My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 478

ตอนที่ 478 พลังอวตารของผู้อาวุโสลู่

ติดตามแฟนเพจอัพเดทข่าวสารอ่านนิยายก่อนใครได้ที่ FB: ND Translate นิยายแปลไทย

ในโลกของยุทภพจากดินแดนหยานอันยิ่งใหญ่ นอกเหนือจากผู้ซึ่งกลายเป็นตํานานแล้วยังมีผู้ที่ฝึกตนอย่างสันโดษอยู่ ยอดฝีมือเหล่านี้มักจะมีพลังวรยุทธที่สูงส่งและกลายเป็นยอดฝีมือผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบ เดิมที่ผู้ที่ฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวห้ากลีบได้ก็จะถูกนับว่าให้กลายเป็นผู้ฝึกยุทธผู้ยิ่งใหญ่แล้ว

นับตั้งแต่ที่ยุคแห่งการแยกดอกบัวทองคําเกิดขึ้น โลกของการฝึกยุทธก็เริ่มที่จะพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว เกือบทุกคนตัดสินใจที่จะตัดดอกบัวทองคําเพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองถูกทิ้งไว้ที่เบื้องหลัง

เหตุการณ์ที่เจ็ดสํานักใหญ่บุกโจมตีศาลาปีศาจได้ทําให้คนทั่วทั้งโลกตกตะลึง ในที่สุดการปรากฏตัวของผู้ฝึกยุทธผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบก็ได้ปรากฏตัวขึ้น ใครกันที่จะยืนหยัดต่อสู้กับผู้ที่มีพลังเช่นนั้นได้?

ไม่มีใครรู้ว่าจีเทียนเด๋าแห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าสามารถฝึกฝนไปถึงขั้นนั้นได้ยังไง ท้ายที่สุดแล้วเรื่องของวิธีการยังคงถูกเก็บเป็นความลับต่อไป แต่ไม่ว่าจะยังไงเรื่องของพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบก็ไม่ใช่เรื่องที่จะโกหกกันได้

ยอดฝีมือแห่งสํานักเผิงไหลตั้งใจที่จะข่มขู่ลู่โจวด้วยการแสดงพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบ แต่ถึงแบบนั้นตัวเขากับต้องเจอกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน ยอดฝีมือแห่งสํานักเผิงไหลไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะได้พบกับยอดฝีมือผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบข่มขู่กลับมาแบบนี้ อันที่จริงแล้วผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบเป็นผู้ที่ทรงพลัง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบ ผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบก็คงจะไร้ค่าไม่ต่างอะไรกับเศษหญ้า

ฮั๊วจงหยางกดมือไปที่หน้าอกของตัวเอง ในตอนนี้ตัวเขาหายใจติดๆ ขัด ฮั๊วจงหยางนึกไปถึงตอนที่ได้แลกหมัดกับผู้อาวุโสลู่ เมื่อคิดแบบนั้นเหงื่อที่ไหลเย็นก็ได้ไหลอาบไปทั่วหลังของฮั๊วจงหยาง จะเกิดอะไรขึ้นกันถ้าหากผู้อาวุโสคนนี้ลงมือตอบโต้กลับมา?

เวลาสิบวินาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นเวลาไม่นานแต่มันก็มากพอแล้วที่จะใช้ข่มขู่ทุกคน

หลังจากที่ผ่านไปสิบวินาทีร่างอวตารของลู่โจวก็ได้หายจางไปต่อหน้าทุกคน

แท่นบูชาสวรรค์ทั้งหมดเงียบสงัด

ยอดฝีมือบนรถม้าลอยฟ้ารู้ตัวทันทีว่าตัวเองได้ทําผิดพลาดไปมากแค่ไหน ผู้อาวุโสที่อยู่ตรงหน้าเลือกที่จะเลิกใช้พลังอวตารแล้ว แต่ทว่าตัวเองกลับยังคงร่างอวตารดอกบัวแปดกลีบเอาไว้ มันเป็นการกระทําที่ไร้ยางอายโดยแท้จริง ท้ายที่สุดแล้วยอดฝีมือคนนั้นก็เลิกใช้พลังอวตาร

