My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 631

ตอนที่ 631 แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วนะ !

แปล Tarhai

ผู้หญิงที่อยู่ยืนบนสะพานนั้นน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมาก แม้จะมองเห็นจากระยะไกล แต่ฉิงเฟิงก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีวงหน้าที่โดดเด่น เธอมีส่วนโค้งเว้าที่สามารถปลุกอารมณ์ผู้ชายได้อย่างรุนแรง ในตอนนี้เธอดูเหมือนกําลังเมา เธอเดินโซเซอยู่บนสะพาน

เธอยืนอยู่ข้างเสาสะพานพร้อมกับก้มศีรษะลง เธออาจจะตกลงไปในแม่น้ําได้ทุกวินาที

นั่นมัน…

ซูเมิ่งเหยา ?

ฉิงเฟิงมีสายตาที่ยอดเยี่ยม เขาจดจําได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ก็คือซูเมิ่งเหยา สาวงามที่เป็นหัวหน้าตํารวจแผนกอาชญากรรม เขาเคยมีโอกาสได้ทํางานร่วมกับเธอในหลายสถานการณ์

ในขณะนี้อันธพาลคนหนึ่งที่อยู่แถวนั้นก็เห็นซูเมิ่งเหยาที่ยืนอยู่ตามลําพังบนสะพาน เขาเดินไปหาเธออย่างตื่นกระหาย

ผู้หญิงเมาที่เดินอยู่บนสะพานตอนเวลาเที่ยงคืนย่อมต้องถูกมองว่าเป็นผู้หญิงหากินที่กําลังหิวผู้ชายแน่นอน อันธพาลคนนี้รู้สึกมีความสุขที่จะได้ใช้ค่ําคืนที่หฤหรรษ์กับเธอ

“โย่ คนสวย มาคนเดียวเหรอจ้ะ! มาทําความรู้จักกันหน่อยมั้ย” อันธพาลเสนอตัวด้วยรอย

ถึงแม้ว่าเธอกําลังเมา แต่ซูเมิ่งเหยาก็ยังคงมีสติ เธอสบถออกมาว่า

“ไสหัวไป เชั้นไม่ต้องการผู้ชาย”

เมื่อได้ยินคําด่าของเธอ การแสดงออกของอันธพาลก็เปลี่ยนไปเป็นความโกรธ เขากล่าวว่า

“น้องคนสวย อย่ามาทําใจแข็งยืนหนาวอยู่ตรงเลยน่า ให้พี่ใช้ของแข็งปรนเปรอน้องดีกว่า” อันธพาลพยายามจะจับแขนของซูเมิ่งเหยา แต่ก่อนจะถึงตัวเธอเขาก็ถูกฝามือที่หยาบกระด้างคว้าจับไว้

อันธพาลเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งกําลังจับจ้องมองเขาอย่างหนาวเย็น

“เฮ้ย ! จับมือข้าทําไมวะ ปล่อยสิโว้ย” อันธพาลกล่าวด้วยความโมโห

เปรี้ยง !

ฉิงเฟิงยกขาเตะอันธพาลคนนั้นจนกระเด็นไปไกล เขากลิ้งตกสะพานตามด้วยเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด

จากนั้นฉิงเฟิงก็หันไปหาซูเมิ่งเหยาที่กําลังเมาและมีสีหน้าดุร้าย เขากล่าวว่า

“เมิ่งเหยา เธอรู้ไหมว่ามันอันตราย เธอเมามายขนาดนี้แล้วยังมาเดินเตร็ดเตร่ตอนเที่ยงคืน เธอมีปัญหาอะไร ?”

” แล้วคุณเป็นใคร? คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาบอกว่าชั้นควรจะทําตัวยังไง !”

ซูเมิ่งเหยากล่าว

ฉิงเฟิงขมวดคิ้ว เขาสงสัยว่าเธอดื่มไปหนักขนาดไหนกันแน่ เธอเมาจนจําเขาไม่ได้ ?

