MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 317

ตอนที่ 317 ยึดเปยกวนคืนสําเร็จ

ตู้ม!

เสียงดังสนั่นได้ปะทุขึ้น

หอกในมือของหรานเหมินได้วาดฟันไปยังตัวคฤหาสน์สร้างแรงระเบิดมวลอากาศขนาดใหญ่

เพียงแต่ผู้ใช้อาคมได้มองไปที่มันและหัวเราะออกมา”นี่คืออาคมป้องกันที่ทรงพลังที่สุดของข้าคิดว่าเจ้าจะสามารถทําลายมันได้ง่าย ๆ งั้นเหรอ?”

อาคมป้องกันยังไม่แตก!

ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ภายใต้การโจมตีของ หรานเหมิน และ มันยังคงเป็นเช่นเดิม

สิ่งนี้ทําให้ ผู้ใช้อาคม รู้สึกสบายใจ ตราบใดที่รูปแบบก่อตัวไม่ได้แตก เมืองเงียกวนก็ไม่มีทางถูกยึดครองเมื่อถึงตอนที่กําลังเสริมมาถึงอาณษจักรหนานหยาน ถูกบดขยี้ในทันที

ร่างของเขาได้วาบไหวไปยืนอยู่ตรงหน้าหรานเหมินและพูดขึ้น”ความแข็งแกร่งของเจ้าไม่ธรรมดาเลยมาติดตามข้าเป็นอย่างไรเจ้าสามารถได้รับความเพลิดเพลินไปพร้อมกับความรุ่งโรจน์มั่งคั่งตลอดชีวิตอีกทั้งข้ายังจะถ่ายทอดให้เจ้าเป็นผู้ใช้อาคมด้วยสนใจหรือไม่?”

ผู้ใช้อาคมคนนี้ให้ความสําคัญกับความแข็งแกร่งของหรานเหมิน

“ให้ข้าอยู่ภายใต้เจ้า?”

หรานเหมิน ได้พูดเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา”เจ้าคิดว่าอาคมกระจอกงอกง่อยนี้เพียงพอที่จะหยุดข้าได้จริงๆ “

“ฟาดฟัน!”

ฟรั่บ!

เพียงหรานเหมินลดหอกลงเขาก็รวบรวมพลังโจมตีอีกครั้ง

ยิ้ม!

รูปแบบอาคมป้องกันได้ส่งเสียงปริแตกและหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เป็นไปไม่ได้!”ผู้ใช้อาคมมองไปที่ฉากนี้ด้วยความตกใจการแสดงออกของเขาราวกับเห็นผี

แต่ในช่วงเวลาต่อมา ร่างของ หรานเหมินน ก็ปรากฏขึ้นกระชั้นชิดตัวของผู้ใช้อาคมหอกสองคมได้ฟันไปที่หัวของเขา

“ไม่!”

ผู้ใช้อาคมรู้สึกตกใจอย่างมากร่างของเขาพริ้วไหวเตรียมจะหลบหนี

แต่ความแข็งแกร่งของเขาเป็นเพียง ระดับ 5 ขั้นปรมาจารย์ เขามีพลังห่างจากหรานเหมินถึงสองระดับ

ช่องว่างระหว่างสองระดับนี้ไม่สามารถแก้ไขได้

ร่างของเขาได้ถูกตรึงโดยหรานเหมินและไม่สามารถหลบเลี่ยงได้

“ไม่…เจ้าไม่อาจฆ่าข้าได้ ข้าเป็นพ่อมดของพวกคนเถื่อน ถ้าเจ้าฆ่าข้า อาณาจักรหนานหยานของเจ้าจะถูกโจมตีโดยพวกคนเถื่อนทั้งหมด ดังนั้นเจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้!”ชายชราตะโกนร้องขอชีวิตพ่อมด?

