My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 629

ตอนที่ 629 โดนข่มขืน (อีกครั้ง) ?

แปล Tarhai

ราชันเหยี่ยว (หวังอิง) ตายแล้ว ?

การแสดงออกของกาโตร์คิง(หวังเอ้ออว์)เปลี่ยนไป จิตสังหารที่รุนแรงแผ่ซ่านออกมาปกคลุมทั่วร่างกายของเขาอย่างน่ากลัว ผู้ส่งสารหวาดกลัวจนผงะถอยหลังไปหลายก้าว

แม้กระทั่งจระเข้ที่ดุร้ายในบึงก็พยายามที่จะหนีไปให้ไกลจากกาโตร์คิง

กาโตร์คิงรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของราชันเหยี่ยว เขาอยู่ที่จุดสุดยอดของระดับ SSS อีกทั้งด้วยตัวช่วยอย่างยาโคลนนิ่ง ทำให้เขาเหมือนมีพลังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า แต่เป็นที่น่าประหลาดใจนักที่เขาก็ยังถูกวูฟคิงสังหารจนได้

หรือว่าวูฟคิงทะลวงผ่านระดับ SSS ไปแล้ว ?

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักกาโตร์คิงก็ดึงสติกลับมาและกล่าวว่า “วูฟคิงเอย เจ้านั้นช่างกล้าหาญกว่าที่ข้าคาดไว้มากนัก เจ้าสังหารศิษย์ข้าโดยไม่หวาดเกรงต่อข้า”

” ท่านกาโตร์คิง วูฟคิงพยายามที่จะยั่วยุและไม่ไว้หน้าท่านโดยการฆ่าราชันเหยี่ยว เราควรจะดำเนินการอย่างไรดีขอรับ ?” ผู้ส่งสารกล่าว เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อด้วยความกลัว

“ไปแจ้งต่อหวังชีเค่อที่ทวีปเสือ บอกคนผู้นั้นว่าน้องชายของเขาถูกวูฟคิงสังหาร เขารู้ว่าต้องทำอย่างไร”

กาโตร์คิงกล่าวกับผู้ส่งสาร

” ขอรับนายท่าน !” ผู้ส่งสารโค้งคำนับและออกไปจากบึงในทันที

หวังชีเค่อ (ราชันมือสังหาร) คือนามที่ทำให้ผู้คนทั่วทั้งทวีปเสือต้องหวาดผวา เขาคือราชาแห่งมือสังหารที่เคยลอบสังหารผู้คนมาแล้วหลายร้อยคน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าเศรษฐี, บุคลทรงอิทธิพลหรือแม้แต่นักสู้ชั้นยอด มันเป็นชื่อที่สร้างความหวาดกลัวให้กับผู้คน

ฉิงเฟิงและจางเสี่ยวเยวี่ยเดินออกจากโรงแรมจาง เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่ยังคงซีดเซียวของเธอเขาจึงเอ่ยปากว่า “เสี่ยวเยวี่ยน้อย ไม่ต้องห่วงแล้ว ฉันจัดการคนเหล่านั้นไปเรียบร้อย พวกมันคงไม่กล้ามารังควานเธออีก”

“พี่ใหญ่หลี่ขอบคุณมากนะคะ พี่ช่วยเหลือฉันไว้ตั้งหลายครั้งแต่ฉันกลับช่วยอะไรพี่ไม่ได้เลย” จางเสี่ยวเยวี่ยกล่าวด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย

เมื่อตอนที่โจวอี้ชกกำแพงจนเป็นหลุมใหญ่เธอได้แต่หวาดกลัวและช่วยอะไรฉิงเฟิงไม่ได้เลยเธอรู้สึกว่าเธออ่อนแอและไร้อำนาจ

“เลิกพูดอะไรบ้าๆได้แล้ว เธอนั้นใสซื่อบริสุทธิ์ ฉันไม่มีทางทนเห็นเธอโดนทำร้ายหรอก ฉันจะปกป้องเธอเอง” ฉิงเฟิงลูบศีรษะของเธอและพยายามปลอบ

จางเสี่ยวเยวี่ยถือเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉิงเฟิงในบริษัท Ice Snow เธอจารึกความทรงจำที่สวยงามไว้ในหัวใจของเขา หลังจากที่เลี้ยงอาหารเขาตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน

