My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 508

ตอนที่ 508 ปลาและหยาดน้ําตา

หม่าชิงขมวดคิ้วในขณะที่เหลือบมองไปที่กระจกทองคําไทชู กระจกบานนั้นอยู่ในมือของเจียงหลี่จือหม่าชิงสงสัยว่ากระจกบานนั้นจะทําให้เจียงหลี่จือมั่นใจว่าผู้อาวุโสคนนี้เป็นจีเทียนเท่าตัวปลอมถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงแล้วชายชราผู้ที่สังหารชนเผ่าอื่นในเมื่อวันก่อนเป็นใครกันแน่? หรือว่านี่จะเป็นเรื่องเข้าใจผิด? บางทีนี่อาจจะเป็นชายชราตัวปลอมที่ปลอมตัวเป็นจีเทียนเด่จริงๆ ? หม่าชิงส่ายหัว “ไม่ ไม่ ไม่ ข้าจะไม่มีวันเชื่อเจ้าสารเลวเจียงหลี่จือนั่น!” หม่าชิงมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ทําอะไรผิดพลาด ตัวเขาที่เห็นเรื่องนี้กับตาตัวเองตัดสินใจที่จะไม่เชื่อผู้อื่น

เจียงหลีจือยกกระจกทองคําไทชูขึ้นมา

ในตอนนั้นเองพลังลมปราณรอบตัวของเขาก็เพิ่มสูงขึ้น มันได้โคจรจนควบแน่นกลายเป็นพลังพลังงานสีทองได้หมุนวนอยู่บนรอบกระจก กระจกทองคําไท่ซูได้ส่องประกายขึ้น อักขระพลังบนผิวกระจกได้สร้างพลังงานพิเศษรูปแบบหนึ่งขึ้นมา พลังที่ว่าได้กลายเป็นพลังที่ดูคล้ายกับเขตแดนพลังรูปแบบหนึ่ง มันคล้ายกับเขตแดนพลังผนึกประตูทั้งแปดของชาวลัทธิเต๋

เจียงหลี่จือยิ้มก่อนที่จะขยับกระจกสีทอง แสงของพลังเขตแดนประตูแปดทิศได้ส่องตรงไปยังจู่โจว

ลูโจวรู้สึกสนใจกระจกทองคําไทชู แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็แสดงท่าที่ออกมาไม่ได้ในตอนนี้ลู่โจวกลายเป็นจุดสนใจของทุกๆ คนแล้ว ลูโจวขมวดคิ้วเล็กน้อย

เพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นดอกบัวสีทองก็ได้ปรากฏขึ้นบนกระจกไทชู ที่ดอกบัวทองคํามีกลีบดอกบัวทั้งหมด 2 กลีบหมุนรอบดอกบัว

“นี่มันผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบ!”

“เจ้านี่เป็นตัวปลอมจริงๆ ด้วย!”

“แม้ว่าเขาจะเป็นตัวปลอมก็จริง แต่เจ้านี่ก็ไม่ใช่คนที่มองข้ามไปได้ ยังไงซะผู้ฝึกยุทธผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบก็ถือว่าเป็นยอดฝีมืออยู่ดี!”

ที่แห่งนี้มีเพียงผู้ฝึกยุทธไม่กี่คนเท่านั้นที่มีพลังขั้นมหาภัยพิบัติศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าชายชราคนนี้จะเป็นตัวปลอม แต่พลังที่มีทําให้ไม่มีใครกล้าทําให้เขาต้องขุ่นเคือง

เจียงหลี่จือพอใจกับสิ่งที่กระจกทองคําไทชูแสดงออกมา ตัวเขาที่เห็นแบบนั้นได้พูดออกมาอย่างจองหอง “ข้าเคยใช้กระจกทองคําไท่ซูตรวจสอบพวกคนหลอกลวงมากมายหลายคน ในตอนที่ข้าเดินทางมายังเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ ข้าพบกับคนที่พยายามแอบอ้างเป็นปรมาจารย์ศาลาปีศาจลอยฟ้าถึงสามคนด้วยกัน” เจียงหลี่จือที่พูดอยู่ได้ชูนิ้วทั้งสามนิ้วออกมา

หม่าชิงไม่ได้มั่นใจเหมือนกับในตอนแรกแล้ว แต่ถึงแบบนั้นตัวเขาก็ยังเชื่อในสิ่งที่ได้พบอยู่ “ไร้สาระ! เจียงหลีจือ! เจ้าหยุดหลอกลวงทุกคนด้วยคําโป้ปดของเจ้าได้แล้ว!”

“พี่หม่า ความจริงอยู่ตรงหน้าของท่านแล้วแท้ๆ ”

ทุกๆ คนที่เฝ้ามองเหตุการณ์ต่างก็เริ่มพูดคุยกันเอง

นายหญิงหวางที่ยืนอยู่บนร่มได้แต่ใช้ความคิดอยู่ภายในใจ “ทําไมเจ้าพวกนี้ถึงให้ความสําคัญกับการค้นหาตัวตนของจีเทียนเด้มากกว่าการช่วยเหลือเกาะกัน?”

