Mechanical God Emperor - ตอนที่ 308

308 – นครแสงจันทร์ศักดิ์สิทธิ์

หยางเฟยมองไปยังนครแสงจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ เขาอดเอ่ยชื่นชมออกมาไม่ได้ “ช่างเป็นเมืองที่งดงามจริงๆ!”

นครแสงจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ใบไม้ที่กว้างใหญ่ที่เชื่อมต่อกับต้นไม้ขนาดยักษ์ที่สูงทะลุชั้นเมฆขึ้นไปบนฟ้า ต้นไม้ขนาดยักษ์ที่สูงตระหง่านนี้ถูกเรียกว่าต้นไม้โบราณเหนือเมฆา มันคือสิ่งที่ถูกส่งมาพร้อมกับหน่วยจู่โจมเอลฟ์ชั้นสูงมาจากทวีปเดนดูร่า

ต้นไม่โบราณนี้ได้รับความเสียหายอย่างมากจากสงครามของเหล่าทวยเทพ และสุดท้ายเพื่อที่จะปกป้องเอลฟ์ในดินแดนเฟย์สือ เทพแห่งเอลฟ์เลือกที่จะทิ้งมันไว้ที่โลกมนุษย์และกลายมาเป็นเมืองหลวงของเหล่าเอลฟ์

รอบๆนครแสงจันทร์ มีกิ่งก้านสาขามากมายนับไม่ถ้วน เหนือกิ้งก้านมากมายนมีดอกไม้หลากสีมากมายหลายชนิด

แสงอาทิตย์สอดส่องมาจากฟากฟ้า แผ่กระจายไปทั่วกิ่งไม้ของต้นไม้โบราณ เมื่อสะท้อนกับกิ่งก้านของต้นไม้โบราณ มันถูกเปลี่ยนกลายเป็นแสงจันทร์และตกกระทบไปบนพื้นโลก

ภายใต้แสงจันทร์ที่ส่องสว่าง เอลฟ์สาวสวยกำลังขี่ม้าบินได้สีเงิน เธอดูสูงส่งและเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์และกำลังขี่ยูนิคอร์นเล่นบนต้นไม้โบราณ กลายเป็นภาพที่งดงามที่หลายๆคนเคยได้ยินในนิทานเท่านั้น

เพกาซัสสีเงิน เมื่อกางปีกออก มันสามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ เพกาซัสสีเงินตัวนี้สามารถพูดได้ว่ามันมีสายเลือดเกี่ยวข้องกับยูนิคอร์น นักรบเอลฟ์สามารถขี้พวกมันบินได้ไกลถึง 100-200 กิโลเมตร อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความยากลำบากในการสืบพันธ์และต้องใช้อาหารปริมาณมากในการดูแล จำนวนเพกาซัสสีเงินทั้งอาณาจักรเอลฟ์มีไม่ถึง 20,000 ตัวเท่านั้น

ฟลาดิน่าและปรมาจารย์ดาบทั้ง 3 คนถึงกับตกตะลึงเมื่อมองเห็นนครแสงจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นภาพที่งดงามมาก

เผ่าพันธุ์เอลฟ์ถือเป็นเผ่าพันธุ์ต่างถิ่น หลังจากที่พวกเขาเดินทางเข้ามาในดินแดนเฟย์สือ พวกเขาได้เกิดความขัดแย้งกับเหล่าเทพในดินแดนเฟย์สือ ก่อให้เกิดสงครามแห่งทวยเทพ

ในบรรดาดินแดนเฟย์สือ จำนวนเทพในบรรดาเทพมนุษย์มีจำนวนมาก ซึ่งก็มีเทพแห่งเอลฟ์ตกตายภายใต้น้ำมือของมนุษย์ ในขณะเดียวกันเทพฝั่งมนุษย์ก็ตกตายภายใต้น้ำมือของเทพแห่งเอลฟ์เช่นกัน ทั้ง 2 ฝ่ายได้ก่อให้เกิดความเกลียดชังที่ฝังลึกลงไปในจิตใจ

แม้ว่าจะมีการลงนามในพันธะสัญญาแห่งทวยเทพ เทพแห่งมนุษย์ยังคงรวบรวมกองทัพมนุษย์เพื่อโจมตีเหล่าเอลฟ์ครั้งแล้วครั้งเล่า เบื้องหลังการล่าเอลฟ์มาเป็นทาสนั้นอยู่ภายใต้เงามืดของเทพแห่งมนุษย์

ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และเอลฟ์นั้นไม่เป็นมิตรต่อกัน ในความเป็นจริงเผ่าพันธุ์เอลฟ์เป็นเผ่าพันธุ์ที่โดดเด่นในดินแดนเฟย์สือ ในหลายพันปีก่อน เอลฟ์ได้ถูกผนวกเข้ากับดินแดนเฟย์สืออย่างช้าๆ แต่อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากับมนุษย์นั้นยังเป็นเรื่องที่แก้ไขไม่ได้

มนุษย์ที่สามารถเห็นภาพของนครแสงจันทร์ได้นั้นมีน้อยมาก มีก็แต่ได้ยินผ่านทาสเอลฟ์ มนุษย์ได้แต่จินตนาการความงดงามของนครแสงจันทร์ไว้ในความคิดของพวกเขา

คาริน่าพูดขึ้นอย่างภูมิใจ “สวยล่ะสิ นี่คือบ้านของข้า!”

“เมื่อพวกเจ้าเห็นแล้ว เข้าไปกันเถอะ!”

คาริน่ายิ้มออกมาอย่างทะเล้น เธอวิ่งกระโดดไปมาราวกับกวางที่เพิ่งเคยเห็นทุ่งหญ้าเป็นครั้งแรก

เมื่อเข้าใกล้นครแสงจันทร์  ด้วยประสาทสัมผัสของวอร์ล็อคระดับ 3 หยางเฟยรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายจากนครแสงจันทร์

จิตสังหารถูกส่งออกมาจากก่อดอกไม้หนาทึบใกล้นครแสงจันทร์ ในเวลาเดียวกันหยั่งลึกลงไปใต้พื้นดิน มีบางอย่างที่เป็นอันตรายต่อมังกร ซึ่งเป็นอันตรายต่อหยางเฟยด้วยเช่นกัน

ในเวลาเดียวกัน พุ่มไม้ที่หนาทึบซึ่งเต็มไปด้วยเอลฟ์ที่ซ่อนตัวอยู่  เห็นได้ชัดว่าเอลฟ์เหล่านั้นเป็นเอลฟ์นักสู้ที่ทรงพลังและแข็งแกร่งอย่างมาก

คาริน่ามาถึงด้านใต้นครแสงจันทร์และพูดขึ้นด้วยเสียงใสๆ “ข้า คาริน่าเอง มนุษย์เหล่านี้เป็นเพื่อนของข้า ได้โปรดเปิดประตูด้วย!”

แสงจันทร์ที่ตกกระทบลงมาจากฟากฟ้าเปี่ยมไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ แสงจันทร์เหล่านั้นอาบร่างของหยางเฟยและกลุ่มของ้ขา

เมื่อแสงจันทร์หายไป ร่างของคนทั้งกลุ่มหายไปในทันที

ดวงตาของหยางเฟยเต็มไปด้วยสีสันของดอกไม้มากมาย เขารู้ตัวอีกทีเขามาปรากฎในบ้านต้นไม้ ซึ่งปลูกหญ้าไว้สูง 5 ซม. และมีกลิ่นหอมของผักและผลไม้ ในขณะเดียวกันนั้น ด้วยประสาทสัมผัสของวอร์ล็อคระดับ 3 หยางเฟยสัมผัสได้ถึงพลังธรรมชาติมหาศาลภายในบ้านหลังนี้ ซึ่งช่วยในการฝึกฝนให้มีประสิทธิภาพมากถึง 2 เท่า

ทันทีที่กลุ่มของหยางเฟยปรากฏตัว พวกเขาถูกเพ็งเล็งจากสายตารอบด้านด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หยางเฟยมองด้วยความสงสัยไปรอบๆ

เหล่าเอลฟ์ในนครแสงจันทร์นั้นแตกต่างไปจากเอลฟ์ที่หยางเฟยเห็นในเมืองโบราณกรีนฟอเรส เอลฟ์ส่วนใหญ่ในนครแสงจันทร์มองเขาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ตื่นตัวและไม่แยแส แต่เหล่าเอลฟ์ในเมืองโบราณกรีนฟอเรสนั้นมักมองมนุษย์ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