ชายชราคนนี้เป็นใครกันแน่? ทุกคนต่างก็คิดในแบบเดียวกัน บางคนอดคิดไม่ได้ว่าชายคนนี้คือจีเทียนเด๋าแห่งศาลาปีศาจลอยฟ้า ชายคนนี้จะต้องเป็นปรมาจารย์แห่งภูเขาทองแน่

“จอดรถม้าซะ” เสียงใครคนหนึ่งดังออกมาจากรถม้าลอยฟ้า

ในที่สุดเหล่าสาวกก็เริ่มลดระดับรถม้าลง

ในตอนที่รถม้ากําลังลดระดับ ตอนนั้นเองก็มีเสียงที่ลึกล้ำดังขึ้น “เฉินเหลียงชู…”

“ฮะ?”

“ผู้อาวุโสท่านนี้คือปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าอย่างงั้นเหรอ?”

เฉินเหลียงชูตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ตัวเขามองไปที่ชายชราคนเดิมอีกครั้ง เมื่อเทียบชายคนนี้กับจีเทียนเด๋า ดูเหมือนชายคนนี้จะผอมและยังดูมีชีวิตชีวามากกว่า ผมของเขาดูดกดํามากกว่าเช่นกัน นอกเหนือจากทั้งสองคนจะแก่ชราเหมือนกัน ทั้งสองคนไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ดังนั้นเฉินเหลียงชูจึงตอบกลับมาอย่างไม่ลังเล “เขาไม่ใช่ปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้า

“เจ้าแน่ใจอย่างงั้นเหรอ?”

“ข้าแน่ใจ! ข้าเคยพบกับปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าอย่างใกล้ชิดในการต่อสู้ที่เมืองมณฑลเหลียงมาก่อน ข้าจําคําพูด, ท่าทาง, น้ำเสียง และรูปลักษณ์ของเขาได้ดี ทุกอย่างของเขาตราตรึงอยู่ในใจข้า เป็นไปไม่ได้เลยที่ข้าจะจดจําเขาไม่ได้” เฉินเหลียงชูตอบกลับมาอย่างมั่นใจ

ตู๊ม!

รถม้าลอยฟ้าร่อนลงสู่พื้น

เหล่าสาวกลงจากรถม้าก่อนที่จะกล่าวคําทักทาย “เชิญท่านเจ้าสํานัก”

ชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวออกมาจากรถม้าลอยฟ้า สิ่งที่ทําให้สะดุดตาผู้คนก็คือเสื้อผ้าที่ดูหรูหราของชายคนนั้น เสื้อคลุมของชายคนนั้นมีลวดลายนกสีเขียวและร่มประดับประดา ทันทีที่ชายคนนั้นลงมาจากรถม้า สาวกทั้งสองคนก็รีบเข้าหาจากทางด้านข้างในทันที ชายชราคนนั้นหยุดเดินต่อหน้าลู่โจว “สวัสดีผู้อาวุโส ข้ามีชื่อหวางชื่อเจียแห่งสํานักเผิงไหล”

“หวางซื่อเจีย?” ลู่โจวพยักหน้า “สํานักเผิงไหลไม่ค่อยที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก แล้วทําไมพวกเจ้าถึงได้เดินทางมายังเมืองแห่งนี้กันล่ะ?”

