MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 316

ตอนที่ 316 ผู้ใช้อาคมที่แข็งแกร่ง

ในไม่ช้าคนจากหน่วยจินยี่เหว่ยก็พา หรานเหมิน ไปถึงคฤหาสน์ที่พักของแม่ทัพหลักซึ่งมีผู้ใช้อาคมจากนิกายประตูฉางเหออยู่ที่นั่น

ตอนนี้ หรานเหมิน ขมวดคิวแน่น…

เขามองไปที่ คฤหาสน์ตรงหน้าและบ่นพึมพัมออกมา”ดูเหมือนว่าอาคมป้องกันนี้จะไม่ธรรมดาเลย!”

ผู้ใช้อาคมของนิกายประตูฉางเหอ ได้วางอาคมป้องกันเอาไว้เผื่อมีคนลอบสังหารเขา

ไม่เพียงแต่ มันเป็นอาคมป้องกัน ระดับของมันยังไม่ได้อ่อนแอ เพราะมันเป็นอาคมระดับ

ยิ่งไปกว่านั้น อาคมที่นี่เชื่อมต่อกับอาคมป้องกันบนกําแพงเมือง ระดับของผู้ใช้อาคม ควรจะเป็นผู้ใช้อาคมปฐพี่ระดับสูง

สําหรับ ผู้ใช้อาคมสวรรค์ นั้น หรานเหมิน ไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน

ถ้ามีผู้ใช้อาคมสวรรค์จริง ๆ ทําไมพวกคนเถื่อน ถึงต้องวางปราการป้องกันใหญ่โตขนาดนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึงปราการเมืองที่นี่แม้แต่เขื่อนเพิ่งเฮยปาพวกเขาก็อาจจะตีไม่แตก

ดังนั้นมันจึงมีความแตกต่างระหว่างผู้ใช้อาคมสวรรค์กับผู้ใช้อาคมปฐพี

ปัญหาสําหรับ หรานเหมิน ตอนนี้ก็คือ คฤหาสน์มันอยู่ใกล้กับกําแพงเมืองมากเกินไป

ถ้าเขาโจมตีในเวลานี้ เขาคงไม่สามารถทําลายรูปแบบอาคมได้ในทันที หลังจากนั้น พวกคนเถื่อนบนกําแพงก็จะตอบโต้และยิงลูกศรหยุดปราณจนตัวเองต้องล่าถอย

แน่นอนว่า เขากังวลมากที่สุดว่า ลูกศรหยุดปราณในมือของพวกคนเถื่อนจะเป็นลูกศรหยุดปราณระดับปฐพีที่มุ่งเป้าไปที่ยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์โดยเฉพาะ

หากเป็นลูกศรหยุดปราณธรรมดา ลําพังคนไม่กี่พันคนเขาคงไม่สนใจ

เขาไม่รู้ว่าพวกคนเถื่อนนั้นมีลูกศรหยุดปราณระดับปฐพี่หรือเปล่า แต่ ตอนนี้พวกเขามีผู้ใช้อาคมอยู่ที่นี่มันยากที่จะบอกว่าพวกเขามีลูกศรหยุดปราณปฐพี่หรือไม่

“ท่านแม่ทัพ,พวกเรารีบไปกันเถอะ พวกเราไม่สามารถลอบโจมตีจากจุดนี้ได้”จินยี่เหว่ยได้กระซิบบอกหรานเหมิน

หรานเหมิน ได้มองไปที่สถานที่นี้และครุ่นคิด”ถ้าเช่นนั้นซุ่มโจมตีระหว่างวันเป็นอย่างไร?”

