MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 299

Chapter 299: ราชาโกเลมหิน

โบราณและตํานานนั้นคล้ายคลึงกัน ไม่ว่าไอเทมไหนที่มีคําสองคํานี้ก็เป็นไอเทมที่พิเศษ ไม่ว่ามันจะเป็นสกิลหรืออุปกรณ์ก็ตาม

พูดตามปกติแล้ว หนังสือสกิลที่พวกเขาเก็บมาได้นั้นเป็นเพียงหนังสือเล่มเดียวที่ดรอปมาในเกม ใครก็ตามก็สามารถที่จะบอกถึงคุณค่าของหนังสือสกิลจากความหายากของมันได้แล้ว

แม้กระทั่งหวังหยู่ก็พึ่งจะเห็นสกิลแบบนี้กับชายแค่คนเดียวซึ่งก็คือสกิล [การเรียกของนรก] ของรัศมีฤดูใบไม้ผลิที่เป็นสกิลระดับตํานาน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็สับสนกับหนังสือสกิลเล่มนี้ สกิลที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ปกติแล้วจะเป็นของรางวัลจากเควสลูกโซ่ระดับสูงกันทั้งหมด ยังไงก็ตามมันก็ดรอปออกมาจากบอสที่อยู่ในดันเจี้ยนลับซะอย่างงั้น ซึ่งมันเป็นหลักฐานที่เพียงพอว่าดันเจี้ยนลับเต็มไปด้วยสมบัติมากมาย

“สกิลนี้มีราคาเท่าไหร่กัน?”หวังหยู่ส่งรูปภาพไปให้กับดาบน้ําแข็ง

หลังจากพิจารณามันอยู่สักพักหนึ่ง หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่าสกิลนี้ค่อนข้างดีเลยที่เดียว การโจมตีสามครั้งที่สามารถใช้โจมตีใส่สามเป้าหมายหรือเป้าหมายเดี่ยว ซึ่งสิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือการโจมตีมันเป็นการโจมตีแบบต่อเนื่อง ควบคู่ไปกับสกิลพุ่งเข้าชนที่ได้รับมาจากอาชีพนักรบแล้วนี่ก็จะเป็นความสามารถในการเคลื่อนที่สี่อย่าง แม้กระทั่งหวังหยู่ก็จําเป็นที่จะต้องพึ่งอุปกรณ์และเทคนิคของเขาเพื่อที่จะทําแบบนั้นได้

“500 ทอง!” ดาบน้ําแข็งตอบออกมาโดยไม่มีความลังเลใจเลยแม้แต่นิดเดียวและเขาก็ถามขึ้น “นายกําลังทําอะไรอยู่กัน? ทําไมนายถึงได้สกิลเล่มนี้มากันละ? นายกําลังล่ารังมังกรหรืออะไรบางอย่างอยู่งั้นเหรอ?”

ยิ่งเขาเห็นความแข็งแกร่งของหวังหยู่มากเท่าไหร่ เขาก็สงสัยถึงขีดจํากัดของหวังหยู่น้อย แค่นั้นเขาก็คงจะไม่ประหลาดใจ ถ้าหวังหยู่นั้นกําลังท้าทายรังมังกรอยู่จริงๆ

“ผมอยู่ในดันเจี้ยนลับ”

“เหี้..อะไรวะเนี่ย ครอบครัวของนายเป็นเจ้าของเกมนี้หรือเปล่าเนี่ย..”ดาบน้ําแข็งประหลาดใจ โอกาสที่จะพบกับดันเจี้ยนลับไม่ได้สูงไปกว่าโอกาสที่จะได้รับหนังสือสกิลโบราณเลย..

“ก็เหี้ละ!”

