Mechanical God Emperor - ตอนที่ 301

301 – รีดทรัพย์อังเดร

หยางเฟยพูดขึ้นเบาๆ “ฝ่าบาท ข้ามาที่นี่เพื่อต้องการเจรจากับท่าน”

อังเดรครุ่นคิดและหัวเราะเยาะออกมา “ต้องการเจรจากับข้า! เจ้าไม่ได้ภักดีต่อการ์ซ่า แต่ภักดีต่อตัวเองสินะ”

หยางเฟยไม่ตอบและพูดต่อ “ฝ่าบาท ข้ามาที่นี่วันนี้ ข้ามั่นใจว่า 80% ว่าท่านมีสิ่งที่ข้าต้องการ ราคานี้ท่านยินดีจ่ายหรือไม่?”

อังเดรหรี่ตาลง เขาเหลือบมองหยางเฟยด้วยแววตามุ่งร้าย ชายที่ยืนตรงหน้าเขาเป็นชายที่ทำให้เขาตกต่ำและผิดพลาดในการยึดครองบัลลังก์ ทหารมากกว่า 400,000 นายถูกสังหารด้วยน้ำมือของชายคนนี้ เขาไม่สามารถหวังพึ่งพาคนเช่นนี้ได้

อย่างไรก็ตาม น้ำท่วมในครั้งนี้ทำให้อังเดรรู้สึกอิจฉาหยางเฟยมาก ในเวลาเดียวกัน หัวใจของเขาเริ่มเกิดความหวาดกลัวขึ้น

หยางเฟยยืนอยู่ด้านหน้าอังเดรเงียบๆ  อังเดรต้องเดากว่าหยางเฟยมีไพ่ลับอะไรซ่อนอยู่

แววตามุ่งร้ายของอังเดรจางหายไปจากแววตาของเขาช้าๆ และพูดขึ้นอย่างสงบ “เจ้าต้องการอะไร?”

หยางเฟยพูดขึ้น “ข้าต้องการสมบัติทั้งหมดที่ท่านสะสมมาตลอดทาง”

อังเดรได้ยิน ใบหน้าของเขากระตุกทันที ในขณะเดียวกันเขาก็พูดขึ้น “ได้!”

อังเดรได้โจมตีและยึดครองเมืองมาตลอดทาง เขาได้ปล้นสมบัติมากมายมาจากหลายอาณาจักร เดิมทีเขาตั้งใจใช้ทรัพยากรเหล่านี้ในการสร้างกองทัพของตนเอง แต่ตอนนี้กองทัพทั้ง 460,000 นายของเขาถูกทำลายไปโดยหยางเฟย เขาไม่สามารถปกป้องขุมสมบัติเหล่านี้ไว้ได้ เขาจึงตัดสินใจมอบพวกมันทั้งหมดให้กับหยางเฟย

ขุมสมบัติเหล่านี้หากตกอยู่ในมือของหยางเฟยย่อมดีกว่าตกอยู่ในมือของการ์ซ่า

หยางเฟยยิ้มและพูดขึ้น “ข้าเป็นจอมเวทย์นักปรุงยา ข้าสนใจในสิ่งของเวทมนตร์ เช่น แร่เวทมนตร์หายาก เมล็ดพันธุ์พืชเวทมนตร์ อุปกรณ์แปรธาตุ สมุดบันทึกเวทมนตร์และเคล็ดวิชาเวทมนตร์เป็นการแลกเปลี่ยน”

สำหรับเจ้าชายลำดับที่ 1 แห่งจักรวรรดิมอร์ริส เขามีพื้นฐานความร่ำรวยมาจากจักรวรรดิมอร์ริส และยังเป็นจอมพลแห่งกองทัพแดนใต้ สมบัติมากมายที่เขาครอบครองมากเกินกว่าที่คนทั่วไปจะจินตนาการได้

อังเดรเงียบและพลิกมือ ห่อผ้าสีดำปรากฏขึ้นบนมือของเขา เขาโยนห่อผ้าให้กับหยางเฟย

“หินพลาน่าร์!!”

