MPESIH-ระบบจักรพรรดิไร้เปรียบ - ตอนที่ 279

ตอนที่ 279 ทหารม้านับแสน

“ดูเหมือนว่าพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือจะใช้กลอุบายวางแผนมาเป็นอย่างดี!”

ใบหน้าของ เกาชุน รู้สึกหนักอึ้ง เขามองไปที่ กองทัพทหารม้า ที่ใกล้เข้ามายังภูเขาเหยียนซานอย่างต่อเนื่อง เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าวพูดออกมา “รีบลงเขาไปที่เมืองเหยียนซาน!”

“นี่…”

รองแม่ทัพได้กล่าวพูดอย่างลังเล “ท่านแม่ทัพ กองพันทหารค่าย เพิ่งลงมาจากภูเขารกร้าง ถ้าขืนไปสู้รบตอนนี้ มีแต่จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ข้าน้อยเกรงว่า…”

“ไม่จําเป็น ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเราจะต้องปกป้องภูเขาเหยียนซานเอาไว้ให้ได้!”

ดวงตาของ เกาชุน ดูเคร่งขรึม “หลังภูเขาเหยียนซาน คือ มณฑลเอินหลง ด้านหลังมณฑล เฉินหลงคือ ประชากรนับล้านคน ถ้าเจ้าปล่อยให้ทหารม้านับแสนนายผ่านภูเขาเหยียนซานไปมณฑลเอินหลงก็คงจะจบสิ้นแล้ว!”

“วันนี้ แม้ว่า กองพันทหารค่ายจะต้องตาย ก็ห้ามปล่อยให้พวกมันข้ามภูเขาไปได้สักคน!”

“เข้าค่าย ทําตามคําสั่ง เตรียมพร้อมต่อสู้”

“ขอรับ!”

ทหารในกองพันทหารค่าย รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

พลังใจเดียวของพวกเขาคือความทะเยอทะยานที่จะมีชีวิตรอดและสังหารศัตรู

“เดินทัพ!”

เกาชุนได้นํากองพันทหารค่าย 7,000 นาย มุ่งหน้าไปที่ด้านหลังของภูเขาเหยียนชานอย่างรวดเร็ว

“นั่นใคร?

กองทหารรักษาการณ์ในเมืองเหยียนซานนั้นมีเพียงไม่กี่ร้อยคน พวกเขาไม่ใช่ทหารรักษาการณ์เพียงแค่ดูแลพวกพ่อค้าที่เดินทางระหว่าง หนานฉู่ กับ มณฑลเฉินหลง เท่านั้น

แม่ทัพที่อยู่ที่นี่ได้มองไปที่กองทัพด้านล่างการแสดงออกบนใบหน้าของเขาได้เปลี่ยนไป

“ข้าแม่ทัพเกาชุน!”

“แม่ทัพเกาชุน?”

แม่ทัพที่พิทักษ์เมืองได้ยินดังนั้นเขาถึงกับผงะไปชั่วขณะ เขาไม่ได้สงสัยเลยหลังจาก เห็นกองพันทหารค่ายในชุดสีดํา

ด้วยยุทโธปกรณ์แบบนี้ มีเพียงในอาณาจักรหนานหยานเท่านั้น ทั้งยังมีกองทัพเดียวที่แต่งตัวแบบนี้ ซึ่งนั่นก็คือกองพันทหารค่ายของแม่ทัพเกาชุน

เขารีบวิ่งลงมาทําความเคารพทันที “ข้าน้อยยินดีที่ได้พบท่านแม่ทัพ”

“พวกเจ้ามีกันกี่คน?” เกาชุน ได้ถามทันที

“รายงานท่านแม่ทัพ ข้าน้อยมีทหารใต้บังคับบัญชา 570 นาย ที่เฝ้าประตูเมืองด่านของภูเขาเหยียนซาน”

“มีพลธนูกี่คน?”

“มีพลธนู 100 คน แต่เนื่องจากพื้นที่โดยรอบอยู่ใกล้กับภูเขารกร้างทําให้ทหารส่วนใหญ่สามารถใช้ธนูได้” แม้ว่าแม่ทัพคนนี้จะสงสัยว่าทําไมเกาชุนถึงถามเรื่องนี้แต่เขาก็ตอบกลับทันที

เกาชุน ได้ครุ่นคิด และมองไปที่ประตูเมืองด่านภูเขาเหยียนซาน

ที่นี่มีกําแพงเมือง แต่สั้นมาก มันสูงเพียงสองเมตรเท่านั้น

แม้จะสั้นแต่ก็แข็งแรงดี

“ไม่,หากเป็นแบบนี้คงไม่อาจรั้งปกป้องที่นี่เอาไว้ได้!”

