MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 285

ตอนที่ 285 ความคิดของจ้าวหยุน

ไม่ค้ําของชายชราฟาดไปยังหอกในมือของจ้าวหยุน

พลังมหาศาลทําให้จ้าวหยุนต้องรีบโคจรพลังปราณในร่างกายตั้งรับทันที

ถัวปาหงได้ใช้โอกาสนี้ หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว

จ้าวหยุนไม่ได้คิดไล่ตามถัวปาหง เขาได้จ้องมองไปที่ชายชราตรงหน้าด้วยสายตาจริงจัง

ความแข็งแกร่งที่ชายชราผู้นี้ปลดปล่อยออกมาแข็งแกร่งอย่างยิ่งมันเทียบเท่ากับระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์!

เทียบกับสถานะปัจจุบันของเขา

แต่ความแข็งแกร่งของชายชราผู้นี้ไม่ได้แสดงพลังพิเศษออกมาเพื่อยกระดับ เขาได้มาถึงระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ด้วยตัวเอง

ดังนั้น แม้ว่าตอนนี้จ้าวหยุนจะแข็งแกร่ง แต่เขายังคงต้องให้ความสนใจกับชายชราคนนี้

“เจ้ามาจากนิกายประตูฉางเหมิน!”

จ้าวหยุนมองไปที่ชายชราตรงหน้าและกล่าวถามอย่างเย็นชา

ชายชรายิ้มและพยักหน้า” ข้ามาจากนิกายประตูฉางเหมินจริงๆ ! ดูเหมือนว่าแม่ทัพหนุ่มผู้นี้หูตากว้างไกล เพียงพริบตาก็มองตัวตนของข้าออกในพริบตา!”

จ้าวหยุนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เขาได้ชี้หอกไปที่ชายชราและกล่าวพูดอย่างเย็นชา” จะเข้าก็เข้ามา!”

” ทําไมถึงอยากจะสู้นักเล่า?”

ชายชรายิ้มออกมา” เจ้าและข้าต่างก็เป็นนักรบระดับ 7 ขั้นปรมาจารย์ หากเจ้าต้องการจะวัดพลังกับข้า เกรงว่าคงไม่อาจบอกได้ถึงความแตกต่างภายในวันสองวันเป็นแน่ ดังนั้นข้าไม่สนใจที่จะเล่นกับเจ้า ไว้มีโอกาสเราค่อยพบกันใหม่!”

หลังจากพูดจบแล้ว ร่างของชายชราก็หายไปทันที

จ้าวหยุน รู้สึกได้ถึงทิศทางที่ชายชราหนีไป เขาไม่ได้ไล่ตาม

เพราะเขารู้ดีว่า แม้จะเป็นเขาตอนนี้ก็คงไม่สามารถจัดการกับชายชราคนนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของเขาถูกเพิ่มขึ้นด้วยพลังพิเศษ มันมีระยะเวลากําหนด ตอนนี้มันใกล้จะถึงขีดจํากัดของเขาแล้ว หลังจากผ่านไปช่วงเวลานึ่งความแข็งแกร่งของเขาจะกลับสู่ค่าดังเดิม และเขาจะตกอยู่ในช่วงเวลาที่อ่อนแอ

เขาได้ควบม้า และหันกลับไปยังสนามรบภูเขาเหยียนซาน

อย่างไรก็ตาม เมื่อจ้าวหยุนมาถึงภูเขาเหยียนซาน เกาชุนก็ได้นําทหารกองพันทหารค่ายไล่ฆ่าทหารม้านับหมื่นเหล่านี้ทั้งหมด

จะพูดให้ละเอียดก็คือเกาชุน ได้สังหารทหารม้านับหมื่นเหล่านี้ทั้งหมด

เมื่อจ้าวหยุนกําลังไล่ล่าฆ่าถัวปาหง และสังหารแม่ทัพเหล่านั้น ทําให้คนเถื่อนสูญเสียผู้บัญชาการและไม่สามารถรวบรวมกองทัพได้

เกาชุนได้ใช้พลังปราณฟื้นฟูร่างกายและระเบิดพลังออกมาในระยะเวลาอันสั้นเพื่อสังหารคนเถื่อนเหล่านี้

“แม่ทัพเกา ท่านสังหารพวกคนเถื่อนพวกนี้ได้รวดเร็วจริงๆ !” จ้าวหยุนมองไปที่ศพรอบๆ เขาแอบยกนิ้วให้กับเกาชุน

เกาชุนรู้สึกอายเล็กน้อยและตอบกลับ” ต้องขอบคุณพี่จ้าวที่ช่วยเหลือหากท่านไม่ฆ่าแม่ทัพพวกคนเถื่อนและทําลายรูปแบบกองทัพ มีหรือข้าที่ถูกปราบปรามโดยรูปแบบกองทัพจะสามารถระเบิดพลังปราณแท้จริงออกมาฆ่าคนเหล่านี้ได้?”

