MMORPG: Martial Gamer - ตอนที่ 185
Chapter 185: เธอจะเชื่อไหม ถ้าผมบอกว่า ผมเรียนมันด้วยตัวเองหน่ะ?
“อะไรวะเนี่ย? ไอ้หน้าด้านเอ้ย!”
ไม่สำคัญว่ารูปแบบของนิกายซวนเฉินนั้นจะหลบสกิลหมู่ได้มากขนาดไหน พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะหลบการโจมตีฆ่าตัวตายแบบนี้ได้!
“หลบออกไปซะ!!!”ไร้ความกลัวตะโกน นอกจากทุกคนแล้ว เขานั้นเป็นคนแรกที่แยกออกจากปาร์ตี้อย่างเห็นได้ชัด เมื่อคนอื่นได้ยินพวกเขาก็รีบกระจายตัวออกไปทุกทิศทาง
“เชี่ยเอ้ย!!!”ไร้ความกลัวร้องออกมาอย่างน่าอนาถ เมื่อเขาวิ่งหนีไป อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่เขานั้นเป็นผู้สนับสนุน คาสเมียร์นั้นก็ไล่ตามเขาอย่างไม่รอช้า…
ตั้งแต่ที่ไร้ความกลัวนั้นไม่ได้มีปฏิกิริยาขั้นเทพแบบหวังหยู่ เขานั้นก็ถูกชนและพลังชีวิตของเขาก็ลดลงไปเป็นจำนวนมาก โชคดีที่คนโดนเป็นไร้ความกลัว แม้ว่าเขาจะโดนไล่ล่าแบบนี้ ไร้ความกลัวนั้นก็ตัดสินใจได้อย่างใจเย็นแล้วก็ใช้เวทย์รักษาตัวเองได้อย่างถูกจังหวะ ในจังหวะที่พลังชีวิตของเขาจะหมดลง เขาก็ใช้ [ฟื้นฟู] ในทันทีและฟื้นตัวเองกลับมาจากปากเหวแห่งความตาย
รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็เรียกปีศาจออกมาด้านหลังไร้ความกลัวและป้องกันไม่ให้คาสเมียร์โจมตีเพิ่มเติม แล้วเขาก็ร่าย [บิดเบือน] ต่อหน้าคาสเมียร์ ไร้ความกลัวก็ใช้ประโยชน์จากการช่วยเหลือและกลิ้งหลบอย่างสิ้นหวังออกจากคาสเมียร์
ถึงแม้ว่าปีศาจของรัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นจะถึกทน พวกมันก็ไม่สามารถที่จะทนการโจมตีของคาสเมียร์ได้นานซักเท่าไหร่
หลังจากที่ฆ่าปีศาจทั้งหกตัวที่ขวางทางเขาเสร็จแล้วนั้น คาสเมียร์ก็หลบ [บิดเบือน] บนพื้นดินและเขาก็เข้าใกล้กับไร้ความกลัวอีกครั้ง
“เหี้..ไรวะ กูไปกวนตีนมึงมาเหรอ??”ไร้ความกลัวร้องออกมาอย่างขื่นขมแล้วเขาก็วิ่งหนีไป
“นายไม่ได้ทำ แต่ฉันแค่รู้สึกสนุกในการรังแกนายแค่นั้นแหละ…”คาสเมียร์หัวเราะ
“พ่องมึง!!!”ไร้ความกลัวร้องมาอีกครั้ง เมื่อคาสเมียร์นั้นมาถึงด้านหลังเขา
“เชี่ยเอ้ย!”เมื่อทรงกลมนั้นปะทะเข้ากับไร้ความกลัวอีกครั้ง เขาก็ร่ายเวทย์รักษาใส่ตัวเองอย่างสิ้นหวังและเอาชีวิตรอดได้อย่างฉิวเฉียด ทันใดนั้น ก็มีกระแสสีขาววนรอบตัวไร้ความกลัวและดึงเขามาด้านหน้าหวังหยู่
“กระทิงเหล็ก นายเป็นคนที่น่าเชื่อถือมากที่สุดแล้วละ….”ไร้ความกลัวกอดแขนหวังหยู่อย่างเต็มไปด้วยอารมณ์
“ไสหัวไป!”หวังหยู่ตะโกนแล้วเขาก็ใช้ [เทพเจ้าสายฟ้าเหยียบย่ำ] ส่งไร้ความกลัวกระเด็นกลับไปหาคนในปาร์ตี้ที่เหลือ
การผลักกระเด็นของ [เทพเจ้าสายฟ้าเหยียบย่ำ] นั้นเพียงพอที่จะส่งให้บอสอย่างแอนเดรียกระเด็นไปสองสามเมตร ดังนั้นมันจึงไม่มีปัญหาในการผลักไร้ความกลัวกระเด็นกลับไปแปดเมตร
คาสเมียร์นั้นเล็งไร้ความกลัวไว้และก็รีบพุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง
หวังหยู่ก็เปลี่ยนไปใช้พลองยาวและเหวี่ยงเข้าใส่คาสเมียร์เพื่อป้องกันเส้นทางของเขา