การแสดงออกของ เกาชุน ดูเคร่งขรึม

กําแพงสูงกว่าสองเมตร แม้ว่าพวกคนเถื่อนจะโจมตีเมืองไม่เก่ง แต่พวกเขาก็ใช้เวลาไม่นานในการทําลาย

ด้วยความลังเลเขาได้มองไปที่แม่ทัพคนนี้ และ พูดขึ้น “เจ้ารีบส่งคนไปยังเมืองเอินหลงในมณฑลเอินหลง และ บอกพวกเขาว่า มณฑลเอินหลง กําลังถูกกองทัพทหารม้าของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือบุกโจมตีภูเขาเหยียนซาน ให้รีบส่งทหารมาสนับสนุนที่นี้โดยเร็ว!”

“พวกคนเถือนบุกโจมตีภูเขาเหยียนซาน?”

แม่ทัพคนนี้ รู้สึกตื่นตะลึง เขาอยู่ปกป้องที่นี่ ทําไมเขาไม่รู้ว่ามีพวกคนเถื่อนบุกโจมตีภูเขาเหยียนซาน

ก่อนหน้านี้ เกาชุน และ คนอื่น ๆ อยู่บนภูเขาสูง ทําให้มองเห็นได้ชัด แม่ทัพคนนี้ อยู่ในภูเขาเหยียนซานเป็นธรรมชาติที่พวกเขาจะไม่รู้

แต่ในไม่ช้าผืนดินก็สั่นสะเทือน

นี่คือเสียงเท้าของทหารม้า

ใบหน้าของ แม่ทัพคนนี้ ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก ในฐานะที่เป็นหนึ่งในแม่ทัพของสามมณฑลทางตอนเหนือเมื่อเขาได้ยินเสียง เขาก็รู้ว่านี่เป็นเสียงของกองทัพทหารม้า และ ระยะทางมันก็ใกล้ เข้ามาแล้วด้วย

เกาชุน ได้หน้าเปลี่ยนสีและพูดขึ้น “เข้าค่ายและเดินทัพ”

ในเวลาเดียวกัน เขาก็สั่งการแม่ทัพคนนี้ “เจ้าไปพาทหารในเมืองด่านภูเขาเหยียนซานมาให้พวกเขาใช้คันศรมองหาโอกาสยิงบนกําแพงเพื่อสนับสนุน”

“ท่านแม่ทัพ…ท่าน คิดจะนํากองพันทหารค่ายไปสู้กับทหารม้างั้นเหรอ?” แม่ทัพคนนี้ไม่อยากจะเชื่อ

เกาชุน ไม่ได้ตอบ และ รีบนํากองพันทหารค่ายไปยังภูเขาเหยียนซาน

แต่เมื่อเขามาถึงภูเขาเหยียนซาน เขาก็พบว่า แม้สถานที่แห่งนี้ จะบอกว่าเป็นภูเขา แต่มันก็มีเส้นทางที่สามารถให้คนผ่านได้อย่างน้อย 8,000 คน

การแสดงออกของเกาชุน เริ่มน่าเกลียดมากขึ้น เขาไม่คิดเลยว่า ภูเขาเหยียนซานจะมีทางเดินที่กว้างขนาดนี้

ตอนนี้ เขาไม่มีทางเลือกแล้ว เขาจะต้องไม่ปล่อยให้ทหารม้าผ่านภูเขาเหยียนซานไปได้

“เข้าค่าย!”

” ขอรับ!”

กองพันทหารค่ายได้จัดระเบียบแถวกันอย่างรวดเร็ว

ทหารดาบและโล่ได้ยืนอยู่แถวหน้า พวกเขาได้ใช้รูปแบบในการต่อต้านทัพทหารม้า

“พลธนูเตรียมพร้อม!”

ด้านหลังของกองพันทหารค่ายได้หยิบคันธนูขึ้นมาทีละคัน

เกาชุน ได้ยืนอยู่กลางขบวนทัพและหรี่ตาจ้องมองไปที่ถนนที่ฝุ่นฟุ้งกระจาย

ทหารม้ากําลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้

“ฮ่าฮ่า,หัวหน้า แผนการของท่านช่างแยบยลจริง ๆ พวกเราได้ปิดล้อม มณฑลหนานฉ่ เอาไว้ และ ได้มุ่งหน้ามาที่มณฑลเฉินหลง ข้าอยากจะรู้นักว่า อ๋องแห่งมณฑลเอินหลง จะรู้สึกยังไงเมื่อโดนทัพทหารม้านับแสนของเราบุกโดยฉับพลัน!”

