My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 681 ถ้าชั้นรู้ว่าคุณมีอะไรกับนังนั่นชั้นจะตัดไอ้นั่นคุณทิ้ง

　　“ฉิงเฟิงคะฉันอยากดื่มน้ำ ขอสักน้ำแก้วได้ไหมคะ ” ดวงตาที่สดใสงดงามของหลิวหรูหยานกำลังเปล่งประกาย ขนตางอนยาวของเธอกระพริบและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
　　หลิวหรูหยานเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์เย้ายวนและสวยมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งยามเมื่อเธอยิ้ม ดวงตาที่สดใสและงดงามของเธอก็เหมือนดั่งดวงดาวบนท้องฟ้า
　　“ได้สิเดี๋ยวฉันหยิบให้”ฉิงเฟิงตอบด้วยรอยยิ้ม เขาหยิบแก้วและเทน้ำให้เธอ
　　ตอนนี้หลิวหรูหยานกำลังตั้งท้องฉิงเฟิงต้องคอยดูแลเอาใจเธอให้เธออารมณ์ดีตลอดเวลา
　　หลินเสวี่ยเห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
　　ช่างน่าโมโหนักนังบ้าคนนี้ใช้วิธียั่วสวาทจนสามีเธอถูกครอบงำและต้องไปเทน้ำให้ด้วยความเต็มใจ
　　“ที่รักชั้นก็กระหายน้ำ ขอน้ำให้ชั้นดื่มบ้างสิคะ” หลินเสวี่ยไม่ยอมแพ้ เธอเริ่มทำตัวออดอ้อนบ้างเช่นกัน
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าตอบรับหลังจากที่เขาได้เอาน้ำให้หลิวหรูหยานแล้วเขาก็หยิบแก้วอีกใบมาเทน้ำให้หลินเสวี่ยเช่นกัน
　　เมื่อเห็นดังนั้นอลิซก็กระพริบตาและกล่าวขึ้นว่า“ชั้นก็อยากดื่มน้ำ ! บอสคะขอน้ำให้ชั้นมั่งสิ”
　　ฉิงเฟิงหันไปมองหน้าอลิซเธอก็เป็นผู้หญิงของเขาด้วยเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำให้เธอเสียใจได้ เขาจึงหยิบแก้วอีกใบและเทน้ำให้เธอ
　　เท่านี้ยังไม่จบเมื่อเหมียวซิยี้เห็นฉิงเฟิงเทน้ำให้ผู้หญิงในบ้านทั้งสามคนแล้วเธอก็เผยอริมฝีปากสีแดงที่งดงามและอย่างอ่อนโยนว่า “นายท่านคะ ชั้นก็อยากดื่มน้ำค่ะ”
　　ฉิงเฟิงพูดไม่ออกเล็กน้อยมันค่อนข้างเป็นปัญหาที่น่าปวดหัวเมื่อมีผู้หญิงหลายคนอยู่ในที่เดียวกัน เขาเพียงแค่ต้องทำอาหารให้พวกเธอ แต่ยังต้องรินน้ำให้พวกเธอดื่มอีกด้วย !