จากนั้นฉิงเฟิงก็ไปส่งสองพ่อลูกและออกจากบ้านของเธอเตรียมที่จะกลับวิลล่า ทันใดนั้นเซียะเฟยเฟยก็โทรมาหาเขาพอดี และกล่าวตัดพ้อว่าทำไมไม่ติดต่อมาเลยตั้งหลายวันแล้ว

เกี่ยวกับเซียะเฟยเฟย จนบัดนี้ฉิงเฟิงก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรกับเธอดี นี่เป็นเพราะเขากินเธอไปแล้วและมันทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนทุกครั้งที่พบหน้า

นอกจากนี้ฉิงเฟิงก็เกือบตายจากการต่อสู้กับเฮลคิงเมื่อหลายวันก่อน จนเขาลืมเซียะเฟยเฟยไปเสียสนิท

เมื่อพูดถึงเซียะเฟยเฟย เธอนับได้ว่าเป็นอีกคนที่น่าสงสารเช่นกัน เธอรู้จักกับฉิงเฟิงตั้งแต่ครึ่งปีก่อนและกำลังจะคบกัน แต่จู่ๆฉิงเฟิงก็หายตัวไป พอเธอหาตัวเขาจนเจอก็พบว่าเขาได้แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นที่เมืองตงไห่เสียแล้ว นอกจากนี้ หลังจากได้ความบริสุทธิ์ของเธอไป เขาก็หายเงียบไปอีก เรื่องนี้ทำให้เซียะเฟยเฟยไม่ค่อยแฮปปี้นัก

ฉิงเฟิงบอกกับเซียะเฟยเฟยทางโทรศัพท์ว่าจะเข้าไปหาอีกสักพัก จากนั้นเขาก็วางสายและโบกแท็กซี่ไปที่โรงแรมที่เธอพักอยู่ เมื่อเขามาถึงผู้จัดการโรงแรมก็จำเขาได้ในทันทีและกล่าวทักทาย ฉิงเฟิงเพียงพยักหน้าตอบเล็กน้อย และเดินไปที่ห้องของเซียะเฟยเฟย

เซียะเฟยเฟยอยู่ในชุดนอนสีดำที่รัดรูปจนเห็นรอยชุดชั้นใน

เหตุผลหนึ่งที่เซียะเฟยเฟยสามารถเป็นไอดอลที่ยิ่งใหญ่ได้ก็เพราะเธอมีความงาม ผิวของเธอเนียนนุ่มเหมือนเต้าหูที่ไร้ตำหนิ ริมฝีปากของเธอแดงสดใสและปล่อยกลิ่นอายที่เย้ายวนออกมา

เซียะเฟยเฟยตื่นเต้นดีใจมาก เธอโผเข้าไปในอ้อมแขนของฉิงเฟิงทันทีที่เขาเดินเข้ามา

“เฟยเฟย เธอเป็นคนดังระดับประเทศ สงวนท่าที่หน่อยสิ” ฉิงเฟงลูบผมและกล่าวกับเซียะเฟยเฟยที่อยู่ในอ้อมอกของเขา เธอดูร้อนรุ่มนักจนเขาแทบไม่อาจอดทนได้

“พี่ใหญ่หลี่ พี่ไม่มาหาฉันเลยตั้งแต่ได้ความบริสุทธ์ฉันไป พี่ลืมฉันแล้วใช่ไหมคะ ?”

เซียะเฟยเฟยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ แน่นอน, แค่เธอหยอกเล่น

“เฟยเฟย, เป็นเธอต่างหากที่ใช้กำลังกดฉันลงเตียงและช่วงชิงร่างกายของฉันไป ฉันเป็นเหยื่อจากการข่มขืนของเธอมากกว่า” ฉิงเฟิงกล่าวด้วยความเศร้าสร้อย

เมื่อเห็นว่าเซียะเฟยเฟยเริ่มโกรธเล็กน้อยฉิงเฟิงจึงหยอกเย้าว่า “เฟยเฟย เธอไม่รู้หรอกว่าคืนนั้นเธอป่าเถื่อนแค่ไหน เธอทำให้ฉันกลัว”