หยางเฟยเปิดห่อผ้าออกมา ม่านตาของเขาเบิกโพลง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ในห่อผ้าสีดำ มีหินรูปร่างธรรมดา แต่มีสีดำมันวาว หิวธรรมดาก้อนนี้คือสมบัติล้ำค่า หินพลาน่าร์ที่เหล่าวอร์ล็อคระดับดวงดาวขึ้นไปในดินแดนคังฉีต่างเฝ้าหา

หินพลาน่าร์เป็นวัตถุดิบหลักในการสร้างประตูพลาน่าร์ และประตูพลาน่าร์นี้จะพาไปหาทรัพยากรณ์และความร่ำรวยอันไร้ที่สิ้นสุด

หากหินก้อนนี้ไปปรากฏที่ราชวงศ์เมฆาศักดิ์สิทธิ์ในดินแดนคังฉีนั้น มันไม่สามารถประเมินมูลค่าได้ ยิ่งไปกว่านั้นในการขายยังคิดเป็นกรัม หินพลาน่าร์ขนาดเท่ากำปั้นน้ำหนักครึ่งกิโลกรัม ถ้าคุณนำไปขายในดินแดนคังฉี และพบวอร์ล็อคที่ต้องการใช้มันจริงๆ ราคาของมันอาจจะพุ่งสูงขึ้นเทียบเท่ากับราคาครึ่งหนึ่งของอาร์ติแฟ็ก

หยางเฟยถือหินพลาน่าร์ไว้ในมือ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิงลุกโชน “นี่คือหนึ่งในวัตถุดิบหลักที่ใช้ในการสร้างประตูพลาน่าร์ แม้ว่าดินแดนเฟย์สือจะไม่ได้แข็งแกร่งเทียบเท่ากับดินแดนคังฉี แต่ที่นี่มีทรัพยากรมากมายที่ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนพยายามเข้ามาในดินแดนแห่งนี้”

เมื่อวอร์ล็อคชั้นสูงหรือวอร์ล็อคดวงดาวในดินแดนคังฉีมาที่นี่ พวกเขาจะขนทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้จากการสำรวจกลับไป สิ่งของแหล่านั้นสามารถทำกำไรได้มากถึง 10,000 เท่า

แม้ว่าหินพลาน่าร์ในดินแดนอื่นๆจะไม่ค่อยมีค่า แต่กับดินแดนคังฉี มูลค่าของมันจะเพิ่มขึ้นมหาศาล เมื่อพวกเขาเดินทางไปในดินแดนอื่นๆ พวกเขาจะใช้เงินเป็นร้อยๆเท่า แต่เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาจะได้กำไรมากถึง 10,000 เท่า

แน่นอนว่าการค้าระหว่างดินแดนแต็มไปด้วยความเสี่ยง หากประมาทเพียงน้อยนิด แม้แต่วอร์ล็อคแสงจันทร์หรือวอร์ล็อคพระอาทิตย์ก็อาจตกตายได้

บางทีอาจมีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอาศัยอยู่ในต่างแดน ตามข่าวที่ได้รับมา ตระกูลวอร์ล็อคสายเลือดคำสาปตระกูลหนึ่งในกองกำลังอสูรสงครามถูกทำลายในดินแดนบางแห่งที่ทรงพลังมาก

หยางเฟยพลิกมือ เก็บหินพลาน่าร์และหันมายิ้มเล็กน้อย “ข้าชอบของขวัญชิ้นนี้มาก แต่ท่านยังไปไม่ได้ ที่แย่กว่านั้น ข้ายังจงรักภักดีต่อการ์ซ่า”

อังเดรยิ้มอย่างเยือกเย็นและพลิกมืออีกครั้งและเขาโยนแร่สีฟ้าไปทางหยางเฟย “นี่คือแร่โลหะเทพ ในอดีตเหล่าเทพทั้งหมดได้ใช้มันเป็นหนึ่งในวัตถุดิบหลักในการสร้างอาร์ติแฟ็ก”