กองทัพทหารม้าของพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

คนที่นําทัพทหารม้าในครั้งนี้ก็คือ ถั่วปาหลัวหน้าส่วนหนึ่งของพวกคนเถื่อน และ ดูแลกองทัพทหารม้า 1.5 ล้านคนในศึกนี้

ถั่วปาหง ได้หัวเราะออกมา” ดื่ม พวกคนจากทางตะวันตกเฉียงใต้ของหยูโจว มักจะให้ความสําคัญกับกลยุทธ์ วันนี้ ข้าจะแสดงให้พวกมันได้เห็นว่า ชนเผ่าของพวกข้า เองก็มีกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งมากกว่าพวกมัน”

“หากเราสามารถยึดครองมณฑลเอินหลงได้ พวกเราจะอยู่กินฉลองและจัดงานเลี้ยงกัน ตอนนี้ ข้าฝันอยากจะให้มีสาวงามมาปรนนิบัติข้าในอ้อมกอดยามค่ำคืนยิ่งนัก”

“ทําตามแผน บุกยึดมณฑลเอินหลงให้ได้ภายในสามวัน ภายในสิบวัน ข้าจะทําให้ สามมณฑล ทางตอนเหนือของอาณาจักรหนานหยาน ตกอยู่ในความสิ้นหวัง และ กลายเป็นทาสของพวกเรา ฮ่าฮ่า”ถั่วปาหง ได้หัวเราะออกมา

“ขอรับ!”

แม่ทัพด้านหลังของเขา ต่างก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมากและรีบส่งต่อคําสั่ง

เมื่อพวกคนเถื่อนได้ยินดังนั้น พวกเขาก็ตื่นเต้นมาก เมื่อนึกถึงสาวงามในมณฑลทางตอนเหนือของอาณาจักรหนานหยาน ในอนาคต พวกเขากระตือรือร้นที่จะทําลาย ภูเขาเหยียนซาน แต่ไม่มีโอกาส ตอนนี้พวกเขามีโอกาสที่จะทํามันแล้ว

“ฆ่า!”

พวกคนเถื่อนได้ตะโกนออกมาและเร่งความเร็วมากขึ้น

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงภูเขาเหยียนซาน และมองเห็นกองพันทหารค่ายที่นําดดยเกาชุนเรียง รายอยู่ที่นั่น

“ฮ่าฮ่า มีแม่ทัพที่โง่เขลาของอาณาจักรหนานหยานจัดวางทหารราบไว้ที่นี่ด้วยหรือไม่ ? หรือว่าพวกมันเบื่อชีวิตแล้ว?”

“ท่านแม่ทัพออกคําสั่งเร็ว พวกเราจะต้องขึ้นไปยังภูเขาเหยียนซานเป็นกลุ่มแรก” ทหารคนนึงได้กล่าวพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น

ในมุมมองของพวกเขา คนที่กล้าใช้ทหารราบอันน้อยนิดมาต่อต้านทหารม้านับว่าโง่เขลาอย่างมาก

ถั่วปาหง ได้หัวเราะออกมาเมื่อเห็นมัน”ในอดีต ข้าได้ยินมาเสมอว่า คนในอาณาจักรหยูโจวนั้น ชาญฉลาดและมีกลยุทธ์ทางการทหารที่แข็งแกร่ง พวกมันไม่แม้แต่สนใจ พวกคนเถื่อนอย่างพวกเรา และบอกว่า พวกเราหัวหดอยู่ในดงหญ้า มาตอนนี้ ข่าวลือเหล่านั้นดูเหมือนจะเป็น เรื่องไร้สาระ!”

” กล้าที่จะใช้ทหารราบสู้กับ ทหารม้า ถือเป็นคนที่มีกลยุทธ์ที่ฉลาดหรือไม่ ? ไร้สาระจริง ๆ

“ฮามุล”

” ขอรับ!”

“ข้าให้เจ้าเป็นผู้นําทัพทหารม้า 5,000 นาย บุกฝ่าทหารราบเหล่านี้ และ ทําลายภูเขาเหยียนซานซะ!”

“ขอรับ!”

คนเถื่อนทั้งหมดต่างหัวเราะเสียงดัง ชายที่ ชื่อ ฮามุล ได้ตะโกนขึ้น”ตามข้ามา!”

“ฆ่า!”

ฮามูล ได้ควบม้า นําหน้าทหารม้า 5,000 นาย มุ่งไปยังปากทางเข้าภูเขาเหยียนซานซึ่งเป็นที่ตั้งของกองพันทหารค่าย