เมื่อได้ยินที่ฉิงเฟิงกล่าว ใบหน้าของเซียะเฟยเฟยก็แดงขึ้น เธอรู้สึกอย่างเลือนลางว่าตัวเองดุเดือดและบ้าคลั่งแค่ไหนจากฤทธิ์ยา เธอข่มขืนเขาไปหลายครั้งที่เดียว

“มันเป็นความผิดของพี่นั่นแหละที่หายตัวไปเฉยๆปล่อยให้ฉันตามหาตั้งครึ่งปี แม้กระทั่งตอนนี้พี่ก็ยังหายหน้าไปอีกตั้งหลายวัน คืนนี้ฉันจะข่มขืนพี่อีกครั้งเป็นการทำโทษ” เมื่อพูดจบใบหน้าของเซียะเฟยเฟยก็กลายเป็นสีแดงกำราวกับพระอาทิตย์

หลังจากที่พูดจบ เธอก็ผลักฉิงเฟิงลงบนเตียงและเริ่มข่มขืนเขาอีกครั้ง

“เฮ้อ โดนแล้วโดนอีก … ทำไมฉันต้องเป็นคนโดนข่มขืนเสียทุกครั้ง ?

ถึงแม้ว่าฉิงเฟิงจะบ่น แต่ร่างกายของเขาก็มีความสุขและสนุกกับมัน

โดยปกติฉิงเฟิงจะเป็นฝ่ายรุกเมื่อมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ แต่กับเซียะเฟยเฟยเขากลับเป็นฝ่ายถูกทำเสียเอง ซึ่งมันก็ทำให้เขารู้สึกแปลกๆดีไม่น้อย

การต่อสู้ครั้งนี้กินเวลายาวนานกว่าหนึ่งชั่วโมง และหมดยกที่เวลาประมาณ 5 ทุ่ม

เซียะเฟยเฟยไม่ต้องการให้ฉิงเฟิงกลับและพยายามรั้งตัวเขาไว้นอนค้างที่นี่ แต่ฉิงเฟิงปฏิเสธเพราะยังไงเขาก็ต้องกลับบ้าน

ไม่ว่าเขาจะมีผู้หญิงสักกี่คนแต่เขาก็จะมีภรรยาเพียงคนเดียวเท่านั้น หลินเสวี่ยเป็นผู้หญิงที่สำคัญที่สุดในหัวใจของเขา ไม่มีใครสามารถแทนที่เธอในจุดนี้ได้

ในขณะที่ฉิงเฟิงเดินออกจากโรงแรม เขาก็หยุดชะงักหลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เนื่องจากเขาสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังลอบติดตามเขาและเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ฉิงเฟิงหันกลับไปมองและเห็นว่าคนที่ตามมาเป็นชายในชุดดำ เขาสวมหน้ากากปีศาจ

หน้ากากปีศาจ ?

ฉิงเฟิงนึกถึงตำหนักโกสคิงในทันทีหลังจากได้เห็นหน้ากาก นี่เป็นเพราะมีเพียงคนจากตำหนักโกสคิงเท่านั้นที่ชอบสวมหน้ากากปีศาจ มันเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของพวกมัน

ลู่เต่าซางกล่าวเตือนเขาไว้ว่ามือสังหารจากตำหนักโกสคิงจะต้องมาพยายามฆ่าเขาอย่างแน่นอน แต่ฉิงเฟิงก็ไม่คิดว่าพวกมันจะลงมือเร็วขนาดนี้

แต่ทว่าสิ่งที่พวกมันคาดไม่ถึงก็คือในตอนนี้ฉิงเฟิงทะลวงเข้าสู่ระดับแรกของขั้นใต้สวรรค์ไปแล้ว เขามีพลังหมัดถึง 2000 กิโลกรัม เขาไม่หวั่นเกรงคนผู้นี้

” เห็นข้าแล้วแกไม่กลัวงั้นหรือวูฟคิง ?” เมื่อเห็นว่าฉิงเฟิงยืนมองเฉยๆ ชายสวมหน้ากากก็รู้สึกมึนงง

การแต่งตัวของเขาน่าหวาดกลัวมากโดยเฉพาะในเวลากลางคืน คนที่เห็นเขาสวมหน้ากากปีศาจเช่นนี้คงจะหวาดกลัวจนตาย แต่ฉิงเฟิงกลับไม่แสดงอาการอะไรแม้แต่น้อย