　　แต่ฉิงเฟิงก็ไม่ปฏิเสธเหมียวซิยี้เนื่องจากเธอทำงานได้เป็นอย่างดีในการดูแลปกป้องหลินเสวี่ยแทนเขา เขาจึงต้องเอาน้ำให้เธอเช่นกัน
　　“เอาล่ะฉันเอาน้ำให้พวกคุณทุกคนครบแล้วนะ นั่งอยู่เฉยๆอย่าตีกันอีก ฉันจะรีบไปทำอาหารมาให้” ฉิงเฟิงส่ายหัวและโบกมือให้พวกเธอ จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในครัว
　　วันนี้ในบ้านมีผู้หญิงสี่คนบวกฉิงเฟิงอีกคนก็เป็นทั้งหมดห้าคนอาหารควรจะมีอย่างน้อยแปดจานและซุปสี่ถึงจะเพียงพอสำหรับห้าคน ถ้าเขาทำน้อยเกินไปอาจจะไม่พอ
　　หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงฉิงเฟิงก็ทำอาหารเสร็จ
　　“อื้อกลิ่นหอมจัง” ผู้หญิงทั้งสี่คนต่างก็ได้กลิ่นหอมของอาหารลอยอบอวลไปทั่วห้อง พวกเธอเริ่มหิวมากแล้ว
　　จากนั้นฉิงเฟิงก็ยกจานอาหารและซุปออกมาพวกเขาก็เริ่มทานอาหารพร้อมกัน
　　ฉิงเฟิงทำอาหารอร่อยรสชาติเยี่ยมมากผู้หญิงทั้งสี่ต่างก็กินอย่างรวดเร็ว
　　แค่กๆ
　　!
　　หลิวหรูหยานดูเหมือนจะรีบร้อนเกินไปและอาหารติดคอจนสำลักอย่างกะทันหันเธอหน้าแดงและไออย่างรุนแรงทำให้ฉิงเฟิงตกใจเนื่องจากหลิวหรูหยานตั้งครรภ์และอาจจะกระทบกระเทือนกับเด็กในท้อง
　　“หรูหยานคุณเป็นอะไรมากไหม ” ฉิงเฟิงลุกขึ้นจากโต๊ะและรีบเดินไปหาหลิวหรูหยาน เขาตบหลังเธอด้วยความเป็นห่วง
　　ฉิงเฟิงเริ่มบีบนวดหลังและไหล่ของเธอช่วยให้เลือดไหลเวียนได้สะดวกขึ้นจนอาหารที่ติดคอหลุดออก
　　“ฉันไม่เป็นไร…คงเป็นเพราะลูกหิวมากฉันเลยรีบกินไปหน่อยจนติดคอ”
　　หลิวหรูหยานยิ้มอย่างงดงามและบอกกับฉิงเฟิงว่าเธอไม่เป็นไร
　　!
　　เด็ก
　　ลูก
　　หลินเสวี่ยขมวดคิ้วและถามด้วยความสับสน“หลิวหรูหยาน คุณพูดอะไรนะ ! ลูกในท้องงั้นเหรอ !?”
　　บรรลัยแล้วไง
　　!!
　　หรูหยานหลุดปากจนได้
　　!
　　ฉิงเฟิงหน้าซีดเผือดและรู้สึกกระวนกระวายใจเขาเหงื่อแตกพลั่กและเริ่มพยายามส่งซิกให้หลิวหรูหยานกลบเกลื่อน เขากลัวว่าเธอจะโพล่งอย่างอื่นออกมาอีก
　　ฉิงเฟิงไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าถ้าหลินเสวี่ยรู้ว่าหลิวหรูหยานกำลังมีลูกเธอจะโกรธจนคลั่งแค่ไหน เธอจะหย่ากับเขาหรือเปล่า ซึ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากคิดและไม่อยากให้เกิดขึ้น
　　ถึงแม้ว่าหลิวหรูหยานจะอยากบอกความจริงแต่เธอก็เห็นฉิงเฟิงดูกระวนกระวายและเหงื่อแตกพลั่ก เธอจึงถอนหายใจในใจเบาๆ เธอเดาออกว่าฉิงเฟิงแคร์ความรู้สึกของหลินเสวี่ยมากไม่งั้นเขาคงไม่กระวนกระวายขนาดนี้
