My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 671 แกรนด์มาสเตอร์อัลบรอน

　　ฉิงเฟิงและอลิซไม่สามารถขยับตัวได้ภายใต้การดำรงอยู่ของพลังที่แข็งแกร่งของอัลบรอนพวกเขาถูกขังอยู่เหมือนนกกระจอกในกรง
　　เขตแดนแห่งแกรนด์มาสเตอร์
　　!
　　“คุณเป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์งั้นหรือ!”
　　ดวงตาของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความตกตะลึงเขาเคยได้ยินจากลู่เต๋าซางว่านักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์จะสามารถมีขอบเขตสภาวะของตัวเองได้ ทำให้คนที่ตกอยู่ในเขตแดนของแกรนด์มาสเตอร์ผู้นั้นจะไม่สามารถขยับตัวได้แม้แต่นิ้วเดียว ซึ่งการจะต้านทานเขตแดนได้นั้น คุณต้องอยู่ในระดับแกรนด์มาสเตอร์เช่นเดียวกับอีกฝ่ายเท่านั้น
　　“วูฟคิงคุณคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานเพียงเพราะว่าคุณเป็นนักสู้ระดับราชันงั้นหรือ ช่างน่าขันนัก โลกใบนี้มันกว้างใหญ่กว่าที่คุณคิด คุณเพิ่งจะอายุเท่าไรกันเชียว ? ยังมีนักรบที่แข็งแกร่งเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้อยู่มากมาย” อัลบรอนกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
　　ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสามพระคาร์ดินัลที่มีสถานะเป็นรองเพียงสมเด็จพระสันตะปาปา,อัลบรอนแข็งแกร่งมาก อย่างไรก็ตาม เขาเลือกที่จะไม่เปิดแสดงออก
　　การแสดงออกของฉิงเฟิงนั้นดูไม่ดีเขาขยับตัวไม่ได้แม้แต่นิ้วเดียว ในตอนแรกเขาคิดว่าจะสามารถจากไปได้หลังจากเอาชนะอัศวินศักดิ์สิทธิ์ เขาไม่ได้คาดคิดว่าอัลบรอนจะผิดคำพูดและไม่ยอมให้พวกเขากลับไป
　　“ลอร์ดอัลบรอนได้โปรดปล่อยวูฟคิงไปเถอะ ” แคทเธอรีนกล่าวอย่างไม่มีความสุข เธอเป็นคนพาฉิงเฟิงมาที่นี่ เธอจะรู้สึกแย่มากถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา
　　“แคทเธอรีเรื่องไม่เกี่ยวกับเธอ ไปยืนดูอยู่ห่างๆ” อัลบรอนกล่าวพร้อมกับโบกมือ เขาไม่ฟังคำพูดของแคทเธอรีนแม้แต่น้อย
　　บางทีอัลบรอนอาจจะยอมฟังคำขอถ้าหากคนพูดเป็นยูเรนัส ผู้นำแห่งอัศวินศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น แม้ว่าแคทเธอรีนจะมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง แต่อัลบรอนก็เลือกที่จะไม่สนใจคำพูดของเธอ
　　“วูฟคิงถ้าหากคุณยอมทิ้งอลิซไว้ที่นี่ ผมจะปล่อยคุณไปก็ได้นะ” อัลบรอนกล่าวขณะที่มองฉิงเฟิงด้วยความดูหมิ่น นักรบขั้นใต้สวรรค์นั้นอ่อนแอเกินกว่าจะลงมือในสายตาของนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์
　　ฉิงเฟิงไม่สามารถขยับตัวแต่เขายังสามารถพูดได้ เขากล่าวอย่างเยือกเย็นว่า
　　“อย่าฝันว่าจะพาอลิซไปจากฉันได้ยกเว้นฉันจะตาย !”
　　“วูฟคิงในเมื่อคุณยังคงดื้อรั้น เช่นนั้นก็อย่าโทษต่อการกระทำของผมก็แล้วกัน”
　　อัลบรอนกล่าวด้วยรอยยิ้มอันหนาวเย็นเขาเตรียมที่จะสังหารฉิงเฟิงภายในเขตแดนแกนด์มาสเตอร์ของเขา ฉิงเฟิงที่ติดอยู่เขตแดนของอัลบรอนตอนนี้ก็เหมือนปลาในแห่ที่อ่อนแอจนถูกสังหารได้อย่างง่ายดาย
　　อัลบรอนหยิบดาบยาวที่ข้างเอวออกมาและเตรียมตัดหัวฉิงเฟิง
　　ดาบยาวเกือบ3 ฟุต มันเป็นสีดำบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยลวดลายการแกะสลักที่ซับซ้อน ลวดลายที่แกะสลักเป็นคำของสันตะสำนัก
　　ดาบยาวเฉือนผ่านอากาศตรงเข้าหาฉิงเฟิงศีรษะของเขาจะถูกตัดในไม่ช้า !