หยางเฟยรับก้อนแร่สีฟ้าวงรีไว้ในมือ ดวงตาของเขาฉายแววยินดี “แร่โลหะเทพอะไรกัน สำหรับตระกูลฉี นี่คือแร่อาคันต้าสีคราม มันใช้ในการสร้างหุ่นยนต์ที่ไม่มีวันตาย หรือหุ่นยนต์อมตะ”

แร่อาคันต้าสีครามเป็นหนึ่งในแร่ที่ล้ำค่าและเป็นที่ต้องการของคนในตระกูลฉีอย่างมาก แม้แต่ผู้คนในตระกูลฉี กว่าจะหามันได้ 1 ก้อนต้องใช้เวลาแรมปี

หยางเฟยมองก้อนแร่อาคันต้าสีครามในมืออย่างดีใจ เขาแอบคำนวณในใจและยิ้ม “ท่านสามารถไปได้แล้ว!”

อังเดรยังไม่รีบร้อนไป แต่เขากลับพูดขึ้น “เอียน ข้าแข็งแกร่งกว่าไอ้ขยะการ์ซ่าตั้งมากมาย ทำไมเจ้าถึงไม่ช่วยเหลือข้าและไปเลือกช่วยไอ้ขยะนั่นกัน? หากเจ้ากับข้าร่วมมือกัน ขยะการ์ซ่าไม่สามารถรับมือได้แน่ มันสัญญาอะไรกับเจ้า ข้าสามารถสัญญากับเจ้าได้เช่นกันและข้าให้ได้มากกว่า”

หยางเฟยยิ้มเล็กน้อย “ฝ่าบาท คนที่แข็งแกร่งมีมากมาย ข้ายินดีเข้าร่วมกับฝ่าบาท หากท่านสามารถเอาชนะการ์ซ่าได้โดยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากข้า ต่างกับการ์ซ่า เขาสามารถเอาชนะท่านได้โดยพึ่งพาความช่วยเหลือของข้า ถ้าท่านพึ่งพาความสามารถของข้าตั้งแต่ต้น ท่านเองก็ไม่ต่างอะไรกับการ์ซ่า”

อังเดรได้ยินเขาเงียบไปครู่หนึ่งและเผยรอยยิ้มออกมา

อังเดรเป็นผู้บัญชาการกองทัพแดนใต้ บุคคลที่แข็งแกร่งของเขามีมากมาย เขามีอาณาจักรใหญ่ถึง 3 อาณาจักรคอยสนับสนุนเขา เดิมทีหยางเฟยเป็นเพียงแขนขาของการ์ซ่า ถ้าหยางเฟยหันมาเข้าร่วมกับเขา เขาอาจจะไม่ได้รับความสนใจจากเขามากเท่าที่ควร

อังเดรหรี่ตาลงและยื่นข้อเสนอ “ข้ายอมรับว่าข้าอยากเจอเจ้าให้เร็วกว่านี้ เอียน ตราบเท่าที่เจ้าเชื่อใจข้าตั้งแต่นี้ไป เมื่อข้าได้ขึ้นครองบัลลังก์ ข้ายินดีมอบตำแหน่งเจ้าชายให้กับเจ้าและเป็นผู้สืบทอดทางสายเลือด และได้ใช้นามสกุลของจักรวรรดิมอร์ริสเป็นคนแรก นั้นคือนามสกุล หวัง”

หยางเฟยยิ้มเบาๆ และตอบรับ “ขอบคุณสำหรับคำสัญญาของฝ่าบาท”

อังเดรถอนหายใจและมองหยางเฟยอย่างตื่นตัว

หยางเฟยพูดขึ้นในทันที “ข้าจะถอนตัวออกจากฝ่ายของการ์ซ่า และข้าจะรับผิดชอบการเกิดน้ำท่วมในอาณาจักรนิวทิสในครั้งนี้”