หลังจากหยุดชั่วครู่ เกาชุนก็พูดต่อ พี่จ้าว ถ้าท่านไม่ว่าอะไร ช่วยรอข้าเก็บกู้ร่างพี่น้องของข้าก่อนได้หรือไม่?”

จ้าวหยุนไม่ได้พูดอะไร เขาได้ติดตามเกาชุน ไปยังสถานที่ที่พวกเขาทําการต่อสู้

เกาชุน นําทหารกองพันทหารค่ายที่เหลือไม่ถึงพันคน และมองไปที่ศพอดีตพี่น้องที่ตก ตายในภูเขาเหยียนซาน

คนเหล่านี้ เป็นพี่น้องของพวกเขา ทั้งกลางวันและกลางคืน พวกเขาได้ฝึกฝนด้วยกัน ไว้ใจซึ่งกันและกัน ร่วมมือกันเพื่อสังหารศัตรู

พวกเขาเป็นพี่น้องที่ร่วมอยู่ร่วมตายไปด้วยกัน!

แม้แต่ดวงตาของเกาชุน ก็ยังเป็นสีแดงเวลานี้

ทหารทุกคนในกองพันทหารค่ายล้วนเป็นคนที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี วันนี้มีผู้เสียชีวิตมากกว่า 6,000 คนในภูเขาเหยียนซาน

มันช่างเจ็บปวด!

เจ็บปวดยิ่งนัก!

แต่นี่คือสงคราม สงครามย่อมมีการเสียสละ และเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้คนในอาณาจักรของคุณถูกเหยียบย่ํา พวกเขาจะต้องลุกขึ้นมาต่อต้าน

เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวพูดเสียงดัง” หาศพพี่น้องของเราทุกคนมากองรวมกันร่วมส่งพวกเขาไปสู่สุขคติ!”

“ขอรับ!” ทหารที่มีไม่ถึงพันคนในค่ายพูดออกมาด้วยน้ําตา

ศพของทหารกองพันทหารค่ายในสนามรบทั้งหมด หลังจากเสียชีวิต พวกเขาไม่สนใจที่จะนําศพเหล่านี้ไปฝังไว้ที่สุสานวีรชน

นี่คือกฎของกองพันทหารค่าย ทหารทุกคนต้องเชื่อฟังกฏ

หลังจากพบศพของทหารทั้งหมดที่เสียชีวิตแล้ว เกาชุนก็จุดไฟยืนตรงหน้าและกล่าวพูดเสียงดัง”เหล่าพี่น้องที่แสนดีของข้า ขอให้วิญญาณของพวกเจ้าไปสู่ตําหนักจงอี้”

“ไปสู่ตําหนักจงอี้”

ทหารที่เหลือต่างพากันตะโกน

ตําหนักจงอี้ เป็นตําหนักที่สร้างขึ้นมาสําหรับแม่ทัพและทหารที่เสียชีวิตในสนามรบ

ทหารคนใด ที่ได้รับการฝังร่างในตําหนักจงอี้ จะเป็นทหารที่พลชีพเพื่ออาณาจักรวิญญาณของวีรชนผู้กล้าทุกคนจะสถิตอยู่ที่นั่น

จ้าวหยุน มองดูฉากนี้ด้วยความโศกเศร้า

เขาสัมผัสได้ถึง ความรู้สึกของเกาชุน และ กองพันทหารค่ายที่ไม่เพียงแต่ความรู้สึกของแม่ทัพที่มีต่อผู้ใต้บังคับบัญชาเท่านั้น ยังรวมไปถึงความรู้สึกของพี่น้องด้วย

นี่ไม่ใช่การแสดง มันเป็นความรู้สึกจริงๆ

หลังจากศพเหล่านี้ถูกเผากองรวมกัน และไหม้จนหมด เกาชุนก็ได้กําขี้เถ้าขึ้นมากํามือนึ่ง เพื่อที่จะนํากลับไปที่ตําหนักจงอี้

ขี้เถ้าในมือกํานี้ เป็นหลักฐานว่าพี่น้องของพวกเขาทุกคนพลีชีพอย่างเสียสละในสนามรบ!

