MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 210
Chapter 210: ผู้เล่นที่น่าหวาดกลัวที่สุดของนิกายซวนเฉิน
หลังจากที่กลิ้งเข้าไปในจุดเกิด หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่ากองทัพทั้งหมดของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นมาถึงแล้ว เขานั้นถูกล้อมรอบอย่างสมบูรณ์แบบ…
“เหี้…!! เกือบไปแล้ว!”บุปผาอันโดดเดี่ยวร้องออกมาแล้วเขาก็หยุดเดิน
มันไม่เคยมีอยู่ในความคิดของเขามาก่อนเลยว่าหวังหยู่นั้นจะสามารถคาดการณ์การลอบโจมตีได้
“ไอ้พวกขยะไม่ซื่อสัตย์…”หวังหยู่ถอนหายใจ “ไม่ใช่พวกเราตกลงว่าจะสู้กันงั้นเหรอ?”
“เหี้…เอ้ย! ทำไมฉันจะต้องท้าทายนายคนเดียวด้วยวะ เมื่อฉันมีคนจำนวนมากอยู่กับฉันหน่ะ?”
“มันสมเหตุสมผล แต่มันจะมีความหมาอะไร ถ้ามีคนจำนวนมากขนาดนี้อยู่ที่นี่ แต่นายไม่สามารถที่จะฆ่าฉันได้กัน?”หวังหยู่หัวเราะ
“ฮึ่ม นายคิดหรือว่านายจะสามารถเอาชนะผู้เล่นนับพันด้วยตัวคนเดียวได้กัน? ฉันสงสัยจริงๆว่านายจะสามารถออกไปจากที่นี่อย่างรอดชีวิตได้ไหม! นายสามารถที่จะลืมเกี่ยวกับการเล่นเกมนี้ไปเลยในอนาคต!”บุปผาอันโดดเดี่ยวเยาะเย้ย
“ฮ่า! คนสุดท้ายที่พูดแบบนายกับผมนั้นก็ไม่กล้าที่จะมาเมืองรัตติกาลอีก!”
“ลองกับฉันสิ!”บุปผาอันโดดเดี่ยวหัวเราะแล้วเขาก็ออกคำสั่งให้ผู้พิทักษ์ในกิลด์ของเขานั้นตั้งรูปแบบป้องกันรอบจุดเกิด
ตราบเท่าที่พวกเขานั้นไม่ได้โจมตีก่อน NPCของยามเมืองนั้นก็จะไม่ฆ่าผู้เล่น นอกจากนี้ ผู้พิทักษ์นั้นเป็นอาชีพที่ถึกทนมากที่สุดใน {REBIRTH} แม้กระทั่งยามเมืองนั้นก็จะต้องใช้เวลานานนับครึ่งชั่วโมงในการจัดการผู้พิทักษ์นับร้อยคนที่อยู่ที่นี่
“ฮ่าๆ…”หวังหยู่หัวเราะแล้วเขาก็มองไปรอบๆ ก่อนที่จะหันกลับไปและเตรียมที่จะปีนขึ้นไปบนยอดตึก
เมื่อโดนหมิงตู่เล่นเป็นเวลานานบนยอดตึก ผู้เล่นจากกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นก็ได้เตรียมพร้อมที่จะจัดการกับหวังหยู่ พวกเขานั้นได้เล็งยิงลูกศรไปด้านบนยอดตึก
แต่ด้านบนยอดตึกนั้นไม่ได้ถูกพิจารณาว่าเป็นพื้นที่จุดเกิด หวังหยู่นั้นก็กระโดดลงมาในทันที เมื่อเขาเห็นห่าลูกศรนั้นลอยเข้าใส่เขา
แผนเริ่มแรกของหวังหยู่นั้นคือการวิ่งขึ้นไปด้านบนดาดฟ้า แต่ผู้เล่นของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นได้ยืนตำแหน่งล้อมรอบจุดเกิด และรอคอยที่จะยิงหวังหยู่ลง ทางเดียวที่หวังหยู่จะออกไปได้นั้นก็คือ การปีนขึ้นไปด้านบนกำแพง
แต่บนกำแพงนั้นก็ไม่ได้เหมือนกับตึกธรรมดาทั่วไป
จากการออกแบบแล้วนั้น กำแพงเมืองในเมืองรัตติกาลนั้นสูงสิบหกเมตร แต่หวังหยู่นั้นสามารถที่จะเคลื่อนที่ไปเพียงได้แค่สิบเมตร แม้ว่าเขาจะใช้สกิลเคลื่อนที่ของเขาทั้งหมด
แต่หวังหยู่ก็ตัดสินใจที่จะเสี่ยง!