　　ตูม
　　!!!
　　ทันใดนั้นเองก็มีหินก้อนหนึ่งพุ่งเข้ากระแทกใส่วิถีดาบของอัลบรอนและเบี่ยงทิศทางดาบ
　　“ผู้ใดกัน! เป็นยอดฝีมือคนใด ” ใบหน้าของอัลบรอนเปลี่ยนไปและกล่าวออกมาขณะจ้องไปที่หน้าต่าง
　　เขาเป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์เขาแข็งแกร่งอย่างสุดขั้ว เมื่อเห็นยอดฝีมือลึกลับคนหนึ่งขว้างหินเปลี่ยนทิศทางดาบของเขาได้ก็ย่อมเป็นธรรมดาที่เขาจะต้องตกตะลึง
　　น้ำเสียงที่เหยียดหยามดูแคลนดังออกมาจากนอกหน้าต่าง“อัลบรอน เจ้าเป็นถึงนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์และเป็นถึงพระคาร์ดินัลแห่งสันตะสำนัก ช่างน่าทุเรศนักที่ไปรังแกชนรุ่นหลังที่มีพลังระดับใต้สวรรค์ เราขายหน้าแทนเจ้านัก !”
　　จากนั้นชายวัยกลางคนก็ลอยออกมาจากหน้าต่างใช่แล้ว เขาลอยเข้ามาจริงๆ
　　ชายวัยกลางคนผู้นี้หล่อเหลามากคิ้วเข้มหนา ผิวเหลือง เขามีลักษณะของชาวเอเชีย เขาสวมชุดจีนโบราณและสะพายกระบี่ยาวอยู่ข้างหลัง ท่าทางของเขาเหมือนจักรพรรดิกระบี่ผู้ไร้เทียมทาน
　　แกรนด์มาสเตอร์
　　!
　　การแสดงออกของอัลบรอนเปลี่ยนไปมีเฉพาะแกรนด์มาสเตอร์ขั้นสูงสุดเท่านั้นที่สามารถลอยบนอากาศได้ เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์ขั้นสูงสุด !
　　“อัลบรอนจงปล่อยชายหนุ่มผู้นี้และสุภาพสตรีคนนี้ไปซะ” มือกระบี่กล่าวอย่างสงบ
　　“ให้ปล่อยเขา ย่อมเป็นไปไม่ได้” อัลบรอนกล่าวขณะที่ส่ายหัว เขาเป็นพระคาร์ดินัลผู้ยิ่งใหญ่ เขาจะถูกคุกคามจากผู้อื่นได้อย่างไร?
　　“ถ้าเป็นเช่นนี้..เจ้าคงต้องคุยกับกระบี่ของเรา” มือกระบี่วัยกลางคนเลิกคิ้วขึ้นขณะที่เขาชักกระบี่ออกมา
　　กระบี่ยาวเล่มนี้ยาวสามฟุตครึ่งกว้างสามนิ้ว กระบี่ทั้งเล่มมีเปลวเพลิงที่ร้อนระอุสีแดง อีกทั้งยังมีเปลวเพลิงจารึกอยู่บนตัวกระบี่
　　เช้ง
　　!
　　มือกระบี่วัยกลางคนชักกระบี่ดาบออกจากฝักด้วยพลังที่ทะลุผ่านท้องฟ้าเขาเหวี่ยงกระบี่ตรงไปที่อัลบรอนอย่างเกรี้ยวกราด
　　อัลบรอนไม่กล้าประมาทเขาหยิบดาบยาวสีดำที่ล้อมรอบด้วยแสงสีดำ จากนั้นก็สะบัดเข้าปะทะกับกระบี่สีแดงเพลิงเล่มนั้นทันที
　　ศัสตราวุทธทั้งสองปะทะกันจนเกิดเสียงดังตูม! กระบี่สีแดงเพลิงผ่าทะลุแสงของดาบสีดำและพุ่งเข้าหาตัวดาบสีดำโดยตรง
　　ครืดครืด ครืด
　　!!
　　อัลบรอนถอยรูดไปด้านหลังสามก้าวขณะที่มือกระบี่วัยกลางคนยืนนิ่งไม่ไหวติงด้วยท่วงท่าที่สบายๆ
　　ถึงแม้ว่ามือกระบี่วัยกลางคนจะฟาดกระบี่ออกมาเพียงกระบวนท่าเดียวแต่ก็เห็นได้อย่างชัดว่าอัลบรอนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
　　“กระบี่แดงเพลิง! คุณคือราชันกระบี่ของหัวเซี่ย เนี่ยอู๋ซวง !?”