คาสเมียร์นั้นมีลูกบอลเวทย์บินรอบตัวเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กลัวหวังหยู่เลยแม้แต่นิดเดียว เขานั้นก็พุ่งเข้าใส่ไร้ความกลัวอย่างบ้าคลั่งต่อไป
แม้ว่าร่างกายของคาสเมียร์จะถูกปกคลุมด้วยลูกบอลเวทย์ มันก็ยังคงมีระยะห่างระหว่างเขา หวังหยู่ก็คำนวณจังหวะที่มันวนรอบตัวของคาสเมียร์และก็พุ่งเข้าไปใกล้กับคาสเมียร์พอที่จะเหวี่ยงพลองยาวใส่ใบหน้าของเขา
ถึงแม้ว่าคาสเมียร์นั้นจะตกตะลึงเมื่อเขาเห็นหวังหยู่เข้ามาถึงตัวเขาโดยไม่มีรอยขีดข่วน พลองยาวของหวังหยู่นั้นก็ยังคงไม่โดนคาสเมียร์ในจังหวะสุดท้ายอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง หวังหยู่นั้นก็จู่โจมคาสเมียร์อีกครั้ง ลูกบอลนั้นก็วนรอบคาสเมียร์ทุกทิศทาง หวังหยู่ก็รีบดึงพลองยาวกลับมาและก็ฟาดเข้าใส่ลูกบอลทั้งสองอย่างรุนแรง หลังจากนั้นหวังหยู่ก็ปล่อยมือขวาและใช้มันร่าย [ระลอกคลื่น] ใส่ด้านหลังเขาเพื่อที่จะยืมแรงของมันเพื่อที่จะหลบหนีระยะการโจมตีของคาสเมียร์
ในขณะที่เขาอยู่บนกลางอากาศ หวังหยู่ก็สังเกตเห็นถึงหัวของคาสเมียร์ก็มีตัวเลขลอยขึ้นไปด้านบน
-1452
“หื้อ? [ระลอกคลื่น] สามารถที่จะทำความเสียหายกับเขาได้? หรือว่าจะต้องทำความเสียหายจากด้านหลังเขาถึงจะสามารถทำเขาบาดเจ็บได้กัน?”หวังหยู่พึมพำกับตัวเอง
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หวังหยู่ก็พุ่งเข้าใส่คาสเมียร์อีกครั้งหนึ่ง
หลังจากที่คาสเมียร์มองไปที่หวังหยู่ คาสเมียร์นั้นก็หันกลับในทันทีและพยายามที่จะไปหาไร้ความกลัวอีกครั้งหนึ่ง อย่างไรก็ตาม หวังหยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านขวาเขาอย่างฉับพลันและแทงพลองยาวเข้าใส่หน้าอกของคาสเมียร์ของเขา
“บูม!”
-1975
เมื่อเขาโดนพลองยาวกระแทก คาสเมียร์ก็ร่าย [พายุแห่งความมืด] ใส่ด้านหลังของเขาอย่างตื่นตระหนกเพื่อที่จะสะบัดหวังหยู่ให้หลุด
สกิลนี้นั้นทำให้ [จิตวิญญาณผู้พิทักษ์] ของหวังหยู่ถูกใช้งาน…
“เฒ่ากระทิง นายสามารถที่จะดึงเขาไว้สามสิบวินาทีได้ไหม?”เสือแห่งความท้าทายตะโกนขึ้นอย่างฉับพลัน
“30วินาทีงั้นเหรอ? ผมจะพยายาม!”หวังหยู่ตอบกลับ ในขณะที่เขาก็กลิ้งหนีไปจากคาสเมียร์
เสือแห่งความท้าทายนั้นเอากล่องสีทองออกมาจากช่องเก็บของและเอาบ่วงกับดักลึกลับออกมาและเริ่มที่จะวางกับดักในพื้นที่เปิด
กับดักธรรมดาทั่วไปสามารถที่จะติดตั้งโดยการโยนมันลงไปบนพื้น มีเพียงบ่วงกับดักลึกลับที่จำเป็นต้องให้ผู้เล่นใช้เวลาสามสิบวินาทีในการติดตั้งมัน ถ้าผู้เล่นถูกรบกวนในช่วงที่ติดตั้ง บ่วงกับดักลึกลับก็จะระเบิดในทันทีและมันจะกลายเป็นไร้ประโยชน์ ด้วยเหตุนี้นี่เอง มันจึงเป็นเรื่องยากอย่างมากที่จะใช้ไอเทมนี้ในช่วงต่อสู้
คาสเมียร์นั้นเป็น NPC ระดับสูง ดังนั้นเขาจึงสามารถที่จะสัมผัสได้ถึงอันตรายจากไอเทมที่เสือแห่งความท้าทายกำลังติดตั้งมันอยู่
เมื่อเห็นคาสเมียร์นั้นต้องการที่จะขัดขวางเสือแห่งความท้าทาย หวังหยู่ก็กัดฟันและพุ่งเข้าใส่คาสเมียร์
พร้อมกับค่าสถานะของหวังหยู่แล้ว มันก็เป็นเรื่องที่ยากอย่างไม่น่าเชื่อที่จะล่อคาสเมียรืได้สามสิบวินาที ยกเว้นว่าเขานั้นจะใช้ศิลปะการต่อสู้ในการหลบหลีกที่พิเศษ….
