MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 266

Chapter 266: ทฤษฎีการป้องกันของไร้ความกลัว

มันมีผู้เล่นของพันธมิตรอันนองเลือดมากกว่าสองพันคนและพวกเขาส่วนมากก็เป็นกลุ่มคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดในเมืองรัตติกาล มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะหาผู้เล่น800คนให้เหมาะสมกับเงื่อนไขนี้ได้

เพียงเวลาไม่นาน ผู้เล่นจํานวนแปดร้อยคนที่มีค่าสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดก็ถูกเลือก ตั้งแต่ที่พวกคนที่เหลือไม่สามารถที่จะทําอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการจากไป

ผู้เล่นแปดร้อยคนก็ถูกแบ่งกลุ่มตามอาชีพของพวกเขา

ไร้ความกลัวพยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดเสียงดังออกมา “ขยะ!”

“เหี้..” เมื่อได้ยินคําพูดของไร้ความกลัว ธงสงครามอันนองเลือดแทบจะเป็นลมล้มไป ไร้ความกลัวนั้นเมินเฉยกับสิ่งที่เขาพูดและยั่วยุกลุ่มผู้เล่นอีกครั้ง

มันเป็นไปตามคาดคิดที่ทุกคนโกรธเคืองหลังจากที่ได้ยินไร้ความกลัวพูด ผู้เล่นที่กราดเกรี้ยวเริ่มที่จะวางแผนขว้างมอนสเตอร์เข้าใส่ไร้ความกลัว

ไร้ความกลัวหัวเราะออกมาและพูด “ฉันรู้ว่าพวกนายไม่ชอบฉัน แต่ฉันเป็นผู้สั่งการที่ถูกว่าจ้างโดยบอสของพวกนายด้วยเงินจํานวนมาก มันไม่มีสิ่งใดที่นายสามารถทํากับฉันได้หรอก” 

“เหี้.. เหี้.. เหี้..! แชทกลุ่มของพันธมิตรอันนองเลือดแทบจะระเบิดออกมา ทุกคนกําลังตั้งคําถามอยู่ “บอส ไอ้เหี้..นี่แม่งพูดเรื่องจริงงั้นเหรอ?”

“เอิ่ม…มันเป็นเรื่องจริง” ธงสงครามอันนองเลือดปาดเหงื่ออย่างกระวนกระวายใจ ไร้ความกลัวกําลังเล่นกับไฟอยู่! คําพูดของเขาทําให้ทุกคนนั้นเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแต่มันผิดฝั่ง

“ฉันจะกระทืบมันซะ”

“ฉันด้วย ฉันด้วย!” ทุกคนทําตาม

เมื่อเห็นทุกคนกระตือรือร้นกัน ไร้ความกลัวก็พูดออกมา “ฉันรู้ว่าพวกนายต้องการที่จะฆ่าฉัน แต่มันไร้ประโยชน์ มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่พวกนายยังเป็นขยะอยู่ดี”

“เหี้..!!”ทุกคนบ้าคลั่งอีกครั้งหนึ่ง

“ใจเย็นๆไว้ซะ ไม่อย่างงั้นฉันก็จะเรียกพวกนายว่าขยะต่อไป ยกเว้น…”

“ยกเว้นว่าอะไร?!”ทุกคนถามออกมาพร้อมกัน พวกเขาต่างเป็นผู้เล่นชั้นยอดท่ามกลางผู้เล่นสองพันคน ไม่มีใครในพวกเขาที่ต้องการถูกเรียกว่าขยะ

“ยกเว้นว่าพวกนายสามารถป้องกันสํานักงานกิลด์ของพวกนายได้ ฉันจะไม่ประหลาดใจเลยถ้าขยะอย่างพวกนายจะล้มเหลวในการป้องกันสํานักงานกิลด์ของพวกนาย มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉันอยู่ดี ตั้งแต่ที่ฉันได้รับค่าจ้างไปแล้ว ฉันก็จะไม่คืนมัน…”ไร้ความกลัวยังอวดต่อไป และยั่วยุฝูงชนต่อ

ทุกคนคํารามออกมาอย่างโกรธเคือง “ไอเหี้…! พวกเราจะแสดงให้ถึงเห็นเอง!”