ชายคนนี้คือเจ้าเกาะเผิงไหล และยังเป็นเจ้าสํานักเผิงไหลอีกด้วย

หวางชื่อเจียตอบกลับมา “พวกเราที่ได้ผ่านทางมาได้เห็นพลังลมปราณผันผวนก็เท่านั้น เพราะแบบนั้นพวกเราจึงหยุดดูข้าไม่คาดคิดเลยว่าจะได้พบยอดฝีมือแบบท่านได้”

ลู่โจวยังคงไม่เคลื่อนไหว ตัวเขาชินชากับคําเยินยอมามากแล้ว

ในขณะที่เฉินเหลียงชูวิ่งออกมา ตัวเขาก็พยายามที่จะเข้ามาใกล้ให้มากที่สุด เฉินเหลียงชูได้พูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม “ผู้อาวุโสจะให้พวกเราเรียกท่านว่าอะไรดี?”

“หืม?” ลู่โจวเหลือบไปมองที่เฉินเหลียงชูแทน

เฉินเหลียงชูสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากตัวลู่โจว “ข้าต้องขออภัยด้วยท่านผู้อาวุโส!” ไม่มีทางเลยที่ผู้ฝึกยุทธขั้นมหาภัยพิบัติศักดิ์สิทธิ์ตัวเล็กตัวน้อยจะกล้าต่อกรกับยอดฝีมือผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบได้ เพียงแค่รูปลักษณ์ของลู่โจวเพียงอย่างเดียวก็ได้ทําลายความกล้าหาญทั้งหมดของเฉินเหลียงชูไปหมดสิ้น

หวางชื่อเจียพูดขึ้น “ผู้อาวุโส พวกเราสํานักเผิงไหลไม่ได้มีเจตนาที่เป็นศัตรูกับท่าน เรื่องในก่อนหน้านี้”

“เจ้าต้องการให้ข้าอธิบายอย่างงั้นเหรอ?” ลู่โจวถามออกมา

“พวกเราไม่กล้า!” หวางชื่อเจียมองไปที่ด้านข้างของตัวเอง ตัวเขาเหลือบมองไปที่สาวกจากสํานักเฮ้งชูและสาวกจากสถานศึกษาไท่ชูที่เหลืออยู่ หวางชื่อเจียรีบส่งสัญญาณให้กับสาวกของสํานักเผิงไหล “ประหารเจ้าพวกนั้นซะ”

คําสั่งนี้ทําให้ทุกคนตื่นตกใจ

สาวกของสถานศึกษาไท่ชูและสาวกจากสํานักเฮ้งชูต่างก็ถอยกลับด้วยความตกใจ

หวางชื่อเจียรู้ว่านี้ไม่ใช่เวลาจะมาแสดงความเมตตา ตัวเขาลดเสียงก่อนจะพูดต่อ “อะไรกัน? คําสั่งของข้าไม่ได้สําคัญแล้วงั้นเหรอ?”

“ครับ ท่านเจ้าสํานัก!” ศิษย์คนแรกของสํานักเผิงไหลผู้ที่ถือร่มสีดําเอาไว้หันไปมองรอบตัว ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

สาวกอีกสองคนก็หันมาเช่นกัน

สาวกจากสํานักเผิงไหลทั้งห้าคนรีบกระโดดขึ้นไปบนอากาศก่อนที่จะพุ่งเข้าหาฝูงชน

เพียงแค่ชั่วเวลาเดียวเท่านั้นฝนเลือดก็เริ่มหยาดลงสู่พื้น

ทั่วทุกแท่นบูชาเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้อง

ลู่โจวไม่ได้มองดูพวกเขา ทุกคนสมควรแล้วที่จะได้รับผลลัพธ์เช่นนี้ ไม่ว่าสาวกที่เหลือจะอยู่หรือจะตายมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับลู่โจว

หวางชื่อเจียคารวะให้กับลู่โจว “ท่านผู้อาวุโส ท่านพอใจแล้วรึยัง?”

“ทําได้ดี” ลู่โจวตอบกลับมา

“หวางชื่อเจียจะทําตามคําชี้แนะของผู้อาวุโสทุกอย่าง” หวางชื่อเจียโค้งคํานับให้

ศิษย์สาวกแห่งสํานักเผิงไหลเองก็โค้งคํานับเช่นกัน

ลู่โจวเลือกที่จะหันไปทางธิดาหอยสังข์แทน ตัวเขาสังเกตเห็นว่านางไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว อันที่จริงนางดูอยากรู้อยากเห็นซะมากกว่า

“เจ้าเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนอย่างงั้นเหรอ?”