สายลับได้สั่นศีรษะทันที”ถ้าเกิดเป็นเช่นนั้นเกรงว่าทหารบนกําแพงอาจจะเห็น”

“ดูเหมือนว่าข้าจะต้องคิดแผนอื่นแล้วจริง ๆ “

หรานเหมิน ได้มองไปที่ระยะห่างการก่อตัวระหว่างกําแพงเมือง ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็สว่างวาบขึ้นคฤหาสน์ที่สร้างขึ้นนี้อยู่ไม่ไกลจากกําแพงเมืองมากนักถ้าเขารอจนกว่ากองทัพจะบุกโจมตีและให้พวกทหารไปสนใจกองทัพของเขาจากนั้นเขาก็เตรียมพร้อมสําหรับการทําลายอาคมป้องกัน

แบบนี้อาคมบนกําแพงเมืองก็จะพังไปด้วย

หลังจากคิดหาวิธีแล้ว หรานเหมิน ก็ยิ้มเหยาะบนใบหน้า”ถึงเจ้าจะเป็นผู้ใช้อาคมแล้วอย่างไรตราบใดที่ไม่ใช่ผู้ใช้อาคมระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ ก็คงจะไม่สามารถต่อต้านข้าได้ดังนั้น…”

แสงเย็นวาบได้ปรากฏในดวงตาของเขา”พรุ่งนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!”

เขาเดินผ่านช่องลับจินยี่เหว่ยและกลับไปทันทีก่อนที่จะออกคําสั่งให้ผู้ช่วยนําทัพบุกโจมตีเมืองเงียกวนในตอนรุ่งเช้าจากนั้นเขาก็กลับไปที่ช่องลับอีกครั้งและรอให้ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้น

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ และในตอนเช้าของวันถัดไปภายใต้การเตรียมการของ หรานเหมินผู้ช่วยได้นําทัพไปที่ด้านหน้าเมืองเป๋ยกวน

เมื่อพวกคนเถื่อนเห็น พวกเขาก็รีบส่งคนไปแจ้งแม่ทัพและผู้ใช้อาคมทันที

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้ใช้อาคมและแม่ทัพก็มาถึงกําแพง

“ฮ่าฮ่า,คุณชายเป็นอย่างที่ท่านคาดการณ์ไว้ ลู่เฟิง ได้ส่งกองทัพมาโจมตีเมืองเปยกวนจริง ๆ !”แม่ทัพจ้องมองไปที่ด้านล่างเมืองและหัวเราะออกมา

ผู้ใช้อาคม นี้ ดูเหมือนจะเป็นชายชราอายุ เจ็ดสิบถึงแปดสิบ

แต่ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้อ่อนแอเลย

เขามองไปที่ กองทัพของอาณาจักรหนานหยาน ด้านล่างเป๋ยกวนและกล่าวด้วยรอยยิ้ม”ลู่เฟิงเป็นคนเก่งน่าเสียดายที่มันประมาทเกินไปและประกาศกร้าวเป็นศัตรูกับคนอื่นไปทั่ว!”

“มันตระหนักได้ว่าระยะทางไปยังเป๋ยกวน เป็นสิ่งสําคัญ แต่มันก็สายเกินไป ข้าได้วางอาคมป้องกันแบบพิเศษเอาไว้แล้วพวกมันไม่สามารถฝ่าเข้ามาได้!”

“คุณชายท่านต้องการให้ข้าจัดทหารม้าเตรียมพร้อมไว้หรือไม่?”แม่ทัพคนนี้รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเขาตอบกลับ”แม้ทหารม้าของข้าจะมีเพียงห้าพันนายแต่ทุกคนก็ไม่เกรงกลัวความตามตอนนี้มีศัตรูอยู่ตรงหน้ามากมายพวกเขาทั้งหมดเพียงพอที่จะฆ่าพวกมันแล้ว”

ชายชราได้สั่นศีรษะ”ไม่จําเป็น,ดูจากธงกองทัพของพวกมันแล้ว นั่นคือธงมังกรของจักรพรรดิ เป็นทหารองค์รักษ์ของอาณาจักรที่ทรงพลังที่สุดรองมาจาก ทหารค่าย และ ทหารพยัคฆ์หากเราชิงบุกลู่เฟิงตอนนี้มีโอกาสที่พวกเราจะพ่ายแพ้”

“แต่เราแค่ป้องกันเมืองรอจนกว่ากองกําลังที่ทุ่งราบจะมาถึง พอถึงเวลานั้นพวกมันก็จะกลายเป็นศพไปเอง!”

