MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 190
Chapter 190: สกิลหลบหลีก
ร้านสะดวกซื้อเล็กๆ…
หวังหยู่นั้นจดจำร้านค้าที่ไวลี่แนะนำได้ เมื่อเขากำลังช่วยหลี่ซัวสำหรับเควสอาชีพลับ เขานั้นเคยผ่านร้านเล็กๆตรงนั้น…
โชคดีที่ร้านนั้นตั้งอยู่ใกล้กับประตูเมือง ตั้งแต่ที่ผู้เล่นนั้นค่อนข้างที่จะขี้เกียจ พวกเขานั้นชอบที่จะซื้อของจำเป็นจากร้านค้าที่ใกล้กันกับประตูเมือง ดังนั้นพวกเขาจะเสียเวลาน้อยที่สุด ใครกันจะต้องการสูญเสียเวลาอันล้ำค่าในการวิ่งไปตลอดถนนกลางกัน?
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หวังหยู่ก็ยื่นเงินไปให้กับไวลี่อย่างมีความสุข และได้สมญานามสำหรับจัดตั้งร้านค้ามา
หลังจากที่เขาออกมาจากคฤหาสน์เจ้าเมือง หวังหยู่นั้นก็ไม่ได้ไปที่ร้านค้าใหม่ที่เขาพึ่งจะซื้อมา แต่เขานั้นไปเยี่ยมกับโรงเตี๊ยมใกล้เคียงและก็ใช้มันเป็นทางผ่านไปยังถนนกลางเพื่อที่จะไปส่งเควสของเขา
มันเป็นเหมือนปกติที่ผู้ให้ข้อมูลนั้นกำลังนอนกรนอยู่บนกองขยะ เมื่อหวังหยู่เปิดไหเหล้าออกมานั้นเอง ผู้ให้ข้อมูลก็ลุกขึ้นในทันทีและยิ้ม “มีอะไรเหรอ เด็กน้อย?”
“ผมมาที่นี่เพื่อส่งเควส!”หวังหยู่ตอบกลับแล้วเขาก็เอาพลองยาวและกองวัตถุดิบออกมา
หลังจากที่เขาเห็นไอเทมในมือของหวังหยู่ ผู้ให้ข้อมูลก็หัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่แย่เลย ไม่แย่เลย! ฉันนั้นไม่ได้ตัดสินนายผิดจริงๆ! ส่งอาวุธและแหวนของนายมา!”
เมื่อโดนหลอกโดยเคานต์ไวลี่ หวังหยู่นั้นก็ระมัดระวังตัวมากกว่าก่อนหน้านี้ และเขาก็ถามอย่างหวาดระแวง “ถ้าผมส่งพวกมันให้กับคุณ คุณจะส่งมันกลับคืนมายังผมใช่ไหม?”
“แน่นอน! ฉันดูเหมือนคนแบบนั้นงั้นเหรอ?”ผู้ให้ข้อมูลจ้องไปที่หวังหยู่
“เหมือนเป็นอย่างมาก…”หวังหยู่พึมพำ
“เฮ้! ฉันนั้นเป็น NPC ที่เที่ยงธรรมและยุติธรรม! ฉันไม่ใช่พวกขยะสกปรกที่นายเจอมาก่อน! เคานต์ไวลี่นั้นเป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาล ดังนั้น แน่นอนว่าเขานั้นสกปรกเป็นอย่างมาก!”ผู้ให้ข้อมูลตอบกลับอย่างมั่นใจ
“…”หวังหยู่นั้นไม่รู้จะตอบกลับกบการโอ้อวดของผู้ให้ข้อมูลอย่างไรดี ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะส่งไอเทมให้กับเขา
แหวนนั้นเป็นอะไรที่ค่อนข้างธรรมดา ดังนั้น ถ้าผู้ให้ข้อมูลตัดสินใจที่จะขโมยเขาไป หลังจากนั้น หวังหยู่ก็ยังโอเคดี ในอีกทางหนึ่ง ถ้าถุงมือนั้นถูกเอาไปแล้วละก็ หวังหยู่ก็จะสูญเสียเป็นอันมาก
ในช่วงไม่กี่วินาทีก่อน แสงสว่างสีขาวและสีแดงก็สว่างออกมาจากมือของผู้ให้ข้อมูล และพลองยาวนั้นก็หายไป
“เอามันไป เด็กน้อย!”