เห็นได้ชัดว่าที่นี่ไม่ใช่สถานที่ปลอดภัยสําหรับเธอในตอนเที่ยงคืน ฉิงเฟิงจึงโอบเธอไว้ในอ้อมแขน และเดินเข้าไปยังโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ

“ปล่อยชั้นนะ ไอ้ลูกหมา !” ซูเมิ่งเหยาสบถออกมาและทุบไปที่หน้าอกของเขา เธอกําลังเมาและอ่อนแอมาก หมัดของเธอเบาเหมือนสายลมอ่อนๆ

ฉิงเฟิงเช็คอินเข้าห้อง เมื่อเข้ามาแล้วเขาก็ค่อยๆวางเธอลงบนเตียงก่อนที่จะป้อนน้ําอุ่นๆให้เธอดื่ม

“หลี่ฉิงเฟิง…. คุณมันคนบ้า ชั้นเกลียดคุณ…” ซูเมิ่งเหยาพึมพัมด้วยอาการเมามายอย่าง หนัก

ฉิงเฟิงกลอกตาและพูดไม่ออก เขาคิดในใจว่า

“ฉันก็ยังไม่ได้ทําอะไรให้เธอแม้แต่น้อย เธอเกลียดฉันเรื่องอะไรหว่า ?”

แต่คําพูดถัดมาของซูเมิ่งเหยาก็ทําให้ฉิงเฟิงอึ้งจนอ้าปากค้าง เธอบ่นออกมาว่า

“หลี่ฉิงเฟิง คุณมันไอ้งั่ง! ชั้นชอบคุณ แต่ทําไมคุณถึงไปเอากับนังดาราคนนั้น ทําไมไม่มาเอาชั้นแทนเล่า ?”

ซูเมิ่งเหยาได้เห็นเซียะเฟยเฟยและฉิงเฟิงอยู่ด้วยกันที่โรงแรม เธอรู้สึกเจ็บปวดมาก เธอสวยกว่าเซียะเฟยเฟยแต่ฉิงเฟิงกลับไปนอนกับเธอ

เวรแล้วไง ! ได้โปรดอย่ามาวุ่นวายกับฉันอีกคนเลย…

ฉิงเฟิงหน้าเหวอเห็นคิดในใจ เขาไม่รู้ว่าควรจะทําตัวยังไง

เขามีโชคเรื่องอิสตรีเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นหลินเสวี่ย, หลิวหรูหยาน, เซียะเฟยเฟย, อลิซ, จางเสี่ยวเยวี่ย ลําพังแค่ที่กล่าวมานี้เขาก็ไม่รู้จะจัดการยังไงดีแล้ว ถ้าหากซูเมิ่งเหยามาร่วมด้วยอีก คนวันๆเขาคงไม่ต้องทําอะไรกันพอดี

แต่ถ้าจะให้พูดจากใจจริง เขาก็ชอบตํารวจสาวแสนสวยคนนี้ไม่น้อย เธอเป็นตํารวจตงฉินที่ซี่อตรงและมีความยุติธรรมมาก

ฉิงเฟิงมั่นใจว่าถ้าตอนนี้เขากินเธอ เธอจะไม่ขัดขืนอย่างแน่นอนเพราะเธอกําลังเมา แต่การฉวยโอกาสเช่นนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง นอกจากนี้เขาก็มีผู้หญิงมากมายเกินกว่าที่เขาจะสามารถจัดการได้

อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจไม่ได้ขึ้นอยู่กับเขา ถึงแม้ว่าฉิงเฟิงต้องการจะอยู่ให้ห่างจากเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อย

หลังจากดื่มน้ําอุ่นก็ทําให้เธอสร่างเมาขึ้นบ้างเล็กน้อย เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงสภาพแวดล้อมโดยรอบ แม้จะยังมีนๆอยู่แต่เธอก็จําฉิงเฟิงได้

” หลี่ฉิงเฟิง เป็นคุณจริงๆเหรอ ?” ซูเมิ่งเหยาตาปรือและถามด้วยความไม่เชื่อ

ฉิงเฟิงพยักหน้าและกล่าวว่า “เหยาเหยาน้อย เธอต้องหยุดดื่มเหล้าดึกๆดื่นๆเช่นนี้ มันอันตรายและไม่ดีต่อสุขภาพ”

ความห่วงใยของฉิงเฟิงทําให้หัวใจของเธออุ่นขึ้น เธอล้มตัวลงไปในอ้อมแขนของเขาและเริ่มไต่ขึ้นมาจูบใบหน้าของเขา

“เฮ้ย ! เหยาเหยาน้อย มาจูบฉันทําไมเนี่ย ?”

“ชั้น ชั้นขอบคุณ..”

“แต่ว่าฉันแต่งงานแล้วนะ !”