หวังหยู่ปิดหน้าต่างแชทและพูดออกมา “500 ทองสําหรับหนังสือสกิลเล่มนี้ มันดีพอสําหรับพวกนายใช่ไหม…”

“ครับ แน่นอนครับ..”คนที่เหลือพยักหน้า

สกิลที่หาไม่ได้ทั่วไปนั้นมีราคาประมาณ 50 ทองในตลาด มันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลสําหรับราคาสกิลระดับโบราณที่จะมีราคาอยู่ที่ 500 ทอง

หลังจากที่เก็บของดรอปจากก็อบลินทองแล้ว ลมหมุนก็ต้องการที่จะแยกชิ้นส่วนของมันและพามันไปกับพวกเขาได้ ตั้งแต่ที่มันทํามาจากทองบริสุทธิ์ทั้งตัว หวังหยู่ก็ได้หยุดพวกเขาไว้ ก็อบลินนั้นมีรูปร่างที่คล้ายคลึงกับมนุษย์ ดังนั้นหวังหยู่ต้องการที่จะแสดงความนับถือต่อศพของมัน

ปกติแล้ว มันจะมีบอสสามตัวในดันเจี้ยน เมื่อเห็นว่าพวกเขาเดินไปจะทั่วแผนที่แล้ว หวังหยู่ก็คาดการณ์ว่าบอสตัวสุดท้ายจะเป็นราชาโกเลมหิน ตามที่หวังหยู่คาดการณ์ไว้ พวกเขาก็เข้าไปในอาณาเขตของโกเลมหินในเวลาไม่นาน

โกเลมหินแต่ละตัวนั้นสูงมากกว่าสามเมตรและบนร่างกายของมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ํา เวลามันก้าวเท้าเดินไปเดินมาก็ทําให้เกิดเสียงดังก้องขึ้นยิ่งทําให้พวกมันดูน่าเกรงขามมากกว่าเดิม

โกเลมหิน (ระดับ 35)(ชั้นยอด)

พลังชีวิต : 500,000

มานา : 0

สกิล : โจมตีหนัก] [ปาหิน]

สถานะของโกเลมหินนั้นไม่เพียงแต่ธรรมดาแต่ก็ยังดุร้าย เหมือนกับรูปร่างของพวกมัน ทั้งกลุ่มก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่เพิ่มมากขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับพวกมัน แม้ว่าพวกมันจะมีสกิลเพียงแค่สองสกิล แต่กับความจริงที่ร่างกายของมันนั้นทนทานอย่างมากซึ่งจะทําให้การโจมตีธรรมดาแทบจะไม่สามารถทําความเสียหายกับพวกมันก็เป็นเรื่องที่เลวร้ายอย่างมาก

หวังหยู่ก็ยังสามารถที่จะใช้สกิลเวทย์โจมตีมันได้ พร้อมกับการคอมโบสกิลของเขา มันก็เป็นเรื่องง่ายในการจัดการกับโกเลม อย่างไรก็ตาม คนอื่นก็ไม่สามารถที่จะทําแบบนั้นได้ นอกจากการป้องกันที่สุดยอดของมันแล้ว โกเลมก็สามารถที่จะขว้างหินได้ไกลเท่ากับลูกธนูของนักธนูที่สามารถไปถึงได้ พร้อมกับค่าสถานะพลังโจมตีที่สูงแล้ว (ปาหิน] ของมันก็จะทําให้นักธนูเกือบตายได้เลย

โชคดีที่โกเลมนั้นอาศัยอยู่เพียงตัวเดียว หรือไม่อย่างงั้นแล้วละก็ ถ้าโกเลม 30 ตัวมาพร้อมกันพวกเขาก็คงจะตายอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม โกเลมก็เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า ดังนั้นการสังหารพวกมันจึงเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น หลังจากผ่านไปยี่สิบนาทีหรือมากกว่านั้น ทั้งกลุ่มก็สังหารโกเลมทั้งสามสิบตัวได้สําเร็จ

เมื่อเป็นมอนสเตอร์ฝูงสุดท้าย โกเลมนั้นก็ขี้เหนียวมาก เมื่อเทียบกับมอนสเตอร์ก่อนหน้านี้พวกมันต่างดรอปแค่กองหินที่ใช้ในการสร้างสํานักงานกิลด์ แต่มันก็ช่วยไม่ได้ เนื่องจากว่ามันจะเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลที่จะคาดหวังว่ามอนสเตอร์ที่สร้างมาจากหินจะดรอปอุปกรณ์อย่างอื่นออกมา

ในที่สุดราชาโกเลมหินก็ปรากฏตัวขึ้น หลังจากที่พวกเขาเก็บวัตถุดิบทั้งหมดเสร็จสิ้น มันสูงกว่าห้าเมตรและมันก็ไม่ได้ดูแตกต่างไปจากโกเลมตัวอื่นนอกจากว่ามันมีมงกุฏอยู่บนหัวของมัน

