My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 509

ตอนที่ 509 ช่วยเหลือเกาะลอยฟ้า (1)

 

ติดตามแฟนเพจอัพเดทข่าวสารอ่านนิยายก่อนใครได้ที่ FB: ND Translate นิยายแปลไทย

 

ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายที่ยืนมองเหตุการณ์ต่างก็กระตือรือร้นที่จะต่อสู้

 

นายหญิงหวางได้ผลักตัวออกจากร่มเบาๆ ก่อนที่นางจะลงมายังขอบเกาะ เหล่าสาวกสาวที่ถือร่มต่างก็ตามหลังนางมาอย่างติดๆ

 

ฝูงชนต่างก็หลีกทางให้กับนายหญิงหวาง

 

นายหญิงหวางเดินมายังขอบเกาะก่อนที่จะจ้องมองหลัวยที่อยู่ในท้องทะเล

 

บริเวณที่หลัวยูว่ายน้ำอยู่นั้นเป็นบริเวณใต้เขตแดนพลัง

 

ในขณะนั้นเองผู้ฝึกยุทธทุกคนต่างก็เริ่มกระตุ้นให้นายหญิงหวางทําอะไรสักอย่าง

 

“เขตแดนพลังจะต้องได้รับความเสียหายจากหลัวยูแน่ เกาะลอยฟ้าทั้งหมดเป็นสถานที่ที่พึ่งพาเขตแดนพลังอย่างเต็มรูปแบบ เกาะทั้งสี่ต่างก็อาศัยใจกลางเกาะเป็นแกนกลางหลัก ถ้าหากเกาะกลางหายไป เกาะเผิงไหลทั้งหมดจะต้องจบสิ้นแน่”

 

“นายหญิงหวางโปรดออกคําสั่งด้วย”

 

นายหญิงหวางรู้ดีว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างก็ต้องการผลประโยชน์ แต่อย่างไรก็ตามนางก็ไม่อาจฟังทุกคนจนสูญเสียความเยือกเย็นในการตัดสินใจไปได้ นางไม่สามารถเสี่ยงตัดสินใจทําตามคําขอทุกคนในทันที แต่อย่างไรก็ตามถ้าหากเกาะเผิงไหลไม่ได้รับความช่วยเหลือ เมื่อเขตแดนพลังถูกทําลายไป เกาะเผิงไหลจะต้องตกอยู่ในอันตรายจริงๆ แน่

 

ในขณะที่ทุกอย่างสับสนวุ่นวาย ในตอนนั้นเองหม่าชิงก็พูดออกมา “ถ้าหากเป็นแบบนี้แล้วพวกเราก็ถามผู้อาวุโสจีซะเถอะ ความเห็นของเขาจะต้องช่วยพวกเราได้แน่”

 

เมื่อได้ยินคําพูดของหม่าชิง คนอื่นๆ ก็เริ่มฟื้นคืนสติ ทุกคนจําพลังฝ่ามือผนึกทั้งเก้าที่เพิ่งจะเห็นได้ดี ในตอนนั้นเองความกลัวก็ผุดขึ้นในใจของทุกคนอีกครั้ง ด้วยการตักเตือนในครั้งนี้ทําให้ทุกคนเลือกที่จะเงียบก่อนจะเหลือบมองมาที่ลู๋โจว ชายชราคนนี้เป็นยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่จากศาลาปีศาจลอยฟ้าจริงๆ อย่างงั้นเหรอ?

 

ไม่ว่าทุกคนจะคิดยังไงหรือผลของกระจกทองคําไท่ซูจะเป็นเช่นไร แต่หม่าชิงก็ยังเชื่อว่าชายชราตรงหน้าก็คือปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้า ในบรรดาผู้ที่เชื่อกระจกไทชู ในตอนนี้ความคิดของทุกคนเปลี่ยนไป จะมีหรือที่ผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบจะสามารถล้มผู้อาวุโสแห่งสถานศึกษาไท่ซูในพริบตาได้? มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน?