เจียงหลี่จือมองไปที่ลูโจว ตัวเขาในตอนนี้ไม่ได้สุภาพและนอบน้อมเหมือนกับเมื่อก่อนอี กต่อไป เจียงหลีจือได้พูดออกมาอย่างเหยียดหยาม “ผู้มีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบถ้าหากมีใคร ไม่เชื่อข้า ข้าจะใช้กระจกทองคําไท่ซูส่องไปที่เขาอีกครั้งเอง”

สาวกที่อยู่ด้านหลังเจียงหลี่จือพูดเสริม “กระจกทองคําไท่ซูของพวกเรายังสามารถเปิดเผยธาตุแท้ของปีศาจได้ด้วย!”

พรึบ!

กระจกไทชูสองแสงออกมาอีกครั้ง

เจียงหลีจือได้หันหน้ากระจกเพื่อส่องแสงไปยังจู่โจวเป็นครั้งที่สอง

ในตอนที่แสงส่องมาถึงตัวลูโจว ในตอนนั้นเองลูโจวก็ได้ใช้พลังฝ่ามือออกมา “สามหาว!”

พลังอันมหาศาลที่คล้ายกับกระแสน้ําวนได้หมุนเวียนอยู่บนฝ่ามือของลูโจว มันได้หลอมรวมกันจนกลายเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ก่อนที่จะพุ่งออกมา

“หะ?”

มันเป็นพลังผนึกทั้งเก้านั่นเอง พลังผนึกทั้งหมดกําลังพุ่งไปหาเจียงหลี่จือและแสงจากกระจก

ตุ้ม!

เจียงหลี่จือไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีนี้ได้ พลังผนึกฝ่ามือทําให้เจียงหลี่จือตกตะลึงตัวเขาในตอนนี้ก็เป็นเหมือนกับลูกไก่ในกํามือ พลังผนึกทั้งเก้าได้กระทบเข้ากับใบหน้าและหน้าอกของเจียงหลี่จือเข้าอย่างจัง ขนาดของพลังฝ่ามือมีขนาดพอดีกับส่วนสูงที่เจียงหลี่จือมี ในตอนที่พลังผ นึกฝ่ามือผ่านลําตัวของเขาไป ร่างกายของเจียงหลี่จือก็หายสาบสูญไปด้วยตัวเขาเหลือแต่เพียง เถ้าถ่านที่กระจัดกระจายไปตามสายลมไม่มีร่องรอยของชายที่ชื่อว่าเจียงหลี่จือหลงเหลืออยู่อีก!

แคลึง!

กระจกทองคําไท่ซูตกลงสู่พื้นก่อนที่จะกลิ้งไปตามแผ่นหิน มันกลิ้งไปไกลกว่าหลายสิบเมตรก่อนที่จะหยุดตัวลง

เสียงของกระจกที่กลิ้งไปตามพื้นได้ดังอยู่ในหูของทุกคน

บัดนี้กระจกหันหน้าไปทางท้องฟ้า

ความบังเอิญเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่สามารถอธิบายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้

เมื่อแสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องมาที่กระจกทองคําไทชู พลังผนึกประตูทั้งแปดก็ปรากฏขึ้นมันเป็นพลังที่ช่างงดงามจนไม่อาจหาสิ่งใดเทียบเคียงได้! พลังได้ครอบคลุมจุดที่ทุกคนกําลังยืนอยู่โชคยังดีว่ามันเป็นพลังจากแสงแดด ถ้าหากมันเป็นพลังลมปราณของผู้ฝึกยุทธจริง พลังวรยุทธที่แท้จริงของทุกคนก็คงจะถูกเปิดเผยออกมาแล้ว

ทั่วทั้งเกาะแห่งนี้เงียบสงัด ทุกคนต่างก็ถูกแสงจากกระจกทองคําไท่ซูส่องเข้า ทุกสายตาต่างก็จับจ้องไปที่ชายชรา ชายชราคนนี้เพิ่งจะโจมตีเจียงหลี่จืออย่างไม่ปรานี

“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,500”

ดูเหมือนพลังฝ่ามือของลูโจวจะกลายเป็นสิ่งที่ข่มขู่ทุกคนได้อย่างดี

กระจกทองคําไท่ซู? สถานศึกษาไท่ซู? ด้วยพลังอวตารดอกบัวสองกลีบ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะมีพลังระดับไหนก็ตาม แต่การ์ดการโจมตีของเพชฌฆาตก็ยังสามารถจัดการศัตรูได้ในทันที ถ้าหากเจียงหลี่จือไม่ได้พยายามจะจับผิดโดยการส่องกระจกทองคําไท่ซูมาที่ลูโจวถึงสองครั้ง เจียงหลี่จือก็คงไม่ต้องตายไปทั้งๆ แบบนี้

สาวกของสถานศึกษาไท่ซูที่มากับเจียงหลี่จือต่างก็ตกตะลึง ทุกคนต่างก็กลืนน้ําลายเมื่อจ้องมองไปยังจุดที่เจียงหลี่จือเคยยืนอยู่ ไม่ว่าจะมองยังไงเจียงหลี่จือก็ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว! เมื่อสรุปได้แบบนั้นทุกคนก็หนาวไปถึงกระดูก ผู้อาวุโสตรงหน้าก็คือผู้อาวุโสจีจริงๆอย่างงั้นสินะ?