กองทัพเอลฟ์ติดอาวุธครบมือขี่ม้ามีปีกสีเงินบินลงมาจากฟากฟ้าและลงจอดด้านหน้าคาริน่า

เบลินด้าลงมาจากม้ามีปีกและเดินตรงเข้ามาหาคาริน่า “ฝ่าบาท คาริน่า ข้าได้รับคำสั่งให้พาท่านและดยุคเอียนไปยังพระราชวังแสงจันทร์”

สายตาของเบลินด้ามองไปยังหยางเฟยด้วยแววตาซับซ้อน

เมื่อครั้งที่พบกันครั้งแรก หยางเฟยเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็กๆในดินแดนรกร้างเรดเคลย์ เมืองเล็กๆเหล่านี้สามารถพบได้มากมายในดินแดนเฟย์สือ แต่ไม่ใช่เลย สิ่งที่น่ายกย่องคือการสร้างเมืองในดินแดนรกร้างเรดเคลย์ที่ทุรกันดาร แม้แต่นกยังไม่บินผ่าน และตอนนี้หยางเฟยกลายเป็นดยุคแห่งจักรวรรดิมอร์ริส 1 ใน 2 จักรวรรดิมนุษย์ที่ยิ่งใหญ่ เขามีอำนาจควบคุมมนุษย์ 10,000,000 คนในดินแดนของเขา ซึ่งสามารถเปลี่ยนเป็นกองทัพได้จำนวนมหาศาลมาก

จำนวนประชากรทั้งหมดของจักรวรรดิเอลฟ์มีเพียง 40,000,000 คน นั่นหมายความว่าประชากรที่หยางเฟยมีเทียบได้กับ 1 ใน 4 ของจักรวรรดิเอลฟ์ ซึ่งไม่สามารถมองข้ามได้

เอลฟ์ชั้นต่ำต่างไม่เคยได้ยินชื่อของหยางเฟย แต่เหล่าเอลฟ์ชั้นสูง ส่วนใหญ่ต่างรู้จักชื่อของหยางเฟยทั้งหมด

ถึงแม้ว่าเหล่าเอลฟ์จะเอาแต่อาศัยตัวอยู่ในป่าเอลฟ์มาเป็นเวลาหลายพันปี แต่สถานการณ์สงครามที่เกิดขึ้นในดินแดนเฟย์สือนั้นเหมือนกับเด็กตีกัน พวกเขาใช้ธรรมชาติเก็บข้อมูลเหล่านั้นมาให้พวกเขา

เบลินด้าคิดได้ว่ามีบุคคลที่โหดเหี้ยมปลดปล่อยน้ำให้ท่วมจักรวรรดิมอร์ริสและฉวยโอกาสนี้อพยพผู้ลี้ภัยเข้ามาในดินแดนของตน การกระทำในครั้งนี้สร้างความหวาดกลัวในจิตใจเธออย่างมาก

นอกจากเบเนดิกต์ที่เป็นขยะของเผ่าพันธุ์เอลฟ์แล้ว เหล่าเอลฟ์ชั้นสูงในจักรวรรดิเอลฟ์ไม่มีใครกล้าดูถูกตัวตนของหยางเฟย

หยางเฟยเป็นบุคคลที่ทรงพลังมาก ถึงขนาดที่สามารถคุยกับผู้อาวุโสเอลซ่าได้อย่างทัดเทียม

มิเช่นนั้นแล้ว คนที่กล้าแทงใส่ท่านเบเนดิกต์ที่ทางเข้าป่าเอลฟ์ แม้แต่ตัวตนระดับตำนานก็ไม่อาจรอดไปจากเงื้อมมือของจักรวรรดิเอลฟ์ไปได้

คาริน่ากระโดดขึ้นเพกาซัสสีเงิน เธอยิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน “ได้! จริงสิ! เบลินด้า เอียนนำสินค้าเข้ามาในเมืองโบราณกรีนฟอเรส เจ้าส่งคนไปเอาเข้ามาที่นี่หน่อย”

เบลินด้าตอบรับ “เจ้าค่ะ ฝ่าบาท!”