“เก้าเก้ากลีบ” ธิดาหอยสังข์พยายามทํามือเป็นรูปดอกบัว

เมื่อลู่โจวได้ฟังแบบนั้นตัวเขาก็ตกใจ จากสัญชาตญาณที่ลู่โจวมีตัวเขารู้สึกได้ว่าธิดาหอยสังข์คนนี้ไม่ได้โกหก ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความใสซื่อบริสุทธิ์ ลู่โจวไม่ได้ตั้งใจจะกดดันถามนาง ตัวเขาพบว่าคําพูดของนางดูน่ากลัวขึ้นมาเล็กน้อย เป็นเรื่องจริงที่ตัวเขาไม่ใช่ยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบเพียงคนเดียวอย่างงั้นสินะ? ในที่สุดลู่โจวก็ได้ยื่นมือเข้าไปหานาง “ไปกันเถอะ”

ธิดาหอยสังข์เหลือบมองไปที่เขา

จนถึงตอนนี้แสงจากดวงตะวันได้สาดส่องลงบนแท่นบูชาสวรรค์

บัดนี้สัตว์ป่าทั้งหมดได้แยกย้ายจนหายไปหมดแล้ว ฝูงนกที่เคยบินมาก็ได้บินผ่านไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ พวกมันกําลังไล่ตามแสงแดดไปอย่างมีความหวัง

ลู่โจวที่คว้ามือธิดาหอยสังข์ได้หันไปทางฮั๊วจงหยางต่อ “ฮั๊วจงหยาง”

ฮั๊วจงหยางตัวสั่น ยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบอย่างฮั๊วจงหยางเป็นเหมือนกับปลาเล็กปลาน้อยในเมืองมณฑลจิงแห่งนี้ ตัวเขาเลือกที่จะเดินผ่านสาวกของสํานักเผิงไหลไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเดินผ่านหวางชื่อเจียได้ ฮั๊วจงหยางก็รีบที่เดินไปหาลู่โจว “ผะ..ผู้อาวุโสลู่”

เมื่อเหล่าสาวกจากสํานักเผิงไหลได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็รู้แช่ของผู้อาวุโสผู้ที่มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบได้ในทันที

ในที่สุดก็มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นบนโลกยุทธภพอีกครั้ง ชื่อของลู่โจวผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบต้องทําให้โลกยุทธภพตกตะลึงอย่างแน่นอน

“ข้าข้า…ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังตัวตนของข้าไว้” ขั้วจงหยางพูดตะกุกตะกัก

ลู่โจวไม่ได้สนใจอะไร ตัวเขารีบเดินตรงไปยังเมืองมณฑลจิงแทน

เมื่อลู่โจวเดินจากหวางชื่อเจียและคนอื่นๆ ไป ทุกคนก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เกือบไปแล้ว”

เป็นเพราะหวางชื่อเจียเป็นถึงผู้เป็นเจ้าสํานักเผิงไหล มันจึงเป็นธรรมดาที่ตัวเขาไม่อาจแสดงความกลัวออกมาได้ หวางซื่อเจียพยายามสงบสติอารมณ์ในขณะที่มองดูลู่โจวเดินจากไป เมื่อลู่โจวเดินหายไปจากสายตาหวางชื่อเจียก็ได้เหลือบมองสาวกจากสํานักเฮ้งชูและสถานศึกษาไท่ชูที่เหลือ “ถอนรากถอนโคนให้หมด อย่าให้ใครมีชีวิตรอดได้”

“ครับ ท่านเจ้าสํานัก”

ติดตามแฟนเพจอัพเดทข่าวสารอ่านนิยายก่อนใครได้ที่ FB: ND Translate นิยายแปลไทย