เมื่อเห็นการตอบกลับของทุกคน ธงสงครามอันนองเลือดก็เข้าใจถึงสิ่งที่ไร้ความกลัวยั่วยุพวกเขาก็เพื่อที่จะให้พวกเขามีแรงจูงใจ

เลือดร้อนเป็นโรคติดต่อ เทคนิคการยั่วยุง่ายๆเช่นนี้จะไม่สามารถทํางานกับคนเพียงคนเดียวได้ แต่มันจะมีประสิทธิภาพอย่างมากกับคนจํานวนมาก

ยกตัวอย่างเช่นกัน ฝูงชนของพันธมิตรอันนองเลือดก็ดูคึกคักอย่างมาก กําลังใจของพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะสูงกว่านี้ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าวิธีการของไร้ความกลัวนั้นได้ผล

หลังจากที่ทําตามการคาดการณ์ของเขาเสร็จ ไร้ความกลัวก็ยิ้มให้กับธงสงครามอันนองเลือดและพูดออกมา “เอาละ พวกเราจะสามารถรับเควสได้แล้วในตอนนี้!”

ธงสงครามอันนองเลือดก็ประทับใจอย่างมาก “ไร้ความกลัว เมื่อมีคุณอยู่รอบๆแล้วละก็ผมรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเราจะสําเร็จอย่างแน่นอน” เมื่อเขาพูดเสร็จ ธงสงครามอันนองเลือดก็เพิ่มกลุ่มนิกายซวนเฉินและออกคําสั่งให้กับไร้ความกลัว

หลังจากที่รับเควสจากคฤหาสน์เจ้าเมือง กลุ่มของผู้เล่นแปดร้อยคนก็เข้าไปในหุบเขาไวเปอร์

โดยธรรมชาติแล้วมนุษย์นั้นหวาดกลัวสัตว์เลือดเย็นอย่างเช่น ถึงแม้ว่างูเหล่านี้จะไม่ได้เป็นอะไรนอกจากข้อมูลในเกม พวกมันก็เพียงพอที่จะทําให้ส่งผลกระทบกับจิตใจของผู้เล่นทั้งหมดแล้ว

ไร้ความกลัวนั้นคาดการณ์มันไว้แล้ว ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจยั่วยุกลุ่มคนของเขาก่อนเพื่อที่จะทําให้มีกําลังใจที่สูง

เพียงเวลาไม่นานหลังจากที่รับเควส มอนสเตอร์ในหุบเขาไวเปอร์ก็ตั้งหลัก มันเหมือนกับตอนที่นิกายซวนเฉินทําเควสป้องกันสํานักงานกิดล์ ในเวลาเดียวกันนั้นเอง งูนับหมื่นตัวก็เลื้อยไปอยู่ด้วยกันบนพื้นดิน รอคอยการเริ่มต้นของเควส

อย่างไรก็ตาม ความกลัวของผู้เล่นพันธมิตรอันนองเลือดถูกแทนที่ด้วยความแค้นเคืองต่อไร้ความกลัว เมื่อพวกเขาเห็นเขากําลังเยาะเย้ยพวกเขาอยู่ ถ้าพวกเขาแสดงจุดอ่อนมามากกว่านี้แล้วละก็ พวกเขาก็จะถูกปฏิบัติเลวร้ายยิ่งกว่าขยะ

ธงสงครามอันนองเลือดรู้สึกมหัศจรรย์กับเกมจิตวิทยาอีกครั้งหนึ่ง เมื่อเขาเห็นว่าคนของเขายังคงใจเย็นอยู่เมื่อเผชิญหน้ากับงูนับพันตัว

หุบเขาไวเปอร์นั้นกว้างยิ่งกว่าภูเขารุ่งสางมาก และมันก็มีพื้นที่สี่เหลี่ยมและมันไม่มีความโค้งในแต่ละด้าน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถที่จะใช้การล่อหลอกระบบเหมือนกับนิกายซวนเฉินทํา

นิกายซวนเฉินก็พาฝูงชนไปยังใจกลางของหุบเขา

หลังจากที่เทียบหุบเขากับแผนที่ที่รัศมีฤดูใบไม้ผลิวาด ไร้ความกลัวก็ชี้ไปยังพื้นนูนๆตรงกลางและพูด “นายสามารถที่จะสร้างสํานักงานกิลด์ขึ้นที่นี่ได้!”

“ที่นี่งั้นเหรอ? มันจะไม่ยากในการป้องกันมันงั้นเหรอ…”ธงสงครามอันนองเลือดเป็นผู้นําของกิลด์ใหญ่ พร้อมกับประสบการณ์ในการเล่นเกม เขาก็รู้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีกว่าในการสร้างสํานักงานกิลด์ในตําแหน่งที่ใช้ประโยชน์จากภูมิศาสตร์

ถ้าเขารับฟังไร้ความกลัวและสร้างสํานักงานกิลด์ขึ้นที่นั่น ทั่วทั้งกิลด์ก็จะอยู่อย่างอ้างว้างและเพิ่มความยากในเควสป้องกันขึ้นอีกหลายเท่า

ไร้ความกลัวก็ตอบอย่างหยาบกร้าน “นายรู้ไหมว่ามันมีมอนสเตอร์มากที่สุดอยู่ที่ตัว?”

