MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 205
Chapter 205: ทำงานร่วมกัน
เมื่อเห็นประสิทธิภาพของการโจมตีของนักธนูนั้น บุปผาอันโดดเดี่ยวก็ส่งทีมทั้งเจ็ดทีมไปที่จุดเกิดเพื่อที่จะลอบโจมตีผู้เล่นของนิกายซวนเฉิน หลังจากที่พวกเขาตายลง
หลังจากที่ไล่ล่าพวกเขามาเป็นเวลานาน บุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นก็เข้าใจได้อย่างคร่าวๆถึงความยากที่จะไล่จับพวกเขา ในครั้งนี้เขานั้นจะไม่ทำผิดพลาดเหมือนกับก่อนหน้านี้ และก็รีบส่งคนของเขาไปปิดทางหนีทั้งหมดของพวกเขา เขารู้ว่าพวกเขานั้นจะต้องมีเหตุผลบางอย่างที่พวกเขายังคงนั่งรออยู่ด้านบนดาดฟ้า
หลังจากที่พวกเขากลับมาเฝ้ายามจุดเกิด กลุ่มของผู้เล่นที่ป้องกันจุดเกิดของนักต่อสู้ก็เห็นนักต่อสู้ที่บึกบึนตรงมุมสายตาของพวกเขา มันเป็นที่ดึงดูดสายตาอย่างมาก เมื่อชายคนนั้นมีตราหยินหยางอยู่บนหน้าอกของเขา
“พวกเราพบนักต่อสู้ของนิกายซวนเฉินแล้วครับ!”ผู้นำของกลุ่ม ไร้สีส่งข้อความให้กลับบุปผาอันโดดเดี่ยว
“ยับยั้งเขาไว้ ฉันจะไปที่นั่น เมื่อฉันจัดการกับคนทั้งสามคนนี่เสร็จแล้ว!”บุปผาอันโดดเดี่ยวตอบกลับ
“โอเค!”ไร้สีก็รีบออกคำสั่งให้กับคนของเขาไปล้อมรอบหวังหยู่
หนึ่งนาทีต่อมา บุปผาอันโดดเดี่ยวก็ได้รับข้อความจากไร้สีอีกครั้งหนึ่ง “นักต่อสู้นั้นกำลังไปทางทิศใต้ครับ!”
“ไม่ใช่ว่าฉันบอกนายให้ยับยั้งเขาไว้งั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงไปทางนั้นได้กันละ?”บุปผาอันโดดเดี่ยวถาม
“เอ่อ…เขาฆ่าพวกเราทั้งหมดทิ้งแล้ว…”ไร้สีหยุดอยู่ชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะตอบคำถาม
“ฆ่าหมดแล้ว?”บุปผาอันโดดเดี่ยวพูดไม่ออก และเกือบที่จะดุด่าไร้สีและทีมของเขา
ทีมของผู้เล่นชั้นยอดยี่สิบคนนั้นถูกฆ่าในเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งนาที…แม้กระทั่งมอนสเตอร์ยี่สิบตัวนั้นก็ไม่สามารถที่จะถูกฆ่าได้เร็วเท่านั้นเลย…
แต่เมื่อเทียบกับข่าวลือของนิกายซวนเฉินแล้ว มันก็ยังคงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ ถ้าผู้เล่นสามคนนี้สามารถที่จะทนการโจมตีของกิลด์ทั้งกิลด์ได้และยังคงไม่ตาย มันก็ไม่ใช่เรื่องสำหรับพวกเขาที่จะมีผู้เชี่ยวชาญที่สามารถฆ่าทีมทั้งหมดด้วยตัวของเขาเองได้
”ลืมมันไปซะ ตั้งแต่ที่เขามายังทิศใต้ พวกเราก็จะฆ่าเขาพร้อมกับอีกสามคนที่เหลือเองแหละ”บุปผาอันโดดเดี่ยวตอบกลับ
“อย่าดูถูกเขานะครับ เขานั้นมีความสามารถจริงๆครับ!”ไร้สีเตือน
แต่ความตั้งใจในการแนะนำนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย เนื่องจากบุปผาอันโดดเดี่ยวนั้นไม่เชื่อว่าผู้เล่นเพียงคนเดียวนั้นสามารถเปลี่ยนกระแสการต่อสู้ต่อผู้เล่นหลายพันคน ภายใต้คำสั่งของเขา เมื่อพูดว่าเขานั้นจะสามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดทิ้งนั้นก็ไม่ได้ต่างไปจากเรื่องตลก
“เฮ้ พวกนายสามคนยังรอดอยู่ไหม? หมิงตู่?”ข้อความก็ปรากฏขึ้นมาในแชทกิลด์ และมันถูกส่งมาโดยหวังหยู่!
