MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 211
Chapter 211: ของขวัญสำหรับกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์
ในวันสุดท้ายของปีบนปฏิทินจันทรคตินั้น ครอบครัวส่วนใหญ่นั้นก็รวมตัวกันกินมื้อค่ำกัน อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีผู้เล่นแม้แต่คนเดียวในเมืองรัตติกาลที่ออกจากเกม เมื่อพวกเขารู้ว่าการต่อสู้ในเมืองนั้นน่าตื่นเต้นมากกว่าทุกสิ่งทุกอย่างบนโทรทัศน์อย่างแน่นอน
ถนนที่ไปยังจุดเกิดนั้นมีผู้เล่นจำนวนมากของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์อยู่เต็มไปหมดและมีแม้กระทั่งผู้เล่นของเมืองรัตติกาล ตั้งแต่ที่กิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นได้ปิดกั้นจุดเกิดและรูปแบบเทเลพอร์ต ผู้เล่นในเมืองรัตติกาลนั้นก็ไม่สามารถที่จะเล่นแบบปกติได้ตามที่พวกเขาต้องการ!
ถึงแม้ว่ากิลด์ระดับสูงในเมืองรัตติกาลนั้นจะถูกโจมตี กิลด์ใหญ่อีกสองกิลด์นั้นก็ดูเหมือน่วาพวกเขาไม่กล้าที่จะทำอะไร ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้นั้นทำให้ผู้เล่นในเมืองรัตติกาลนั้นโกรธเคือง อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่มีใครสักคนที่กล้าจะพูดอะไรออกมา ตั้งแต่ที่พวกเขานั้นขาดแคลนความแข็งแกร่ง
ด้วยเหตุนี้นี่เอง เมื่อผู้เล่นพวกนี้ได้ยินมาว่าผู้นำของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นถูกสังหารมากกว่าหนึ่งนั้นทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความสุขนัทนที ในความตื่นเต้นของพวกเขาแล้วนั้น ผู้เล่นทั้งหมดก็วิ่งไปยังจุดเกิดเพื่อที่จะรอดูเรื่องที่น่าตื่นเต้น ถึงแม้ว่ามันจะมีผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์มากกว่าสองพันคนก็ตามที พวกเขานั้นก็เทียบกับจำนวนของคนดูไม่ได้เลย
ผู้เล่นหลายคนที่พึ่งจะเข้าเกมมาหลังจากกินมื้อค่ำเสร็จนั้นก็ตกตะลึงกับจำนวนคนที่รวมตัวกัน ดังนั้นพวกเขาจึงรีบถามกับคนรอบๆและเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“กิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นกำลังสู้กับใครบางคนอยู่และในตอนนี้พวกเขาก็ติดอยู่ในจุดเกิด!”ใครบางคนอธิบาย
“จริงดิ? ใครกันที่แข็งแกร่งได้ขนาดนั้น? มันคือกิลด์สวรรค์อันไร้ที่ติอย่างงั้นเหรอ?”
ในความคิดของผู้เล่นส่วนใหญ่แล้ว มีเพียงกิลด์เดียวที่สามารถกดดันกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ถึงระดับนี้ได้นั้นก็คือกิลด์สวรรค์อันไร้ที่ติ
“ไม่ใช่ มันเป็นนิกายซวนเฉิน!”
“เหี้…! นายล้อเล่นฉันอยู่ใช่ไหม? พวกเขาจะไปหาผู้เล่นมาจากไหนกัน? นายกำลังบอกฉันว่าพวกเขานั้นกดดันกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ได้ด้วยผู้เล่นเพียงแค่แปดคนนี่นะ?”หนึ่งในผู้เล่นร้องออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ
สำหรับผู้เล่นในเมืองรัตติกาลแล้ว นิกายซวนเฉินนั้นเป็นตัวตนระดับเดียวกับพระเจ้า ถ้าพวกเขานั้นสามารถที่จะผลักดันให้กิลด์สวรรค์อันไร้ที่ติให้ล่าถอยได้ หลังจากนั้นการกดดันกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ
“เหอะ มันเป็นแค่คนเพียงคนเดียวต่างหาก!”ผู้เล่นคนนั้นหัวเราะออกมาแล้วเขาก็ชี้ไปยังหวังหยู่ที่กำลังนั่งห้อยขาอยู่บนเสา
“เชี่ย นั่นเป็นเทพเจ้ากระทิงเหล็กใช่ไหม??? สัตว์ประหลาดอะไรขนาดนั้น!!!”