{ความเศร้าโศรกของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ (อาวุธประเภทหมัด) (ทอง) (พัง) (ซ่อมได้)}
พลังโจมตีกายภาพ : 100-100
พลังโจมตีเวทย์มนต์ : 100-100
+15 ความแข็งแกร่ง
+15 ความคล่องแคล่ว
ผลกระทบ :
[เฮสต์] (ติดตัว) : ความเร็วการโจมตีเพิ่มขึ้น 30%
[กระจาย] (ติดตัว) : มีโอกาส 15% ที่การโจมตีกายภาพที่ทำกับเป้าหมายจะกระจายไปสู่มอนสเตอร์รอบข้าง ความเสียหายสูงสุดที่ทำได้คือ 65% จากพลังโจมตีเดิม
[การต่อสู้อันกราดเกรี้ยว] (ติดตัว) : ทุกพลังชีวิตที่เสียไป 5% นั้นจะนับเป็นหนึ่งแสต็คของการต่อสู้อันกราดเกรี้ยว ทุกแสตคนั้นเพิ่มพลังโจมตีขึ้น 1%
ความสามารถพิเศษ :
[กลืนกิน] (ติดตัว) : อุปกรณ์สามารถที่จะรวมไปกับอุปกรณ์อื่นในระดับเดียวกันได้ เพื่อที่จะซ่อมแซมตัวเองและพัฒนาระดับของมัน
[ของเหลว] (ติดตัว) : ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้ใช้ อาวุธสามารถที่จะเปลี่ยนรูปแบบได้ รูปแบบปัจจุบัน : พลองยาว สกิลเพิ่มเติม : [ขัดขวาง]
ความต้องการของอาชีพ : 10
ความต้องการของระดับ : ผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้
ใน {REBIRTH} ผู้เล่นสามารถที่จะสลับอาวุธหลักกับอาวุธรองได้ในช่วงการต่อสู้ สำหรับผู้เล่นส่วนใหญ่แล้ว การมีอาวุธสองอย่างที่แตกต่างออกไปนั้นก็มากเกินพอแล้ว อย่างไรก็ตาม สำหรับหวังหยู่นั้นมันดีกว่าการตกลงเสียอีก
หวังหยู่นั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญในการฝึกศิลปะการต่อสู้และเขานั้นก็คุ้นเคยในการเปลี่ยนอาวุธ และสไตล์การต่อสู้นั้นก็ขึ้นอยู่กับคู่ต่อสู้และสถานที่ ถึงแม้ว่าหมัดและพลองยาวนั้นจะอเนกประสงค์ หวังหยู่ก็ยังคงรู้สึกว่าพวกมันนั้นจำกัดเป็นอย่างมาก
พร้อมกับสกิลใหม่นี้ ความเศร้าโศรกของศิลปะการต่อสู้ของหวังหยู่นั้นก็สามารถที่จะเปลี่ยนไปเป็นถุงมือหรือพลองยาวได้อย่างอิสระ ด้วยเหตุนี้นี่เองมันจึงเป็นวิธีที่ทำให้เขาได้ใช้อาวุธอีกแบบไปด้วยเช่นกัน!
“หื้ม ไอ้เด็กงก…”ผู้ให้ข้อมูลหัวเราะกับตัวเองแล้วเขาก็มองไปที่แหวนและกองวัตถุดิบที่หวังหยู่ยื่นมาให้กับเขา
พร้อมกับแสงสว่างสีน้ำเงินและสีดำแล้ว ผู้ให้ข้อมูลก็คืนแหวนกลับมาให้กับหวังหยู่
{ความรุ่งโรจน์ของผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ (แหวน) (ตำนาน) (เสียหาย)}
พลังโจมตีกายภาพ : 20-20
พลังโจมตีเวทย์มนต์ : 20-20
พลังป้องกันกายภาพ : 20-20
ค่าต้านทานเวทย์ : 20-20
สกิล :
[ทะเลแห่งความรอบรู้] (ติดตัว) :ผู้ใช้นั้นมีโอกาสคงที่ในการเรียนรู้สกิลของคู่ต่อสู้ในช่วงที่กำลังสู้อยู่
[การปกครองอันเที่ยงธรรม] (ติดตัว) : ไอเทมนี้มีช่องเก็บของ 200 ไอเทม ช่องเก็บของด้านในนั้นจะไม่ดรอปลง หลังจากที่ตายลง และมันก็ไม่นับน้ำหนักไอเทมที่แบกมาด้วย
กระบวนการซ่อมแซม : 1/10
ความต้องการของระดับ : ผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้
หลังจากที่มันซ่อมแซมแล้ว ค่าสถานะของแหวนนั้นก็คูณสอง แล้วมันก็ช่องเก็บของสองร้อยช่องอีกด้วย! ผู้เล่นคนอื่นที่เห็นผลลัพธ์ของมันนั้นก็คงจะอิจฉา
ผู้เล่นทุกคนนั้นเริ่มต้นโดยมีช่องเก็บไอเทม 20 ช่อง ทุกครั้งที่พวกเขาเลื่อนระดับ พวกเขาก็จะได้เพิ่มอีกสองช่อง… ในเวลานี้เอง หวังหยู่นั้นมีช่องเก็บของอยู่แค่ 60ช่องที่ใช้งานได้!