　　ปิดไว้ก่อนก็แล้วกัน
　　หลิวหรูหยานคิดในใจ
　　“มิสหลินคะคุณหูฝาดละมั้ง ชั้นไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับลูกสักหน่อย ชั้นแค่บอกว่าชั้นหิวมากจนรีบกินเลยติดคอเท่านั้น” หลิวหรูหยานกล่าวแก้ตัวด้วยรอยยิ้ม
　　“อ่อ…เหรอ”
　　ถึงจะพูดเช่นนั้นแต่ใบหน้าที่งดงามของหลินเสวี่ยก็ยังคงมีอาการสับสนเพราะเธอได้ยินเต็มสองหูว่าหลิวหรูหยานกล่าวถึงลูก แต่ตอนนี้เธอกลับปฏิเสธ
　　“อะแฮ่ม! ที่รัก คุณคงหูฝาดแหละ หลิวหรูหยานยังเป็นหญิงบริสุทธิ์ เธอไม่มีแฟนแล้วจะมีลูกได้อย่างไร จริงมั้ย !” ฉิงเฟิงรีบไปนั่งข้างหลินเสวี่ยในทันทีและพยายามหลีกเลี่ยงสถานการณ์นี้ เขากลัวว่าหลินเสวี่ยจะสังเกตบางอย่างออก
　　เมื่อตระหนักได้จากคำพูดของฉิงเฟิงว่าหลิวหรูหยานยังเป็นสาวบริสุทธิ์หลินเสวี่ยก็หน้าแดง เนื่องจากหลิวหรูหยานก็เพิ่งถามคำถามนี้และเธอก็ไม่สามารถตอบได้ อีกทั้งเมื่อได้ยินว่าหลิวหรูหยานยังบริสุทธิ์ก็หมายความว่านังบ้ายั่วสวาทคนนี้ยังไม่ได้นอนกับสามีของเธอ() เรื่องนี้ทำให้เธอดีใจมาก
　　หึ
　　!
　　ถ้าสามีของชั้นนอนกับนังนี่ชั้นจะเอากรรไกรตัดไอ้นั่นของเขาซะเลย
　　!
　　หลินเสวี่ยคิดในใจด้วยความเกลียดชัง
　　ไม่ได้สิเสวี่ยน้อยทำไมเธอถึงคิดเรื่องอุบาทว์เช่นนี้ ถ้าเธอตัดไอ้นั่นของสามี เขาก็กลายเป็นขันทีน่ะสิ
　　หลินเสวี่ยพึมพำกับตัวเองในใจขณะที่มองไปที่เป้ากางเกงของฉิงเฟิง
　　เมื่อเห็นสีหน้าและสายตาที่หลินเสวี่ยกำลังมองเขาฉิงเฟิงก็รู้สึกตัวสั่นและขนลุก เขาคิดในใจว่า
　　สายตาของเธอแบบนี้หมายความว่ายังไง
　　เธอคิดอะไรกับเป้ากางเกงของฉันหรือเปล่า
　　ทำไมฉันรู้สึกหนาวสั่น
　　ฉิงเฟิงผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากตลอดทั้งช่วงอาหารเย็นเขากลัวว่าหลินเสวี่ยจะสังเกตได้ว่าหลิวหรูหยานกำลังท้อง เพราะถ้าให้พูดตามจริง แค่คุณสังเกตดีๆก็จะเห็นท้องที่นูนขึ้นของหลิวหรูหยานได้อย่างชัดเจน โชคดีที่หลินเสวี่ยไม่ได้อยู่ใกล้พอจนมองไม่เห็นท้องของเธอ
　　หลังจากอาหารเย็นเสร็จตอนแรกหลิวหรูหยานตั้งใจจะอยู่คุยกับเขาสักพัก แต่ฉิงเฟิงบ่ายเบี่ยงและรีบบอกให้เธอกลับบ้านทันที เขาส่งเธอออกจากวิลล่าของหลินเสวี่ยด้วยตัวเอง จากนั้นก็ให้อลิซกลับไปพร้อมเธอ
　　“ที่รัก,คุณดูแปลกๆนะ คุณไม่ซื่อสัตย์กับชั้นหรือเปล่า คุณปิดบังอะไรชั้น ?”