เขานั้นก็ใช้ [การเคลื่อนย้ายแห่งพระอาทิตย์ตกดิน] อย่างรวดเร็ว และลอยขึ้นไปกลางอากาศห้าเมตร แต่เขานั้นก็สามารถที่จะไปได้แค่เพียงแปดเมตร….
หวังหยู่นั้นก็ชักดาบออกมาสองเล่ม และก็แทงเล่มหนึ่งไปยังรอยแตกของกำแพง แล้วเขาก็ใช้มันส่งตัวเองเขาขึ้นไปด้านบน! แล้วเขาก็ยังคงเคลื่อนที่อย่างต่อเนื่อง หวังหยู่ก็ใช้ [ฝ่ามือพลังวอยด์] เพื่อที่จะเก็บดาบของเขาคืน…
หลังจากที่ทำแบบเดิมหลายต่อหลายครั้ง หวังหยู่ก็ไปถึงด้านบนของกำแพง
“นี่มัน…เหี้…อะไรกันวะเนี่ย…”
ผู้เล่นจากกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์เกือบที่จะร้องไห้ออกมา ทำไมมันถึงมีสัตว์ประหลาดในนิกายซวนเฉินมากมายขนาดนี้กัน? พวกเขาสามารถที่จะบินได้ พวกเขานั้นก็สามารถที่จะปลอมตัวเป็นคนอื่นได้ และในตอนนี้ก็ยังมีนักต่อสู้คนนี้อีก…
“รอก่อน!”หวังหยู่ก็จ้องไปยังบุปผาอันโดดเดี่ยว ก่อนที่เขาจะหันกลับและเดินจากไป
หลังจากเห็นการคุกคามของหวังหยู่แล้ว บุปผาอันโดดเดี่ยวก็รู้สึกว่าการป้องกันของสมาชิกกิลด์นับพันคนไม่สามารถที่จะหยุดยั้งความกราดเกรี้ยวของหวังหยู่
“ล่าเขาซะ! อย่าปล่อยเขากลับไป…”บุปผาอันโดดเดี่ยวออกคำสั่ง แล้วเขาก็เหลือเพียงแค่หนึ่งความคิดที่อยู่บนหัวของเขาและได้วางกับดักกับหวังหยู่ไว้ในจุดเกิดของนักต่อสู้ เพียงแค่หลังจากนั้น เขาจึงจะปลอดภัย
ผู้เล่นก็รีบปฏิบัติตัวอย่างรวดเร็วเหมือนกับกองทัพที่ฝึกออกมาเป็นอย่างดี นอกจากผู้เล่นพวกนั้นที่ยังคงป้องกันบุปผาอันโดดเดี่ยว พวกเขาที่เหลือก็แบ่งทีมกันออกไปล่าหวังหยู่
ไม่เพียงแต่ห้านาทีนั้นได้ผ่านไป ก่อนที่บุปผาอันโดดเดี่ยวจะได้ยินเสียงตะโกนอันหลอกหลอนจากด้านข้าง
“ลากพวกเขาออกไปให้ผม!”
“ครับผม ท่านนักรบที่กล้าหาญ!”
“เหี้…อะไรวะเนี่ย….”
บุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นก็ถูกฆ่าโดยหวังหยู่อีกครั้งหนึ่ง แต่ในครั้งนี้ บุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นไม่ได้ตายอย่างสงบ แม้กระทั่งอุปกรณ์ทั้งหมดของเขาก็ดรอปลงและถูกเก็บรวบรวมโดยหวังหยู่ เขานั้นก็มองออกไปยังหวังหยู่ที่สังหารผู้เล่นออกมา เพื่อฝ่าวงล้อมของผู้เล่นหลายสิบคน ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปอีกครั้งหนึ่ง
บุปผาอันโดดเดี่ยวก็นั่งอยู่อย่างเงียบงันในจุดเกิด…ความหวาดกลัวและความหวาดหวั่นนั้นถูกเขียนไว้บนใบหน้าของเขาทั้งหมด…
เพียงแค่ในตอนนี้ที่เขานั้นเข้าใจว่าทำไมธงสงครามอันนองเลือดถึงยอดอดทนกับความอับอายจากการยอมรับว่าเขานั้นพ่ายแพ้ต่อนิกายซวนเฉินและก็ยอมที่จะเสียหน้าและเสียเงิน มากกว่าการยั่วยุนิกายซวนเฉิน
มันเป็นแค่ในตอนนี้ที่เขานั้นเข้าใจว่าทำไมผู้เล่นของพันธมิตรอันนองเลือดมองมาที่เขาอย่างเยาะเย้ย เมื่อเขาพูดว่าเขานั้นกำจัดนิกายซวนเฉินได้
ไอ้นักต่อสู้คนนั้นเพียงคนเดียวก็น่าหวาดหวั่นมากกว่าสมาชิกคนอื่นของนิกายซวนเฉินรวมตัวกันนับร้อยเท่า…
ผู้เล่นหลายสิบคนนั้นไม่สามารถที่จะเอาชนะเขาได้ในการต่อสู้และผู้เล่นหลายพันคนนั้นก็ไม่สามารถที่จะหยุดเขาไว้ได้….บุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นไม่สงสัยเลยที่หวังหยู่นั้นมีความสามารถในการฆ่าเขาจนกลับไปยังระดับ 1 ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้
“นายนั้นไม่เข้าใจถึงความน่ากลัวของนิกายซวนเฉิน…”บุปผาอันโดดเดี่ยวก็รำลึกถึงคำพูดของธงสงครามอันนองเลือด
นี่คือความน่าหวาดกลัวของนิกายซวนเฉินที่เขานั้นพูดถึงงั้นเหรอ?
บุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นก็ตัวสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว…
สำหรับผู้เล่นคนอื่นจากนิกายซวนเฉินแล้ว ไร้ความกลัวนั้นได้อธิบายแผนของเขาพึ่งจะเสร็จ เมื่อพวกเขามาถึงเมืองพราหมณ์ แผนของไร้ความกลัวนั้นก็เกินกว่าที่ทุกคนจะคาดคิด และทำให้ทุกคนประหลาดใจกับแผนอันโหดเหี้ยมของเขา
“บอสไร้ความกลัว พวกเราจะสำเร็จจริงๆเหรอ?”ดาร์คนอร์ทฟิชเชอร์ถามอย่างตื่นเต้น
ดาร์คนอร์ทฟิชเชอร์นั้นเป็นคนหนึ่งในพวกเขาที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก หลังจากที่ได้ยินแผนของไร้ความกลัว สุดท้ายแล้วเขานั้นเป็นคนที่มีความขัดแย้งมากที่สุดกับพวกเขา กิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นเอาทุกสิ่งทุกอย่างของเขาไป กิลด์ของเขา เพื่อนของเขา และแม้กระทั่งแฟนสาวของเขา! เพียงแค่ความคิดที่เขานั้นสามารถจะล้างแค้นกับพวกเขาได้นั้นก็เกือบทำให้เขาร้องไห้ออกมาแล้ว
“แน่นอน! ทุกคนในกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นก็จะยังคงล่ากระทิงเหล็กต่อ พวกเขานั้นจะไม่ออกจากเมืองรัตติกาลในอีกชั่วโมงหรือหลังจากนั้น พวกเรานั้นจะทำภารกิจของพวกเราสำเร็จ ก่อนที่พวกเขาจะสามารถกลับมาได้!”ไร้ความกลัวหัวเราะ
“แต่พวกเขานั้นไม่ได้มีผู้เล่นหลายพันคนงั้นเหรอ? เฒ่ากระทิงจะโอเคไหม?”ดาร์คนอร์ทฟิชเชอร์ถาม
เมื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกม ดาร์คนอร์ทฟิชเชอร์นั้นก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับหวังหยู่ที่จะฝ่าวงล้อมของผู้เล่นหลายพันคนด้วยตัวของเขาเพียงคนเดียว
“นายคิดว่าหญิงสาวคนนั้นจะสวยหรือป่าว?”หมิงตู่หัวเราะแล้วเขาก็ชี้ไปที่หยางนัว
“แน่นอน!”ดาร์คนอร์ทฟิชเชอร์นั้นก็รีบพยักหน้า เมื่อเขาเห็นหยางนัวเล็งธนูไว้ที่เขา
“ถูกแล้ว!”หมิงตู่หัวเราะ “นายสามารถที่จะตั้งคำถามกับรูปลักษณ์ของเธอ หรือนายสามารถที่จะสงสัยเกี่ยวกับตาของนายเอง แต่สิ่งหนึ่งที่นายจะไม่ต้องสงสัยเลยก็คือพลังของเฒ่ากระทิง เข้าใจไหม?”