 

หม่าชิงถือเป็นผู้อาวุโสของสํานักชิงหยุน คําพูดของเขาจึงกลายเป็นคําพูดที่มีน้ำหนักมากกว่าคนอื่นๆ

 

ลู๋โจวยืนมือขึ้นก่อนจะพูดออกมา “หยวนเอ๋อ”

 

หยวนเอ๋อเข้าใจสิ่งที่อาจารย์ต้องการจะสื่อดี นางวางกระจกทองคําไทชูลงบนมือของผู้เป็นอาจารย์

 

แสงที่ส่องสว่างเริ่มจางลง

 

ลู๋โจวได้หันไปจ้องสาวกของสถานศึกษาไท่ซูแทน ทุกคนต่างก็ถอยกลับไปด้วยความกลัว

 

แม้แต่ผู้อาวุโสของพวกเขาอย่างเจียงหลี่จือเองก็ยังไม่อาจรับมือกับการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียวของชายชราคนนี้ได้ ชายชราคนนี้จะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน? แต่ถึงแบบนั้นทุกคนก็ยังสับสนอยู่ดี ทําไมกระจกทองคําไท่ซูถึงได้แสดงพลังของชายชราว่าเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบได้?

 

ไม่ใช่แค่เหล่าสาวกเท่านั้น ทุกคนในตอนนี้ต่างก็สับสนเช่นกัน พลังของกระจกทองคําไท่ซูไม่ใช่สิ่งที่จะผิดพลาดไปได้

 

ลู่โจวได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ตั้งแต่จากนี้เป็นต้นไปกระจกทองคําไท่ซูจะต้องตกเป็นของศาลาปีศาจลอยฟ้า”

 

คําพูดของลู๋โจวดังก้องไปทั่วเกาะ

 

“ติ้ง! ได้รับกระจกทองคําไทชู: เจ้าของเดิมหลินซิน จําเป็นจะต้องผ่านการขัดเกลา”

 

แม้ว่าของชิ้นนี้จะไม่ได้มีส่วนช่วยในการฝึกยุทธมากนัก แต่ลู๋โจวก็ยังคิดว่าของชิ้นนี้น่าสนใจอยู่ดี

 

หลินซินเป็นปรมาจารย์แห่งสถานศึกษาไทชู มีข่าวลือมาว่าขีดจํากัดอันยิ่งใหญ่ของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ในตอนนี้ยังไม่มีข่าวการเสียชีวิตของหลินซินถูกเผยแพร่ออกมา มันทําให้ทุกคนสงสัยว่าปรมาจารย์คนนี้ใช้อะไรในการดํารงชีวิตอยู่ ของอย่างกระจกทองคําไท่ซูเป็นของที่เป็นเอกลักษณ์มาก “เขาไปเอาของชิ้นนี้มาจากที่ไหนกัน?”

 

ตุ๊บ!

 

สาวกของสถานศึกษาไท่ซูต่างก็คุกเข่าลง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นยะเยือกทุกคนในตอนนี้กําลังขอความเมตตาอยู่

 

ครื้ดด!

 

เกาะลอยฟ้าทรุดตัวลงอีกครั้ง

 

“ผู้อาวุโส ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทะเลาะกับสถานศึกษาไทชู ได้โปรดช่วยสํานักเผิงไหลด้วยถ้าหากเกาะลอยฟ้าถูกช่วยไว้ได้ ข้าจะมอบคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลให้กับท่าน”

 

“คัมภีร์สวรรค์เผิงไหล?”