แน่นอนว่าผู้เล่นก็เลือกที่จะเก็บไอเทมของพวกเขาไว้ในธนาคารหรือที่เก็บของ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวนั้นก็คือธนาคารนั้นมีช่องเก็บของเพียงแค่หนึ่งร้อยช่อง และผู้เล่นก็จะต้องกลับไปยังธนาคาร ถ้าพวกเขาต้องการที่จะได้ไอเทม
ส่วนที่สำคัญที่สุดก็คือไอเทมที่อยู่ด้านในแหวนนั้นจะไม่นับน้ำหนักของทุกสิ่งทุกอย่างที่หวังหยู่แบกไป! ในเกมนี้ ยิ่งผู้เล่นมีไอเทมในช่องเก็บของมากเท่าไหร่ เขาก็จะเคลื่อนที่ช้ามากเท่านั้น นอกจากนี้ ไอเทมที่เป็นแหวนแบบนี้นั้นเป็นของที่ยอดเยี่ยมมากสำหรับนักต่อสู้
อย่างไรก็ตาม สำหรับที่เขานั้นเป็นมือใหม่ หวังหยู่นั้นก็ไม่เข้าใจถึงความยอดเยี่ยมของแหวนนี้เลย
“นี่มัน….มันจะใช้งานได้ยังไงกัน?”หวังหยู่ถามผู้ให้ข้อมูล
“ใครจะไปรู้วะ! ตราบเท่าที่ระบบบอก มันก็โอเคแหละ!”ผู้ให้ข้อมูลตอบกลับอย่างไม่รีรอ
“ก็ได้วะ!”หวังหยู่ถอนหายใจแล้วก็หยิบแหวนมาสวม
หวังหยู่นั้นไม่ได้มีไอเทมอยู่กับเขามากสักเท่าไหร่ แต่ส่วนมากของมันนั้นก็ล้ำค่าเป็นอย่างมาก วัตถุดิบที่หาไม่ได้ทั่วไปและอุปกรณ์หายากทั้งหมดของเขาก็ใส่เข้าไปในแหวนในทันที เมื่อเขานั้นกำลังเก็บไอเทมเข้าไปและพบกับหนังสือสกิล [กลิ้ง] หวังหยู่ก็ส่งรูปภาพเข้าไปในแชทกิลด์
“ฉันต้องการมัน!”ทันทีที่หวังหยู่ส่งรูปภาพเข้าไป ทั่วทั้งนิกายซวนเฉินก็รีบส่งเสียงดังเพื่อที่จะเอามัน
“มันคุ้มค่ากับเงินงั้นเหรอ?”หวังหยู่อ้าปากค้างอย่างตกตะลึง
“แน่นอน! มันเป็นสกิลหลบหลีก!”
เมื่อหวังหยู่นั้นเป็นเจ้าแห่งศิลปะการต่อสู้ การกลิ้งและพลิกตัวนั้นเป็นเรื่องธรรมชาติเหมือนกับการหายใจ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจเกี่ยวกับสกิลนี้เลยแม้แต่นิดเดียว อย่างไรกาม แม้ว่าจะมีการช่วยเหลือจากระบบ พวกเขานั้นก็แทบจะไม่เคยกลิ้งหลบจากการโจมตีสักครั้ง
ด้วยเหตุนี้นี่เอง สำหรับผู้เล่นธรรมดาแล้ว สกิลอย่าง [กลิ้ง] นั้นมีค่าพอ แม้ว่าพวกเขาจะจ่ายมันด้วยแขนหรือขาของเขา
“ก็ดี ถ้างั้นใครต้องการมันมากที่สุดก็สามารถเอามันไปได้!”ตั้งแต่ที่พวกเขาต่างสนใจในสกิลนี้ หวังหยู่นั้นก็ไม่ได้กังวลว่าเขานั้นจะไม่สามารถขายมัน นอกจากนี้ ตั้งแต่ที่พวกเขานั้นต่างเป็นเพื่อนกันทั้งหมด มันจึงไม่มีใครที่จะพยายามริบของหวังหยู่ไป!