ดวงตาของหรานเหมิน ได้ขยับเล็กน้อย เขารู้จักพ่อมด นี่เป็นสัญลักษณ์ของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือที่มีจํานวนน้อยนิดและถูกยอมรับโดยพวกคนเถื่อน

แม้ว่าจะมีจํานวนน้อยแต่ทกคนก็ทรงพลังอย่างมาก

นักรบขั้นปรมาจารย์ไม่น่าจะเป็นไปได้

หากเป็นนักรบขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์ก็ว่าไปอย่าง

แต่ผู้ใช้อาคมด้านหน้าเขาบอกว่าตนเองเป็นพ่อมด ความแข็งแกร่งของเขาอ่อนแอเกินไป มีเพียงระดับ 5 ขั้นปรมาจารย์เท่านั้นมันยากที่เขาจะเชื่อว่า อีกฝ่าย คือพ่อมดจริง ๆ

“ข้าเป็นพ่อมดจริง ๆ ถ้าเจ้าฆ่าข้า อาณาจักรหนานหยาน ของเจ้า จะถูกโจมตีโดยชนเผ่าทั้งหมดของพวกคนเถื่อนเจ้าไม่ควรขุดหลุมฝังตัวเอง”เมื่อเห็นสายตาที่เปลี่ยนไปขอหรานเหมินผู้ใช้อาคมรีบพูดขึ้น

หรานเหมิน ได้มองไปที่เขา การแสดงออกของเขา เป็นอย่างที่ ผู้ใช้อาคม พูด

ถ้าอีกฝ่ายเป็นพ่อมดจริง ๆ เขาก็ไม่สามารถฆ่าอีกฝ่ายได้

พ่อมด มีสถานะสูงส่งอย่างมาก ในชนเผ่าคนเถื่อน แม้ว่า ชนเผ่าทั้งหมดจะไม่ส่งคนมาล้างแค้นให้เขาแต่ย่อมมีหนึ่งหรือสองเผ่าที่ตามมาล้างแค้นเขาอย่างแน่นอน

หรานเหมิน ไม่สามารถตัดสินใจเรื่องนี้ได้

แม้จะมีความคิดมากมาย แต่มันก็เป็นเพียงครู่เดียวก่อนที่ หรานเหมิน จะตัดสินใจ

ก่อนที่ ผู้ใช้อาคมจะมีเวลาตอบโต้ เขาก็สับฝ่ามือไปที่ต้นคอของอีกฝ่ายและเตรียมส่งมอบให้กับจักรพรรดิเพื่อหารือการจัดการภายหลัง

หลังจากรูปแบบอาคมถูกทําลาย กองทัพทหารม้าภายในเปยกวนก็ตื่นตระหนกอย่างสุดขีดเหตุผลที่ถั่วปาหงกล้าปล่อยให้ที่นี่มีทหารม้าเพียงห้าพันนายเพราะมันมีอาคมป้องกันที่ทรงพลัง

ตราบใดที่รูปแบบก่อตัวไม่ถูกทําลาย เมืองเป๋ยกวน ก็ไม่มีทางถูกยึดคืน ตอนนี้พวกเขาไม่มีรูปแบบอาคมป้องกันพวกเขาก็เหมือนเต่าที่ไร้กระดองในการหลบซ่อน

ทําได้เพียงยืนรอความตายเท่านั้น

“โจมตี!”

เมื่อเห็นว่า รูปแบบก่อตัวหายไป ทหารผู้ช่วยได้ออกคําสั่ง

ทหารพลธนูทั้งหมดของกองทัพองค์รักษ์อาณาจักรหนานหยาน ได้ปล่อยลูกศรยิงออกไป

เวลานี้ฝนลูกศรได้พุ่งเข้าไปในเมือง

ทหารคนเถื่อนไม่ได้ผ่อนคลายเหมือนก่อนหน้านี้ มีอย่างน้อยสองพันคนที่เสียชีวิตภายใต้คมลูกศร

ในเวลาเดียวกัน หรานเหมิน ก็แบกร่างของผู้ใช้อาคมด้วยมือซ้าย ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปในกําแพงเมืองเปียกวนเพื่อสังหารพวกคนเถื่อน

“เร็วเข้า,ยิงลูกศรหยุดปราณ!”