“เหี้…เอ้ย! นายมาแล้ว! มาส่วนใต้ของเมืองเร็ว! พวกเรานั้นเกือบที่จะตายในวงล้อมของผู้เล่นหลายร้อยคนแล้ว! ขุนนางครอทก็เกือบตายแล้วเนี่ย!”หมิงตู่รีบตอบกลับ
“นายพูดอะไรว่าฉันกำลังจะตายหน่ะ? นายไม่เชื่อหรือว่าฉันสามารถที่จะทนได้ตลอดกาลหน่ะ?”ขุนนางครอทบ่น
“หุบปากเถอะ เฒ่ากระทิงมาแล้ว เลิกทำตัวดื้อรั้นซะที…”หมิงตู่พูด
“ผมไม่สามารถที่จะสู้กับคนจำนวนมากขนาดนั้นได้ แม้ว่าผมต้องการก็ตามที…”หวังหยู่ตอบกลับ
ในขณะที่หวังหยู่นั้นสามารถจัดการกับผู้เล่นนับร้อยได้ แต่นับพันคนนั้นมันตึงเครียดมากเกินไป…หวังหยู่นั้นก็ไม่ได้มั่นใจในตัวของเขาเองว่าเขานั้นสามารถที่จะสู้กับผู้เล่นมากขนาดนั้นโดยตัวของเขาเองได้
“เรียกยามเมืองสิ!”
“ส่วนใต้ของเมืองนั้นมันเป็นส่วนที่อ้างว้าง มันจึงไม่ได้มียามเมืองเลย…”หวังหยู่ตอบกลับ
“เหี้…เอ้ย! พวกเราสามารถที่จะทนได้อีกแค่หกนาที! นายควรที่จะมีแผนอะไรสักอย่างนะ!”
“มันไม่ใช่ว่าผมนั้นเป็นไร้ความกลัวซะหน่อย….ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นก็เหอะ ก็ไม่ใช่ว่าไร้ความกลัวสามารถทำอะไรได้สักหน่อย เมื่อเจอกับผู้เล่นมากขนาดนั้น บางทีพวกนายควรที่จะยอมตายไปนะ”หวังหยู่ตอบกลับ
ทันใดนั้น ผู้เล่นทั้งหมดของนิกายซวนเฉินที่พึ่งออกจากเกมนั้นก็กลับเข้าเกมพร้อมๆกัน แม้กระทั่งเหล่าหญิงสาวก็ออนไลน์เช่นกัน เมื่อพวกเธอได้ยินว่านิกายซวนเฉินนั้นกำลังตกอยู่ในปัญหา
“พวกเราควรที่จะทำยังไงดี พวกเราควรที่จะทำยังไงดี? ครอทชี้เกือบตายแล้ว…”หมิงตู่บ่นระรัวในแชทกิลด์ “พวกเราจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือของพวกนาย…”
“พื้นที่ปลอดภัยทั้งหมดนั้นถูกครอบครองแล้วและมันก็ไม่ได้มีอะไรมากมายที่พวกเราสามารถทำได้….บางทีพวกนายควรที่จะยอมตายก่อนนะ..”ไร้ความกลัวเป็นคนแรกที่ตอบกลับ
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ทั้งหมด! มันมีพื้นที่ปลอดภัยที่ซ่อนไว้อยู่ใน {REBIRTH}!”มู่จี่เซียนตอบกลับอย่างฉับพลัน
“พื้นที่ปลอดภัยที่ซ่อนไว้อยู่งั้นเหรอ? พวกมันอยู่ที่ไหนกัน?”
