโดยใช้เวลาไม่นาน

เฉินกวางคํารามออกมาก่อนที่จะกระโดดกลับไปยังทะเลสาบ มันกลับมาที่รูปปั้นหินอีกครั้ง

“เอ่อ…”

ระยะทางที่ยี่เทียนซินบินไปถึงตรงนั้นไม่มีค่าอะไรเลยสําหรับเฉินกวาง เฉินกวางสามารถเดินทางกลับมายังที่เดิมได้โดยใช้การกระโดดเพียงไม่กี่ครั้ง

เฉินกวางนอนราบก่อนที่จะก้มศีรษะลง

ในตอนนี้บริเวณโดยรอบเงียบมาก

ยี่เทียนซินเข้าใจได้ในทันที่นี่คืออาณาเขตของเฉินกวาง เหล่าสัตว์ร้ายทั้งหลายมักจะมีอาณาเขตเป็นของตัวเอง สัตว์ที่ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตของตัวเองย่อมหลีกเลี่ยงที่จะเข้าไปยังอาณาเขตของสัตว์ตัวอื่น

ยี่เทียนซินได้บินไปตรงหน้าของเฉินกวาง “ ขอบคุณเจ้าจริงๆ”

เฉินกวางยังคงอยู่บนพื้น มันไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ดวงตาของมันขยับไปมาเท่านั้น

“มีอะไรผิดปกติอย่างงั้นเหรอ? เจ้าบาดเจ็บอย่างงั้นสินะ?”

ยี่เทียนซินรู้สึกกังวลมากขึ้น ทันทีที่นางบินรอบเฉินกวาง นางก็ไม่พบว่ามันได้รับบาดเจ็บอะไร

ในขณะนั้นเองเฉินกวางก็ได้ยกอุ้งเท้าของมัน มันได้แยกกองใบไม้ที่อยู่ใกล้ๆ กับรูปปั้นหิน

ยี่เทียนซินมองไปที่กองใบไม้ ที่ตรงนั้นมีหินที่มีร่องรอยของการแกะสลักอยู่ บนนั้นมีรูปดอกบัวทองคําแปดกลีบ ถ้อยคําที่ถูกสลักไว้ใต้ดอกบัวเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา

ยี่เทียนซินตกตะลึง นางบินไปใกล้ๆ ก่อนที่จะสัมผัสสิ่งที่ถูกสลัก มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่จะสามารถทํางานละเอียดอ่อนแบบนี้ได้ มนุษย์เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียวเท่านั้นที่สามารถทิ้งสัญลักษณ์แบบนี้

หลังจากที่ไตร่ตรองอยู่นานยี่เทียนซินก็หันกลับมาก่อนที่จะเผชิญหน้ากับเฉินกวาง “เจ้าต้องการให้ข้าฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบสินะ?”

อู่วว!

เฉินกวางลดอุ้งเท้าของมันลง

ยี่เทียนซินพยักหน้าก่อนจะตอบกลับไป “เอาแบบนั้นก็แล้วกัน”

ท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ที่มีอายุกว่าร้อยปีและเฉินกวางที่มีอายุกว่าหมื่นปีก็อาศัยอยู่ร่วมกัน

ณ ศาลาตะวันออกของศาลาปีศาจลอยฟ้า

ลูโจวในตอนนี้ได้เปิดเมนูระบบขึ้นมา

แต้มบุญ: 97,430