(ราชาโกเลมหิน ก้อนหินใหญ่) (ระดับ 35)(อัคนี) (ชั้นยอด)

พลังชีวิต : 1,000,000

มานา : 1,000

สกิล : [พุ่งเข้าชนอย่างบ้าคลั่ง] [สกรูหมัด เส้นสะเทือน]

คําอธิบายมอนสเตอร์ : ที่จริงแล้วเป็นเนินเขาของปาวันเดอแลนด์ มันถูกเปลี่ยนเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุดในปาวันเดอแลนด์ หลังจากที่มันถูกยึดครองโดยจิตวิญญาณของปีศาจ

{แจ้งเตือนระบบ : คุณได้รับเควสดันเจี้ยน “โจรปล้นสะดม” เควสระดับ A : อัตราสําเร็จของเควส : สังหารราชาโกเลมหิน อัตราล้มเหลวของเควส : สมาชิกทุกคนถูกสังหารโดยราชาโกเลมหิน ถ้าเควสล้มเหลม ไอเทมทุกอย่างที่ได้รับมาจากปาวันเดอแลนด์จะถูกปล้นไปโดยราชาโกเลมหิน ค่าชื่อเสียงของเมืองเอลฟ์ 50 ระดับของดันเจี้ยนจะเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ

“เหี้…เอ้ย! ฉันรู้อยู่แล้วว่าดันเจี้ยนลับแม่งจะไม่ดีแบบนี้!” หวังหยู่หงุดหงิดอย่างมาก หลังจากเห็นเควสนี้ ระบบก็เป็นพวกปลิ้นปล้อนอยู่แล้ว ในตอนเริ่มแรก ดันเจี้ยนให้ไอเทมที่ยอดเยี่ยมกับผู้เล่นมากมาย และมันก็เปิดเผยในตอนจบว่าไอเทมทั้งหมดจะสูญหายไป ถ้าพวกเขาล้มเหลวในการทําเควส

“เควสนี้แม่งโหดร้ายมาก…”

“มันโอเคหน่า…” สมาชิกที่เหลืออยู่ของทีมพายุไม่ได้กังวลมากสักเท่าไหร่ ตั้งแต่ที่พวกเขาแทบไม่ได้มีอะไรต้องเสีย สิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้น ถ้าพวกเขาล้มเหลวเควสก็คือการต้องทิ้งขวานและหอกที่พวกเขาเก็บมาไว้ และบางที่อาจจะรวมทั้งสกิล [ตัดกากบาท ด้วยเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม หวังหยู่จะเป็นคนที่สูญเสียอย่างใหญ่หลวงมากที่สุด เงินทั้งหมดที่เขาจ่ายซื้อไอเทมไปในร้านค้าก็จะไม่ได้รับคืน ถ้าเควสล้มเหลวแล้วละก็ หวังหยู่ก็จะเป็นผู้ที่สูญเสียอย่างใหญ่หลวงที่สุด

“คนนอก นายมาผิดที่แล้ว!”

ในขณะที่หวังหยู่ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่นั้นเอง ราชาโกเลมหินก็คํารามออกมาและเดินมาหาเขา

เสียงของมันดังก้องเหมือนกับเสียงของฟ้าผ่าและพื้นดินก็สั่นสะเทือนในทุกๆครั้งที่มันก้าวเท้า

“ถอยไปซะ!”

หวังหยู่และคนที่เหลือก็ล่าถอยอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม ราชาโกเลมหินนั้นรวดเร็วมากซึ่งจะต้องขอบคุณการก้าวเท้าที่ยาวของมัน ถึงแม้ว่าความเร็วของพวกเขาจะเร็วก็ตามที ราชาโกเลมหินก็ได้เข้ามาใกล้กับพวกเขา

เพียงเวลาไม่นานราชาโกเลมหินก็ตามพวกเขาได้ทัน มันก็บิดร่างกายไปด้านหน้า เมื่อหวังหยู่เห็นการเคลื่อนไหวของมัน เขาก็รีบตะโกนออกมาในทันที “หลบซะ มันกําลังจะพุ่งเข้าชนใส่พวกเราแล้ว!”