“พื้นที่ภายในตึกนั้นต่างเป็นพื้นที่ปลอดภัยในเกม! พื้นที่ปลอดภัยแห่งหนึ่ง นั้นไม่ได้อยู่ห่างไปจากซอยที่พวกคุณติดอยู่ในตอนนี้!”มู่จี่เซียนอธิบาย
“โอ้! ใช่เลย ร้านของพวกเราอยู่นั่นนี่นา!”หวังหยู่ตอบกลับ
“ร้านงั้นเหรอ? ตราบเท่าที่พวกเขาไปซ่อนในร้านของนาย พวกเขาจะปลอดภัยงั้นเหรอ?”ไร้ความกลัวถาม
“แต่ผมยังไม่ได้ไปเอามันเลย…พวกเราไม่สามารถเข้าไปด้านในได้ในตอนนี้”หวังหยู่เกาหัวแล้วเขาก็ตอบกลับ
“อ๊า?”คนที่เหลือบ่น แม้ว่าพวกเขานั้นจะไม่เคยเปิดร้านมาก่อน พวกเขานั้นก็มีความเข้าใจคร่าวๆเกี่ยวกับการเปิดร้าน แต่กิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้นกำลังเฝ้ายามบนถนนทุกแห่งในเมืองรัตติกาล มันไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับสิทธิ์ในการได้ร้าน
“เอาใบธุรกรรมการซื้อขายมาให้ฉัน ฉันจะทำมันเอง!”มู่จี่เซียนตอบกลับ
“เธอมั่นใจนะว่าเธอจะทำมันได้หน่ะ?”หวังหยู่ถามอย่างลังเลใจ
“มันโอเคหน่า มันไม่ใช่ว่าพวกเขาจะรังแกผู้หญิงใช่ไหมละ? นอกจากนี้ ฉันนั้นเป็นคนที่พวกเขานั้นไม่คุ้นหน้าอีกด้วย!”
“ฉันคิดว่ามันน่าจะเวิร์คนะ!”ไร้ความกลัวพยักหน้า
“เหี้…เอ้ย เธอไม่ใช่ภรรยาของนายยังไงละ! นายจะไปรู้อะไรละ!”หวังหยู่กราดเกรี้ยว ความกังวลของหวังหยู่นั้นไม่ได้เกี่ยวกับระดับของมู่จี่เซียน แต่มันเป็นความจริงที่พวกเขานั้นสามารถรู้สึกเจ็บได้ในเกม หวังหยู่นั้นไม่สามารถที่จะทนได้ที่ภรรยาของเขานั้นจะได้รับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากเขา
“ฉันจะไปกับพี่เซียนเอง! ฉันก็เป็นคนที่พวกเขาไม่คุ้นหน้าด้วยเช่นกัน!”หยางนัวแนะนำ
“เธอก็รู้แค่สร้างปัญหาเท่านั้นแหละ!”หวังหยู่โต้กลับ
“ฉันจะสบายดี ตราบเท่าที่นัวนัวนั้นมากับฉัน ถ้าพวกเราตายแล้วละก็ พวกนายก็จำเป็นที่จะต้องฆ่าพวกเขาเพื่อล้างแค้นให้กับพวกเราก็พอ! พวกเรานั้นเป็นทีมเดียวกัน ดังนั้นพวกเราจะต้องเตรียมที่จะเสียสละ! เพียงแค่ส่งใบธุรกรรมซื้อขายมาให้กับฉันก็พอ”มู่จี่เซียนบอกหวังหยู่
“เฮะ เฮะ พี่สะใภ้นี่ทำให้พวกเราประหลาดใจมากจริงๆ…”ผู้เล่นจากนิกายซวนเฉินถอนหายใจ สุดท้ายแล้วพวกเขานั้นก็เป็นแค่กลุ่มคนเล็กๆที่วิ่งหนีตลอด เมื่อปัญหานั้นมาเคาะประตูของพวกเขา แต่คำพูดของมู่จี่เซียนนั้นจุดไฟให้กับพวกเขา
“ก็ได้ ก็ได้…”หวังหยู่พึมพำแล้วเขาก็ส่งใบธุรกรรมซื้อขายให้กับมู่จี่เซียน
“อย่ากังวลไปนะ ที่รัก ถ้าใครก็ตามกล้าที่จะแตะต้องเธอแล้วละก็ ฉันจะล่าไอ้บัดซบนั่นจนกว่ามันจะรับรู้ถึงความผิดที่มันทำ!”หวังหยู่บอกกับมู่จี่เซียนก่อนที่เธอจะจากไป
ผู้เล่นคนอื่นของนิกายซวนเฉินนั้นต่างรู้สึกเสียวสันหลังวาป แล้วพวกเขานั้นก็อวยพรสมาชิกของกิลด์แผ่นดินอันบริสุทธิ์ไปอย่างเงียบๆ