MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 280

ตอนที่ 280 สูญเสียทหารม้า

ทหารม้าห้าพันนายได้พุ่งปะทุออกมาราวกับเมฆดําที่กําลังก่อตัว!

แรงกดดันนี้ทําให้พวกเขาแทบจะหายใจไม่ออก

ทหารธรรมดาคงไม่อาจจะต่อกรกับทหารม้าได้ แม้จะมีนับหมื่นคนก็คงไม่อาจก้าวขาออกเมื่อเห็นกองทัพทหารม้าเหล่านี้

แต่ ตอนนี้ เกาชุน และ กองพันทหารค่ายของเขา กลับไม่มีใครหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“เตรียมพร้อม!”

เกาชุน ได้มองดูทหารม้าที่วิ่งเข้ามาเขาได้ยกมือขึ้น

ทหารด้านหลังของเขาได้บ้างคันศรเพื่อรอโจมตี

หลังจากที่ทหารม้ามาถึงระยะยิงแล้วเกาชุนก็ได้ส่งสัญญาณทันที”ยิงได้!”

ฉึบ!

ฝนลูกศรจํานวนนับพันได้พุ่งเข้าใส่กองทัพทหารม้าห้าพันนาย

ฉั่ว!

ลูกศรอันแหลมคมได้ปักทะลุร่างของทหารม้าเหล่านี้ในสนามรบ เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชได้ดังไปทั่วพื้นที่

พวกคนเถื่อนทางตอนเหนือได้ล้มลงตายกันเป็นระนาว ยกเว้น ฮามุล ที่มีความสามารถในการต้านทานการโจมตีจากลูกศรเหล่านี้

เมื่อเห็นฉากนี้ ถัวปาหง ขมวดคิ้วแน่น เขามองไปที่ด้านหน้าและพึมพัมเล็กน้อย” ทหารราบ เหล่านี้ไม่กลัวทหารม้า?”

นี่ใช่ทหารจากสามมณฑลใหญ่ทางตอนเหนือที่เขารู้จักจริงงั้นเหรอ?

ในอดีต ไม่มีทหารคนใดจากสามมณฑลทางตอนเหนือกล้าที่จะต่อกรกับทหารม้าของพวกเขาในพื้นที่เปิดเช่นนี้

เหตุผลที่คนเหล่านั้นปกป้องที่เอาไว้ได้เป็นเพราะพวกเขายึดติดกับกําแพงเมืองและอาศัยกําแพงเมืองในการป้องกัน

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นทหารราบกล้าที่จะเผชิญหน้ากับทหารม้า ไม่เพียงแต่ไม่หวาดกลัวซ้ํา ยังตอบโต้กลับ

มันทําให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย

ยังไงก็ตาม เขาก็เชื่อมั่นในการนําทัพของ ฮามุล ตราบใดที่ทหารม้าของพวกเขาบุกประชิดถึงตัวทหารราบทหารเหล่านี้จะถูกตัดหัวทันที

จากนั้น เขาก็จะทําให้ หุบเขาเหยียนซานแห่งนี้นองไปด้วยเลือด

“เข้าชาร์จ!”

เมื่อเห็นทหารม้าข้าง ๆ ล้มลง ใบหน้าของ ฮามุล ก็มืดมนอย่างมาก

เพียงแค่คลื่นลูกศรพวกนี้ ก็ทําให้เขาสูญเสียคนไปนับพันแล้ว

เหตุผลหลักก็คือเขาไม่คิดเลยว่า ศัตรูจะกล้าโจมตีตอบโต้ทหารม้า ดังนั้น เขาจึงไม่ได้สั่งการให้กองทัพแยกตัวออกไปจึงทําให้เกิดความสูญเสียอย่างมาก

“ยิง!”