　　(SwordKing)
　　การแสดงออกของพระคาร์ดินัลอัลบรอนเปลี่ยนไปเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ในระหว่างการปะทะกันเขาก็รู้ตัวตนของกระบี่และเจ้าของ
　　“ถูกต้องเราคือราชันกระบี่แห่งหัวเซี่ย เนี่ยอู๋ซวง”
　　“เป็นไปไม่ได้! เมื่อ 15 ปีก่อนเนี่ยอู๋ซวงและราชันผู้พิชิตหลี่ซานได้เข้าไปที่ดินแดนต้องห้ามคุนหลุน คุณออกมาได้อย่างไร ”
　　“เรื่องนี้เป็นความลับเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้” เนี่ยอู๋ซวงกล่าวเบาๆ น้ำเสียงของเขาราบเรียบเงียบสงบเหมือนเดิม
　　บัดซบ
　　!
　　เป็นราชันกระบี่หัวเซี่ยจริงๆ
　　ความรู้สึกของอัลบรอนมืดครึ้มลงเมื่อ 15 ปีก่อนราชันกระบี่หัวเซี่ยและราชันผู้พิชิตหลี่ซานได้เข้ามาที่ทวีปเสือ และพิชิตนักรบทุกคนในทวีป
　　เนี่ยอู๋ซวงเห็นได้ชัดว่าเป็นนักรบระดับแกรนด์มาสเตอร์และแข็งแกร่งกว่าอัลบรอนเขารู้ดีว่าถ้าหากพระสันตะปาปาไม่เสด็จมาด้วยพระองค์เอง เขาไม่มีทางรับมือเนี่ยอู๋ซวงได้ ชายผู้นี้คือมือกระบี่ที่แข็งแกร่งที่สุดของหัวเซี่ย
　　เนี่ยอู๋ซวงสะบัดกระบี่แดงเพลิงและทำลายเขตแดนของอัลบรอนได้อย่างง่ายดายจากนั้นเขาก็กล่าวกับฉิงเฟิงว่า “ไปเถอะ”
　　ดวงตาของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยความประหลาดใจถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักมือกระบี่ผู้นี้ แต่ฉิงเฟิงก็รู้ชื่อเขาแล้ว เนี่ยอู๋ซวงผู้นี้แข็งแกร่งยิ่งนัก เขาสามารถทำลายเขตแดนของอัลบรอนได้ด้วยการสะบัดกระบี่เบาๆเพียงเล็กน้อย
　　จากนั้นฉิงเฟิงจูงมืออลิซและเดินออกจากโบสถ์พร้อมกับเนี่ยอู๋ซวง
　　การแสดงออกของอัลบรอนเปลี่ยนไปใบหน้าของเขาเขียวคล้ำด้วยความโกรธ เมื่อเขาเห็นร่างที่กำลังห่างไปเรื่อยๆของฉิงเฟิง เขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร แต่เขาก็รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ตราบใดที่เนี่ยอู๋ซวงอยู่ที่นี่ เขาทำได้เพียงมองดูฉิงเฟิงจากไปพร้อมกับอลิซ
　　ด้านนอกโบสถ์
　　ฉิงเฟิงมองไปที่เนี่ยอู๋ซวงด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วนเขาอ้าปากจะพูด แต่ก็ปิดปากอีกครั้ง
　　“เจ้าอยากรู้อะไรก็ถามมา”เนี่ยอู๋ซวงกล่าวกับฉิงเฟิง เขาไม่ได้มองฉิงเฟิงแต่มองไปข้างหน้า น้ำเสียงสงบราวกับว่าเขาพูดกับตัวเอง
　　“ราชันกระบี่ท่านออกมาจากดินแดนต้องห้ามคุนหลุนได้จริงๆหรือ ท่านพบพ่อของผมไหม ? ราชันผู้พิชิต ? นายน้อยสามตระกูลหลี่ ?” ฉิงเฟิงยิงคำถามที่คาใจออกมาเป็นชุดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง
　　หัวใจของเนี่ยอู๋ซวงกระตุกเมื่อได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงเป็นดั่งที่เขาคาดไว้ ชายหนุ่มผู้นี้เป็นทายาทของราชันผู้พิชิต เขาตัดสินใจถูกต้องแล้วที่ลอบติดตามมาและช่วยเหลือไว้ได้ทัน