　　หลังจากที่หลิวหรูหยานกลับไปหลินเสวี่ยก็ขมวดคิ้วแน่นและถาม
　　หลินเสวี่ยสัมผัสได้ถึงบางอย่างจากพฤติกรรมแปลกๆของฉิงเฟิงในวันนี้เพราะเขาทำตัวผิดปกติและมีท่าทางต่างออกไปจากเดิมอย่างมาก
　　“ที่รักคุณคิดมากไปหรือเปล่า ฉันไม่ได้ปิดบังอะไรคุณสักหน่อย คุณน่ะคิดไปเอง”
　　ฉิงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มแต่เขามีท่าทางกระอักกระอ่วนเล็กๆ
　　“ที่รักตอบชั้นมาตามตรง คุณไม่ได้มีอะไรกับนังนั่นใช่มั้ย ”
　　“แน่นอนซี่! จะมีอะไรได้ยังไง ”
　　“ดีแต่ถ้าชั้นรู้ว่าคุณมีอะไรกับนังแมวยั่วสวาทนั่น ชั้นจะตัดน้องชายของคุณออก !”
　　หลินเสวี่ยจ้องไปที่ร่างกายส่วนล่างของฉิงเฟิงและพูดอย่างช้าๆ
　　เวรเอ้ย
　　!
ตอนที่ 682 ข่าวคราวของตราผู้พิชิต
　　ฉิงเฟิงขุดทุกวิถีทางและกลเม็ดเคล็ดลับทั้งหมดของเขาในการทำให้ผู้หญิงพอใจเขาหยอดคำหวานไม่หยุดเพื่อทำให้หลินเสวี่ยมีความสุข เธอจะได้ลืมๆเรื่องพวกนี้ไป ไม่ต้องถามไม่ต้องสงสัย
　　พระเจ้า…ทำให้หญิงฟินนี่มันยากกว่าซัดกับเหล่าราชันเสียอีก
　　ฉิงเฟิงคิดในใจเขารู้สึกเหนื่อยมาก ถ้าเขาย้อนเวลาได้และมีโอกาสอีกครั้งทันทีที่กลับหัวเซี่ย เขาจะไม่เกี่ยวหญิงอีกเลยแม้แต่คนเดียว
　　“ที่รักมามะ ฉันจะพาคุณไปที่เตียง” ฉิงเฟิงยิ้ม โอบหลินเสวี่ยไว้ในอ้อมแขนและพาเธอไปที่ห้องนอนที่ชั้นสอง เขาวางเธอไว้บนเตียงและฉวยโอกาสลูบไล้เธอ
　　ตั้งแต่ที่เธอไม่ได้เจอฉิงเฟิงมาหลายวันหลินเสวี่ยจึงโอนอ่อนผ่อนตามเขาเต็มที่ แม้กระทั่งโอบคอและเสนอจูบให้เขาอีกด้วย
　　บางทีอาจเป็นเพราะหลิวหรูหยานคืนนี้หลินเสวี่ยไม่ขัดขืนปัดป้องใดๆยกเว้นรุกล้ำปราการด่านสุดท้ายของผู้หญิง ซึ่งทำให้ฉิงเฟิงรู้สึกฟินมาก
　　ฉิงเฟิงไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไปง่ายๆเขารุกล้ำไปทั่วทุกแห่งบนเรือนร่างเธอจนเธอรู้สึกอ่อนระทวยและเหงื่อท่วมตัวเขาถึงหยุดมือและห่มผ้าให้เธอ เดินออกไปจากห้อง
　　เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องของเขาที่ชั้น1 โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นขึ้น
　　ดึกขนาดนี้ใครโทรมานะ
　　ฉิงเฟิงพึมพำด้วยความสับสน
　　แต่เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและดูเบอร์คนโทรใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปราชาอสูรมังกรเขียวโทรหาเขานั่นเอง
　　“มังกรเขียวคุณรีบโทรมาแสดงว่าต้องมีธุระด่วน ได้ข่าวของตราผู้พิชิตหรือยัง ”