“มากเท่าไหร่?”

“อย่างน้อยก็ 32000 พร้อมกับบอสอีกสี่ตัว มันเป็นพื้นที่ที่กว้างที่นี่ ถ้านายสร้างสํานักงานกิลด์บนตําแหน่งที่สูง พวกเราก็จะพบกับศัตรูมากกว่าเดิม นายมั่นใจการเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์นับสามหมื่นตัวตรงๆหรือป่าวละ?”

“ไม่”ธงสงครามอันนองเลือดส่ายหัว 800 ต่อ 32000นั้นเป็ฯตัวเลขที่มากกว่ากันมาก พวกเขาไม่สามารถที่จะสู้กับมันตรงๆได้เลย

“ด้วยเหตุนี้ พวกเราจะต้องแบ่งมอนสเตอร์ก่อนที่จะสู้กับพวกมัน พร้อมกับสํานักงานกิลด์ที่อยู่ที่นี่ พวกเราก็สามารถที่จะแบ่งมอนสเตอร์เป็นสี่กลุ่มได้ มันก็จะลดแรงกดดันใส่ผู้เล่น 800คน ของพวกเรา”ไร้ความกลัวก็ชี้ไปบนแผนที่และอธิบายอย่างชัดเจน

เมื่อฟังมัน หวังหยู่ก็ถามในช่องแชทกิลด์ “จริงเหรอ? ผมคิดว่ามันไม่ได้มีความแตกต่างระหว่างเจอกับกลุ่มสามกลุ่มพร้อมกันและสี่กลุ่มเลยนะ…”

หวังหยู่รักในการบดขยี้ศัตรูของเขาพร้อมกับความแข็งแกร่งที่สมบูรณ์แบบ ดังนั้นเขาจึงมีความคิดที่เรียบง่ายและโหดเหี้ยม กลยุทธ์เหล่านี้ไม่ได้มีค่าอะไรเลยกับเขา

หมิงหัวเราะออกมาและพูด “อย่าฟังเรื่องไร้สาระที่ไร้ความกลัวพูด เขาตั้งใจทํามัน ถ้าพวกเราโจมตีพันธมิตรอันนองเลือดในอนาคต สํานักงานกิลด์ของพวกเขาจะอยู่ในตําแหน่งที่พวกเราโจมตีได้อย่างง่ายดาย

นอกจากคําพูดอันต่ำทรามของหมิงตู่แล้วนั้น คําพูดของเขาก็มีเหตุผล

รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็พูดแทรกเข้ามา “ไม่หรอก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ การป้องกันสี่ด้านจะป้องกันได้ง่ายดายกว่าสามด้านจริงๆ!”

“พี่ชายฤดูใบไม้ผลิชอบพูดไร้สาระจริงๆ หุบเขาไวเปอร์ถูกจํากัดในแง่ของภูมิศาสตร์ ในการป้องกันสามด้าน มอนสเตอร์จะเข้าหาเราสามร้อยหกสิบองศา อย่างไรก็ตาม พร้อมกับการป้องกันสามด้าน มอนสเตอร์สามารถที่จะมาหาพวกเราได้เพียง 180องศา พร้อมกับระยะพื้นที่อีกครึ่งหนึ่งที่คุมกันอยู่ การป้องกันทั้งสามด้านจะง่ายกว่า”

รัศมีฤดูใบไม้ผลิลูบหัวความทระนงตัวและหัวเราะ “เฮะ เฮะ ไม่เลวเลย! ไก่น้อยโตขึ้นแล้วจริงๆ แต่มันไม่เพียงพอหรอก!”

ดาบน้ำแข็งยิ้มและพูดเพิ่มเข้ามา “หืม ฉันเข้าใจมันแล้ว ไร้ความกลัวพยายามที่จะหลอกมอนสเตอร์ให้ตั้งรูปแบบขึ้นมา”

ไร้ความกลัวพึงพอใจมากแล้วเขาก็พยักหน้าให้กับดาบน้ำแข็งและพูดขึ้น “ดาบน้ำแข็ง เมื่อเทียบนายกับพวกไอ้โง่ตรงนั้นแล้วละก็ ฉันชื่นชมนายที่สุดในนิกายซวนเฉิน!”

“เหี้..เอ้ย!!” คนอื่นเหวี่ยงหมัดกันอย่างอารมณ์เสีย เมื่อพวกเขารู้ว่าพวกเขาโดนดูถูก