เกาชุน ยังคงสั่งการพลธนูต่อไป

เพียงพริบตาเดียวคลื่นลูกศรระลอกที่สองก็พุ่งตกลงมา

คราวนี้มันได้ฆ่าชีวิตพวกมีจํานวนมาก

“เข้าชาร์จ!”

“เข้าชาร์จ!”

ฮามุล ได้คํารามออกมาอย่างหนักและนําทหารม้าเข้าชาร์จต่อ

“ทหารดาบ และ โล่ แยกย้ายกันไป พลธนูยิงจู่โจมสนับสนุน!”

“ขอรับ!”

ทหารจากกองพันทหารค่ายได้ยินคําสั่งก็ปฏิบัติตามทันที

คลื่นลูกนี้ยังคงยิงโดนทหารม้าของพวกคนเถื่อนหลายคน

ม้าบางตัวได้กลิ้งล้มลงไปขัดกับม้าตัวอื่น ๆ จนทําให้เกิดภัยคุกคามขนาดใหญ่ต่อการบุก

แต่สิ่งนี้ ไม่ได้ทําให้ ฮามุล หยุดความคิดที่จะนําทหารม้าที่เหลือเข้าชาร์จ

ตอนนี้ ทหารม้า อยู่ใกล้กับกองทัพของอีกฝ่ายมาก เขาจะไม่ปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายได้ตอบโต้

เขาได้กระโจนเข้าไปข้างหน้าทันที

“ฆ่า!”

เมื่อปราศจากการขัดขวางของพลธนู ฮามุล ก็สามารถนําทหารม้าไปถึงด้านหน้าของกองพันทหารค่ายได้สําเร็จเขาได้ยกมือขึ้นให้ทหารม้ายังวิ่งต่อไป

เขาถือดาบใหญ่ในมือและฟันไปที่ทหารโล่ด้านหน้าเพื่อที่จะทําลายปราการป้องกัน

เมื่อเกาชุนเห็นดังนั้นเขาก็ตะโกนขึ้น” แทงม้า!”

ทันใดนั้นช่องว่างก็ปรากกกลางโล่ที่หนาแน่น หอกยาวที่เปล่งประกายไปด้วยไอเย็นได้แทงทะลุออกมา

ฉึบ!

หอกได้แทงเข้าไปที่มาของพวกเขา ทหารเหล่านี้ได้ล้มลงกับพื้น

รวมถึง ฮามุล เขาก็ถูกโจมตี จนทําให้ ล้มลงกับพื้น

“เด็ดหัวพวกมัน!”

เกาชุน ได้ออกคําสั่งอีกครั้ง

ทหารที่เตรียมพร้อมมาเป็นเวลานานได้ลบรูปแบบป้องกันของพวกเขาออกและตัดศีรษะของพวกคนเถื่อนที่ล้มลง

ฮามุล แข็งแกร่งมาก แม้เขาจะถูกทหารสองสามนายรุมล้อมแต่เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้ทหาร เหล่านี้สังหารตน

ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ เมื่อเขาก้มมองดูก็พบว่ามีลูกศรปักอยู่ที่หน้าอกของเขา

“ลูกศรนี้มาจากไหน?”

ฮามุล เงยหน้าขึ้นมอง เห็นแม่ทัพคนนึงที่จ้างคันศรอยู่ในมือ

“เขาเป็นใคร?”

นี่คือความคิดสุดท้ายของ ฮามุล ก่อนที่เขาจะถูกดาบเล่มใหญ่ตัดศีรษะ

การจ้องมองเกาชุน ไม่ได้เปลี่ยนแปลง เขาเป็นคนลอบโจมตีใส่ ฮามุล เมื่อครู่นี้

เขารู้ดีว่า ฮามุล ไม่ได้อ่อนแอ หากอีกฝ่ายระเบิดพลังปราณในร่างมา ย่อมเป็นภัยคุกคามต่อทหารธรรมดาในกองพันทหารค่าย และ จะทําให้พวกเขาบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก

เกาขุน จะไม่ปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด

ดังนั้นเขาจึงยิงลูกศรใส่ ฮามุล โดยตรง 

เขาเงยหน้าขึ้นมองทหารม้าที่ยังคงวิ่งเข้ามาก่อนที่จะโบกมือขึ้น “ยิงพวกมัน!”