ทุกคนมองไปที่ชายชรา

หัวใจของทุกคนสั่นเครือจนไม่อาจยับยั้งได้

ในตอนนั้นเองเสียงหัวเราะคิกคักของหยวนเอ๋อก็ดังขึ้น นางวิ่งไปหยิบกระจกทองคําไทชูขึ้นมา “ท่านอาจารย์ กระจกนี่ดูน่าสนุกดีนะ” หยวนเอ๋อได้ใส่พลังลมปราณของตัวเองไปยังกระจก 

ซูวว!

แสงพลังจากกระจกทองคําไท่ซูถูกส่องไปที่ทะเล

รู่ววว!

ผืนผิวของน้ําทะเลลุกเป็นไฟ และทันใดนั้นเองน้ําก็เพิ่มสูงขึ้น

เสียงแปลกๆ ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน เป็นเพราะเสียงที่ได้ยินทําให้ทุกคนกลับมาคงสติได้อีกครั้ง ทุกๆ คนต่างก็จ้องมองไปยังพื้นทะเลที่ส่งเสียงดัง

กระจกทองคําไท่ซูยังคงส่องแสงต่อไป ลําแสงของมันได้ทะลุผ่านน้ําทะเล

น้ําทะเลใสได้เปลี่ยนจนกลายเป็นสีแดง ไม่นานนักปลาตัวใหญ่ประมาณ 50 ฟุตก็ปรา เกฏตัวขึ้นเหงือกของมันส่องแสงหลากหลายสีก็เพราะแสงจากกระจกไทชู

“หลัวย!”

“นั่นมันหลัวย!”

ฝูงชนต่างก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ

การปรากฏตัวของหลัวยทําให้ทุกคนลืมการตายของเจียงหลี่จือไปจนหมด พวกเขาลืมที่จะยืนยันอีกด้วยว่าชายชราที่อยู่ตรงหน้าเป็นยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเปล่า

หยวนเอ๋อรู้สึกดีใจ นางส่องกระจกไปยังทะเลอีกครั้ง หลังจากนั้นนางก็วิ่งไปหาธิดาหอยสังข์“หอยสังข์ ดูนั่นสิ!”

ธิดาหอยสังข์ไม่ได้ดูสนุกสนานเหมือนกับหยวนเอ๋อ “มันดูเศร้า…”

“หะ? เจ้ารู้ได้ยังไง?” หยวนเอื้อถามออกมา

“ข้ารู้สึกได้”

ในขณะเดียวกันท่าทีของนายหญิงหวางที่ยืนอยู่บนร่มได้เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย นางจ้องมองไปที่หลัวยู่ในน้ําก่อนที่จะโค้งคํานับสู่โจวที่ยืนอยู่บนปลายเกาะ “วิธีการของท่านช่างแปลกประหลาดแต่ท่านผู้อาวุโส ช่วยเกาะเพิ่งไหลด้วย!”

รูววว!

หลัวยูเริ่มทําลายผิวน้ํา เหงือกของมันได้กางออกมาจนกลายเป็นปัก! พลังแสงสีทองและสีแดงได้ผสานกัน หลัวยูเริ่มบินภายใต้เขตแดนพลังของเกาะลอยฟ้า

ปลากําลังบินอยู่บนอากาศ!

เป็นที่รู้กันดีว่าหลัวยูสามารถบินได้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทุกคนได้เห็นแสงที่เปล่งประกายงดงามและสม่ําเสมอจากร่างกายของมัน

ครีดด!

เกาะลอยฟ้าทรุดตัวลงไปอีกสิบเมตร

เมื่อเกาะลอยฟ้าทรุดตัวลง หลัวยูก็ส่งเสียงร้องไปทั่วเกาะ

“มันกําลังร้องไห้” หอยสังข์ดูเหมือนจะเข้าใจมัน

ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงสิ่งนี้

มีหยดน้ําขนาดเท่ากําปั้นไหลออกมาจากดวงตาของหลัวยู ปลาขนาดใหญ่ยักษ์ได้พลิกตัวอยู่บนกลางอากาศก่อนที่จะตกลงสู่ทะเล มันยังคงว่ายน้ําต่อไปภายใต้พื้นที่ของเขตแดนพลังด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น

“เจ้าสัตว์เลี้ยงไม่เชื่อง! นายหญิงหวาง นี่คงจะเป็นการทําลายเขตแดนพลังแน่! เกาะลอยฟ้าคงจะต้องจมสู่ท้องทะเลก็เพราะเจ้าสัตว์ร้ายนี่!”