คนเถื่อนชี้ ไปที่ หรานเหมิน และ ตะโกนเสียงดัง

ได้ยินเช่นนี้ ทหารหลายร้อยคนภายใต้การสั่งการได้หยิบคันธนูขึ้นมาและใช้ลูกศรหยุดปราณเตรียมโจมตีหรานเหมิน

“ลูกศรหยุดปราณระดับปฐพี!”

ดวงตาของ หรานเหมิน หดย่อลงมาเล็กน้อย เป็นอย่างที่คิด พวกคนเถื่อน มีลูกศรหยุดปราณระดับปฐพี่จริงๆ ดูเหมือนว่าจะมีใครบางคนมอบสิ่งดี ๆ มากมายให้กับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม มันมีเพียงไม่กี่ร้อยคนไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเขาแม้แต่น้อย

ร่างของเขาได้วูบไหวหายไปปรากฏด้านหลังของพลธนูเหล่านี้ก่อนที่อีกฝ่ายจะตอบสนองคมหอกกวาดฟันลงไปแล้ว

บั้ม ! พวกคนเถื่อนเหล่านี้ ได้กลายเป็นเศษเนื้อทันที

บรรดา ลูกศรหยุดปราณระดับปฐพี จํานวนมาก หรานเหมิน ได้ตั้งใจเก็บพวกมันไว้

ลูกศรหยุดปราณระดับปฐพี มีค่ามาก และเป็นเรื่องดีที่จะได้รับมันมา

หลังจากแก้ไขปัญหาที่ใหญ่ที่สุดสําเร็จ หรานเหมิน ก็ใช้เวลาไม่นานในการสังหารพวกคนเถื่อนบนกําแพงจนหมดสิ้น

เหลือเพียงแค่ ผู้ใช้อาคม ในมือของเขา

หรานเหมิน กังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงแบกร่างของ ผู้ใช้อาคมคนนี้ไว้ในมือเสมอดังนั้นร่างของอีกฝ่ายจึงมีรอยฟกช้ํามากมาย

ทหารบนกําแพงเมืองได้ถูกสังหาร ทหารองค์รักษ์ ได้เข้าสู่เปียกวนและฆ่าผู้รอดชีวิตทั้งหมดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีนักรบคนเถื่อนเหลือรอดในเป่ยกวน

ในเวลาเดียวกัน หรานเหมิน ก็จัดการป้องกัน

ตอนนี้งานของเขาบรรลุเป้าหมายขั้นแรกเท่านั้น

การยึดเปยกวนเป็นขั้นตอนแรกขั้นตอนที่สองก็คือป้องกันเปยกวนไม่ให้พวกคนเถื่อนเข้าออก

นี่เป็นขั้นตอนที่ยากที่สุด

ไม่มีใครรู้ว่า พวกคนเถื่อนจะส่งกองกําลังมาสนับสนุน และ มาที่ เปยกวน ตอนไหน

หาก ถั่วปาหง ได้รับข่าว เขาคงจะรีบส่งทหารมายึดเป่ยกวนอย่างแน่นอน

เมืองเปยกวน คือ ปราการด่านสําคัญ และ ปราการด่านนี้ ก็ถูกครอบครองโดยหรานเหมิน

ปราการด่านนี้คือกุญแจสําคัญว่าใครจะชนะการต่อสู้ในครั้งนี้

เพราะนี่คือเส้นทางปิดกั้นมณฑลทางตอนเหนือกับทุ่งราบของพวกคนเถื่อน

ไม่งั้น ถั่วปาหง คงไม่ส่งผู้ใช้อาคม มาป้องกันที่นี่ น่าเสียดาย ที่ไม่มีใครคิดว่า หรานเหมินจะใช้วิธีนี้เพื่อทําลายรูปแบบอาคมและจับตัวอีกฝ่ายเอาไว้ได้

“ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับฝ่าบาทและน้องชายของข้าแล้วว่าพวกเขาจะจัดการอย่างไร!”หรานเหมินได้ยืนอยู่บนกําแพงเมืองเป๋ยกวนและพึมพัมออกมาขณะที่มองไปยังทิศทางของมณฑลเฮยเสียน