ทหารดาบและโล่ ได้ตั้งปราการป้องกันอีกครั้ง เพื่อสร้างแรงกดดัน

จากนั้นก็ปล่อยให้ พลธนูของพวกเขาที่ยืนอยู่ด้านหลัง ยิงลูกศรออกไปฆ่าพวกคนเถื่อนอีกครั้ง

ทหารม้า ที่เลี้ยงลูกศรมาได้ และ ประชิดกับกองพันทหารค่าย พวกเขาก็ถูกหอกยาวแทงจนล้มลง

จากนั้นก็ถูกตัดศีรษะตามเดิม โลหิตจํานวนมากได้ไหลไปทั่วพื้นที่แห่งนี้

ทหารของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือต่างก็พากันล้มตายไปทีละคน

ไม่นาน ทหารม้าห้าพันนาย ที่พุ่งเข้ามา ภายในระยะเวลาไม่นาน พวกเขาก็กลายเป็น ศพนอนอยู่บนพื้น

“แม่งเอ้ย!”

ถัวปาหง ที่อยู่ด้านหลัง มองเห็นทหารม้าห้าพันนายของเขาเสียชีวิตอยู่ต่อหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเขาได้ตะโกนขึ้น” ทัพหน้าเตรียมบุก กุดหัวพวกมันให้ข้าซะ!”

“ฆ่า!”

ทหารม้าทัพหน้า 20,000 นายได้พุ่งเข้าใส่กองพันทหารค่ายทันที

เกาชุน ดูเคร่งขรึมเมื่อเห็นสิ่งนี้

ถ้ามันเป็นจํานวนเท่ากับก่อนหน้านี้เกาชุนพอจะมีความมั่นใจที่จะขัดขวางทหารม้าเหล่านี้ทั้งหมด

แต่ตอนนี้ มีทหารม้ามากกว่าหมื่นนายพุ่งเข้ามาเขาไม่สามารถใช้วิธีเดียวกันได้ในตอนนี้

“รวมทัพ!”

“ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!”

“ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!”

เกาชุน และ กองพันทหารค่ายทั้งหมด ได้ตะโกนขึ้น ทันใดนั้นกําลังใจของพวกเขา ก็เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว

ตู้ม!

ทหารม้าของพวกคนเถื่อนที่พุ่งปะทะกับแนวโล่ของกองพันทหารค่ายเหล่านี้ต่างก็ถูกซัดกระเด็นกลับไป

รูปแบบป้องกันของกองพันทหารค่ายนั้นแข็งแกร่งมาก แม้แต่ลูกศรขนาดใหญ่ก็ยังสามารถป้องกันได้

ถัวปาหง ขมวดคิ้วแน่น เมื่อเห็นมัน เขาได้ตะโกนขึ้น” ข้ามทหารพวกนี้ไปให้ได้ เตรียมตะขอเหล็กเกี่ยวโล่ของพวกมันออกมา”

“ขอรับ!”

ทหารของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือได้ยินดังนั้น พวกเขาก็หยิบตะขอเหล็กที่ออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อรับมือกับการป้องกันของทหารโล่ออกมา

รูปแบบการป้องกันของกองพันทหารค่ายทรงพลังอย่างหนึ่งเป็นเพราะเหล่าทหารที่อยู่ด้านหลังโล่นั้นต่างก็ถูกฝึกฝนมาดี

อย่างที่สองก็คือ โล่ของพวกเขามีความต้านทานต่อการปะทะที่ค่อนข้างสูง

ถ้าพวกเขาไม่มีโล่รูปแบบป้องกันนี้ก็จะแตกพ่ายทันที