กับความจริงที่ผู้เล่นเพียงคนเดียวสามารถกดดันกิลด์ทั้งกิลด์ที่มีผู้เล่นสองพันคนและทำให้พวกเขาติดอยู่กับที่ที่หนึ่งได้นั้นไม่ได้ต่างอะไรไปจากปฏิหารย์ ถึงแม้ว่ามันกำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านหน้าพวกเขาก็ตามที ผู้เล่นส่วนมากก็ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อมัน
ความรู้สึกของการที่ถูกผู้เล่นจำนวนมากคอยดูอยู่นั้นทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายตัวเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ต้องการที่จะออกจากเกมก็ตามที การทำแบบนั้นก็จะทำลายชื่อเสียงของเขาอย่างหนักหน่วง ตั้งแต่ที่มันเหมือนกับว่าพวกเขานั้นถูกทำให้หวาดกลัวไปโดยผู้เล่นเพียงแค่คนเดียว! ด้วยเหตุนี้นี่เอง ผู้เล่นพวกนี้จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการกัดฟันและก้มหัวของพวกเขาลง
ด้านบนตึกนั้น หวังหยู่ก็มองไปยังฝูงผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์และก็รู้ว่ามันไม่มีทางที่เขาจะสามารถกระโดดลงไปและหลบหนีได้ มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ก็คือการตะโกนอย่างต่อเนื่อง “ทำไมพวกนายถึงยืนอยู่ที่นั่นกันละ? นายไม่กล้าที่จะมาสู้กับผมอย่างงั้นเหรอ?”
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ก็ยังคงยืนอยู่ที่นั่นและแสร้งว่าพวกเขานั้นไม่ได้ยินเสียงยั่วยุของหวังหยู่
นี่ทำให้สายตาของผู้เล่นเมืองรัตติกาลนั้นมองไปยังหวังหยู่ที่ดูแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เขานั้นน่าหวาดกลัวขนาดไหนกันถึงทำให้กิลด์ขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขาตรงๆกัน?
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ธงสงครามอันนองเลือดที่กำลังดูฉากที่เกิดขึ้นในฝูงชนนั้นก็รู้สึกสงสารอย่างช่วยไม่ได้กับบุปผาอันโดดเดี่ยว สถานการณ์ทั้งหมดนี้นั้นเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ธงสงครามอันนองเลือดนั้นเคยประสบมาด้วยตัวเองมาก่อน…
หลังจากรออยู่บนตึกเป็นเวลาหลายนาที หวังหยู่ก็ตะโกนออกมาอย่างไม่รีรอ “มันเกือบจะเที่ยงคืนแล้วนะ! นายจะยืนเฉยๆอยู่ตรงนั้นต่อเรอะ?”
“มันไม่ใช่เรื่องที่นายจะต้องกังวลซะหน่อย!”บุปผาอันโดดเดี่ยวตะโกน
“ก็ได้ ถ้างั้นแล้วละก็! พวกนายก็สามารถที่จะรออยู่ที่นั่นต่อไปได้! ผมจะออกจากเกมแล้ว!”หวังหยู่ยักไหล่และเขาก็กระโดดไปบนตึก
เมื่อเห็นดังนี้ ผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นก็จะสลายตัว แต่บุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นหยุดพวกเขาไว้ “อย่าพึ่งไป! เขานั้นจะต้องหลอกพวกเราอย่างแน่นอน! รออีกสักครู่หนึ่งก่อน!”
และมันก็เป็นดั่งบุปผาอันโดดเดี่ยวคาดไว้ หวังหยู่ก็กลับมา หลังจากผ่านไปเพียงแค่ห้านาที
“ทำไมนายกลับมากันละ?”บุปผาอันโดดเดี่ยวด่า
“โอ้ ไม่ต้องกังวลไป! ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่านายอีกแล้ว ผู้นำของผมนั้นพึ่งจะแนะนำให้ผมกลับมาและแจ้งกับนายว่าเขามีของขวัญให้กับกิลด์ของนาย!”หวังหยู่หัวเราะ หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว หวังหยู่ก็กระโดดออกไปจากตึกและหายตัวไปอีกครั้งหนึ่ง เหลือทิ้งไว้แต่ความสับสนกับฝูงผู้เล่น
“ของขวัญ? ของขวัญอะไรกันที่เขาพูด?”
ผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นไม่เข้าใจอย่างแท้จริงถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น นิกายซวนเฉินนั้นเป็นบ้าไปแล้วเหรอ จากการถูกไล่ล่ามาทั้งคืน?
….
เมืองพราหมณ์ เมืองที่ใหญ่ที่สุดในเขต 14 และบ้านเกิดของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์
ตั้งแต่ที่เมืองพราหมณ์นั้นไม่ได้มีกลุ่มสัตว์ประหลาดเหมือนกับนิกายซวนเฉิน กิลด์ใหญ่อย่างกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ก็ไม่ได้มีคู่แข่งและก็เป็นหนึ่งในไม่กี่กิลด์ที่มีสำนักงานกิลด์
ไร้ความกลัวนั้นพาสมาชิกคนอื่นของนิกายซวนเฉินมายังคฤหาสน์เจ้าเมืองในเมืองพราหมณ์และรอคอยจนถึงเวลาเที่ยงคืนตามแผนของเขา ใน{REBIRTH} ระบบจะส่งข้อความแจ้งเตือนในช่วงปีใหม่เพื่ออวยพรผู้เล่นทั้งหมดให้มีความสุขกับปีใหม่ ในเวลาเดียวกันนั้นเอง มันก็มีการแจ้งเตือนครั้งที่สองที่ทำให้คนทั้งเกมนั้นตกตะลึง
{แจ้งเตือนทั่วโลก : นิกายซวนเฉินได้ท้าทายกับกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์สู่สงครามกิลด์! มาหากันเถอะว่าใครจะมีสิทธิ์ในการคุมกฏ!}
เมื่อการแจ้งเตือนประกาศขึ้น ผู้เล่นทุกคนนั้นก็ตัวแข็งทื่อกันหมด
“นิกายซวนเฉิน? ไม่ใช่ว่าพวกเขานั้นอยู่ในเมืองรัตติกาลอย่างงั้นเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงมายังเมืองพราหมณ์ได้กัน?”
“ฉันได้ยินมาว่ามีเรื่องบางอย่างในเมืองรัตติกาลในตอนนี้ ดังนั้นมันอาจจะเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ได้? ในตอนแรกนั้นกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นเริ่มโจมตีพันธมิตรอันนองเลือด หลังจากนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายไปยังนิกายซวนเฉินอย่างฉับพลัน…ไม่สำคัญว่าพวกเขานั้นจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาสามารถกำจัดกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ได้!”
ผู้เล่นบางคนนั้นกำลังพูดคุยกันในเว็บบอร์ดนั้นรู้เพียงแค่เรื่องสองเรื่องของนอกเมืองเขา
“เหอะ นิกายซวนเฉินมีสมาชิกแค่เพียงสิบคนเท่านั้น! พวกเขาจะแพ้สงครามนี้อย่างแน่นอน!”
สงครามกิลด์นั้นสามารถที่จะทำได้ ถ้าทั้งสองกิลด์นั้นมีสำนักงานกิลด์ เมื่อมันเริ่มต้นขึ้น กิลด์ของเขานั้นก็จะล้อมสำนักงานกิลด์ของคู่ต่อสู้ ไม่สำคัญว่านิกายซวนเฉินนั้นจะเก่งกาจมากแค่ไหน มันก็ไม่มีทางที่พวกเขาสามารถที่จะเอาชนะผู้เล่นหลายพันคนในการสู้ตรงๆได้!
“มันกลายเป็นว่าไอ้พวกบ้านั่นทำอะไรแบบนี้…”
เมื่อธงสงครามอันนองเลือดเห็นการแจ้งเตือน เขาก็ขอบคุณดาวแห่งโชคของเขาอย่างเงียบงันว่าเขานั้นไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้นี้
ธงสงครามนั้นเคยเจอกับนิกายซวนเฉินในหลายๆโอกาส ดังนั้นเขาจึงเข้าใจว่าพวกเขานั้นมีความสามารถมากแค่ไหน อย่างไรก็ตาม เขานั้นไม่เคยจินตนาการเลยว่าพวกเขานั้นกล้าที่จะท้าทายสงครามกิลด์กับกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์!
กิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นเป็นหนึ่งในกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในจีนพร้อมกับมีสมาชิกหลายพันคน…นิกายซวนเฉินนั้นมีจำนวนสมาชิกมากกว่าสิบคนเล็กน้อยเท่านั้น…