 

เกิดความโกลาหลในหมู่ผู้คนอีกครั้ง ในตอนนี้ทุกคนต่างก็พูดคุยกันเพื่อแสดงความคิดเห็น

 

ว่ากันว่าพลังวรยุทธของปรมาจารย์สํานักเผิงไหลนั้นลึกล้ำเป็นอย่างมาก ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคัมภีร์สวรรค์เผิงไหล เป็นเพราะคัมภีร์นี้จึงทําให้เกาะเผิงไหลยิ่งใหญ่อย่างที่เป็น แต่อย่างไรก็ตามเนื้อหาข้างในกลับมีความคลุมเครือและลึกล้ำเป็นอย่างมาก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะเข้าใจ ภายหลังคัมภีร์เล่มนี้ก็ถูกส่งต่อในหมู่ของเจ้าสํานักจนถึงทุกวันนี้ ถ้าหากจะบอกว่าคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลเป็นรากฐานของเกาะเผิงไหล มันก็คงจะไม่เกินจริงเลย เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดที่นายหญิงหวางจะเสนอของล้ำค่าแบบนี้ให้

 

“เกาะลอยฟ้ากําลังจะตก นายหญิงหวางคงไม่มีทางเลือกอื่นแต่อย่างไรก็ตามคัมภีร์เป็นของที่มีม้วนเดียวเท่านั้น มันจะไปแบ่งพวกเราได้ยังไงกัน?”

 

ความทะเยอทะยานของเหล่าผู้คนถูกแสดงออกมามากขึ้น

 

“นายหญิงหวางขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสจี ไม่ใช่เจ้า อย่าริอาจยุ่งจะดีกว่า”

 

“เป็นความจริงที่ผู้อาวุโสคนนี้เป็นยอดฝีมือ แต่ในตอนนี้ก็ยังไม่แน่ที่เขาจะเป็นผู้อาวุโสจีจริงๆ ทุกคนรู้จักพลังของกระจกทองคําไท่ซูน้อยจนเกินไป นั่นมันไม่ใช่กระจกธรรมดา กระจกบานนั้นสามารถส่องผ่านคําโป้ปดทั้งหมดที่โลกใบนี้มีได้ มันเป็นของวิเศษที่จะไม่มีวันผิดพลาดได้แน่”

 

“แล้วเจ้าจะอธิบายเรื่องพลังฝ่ามือผนึกทั้งเก้าว่ายังไงกัน?”

 

“มีเพียงยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบเท่านั้นที่จะสามารถใช้สุดยอดพลังแบบนั้นได้”

 

ไม่ว่าจะเป็นพลังฝ่ามือไร้ความกลัวของชาวพุทธ, พลังฝ่ามือผนึกทั้งเก้าของชาวลัทธิเต๋า หรือแม้แต่พลังผนึกอักษรทั้งเก้าของฮัววี่เด่ ทุกวิชาล้วนแต่เป็นสุดยอดเคล็ดวิชาที่มีเพียงผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบเท่านั้นที่จะสามารถใช้มันออกมาได้ แต่อย่างไรก็ตามการจะเห็นผู้ที่ปลดปล่อยสุดยอดพลังออกมาได้ก็ยังเป็นไปได้ยากอยู่ดี การปล่อยสุดยอดเคล็ดวิชาออกมาจะกินพลังลมปราณของผู้ฝึกยุทธคนนั้นเป็นปริมาณมหาศาล มันเป็นผลลัพธ์ที่ไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ต้องแลกนั่นเอง

 

“ช่วว.อย่าได้พูดแบบนั้น ข้าคิดว่าเขาจะต้องเป็นตัวจริงแน่”

 

“หุบปากซะถ้าหากยังอยากมีชีวิตอยู่ สําหรับพวกเจ้าทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบหรือเป็นผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ พวกเจ้าก็คงเอาชนะยอดฝีมือแบบนั้นไม่ได้อยู่แล้ว”

 

ทุกคนได้เห็นผู้ที่ถูกพลังฝ่ามือเดียวสังหารมากับตาตัวเองแล้ว ไม่ว่าคนตรงหน้าจะเป็นใคร ยังไงซะผู้ที่แข็งแกร่งก็ยังคงแข็งแกร่งอยู่วันยังค่ำ