โดยปราศจากตัวเลือกอื่นใด การเคลื่อนไหวของหวังหยู่นั้นเริ่มที่จะซับซ้อนและลึกลับมากยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่ามันจะดูคุ้นเคย มันก็ไม่มีใครสามารถที่จะบอกได้ว่าพวกเขาเคยเห็นมันมาจากที่ไหน
“นี่มัน….พี่สาวหิมะใส พี่และลุงกระทิงนั้นมาจากสำนักเดียวกันงั้นเหรอ?”ความทระนงตัวถามขึ้นอย่างฉับพลัน
เมื่อความทระนงตัวพูดออกมา พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าการเคลื่อนที่ของหวังหยู่นั้นเหมือนกับหยางนัวที่ใช้จัดการแกซอล…
ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครในพวกเขารู้จักศิลปะการต่อสู้ พวกเขานั้นก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในทางของพวกเขาเอง ดังนั้นสายตาของพวกเขาจึงกว้างไกลและดี
ในอีกทางหนึ่ง หยางนัวนั้นมีการแสดงออกที่น่าเกลียดบนใบหน้าของเธอ
มันคือเจ็ดก้าวดวงดาว! ลืมไปถึงคนนอกเลย แม้กระทั่งคนในสำนักนั้นก็มีขีดจำกัดที่พวกเขาสามารถเรียนได้ หยางนัวก็ได้เรียนมาส่วนหนึ่งของมัน ตั้งแต่ที่เธอนั้นเป็นหญิงสาว เธอจะใจเย็นได้ยังไงเมื่อเห็นหวังหยู่แสดงให้เห็นแบบสบายๆกัน?
สิ่งที่ทำให้หยางนัวตกตะลึงมากขึ้นนั้นก็คือ ความสามารถของหวังหยู่ที่ใช้มัน แม้กระทั่งหยางนัวนั้นก็ไม่สามารถที่จะเอาชีวิตรอดภายใต้การโดนไล่ล่าหลายสิบวินาทีเหมือนกับหวังหยู่ และเขาก็ยังคงดูผ่อนคลายเป็นอย่างมากอีกด้วย
“พี่ชายฤดูใบไม้ผลิ ทั้งหมดเป็นของพี่แล้ว!”หวังหยู่ตะโกน เขานั้นกำลังนับคูลดาวน์ของ [บิดเบือน] ว่าจะหมดลงหรือยัง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่ารัศมีฤดูใบไม้ผลินั้นใช้งานได้อีกครั้ง พร้อมกับการโบกคทานั้นเอง รัศมีฤดูใบไม้ผลิก็เรียกปีศาจหกตัวออกมาอีกครั้งและก็ร่าย[บิดเบือน]ด้านหน้าคาสเมียร์
“นายจะไม่อธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นงั้นเหรอ?”หยางนัวขู่ใส่หวังหยู่
“เฮะ เฮะ เฮะ….เจ็ดก้าวดวงดาวนั้นน่ามหัศจรรย์มากจริงๆ…”หวังหยู่หัวเราะอย่างอึดอัด
“นายไปเรียนมันมาจากไหนกัน?”หยางนัวหรี่ตา ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เจตนาสังหารก็พวยพุ่งมาจากหยางนัว
“นี่มัน….”หยางนัวไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี มันเป็นหนึ่งในตราบาปอันใหญ่หลวงมากที่สุดในโลกศิลปะการต่อสู้ที่มีการขโมยศิลปะการต่อสู้จากตระกูลอื่นหรือสำนักอื่น ถ้าเขาถูกค้นพบ การลงโทษที่เขาจะโดนนั้นอันตรายเป็นอย่างมาก แม้กระทั่งตระกูลของเขาทั้งตระกูลก็จะมีส่วนผิดไปด้วย
“เธอจะเชื่อผมไหมว่า ถ้าผมบอกเธอว่า ผมเรียนมันด้วยตัวของผมเองหน่ะ?”