แม่ทัพที่ได้ยินเช่นนั้น รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ ถั่วปาหง ได้บอกเขาก่อนหน้านี้ว่าอย่าได้ฝ่าฝืนคําสั่งชายชราคนนี้เด็ดขาด

ท้ายที่สุดแล้วชายชราคนนี้ก็เป็นตัวตนที่ลึกลับ

ผู้ช่วยได้ตรวจสอบเวลาและมันถึงเวลาที่ตกลงกับหรานเหมินเอาไว้แล้ว

เขาได้โบกมือขึ้นและสั่งการ”ยิงได้!”

พลธนูและเครื่องยิงเกาทันฑ์ได้ถูกนํามาใช้งานทันที

ฝนลูกศรได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและหล่นลงไปใส่กําแพงเมืองของเมืองเปยกวน

อุปกรณ์ทําลายเมืองหลายอย่างได้ถูกใช้ในเวลานี้เช่นเดียวกัน

แต่ฉากต่อไปที่ทหารองค์รักษ์เห็นก็แทบไม่อยากจะเชื่อในสายตาตัวเอง

ลูกศรจํานวนมากได้พึงพลังลึกลับบางอย่างขัดขวางเอาไว้

“นี่คือรูปแบบอาคมที่แม่ทัพหรานเหมินกล่าวถึงไว้หรือไม่?มันน่าทึ่งจริง ๆ !”ทหารผู้ช่วยได้มองไปที่มันด้วยสายตาเคร่งขรึม

ตอนนี้ เขารู้สาเหตุแล้วว่าทําไม แม่ทัพ หรานเหมิน จึงต้องเสี่ยงตัวเองเข้าไปในเมืองเปยกวนเพื่อเป็นกุญแจสําคัญสําหรับการทําลายเมือง

ปรากฏว่า แม่ทัพหรานเหมิน รู้อยู่แล้วว่าอาคมนี้ทรงพลังขนาดไหน

“ฮ่าฮ่า,คุณชายดูหน้าพวกมันสิราวกับเห็นผีอย่างนั้น?”แม่ทัพได้หัวเราะออกมา

ผู้ใช้อาคมเองก็ปั้นรอยยิ้มบนใบหน้า”ด้วยรูปแบบอาคมป้องกันนี้ก็คงไม่จําเป็นต้องกังวลใด ๆ !”

“ปล่อยให้พวกมันโจมตีไปท้ายที่สุดพวกมันก็จะเหนื่อยและท้อใจไปเอง”ผู้ใช้อาคมได้กล่าวพูดออกมา

การแสดงออกของเขาบ่งบอกถึงความภูมิใจเกี่ยวกับอาคมป้องกันนี้อย่างมาก

การที่ทําให้ทหารองค์รักษ์ของอาณาจักรหนานหยานไม่สามารถทําอะไรได้ก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้เขารู้สึก ภูมิใจ

จากภายในเมืองเป๋ยกวน หรานเหมิน ที่เห็นว่าไม่มีลูกศรยิงลอดเข้ามาเขาก็ถอนหายใจเล็กน้อย”เป็นอย่างที่คิดอาคมนี้ป้องกันการยิงลูกศรได้ โชคดีที่ข้าลอบเข้ามาข้างในเมืองเปยกวนได้สําเร็จ!”

เขาหันศีรษะไปมองที่คฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยรูปแบบอาคมป้องกัน แสงเย็นวาบได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาคฤหาสน์นี้เชื่อมต่อกับอาคมป้องกันบนกําแพงเมืองตราบใดที่รูปแบบนี้ถูกทําลายอาคมป้องกันเมืองบนกําแพงก็ล้วนไร้ประโยชน์

ได้เวลาทําลายมันแล้ว!

“สะบั้น!

หรานเหมินได้คํารามออกมาอย่างรุนแรงเขาได้รวบรวมพลังจนถึงที่สุดและกระแทกลงไปที่คฤหาสน์ด้านหน้า

แรงสั่นสะเทือนทําให้ผู้ใช้อาคมที่อยู่บนกําแพงเมืองเปยกวนต้องเปลี่ยนสีหน้าอย่างมากเขาหันศีรษะกลับไปมองและพูดด้วยความตกใจ”ใครกัน !!!”