 

บางคนเชื่อในสิ่งที่เห็น แต่บางคนก็ยังคงสงสัย

 

นายหญิงหวางไม่ได้กังวลเรื่องนี้ นางต้องการเพียงใครสักคนที่จะช่วยเกาะเผิงไหลให้พ้นจากวิกฤต “ได้โปรดช่วยพวกเราด้วยผู้อาวุโส”

 

ลู่โจวมองไปที่นายหญิงหวาง “หวางชื่อเจียเองก็มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบ ถ้าหากเขาทําไม่ได้ แล้วทําไมเจ้าถึงคิดว่าข้าทําได้ล่ะ?”

 

ทุกๆ คนกวาดตามองมาที่นายหญิงหวางแทน

 

นายหญิงหวางโค้งคํานับก่อนที่จะตอบกลับมา “ข้าไม่มีทางเลือกอื่น”

 

ลู๋โจวยกกระจกทองคําไท่ซูในมือขึ้นมา ตัวเขาเลือกที่จะใส่พลังลมปราณไปที่มัน ลําแสงได้พุ่งออกมาจากกระจกทองคําก่อนที่จะไปหาฝูงชน พลังอวตารของผู้ที่ถูกส่องปรากฏขึ้น พลังอวตารส่วนใหญ่ที่ได้เห็นเป็นพลังอวตารทศภพ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวกลีบเดียวและสองกลีบ

 

ผู้ฝึกยุทธบางคนจงใจหลีกเลี่ยงแสงที่ส่องมาเพื่อปกปิดพลังวรยุทธของตน เป็นไปได้ที่จะมียอดฝีมือปะปนอยู่กับฝูงชนตรงนี้ อาจจะมีผู้ฝึกยุทธกี่คนก็ได้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบปะปนอยู่! พลังของคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลมันยอดเยี่ยมจนเกินไป

 

ลู่โจวได้พลิกข้อมือของตน

 

แสงที่สองจากกระจกตกลงสู่ท้องทะเล

 

หลัวยูว่ายน้ำเร็วขึ้น

 

แคล๊ง!

 

เสียงที่คล้ายกับเสียงโซ่ขาดดังมาจากทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะแห่งหนึ่ง

 

เกาะเผิงไหลกําลังสั่นสะเทือนและเต็มไปด้วยเสียง

 

ทุกๆ คนที่ยืนอยู่ได้แต่เดินโซเซไปมา

 

นายหญิงหวางที่เห็นแบบนั้นขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไปเอาม้วนคัมภีร์สวรรค์มา”

 

“ค่ะ”

 

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่บนเกาะต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป ทุกคนล้วนอยากจะรู้ว่าคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลมีหน้าตาเป็นเช่นไร

 

ไม่นานนักสาวกของเกาะเผิงไหลก็นําม้วนคัมภีร์สวรรค์มา สาวกที่บินมาถึงได้ส่งคัมภีร์ให้กับนายหญิงหวาง

 

“นายหญิง”

 

นายหญิงหวางที่รับคัมภีร์พูดขึ้น “ถ้าหากเกาะเผิงไหลถูกทําลาย ม้วนคัมภีร์นี่จะต้องถูกทําลายไปด้วย” นางหยิบคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลด้วยมือข้างเดียว ที่คัมภีร์ถูกประดับไปด้วยลวดลาย อันชัดเจน คัมภีร์ที่เห็นคงจะทํามาจากวัสดุพิเศษบางอย่าง นางได้ส่งพลังลมปราณที่มีเข้าสู่ม้วนคัมภีร์ ไม่นานนักลวดลายทั้งหมดที่มีก็เริ่มส่องประกาย

 

“ตอนนี้แหละ!”