” พี่จ้าว ท่านไม่เป็นอะไรนะ?”เกาชุนหันมากล่าวถามจ้าวหยุน

จ้าวหยุนได้สั่นศีรษะ”ข้าสบายดี”

ผลข้างเคียงจากการใช้พลังพิเศษเริ่มแสดงผล แต่มันก็ไม่ได้มีผลมากนัก

” ดีแล้ว”

เกาชุน ไม่ได้ลังเลอีกต่อไป เขามองไปที่จ้าวหยุน และพูดขึ้น” พี่จ้าว เหตุผลที่ข้ารั้งท่านไว้ กล่าวตามตรง ข้าต้องการให้ท่านช่วยเหลือข้ามารับใช้ฝ่าบาทด้วยกัน ด้วยความสามารถของท่านย่อมประสบความสําเร็จอย่างแน่นอน!”

หลังจากจ้าวหยุนได้ยิน เขาก็ครุ่นคิดและตอบกลับ”แม่ทัพเกา ข้าเองก็ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามความฉลาดขององค์จักรพรรดิมาก่อน แต่ข้า จ้าวหยุน หาได้ต้องการรับใช้ฝ่าบาทในตอนนี้”

“หรือว่าพี่จ้าวมีคนในใจอยู่แล้ว?”เกาชุน ได้กล่าวถามอย่างกังวล

จ้าวหยุนได้สั่นศีรษะ” ข้าหาได้มีคนในใจ แต่เป็นเพราะมีสัญญากับสหายที่ตายไปเมื่อหลายปี ก่อนว่าจะดูแลครอบครัวของเขาให้ดี ครั้งนี้ ข้ากลับไปที่มณฑลเฮยเสียน เพื่อค้นหาครอบครัวของสหายคนนี้”

“มณฑลเฮยเสียนล่มสลายไปแล้ว เป็นไปได้หรือไม่ว่าคนที่ท่านกําลังมองหาอยู่จะ…”

เกาชุนไม่ได้พูดจบ แต่จ้าวหยุน รู้ความหมายดี

เขาได้สั่นศีรษะ”ไม่อย่างแน่นอน ตอนนั้นข้าไปถึงบ้านของสหายคนนั้นก่อนที่พวกคนเถื่อนจะบุกเข้ามากลับพบว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน คนข้างบ้านได้บอกว่าครอบครัวของพวกเขาได้ออกจากมณฑลเฮยเสียนไปเมื่อสามปีก่อน ข้าได้ให้สัญญากับสหายคนนี้เอาไว้ว่าจะปกป้องครอบครัวของเขาให้ดี ดังนั้น ข้าจะไม่ทําไม่ได้!”

“ข้าจ้าวหยุน จะยังไม่มอบความภักดีกับใครจนกว่าข้าจะพบกับครอบครัวสหายของข้า!”

“นี่ ”

เกาชุน ได้คร่ําครวญเล็กน้อยและตอบกลับ”เช่นนั้น ทําไมท่านไม่ไปพบกับฝ่าบาทเล่า พระองค์กําลังเดินทางมาที่สามมณฑลทางตอนเหนือแห่งนี้ ภายใต้พระหัตถ์ของพระองค์มีหน่วยจินยีเหว่ยที่เฉลียดฉลาดสอดส่องข้อมูลเก่ง ขอเพียงฝาบาทสั่งการ หน่วยจินยี่เหว่ย ย่อมช่วยพี่จ้าวหาครอบครัวสหายผู้นั้นได้อย่างแน่นอน”

จ้าวหยุนได้สั่นศีรษะ” ข้ามีสถานที่ในใจอยู่แล้ว แต่เพราะก่อนจะไปที่นั่นได้พบเจอกกับการรุกรานของพวกคนเถื่อนเสียก่อน พอเห็นความโหดร้ายของพวกมัน ข้าจึงไม่อาจนิ่งดูดายดาย นี่เป็นเหตุผลที่ทําให้ข้าอยู่ที่นี่ในวันนี้ สําหรับสถานที่ที่ข้าจะไป อยู่ทางใต้มณฑลนู ถ้าตามที่แม่ทัพเกากล่าว ฝ่าบาท คงใกล้จะมาถึงในไม่ช้า ข้าเชื่อว่าสามมณฑลทางตอนเหนือคงไม่มีปัญหาอีกต่อไป ดังนั้น ข้าคงต้องออกตามหาครอบครัวของสหายต่อ”