　　ฉิงเฟิงรับสายและถามทันที
　　ก่อนหน้านี้ฉิงเฟิงเคยขอให้ราชาอสูรมังกรเขียวและราชันอสูรสิงโตไปที่เกาะแปซิฟิกเพื่อตรวจสอบข้อมูลของตราผู้พิชิตที่ถูกแย่งชิงไป
　　ตอนนี้ราชาอสูรมังกรเขียวโทรกลับมาปฏิกิริยาแรกของฉิงเฟิงก็คือพวกเขาต้องได้เบาะแสบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับตราผู้พิชิตแน่นอน
　　“นายน้อยของนิกายหนึ่ง,นินจาของเกาะแปซิฟิกนำตราผู้พิชิตเข้ามาที่หัวเซี่ยเพื่อที่จะเรียกสิบอสูรและถูกผมกับราชาอสูรสิงโตตรวจพบก่อน แต่นินจาเหล่านั้นแข็งแกร่งมาก พวกมันเอาชนะเจ้าสิงโตและจับตัวเขาไป ผมหนีออกมาได้จึงรีบโทรหานายน้อยทันที่นี่ละครับ”
　　น้ำเสียงของมังกรเขียวดูเหมือนอ่อนแอเห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บ
　　อะไรกัน
　　ราชาอสูรสิงโตแพ้
　　รูปลักษณ์ของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจเขาตระหนักถึงความแข็งแกร่งของราชาอสูรสิงโตเป็นอย่างดี ยกเว้นราชันเช่นเขาเท่านั้น นักสู้ทั่วไปไม่มีทางเอาชนะราชาอสูรสิงโตได้
　　หรือจะเป็นฝีมือของผู้ฝึกยุทธ์
　　ฉิงเฟิงรู้สึกตกใจไม่น้อยกับข่าวนี้มีเพียงยอดยุทธ์โบราณเท่านั้นที่จะเอาชนะราชาอสูรสิงโตได้
　　“มังกรเขียวตอนนี้คุณอยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปหาทันที”
　　“นายน้อยผมอยู่ที่สวนสาธารณะในเมืองเทียนจิน เหล่านินจาแห่งเกาะแปซิฟิกก็อยู่ที่นี่เพื่อตามล่าผมด้วย”
　　“หาสถานที่ซ่อนตัวแถวนั้นไปก่อนฉันจะไปหาคุณทันที” ฉิงเฟิงวางสายไป
　　ตราผู้พิชิตนั้นเป็นของที่พ่อเหลือทิ้งไว้ให้เขามันเชื่อมโยงด้วยบางสิ่งกับเหล่าลูกน้องของพ่อทั้งสิบคน ดังนั้นฉิงเฟิงต้องนำมันกลับคืนมาให้ได้
　　“ซิยี้เธออยู่ที่บ้านและคอยปกป้องหลินเสวี่ยให้ดี พรุ่งนี้เช้าพอเธอตื่นขึ้นและฉันยังไม่กลับก็ฝากบอกเธอด้วยว่าฉันมีธุระด่วนที่เมืองเทียนจิน” ฉิงเฟิงบอกกับเหมียวซิยี้ที่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น
　　“ได้ค่ะนายท่าน”เหมียวซิยี้พยักหน้าและตอบรับด้วยความเคารพ
　　หลังจากสั่งเหมียวซิยี้เสร็จเขาก็รีบออกจากบ้านด้วยรถ BMW ของหลินเสวี่ยทันทีและขับมุ่งหน้าไปที่เมืองเทียนจิน
　　ตอนแรกเขาคิดจะโบกแท็กซี่แต่เมื่อสังเกตเห็นว่ามันดึกมากจนแทบจะไม่มีรถแท็กซี่แล้ว แถมการที่เขาขับไปเองจะเร็วกว่า ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเอารถของหลินเสวี่ยไป