 

เสียงสัญญาณได้ดังขึ้นมาจากเกาะทั้งสี่ ในตอนนั้นเองมีบุคคลปริศนาทั้งสามคนพุ่งเข้าหานายหญิงหวาง

 

ใครจะไปสนใจสํานักเผิงไหล? ใครต้องการจะช่วยเหลือเกาะเผิงไหลจริงๆ กัน?

 

นายหญิงหวางไม่แปลกใจเลย นางได้ออกแรงกดไปที่ม้วนคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลมากขึ้น นายหญิงหวางเลือกที่จะเก็บคัมภีร์ลงกล่องอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักมันก็ถูกล็อกเอาไว้ นายหญิงหวางที่ปิดผนึกคัมภีร์สําเร็จได้ถีบตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ

 

ผู้ฝึกยุทธผู้ถือร่มอยู่ก็บินขึ้นไปบนฟ้าเช่นกัน

 

พรึ๊บ! พรึ๊บ! พรึ๊บ!

 

ผู้ฝึกยุทธทั้งสามคนกระเด็นกลับไปก่อนที่จะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

 

ผู้ฝึกยุทธถือร่มทุกคนคุ้มครองนายหญิงหวางเป็นอย่างดี “เปิดใช้งานเขตแดนพลัง!”

 

แสงทั้งสี่แห่งจากเกาะทั้งสี่ได้ส่องขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยที่มาเกาะลอยฟ้าตรงกลางเป็นจุดศูนย์กลางแสงทั้งสี่แห่งได้รวมตัวกันจนกลายเป็นเขตแดนพลังรูปแบบพิเศษ

 

บนท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยพลัง

 

ม่านพลังอันใหญ่ได้ปกคลุมทุกคนบนเกาะเผิงไหลราวกับเป็นกรงขนาดยักษ์ ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นภายในชั่วครู่เดียว ในตอนนี้ผู้ฝึกยุทธทุกคนกําลังจ้องมองม่านพลังด้วยท่าที่ตกตะลึง

 

มีคนหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “มันจะไปมีประโยชน์อะไรกัน? เมื่อเกาะลอยฟ้าล่มสลาย ม่านพลังพวกนี้ก็จะไร้ประโยชน์!”

 

มีใครคนหนึ่งโค้งคํานับให้กับลู๋โจว “ผู้อาวุโส พวกเราขอฝากนายหญิงหวางไว้กับท่านด้วยส่วนที่เหลือฝากไว้กับพวกเราท่านจะเอาคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลไปด้วยก็ได้ ท่านตกลงไหมผู้อาวุโส?”

 

นายหญิงหวางจ้องมองดูทุกคนจากบนฟากฟ้า ในตอนนี้การต่อสู้บนเกาะทั้งสี่เริ่มต้นขึ้นมาแล้วนางรู้สึกหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเกาะลอยฟ้านี้จะไม่ตกลงสู่ผืนทะเล

 

“หม่าชิง! สามีข้าเชิญเจ้ามาที่นี่! เจ้าไม่คิดที่จะช่วยข้าเลยอย่างงั้นเหรอ?” นายหญิงหวางมองไปที่หม่าชิง

 

หม่าชิงได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ทุกคนหยุด! สาวกของสํานักชิงหยุนจงฟังข้า!”

 

“ครับท่านผู้อาวุโส!”

 

“ปกป้องเกาะเผิงไหล!”

 

ผู้ฝึกยุทธผู้ใช้ดาบนับร้อยจากสํานักชิงหยุนลอยขึ้นไปบนอากาศในเวลาเดียวกัน

 

ชิ๊ง! ชิ๊ง! ชิ๊ง!