หยางเฟยและคนทั้ง 5กระโดดขึ้นไปบนหลังของเพกาซัสสีเงิน

เพกาซัสสีเงินกางปีกออก กระแสเวทมนตร์พัดกระจายไปรอบๆปีกของมัน พายุเฮอร์ริเคนถูกก่อตัวขึ้นรอบตัวของเพกาซัสสีเงิน มันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที

หยางเฟยรับรู้ได้ถึงพายุเฮอร์ริเคนรอบตัวเพกาซัส เขาคิดในใจ “เป็นพายุที่รุนแรงจริง พายุนี่สามารถบดขยี้กองทัพได้สบายๆ  แต่น่าเสียดายที้การระเบิดพลังแบบนี้ไม่สามารถใช้ได้เป็นเวลานาน ไม่น่าแปลกใจที่ว่าเอลฟ์จะไม่ใช้ม้าเหล่านี้บินเป็นระยะทางไกล”

แม้ว่าเพกาซัสสีเงินเหล่านี้สามารถบินบนท้องฟ้าได้ ด้วยการใช้พลังของเฮอร์ริเคน ซึ่งมีความรุนแรงมาก หากไม่มีเวทย์ป้องกัน หากต้องสัมผัสกับพายุเฮอร์ริเคนตลอดทั้งวันทั้งคืน แม้แต่อัศวินชั้นสูงก็สามารถตกตายภายใต้พายุเฮอร์ริเคนนี้ ร่างกายจะถูกพายุกัดกินอย่างหนัก ยกเว้นกับหยางเฟยที่เป็นวอร์ล็อค ซึ่งมีร่างกายที่แข็งแกร่งสามารถป้องกันการกัดกินของพายุเฮอร์ริเคนได้ ดังนั้นเพกาซัสสีเงินนี้อาจจะเป็นพาหนะในนครแสงจันทร์หรืออาจจะกลายเป็นนักฆ่าในสนามรบได้

มีบ้านต้นไม้มากมายนับไม่ถ้วนในนครแสงจันทร์และมีเอลฟ์ทื่อาศัยอยู่ในบ้านที่แปลกประหลาด

ทั้งนครแสงจันทร์ศักดิ์สิทธิ์ราวกับถูกจัดระเบียบไว้เป็นอย่างดี มันทั้งงดงามราวกับศิลปะ

ใจกลางนครแสงจันทร์ มีต้นไม้ขนาดใหญ่สูงนับ 100 เมตรปกคลุมอยู่

ต้นไม้ขนาดใหญ่นั้นที่คอยรับแสงจันทร์ในตอนนี้คือต้นแสงจันทร์ของเหล่าเอลฟ์ บรรดาเอลฟ์ราชวงศ์จะอาศัยอยู่ภายในต้นไม้แสงจันทร์เหล่านี้

เพกาซัสสีเงินบินลงมาจากฟากฟ้าและลงจอดบนกิ่งไม้ขนาดใหญ่

กิ่งไม้ขนาดใหญ่ของต้นแสงจันทร์สามารถรองรับม้าได้ถึง 4 ตัว แม้ว่าการขี่มาจะไม่ราบรื่นนัก แต่เพกาซัสสีเงินเหล่านี้สามารถลงจอดได้อย่างง่ายดาย

เบลินด้าชี้ไปยังเอลฟ์สาวหน้าอกโตและพูดขึ้น “ดยุคเอียน ฝ่าบาทคาริน่า พวกท่านต้องเตรียมตัวก่อนเข้าไป”

หยางเฟยยกคิ้วขึ้น “ได้!”

คาริน่าโบกมือใหกับหยางเฟยและพูดด้วยรอยยิ้ม “การประชุม!”

เมื่อพูดจบ คาริน่าโค้งให้กับเบลินด้าและทหารเอลฟ์และรีบเดินเข้าไปภายในต้นแสงจันทร์

คาริน่ายิ้มและหันมามองหยางเฟย “ดยุคเอียน ไปกันเถอะ!”

หยางเฟยโค้งเล็กน้อยและเดินเข้าไปยังภายในของต้นแสงจันทร์

ในต้นแสงจันทร์ มีแสงจันทร์สลัวส่องไปทั่วทุกแห่ง พลังเวทมนตร์บริสุทธิ์มาพร้อมกับแสงจันทร์ หยางเฟยอาบแสงจันเทร์ และรับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กระทบกับร่างกาย