ร่างของอังเดรสั่นเล็กน้อย ดวงตาของเขาฉายแววสับสน จากนั้นร่างของเขาพุ่งหายไปอย่างรวดเร็ว

หยางเฟยมองแผ่นหลังของการ์ซ่าและยิ้ม ก่อนจะหายตัวไป

ที่เมืองโบรกัส  กองทัพทั้ง 460,000 นายของอังเดรถูกทำลายด้วยกระแสน้ำอย่างรุนแรง มีผู้คนบาดเจ็บล้มตายมากมาย จอมเวทย์ทั้ง 100 คนเลือกที่จะยอมแพ้ ส่วนเหล่าแม่ทัพที่เหลือตายทั้งหมด

อังเดรหลบหนีออกไป ทหารม้าลึกลับได้ปรากฎตัวขึ้นที่ด้านนอกเมืองบัททอนทาวน์ และปล้นสิ่งของมากมายและหายตัวไป

หยางเฟยสั่งการทหาร 300,000 นายบุกโจมตีและส่งผู้ส่งสารไปยังอาณาจักรอื่นๆ

เมื่อความจริงเกี่ยวกับอาณาจักรนิวทิสได้ปรากฏ เหล่าผู้ที่สนับสนุนหยางเฟยในอาณาจักรทันดูและหัวเมืองต่างๆในอาณาจักรเริ่มย้ายข้างทันที

เมื่อหยางเฟยบุกโจมตีต่อไป เหล่าขุนนางมากมายต่างหลบหนีมายังเมืองโฮลี่ โดยเฉพาะเหล่าขุนนางชั้นสูงที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรนิวทิสเริ่มโจมตีหยางเฟย

น้ำท่วมของหยางเฟยไม่เพียงแต่จมอาณาจักรนิวทิสเท่านั้น แต่มันยังแพร่กระจายไปยัง 2 อาณาจักรรอบๆ

ตำแหน่งขุนนางชั้นสูงมากมายถูกล้มล้าง พวกเขาสูญเสียอย่างหนักและเริ่มเกลียดชังหยางเฟย อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่กล้าต่อกรกับหยางเฟย พวกเขาทำได้เพียงไปบ่นกับการ์ซ่า ซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์เมืองโฮลี่

ภายในห้องสมุดพระราชวังเมืองโฮลี่

การ์ซ่าหยิบเอกสารและอ่านอย่างรอบคอบ เขาไม่มีความสุขในแววตาของเขา เขาอ่านข้อมูลในมือขวา คิ้วของเขาขมวดลง จากนั้นเขาส่งเอกสารให้กับเบอร์เลย์ที่ยืนอยู่ด้านข้าง “เบอร์เลย์ ดูนี่สิ!”

เบอร์เลย์รับกระดาษและอ่านอย่างละเอียดและเริ่มอึดอัดใจ

การ์ซ่าเผยรอยยิ้มบางๆ “จอมพลเอียนลาออกจากตำแหน่ง เพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อเหตุน้ำท่วมในอาณาจักรนิวทิส และแนะนำให้กอยน่าเข้ารับตำแหน่งจอมพลแห่งจักรวรรดิ เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

ใบหน้าของเบอร์เลย์เริ่มอึดอัดและถอนหายใจ “ฝ่าบาท ไม่ได้ขอรับ! ท่านต้องห้ามไม่ให้เอียนลาออกจากตำแหน่ง กลับกัน ท่านต้องสั่งให้เขาลบอังเดรให้หายไปตลอดกาลขอรับ!”

การ์ซ่าลังเลและตอบกลับ “แต่บทลงโทษของเอียนมันหนักหนาเกินไปนะ! เหล่าขุนนางชั้นสูงเองก็ไม่พอใจในตัวเอียนมากขึ้น น้ำท่วมในครั้งนี้ ได้จมทั้งอาณาจักรนิวทิส ผู้คนกว่า 10 ล้านคนจำเป็นต้องละทิ้งบ้านเกิด”