“ชั้นไม่สน ! ถ้าเซียะเฟยเฟยเป็นผู้หญิงของคุณได้ ชั้นก็ต้องเป็นได้ ชั้นอยากเป็นผู้หญิงของคุณด้วย” ด้วยความมุ่งมั่น หลังจากพูดจบเธอก็จูบที่ริมฝีปากของฉิงเฟิงทันที

ริมฝีปากของเธอหอมหวานและนุ่มนวลมาก ฉิงเฟิงรู้สึกดีมากและสมองของเขาว่างเปล่าในพริบตา

จากนั้นซูเมิ่งเหยาก็ผลักฉิงเฟิงลงบนเตียงและขึ้นค่อมเขาไว้ เสื้อผ้าของเขาและเธอกระจัดกระจายไปทุกหนทุกแห่งทั่วห้อง เธอพาเขาเกี่ยวก้อยขึ้นไปถึงจุดสุดยอด

ฉิงเฟิงรู้สึกดีมาก มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนฝัน จากท่าทางที่อึดอัดของเธอในตอนแรกกลับกลายเป็นเธอเริ่มลิ้มรสความสุขมากขึ้นเรื่อยๆจากเวลาที่ผ่านไป ใบหน้าที่เย้ายวนใจของเธอกลายเป็นสีแดงอมชมพูอย่างงดงาม

ซูเมิ่งเหยาเป็นตํารวจหญิงที่ออกกําลังกายและมีความแข็งแรงกว่าผู้หญิงทั่วไป การสัประยุทธ์ของเขาและเธอกินเวลาตลอดทั้งคืน เธอสําเร็จโทษฉิงเฟิงไปถึง 5 ครั้ง

เช้าวันถัดมา แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทําให้ห้องสว่างขึ้นและมีเงาบนพื้นห้อง

”บ้าชิบ ฉันถูกข่มขืน” ฉิงเฟิงตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกหวิวๆ

เขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม ครั้งที่แล้วเซียะเฟยเฟยข่มขืนเขา คราวนี้เขาก็ถูกซูเมิ่งเหยาข่มขืนอีก ทําไมเขาถึงต้องเป็นฝ่ายถูกกระทําอยู่เสมอ ?

แต่เมื่อเขาได้เห็นจุดสีแดงบนผ้าปูที่นอน เขาก็รู้สึกใจไม่สงบ

“ซูเมิ่งเหยายังเป็นสาวบริสุทธิ์ !?”

ฉิงเฟิงเริ่มปวดหัว เขาไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกับซูเมิ่งเหยาถึงแม้ว่าจะชอบเธอก็ตาม เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอเป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น เธอข่มขืนเขา

ซูเมิ่งเหยาเปิดตาขึ้นและพบว่าฉิงเฟิงกําลังจ้องมองเธอด้วยท่าทางที่ซับซ้อน เธอเขินอายด้วยความละอายใจและกล่าวว่า “มองอะไร ? เมื่อคืนมองไม่พอหรือไง ?”

”เหยาเหยาน้อย เธอปาเถื่อนมากยังกับเสือสาวหลุดจากกรง เธอข่มขืนฉันไป 5 ครั้ง”

ฉิงเฟิงหยอกล้อซูเมิ่งเหยาไม่ให้เธอคิดมาก ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วและเธอก็เป็นผู้หญิงของเขาไปแล้ว เขาตั้งใจที่จะปกป้องเธอ

“ระ… ไร้สาระ!” เมื่อระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ซูเมิ่งเหยาก็ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีชมพูด้วยความอับอาย เธอคว้าหมอนและโยนไปที่ฉิงเฟิง

ฉิงเฟิงรับหมอนไว้และหันไปกดทับร่างของซูเมิ่งเหยาไว้ใต้ตัวเขา เขากล่าวอย่างดุร้ายว่า “เมื่อคืนเธอข่มขืนฉัน ตอนนี้ตาฉันบ้าง”

“อ๊ะ ! แต่นี่มันเช้า… แล-” ยังไม่ทันพูดจบ ฉิงเฟิงก็ปิดปากเธอด้วยริมฝีปากของเขา

สงครามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉิงเฟิงเป็นฝ่ายก่อสงคราม เขาวางแผนจะแก้แค้นเธอสัก 10 ยก

ดังนั้นซูเมิ่งเหยาผู้น่าสงสารจึงถูกฉิงเฟิงกระทําชําเราอย่างรุนแรง