 

ทุกคนต่างก็ชักดาบออกจากฝัก ในขณะที่ทุกคนชักดาบเสร็จ พวกเขาทั้งหมดก็ชี้ดาบไปยังผู้ฝึกยุทธผู้ที่พยายามจะช่วงชิงผลประโยชน์ที่เกิดขึ้น เมื่อนายหญิงหวางเห็นเช่นนั้น นางก็โค้งคํานับก่อนจะพูดขึ้น “สํานักเผิงไหลจะจดจําความช่วยเหลือของสํานักชิงหยุนไว้เป็นอย่างดี”

 

“นายหญิงหวาง ในตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะกล่าวขอบคุณกันหรอกนะ”

 

วิกฤตที่เกาะเผิงไหลกําลังเผชิญมันหนักหนากว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก เกาะลอยฟ้าไม่ใช่ปัญหาเพียงอย่างเดียว ในตอนนี้มีฝูงหมาป่าผู้หิวโหยกําลังรอจังหวะเพื่อโจมตีสํานักเผิงไหล

 

หม่าชิงยืนหยัดอยู่บนอากาศก่อนจะพูดขึ้น “ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องเกาะเผิงไหล คนคนนั้นจะเป็นศัตรูตัวฉกาจของสํานักชิงหยุน!” คลื่นเสียงของหม่าชิงแพร่กระจายไปทั่วเกาะทั้งหมด

 

สาวกสําานักเผิงไหลต่างก็รวมตัวกันก่อนที่จะบินโฉบไปมา สาวกที่เหลือยังไม่อาจบินได้ยังคงยืนอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ถ้าหากเกาะเผิงไหลจมลงสู่ท้องทะเล ทุกคนที่ไม่อาจบินได้จะต้องตาย

 

“หม่าชิง เจ้าเลิกแสร้งเป็นคนดีได้แล้ว เจ้าก็แค่พยายามริบของทั้งหมดไว้กับตัวเจ้าเอง เจ้าคงจะรอโอกาสที่ดีพอเพื่อจะฉกฉวยผลประโยชน์อย่างงั้นสินะ…”

 

“ข้าอยากจะรู้จริงๆ ว่าเจ้าจะต้านทานพวกเราได้อีกนานแค่ไหน!”

 

ผู้ฝึกยุทธคนอื่นๆ ชักทั้งดาบและกระบี่ออกมา ทุกคนต่างก็ชี้มันไปยังผู้ฝึกยุทธถือร่มและสาวกจากสํานักชิงหยุนที่อยู่บนอากาศ

 

“ผู้อาวุโส…เพียงแค่ปิดหูปิดตา พวกเราขอสัญญาว่าจะสมบัติของเกาะเผิงไหลจะต้องตกเป็นของพวกเรา” ผู้ฝึกยุทธทั้งสองคนเดินเข้ามาหาลู่โจว

 

หม่าชิงมองไปที่ลูJโจวด้วยท่าทีที่กังวล ตัวเขาไม่ได้กังวลเรื่องของทุกคน สิ่งที่ทําให้หม่าชิงกังวลมากที่สุดก็คือชายชราคนนี้ การตัดสินใจของชายชราคนนี้จะกําหนดความอยู่รอดของเกาะเผิงไหล!

 

ลูJโจวขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปมองฝูงชน ตัวเขาลูบเคราของตัวเองก่อนจะพูดออกมา “พวกเจ้าคิดว่าข้าสนใจของมีค่าอย่างงั้นสินะ?”

 

คนอื่นๆ ตกตะลึง

 

“ผู้อาวุโส..หรือว่าท่านไม่ต้องการคัมภีร์สวรรค์เผิงไหลกัน?”

 

ครืดด!

 

เกาะลอยฟ้าทรุดตัวลงไปอีกสิบเมตร!

 

ในตอนนี้ม่านพลังด้านบนบิดเบี้ยว ในที่สุดมันก็ไม่อาจรับแรงกดดันอีกต่อไป ม่านพลังทั้งหมดแตกสลาย มันได้สลายหายไปจนเหลือแต่เพียงประกายแสง

 

ใบหน้าของนายหญิงหวางสิ้นหวังกว่าเดิม “แบบนี้แย่แน่!”